Merkingar byrja 2 km í aðdragandi að vegaframkvæmdum í Bandaríkjunum.

Bloggari hefur ekið svolítið í U.S.A.

Við hjónin kviðum mjög fyrir því að aka þarna. Vorum svo heppinn að taka bílaleigubíl rétt við eina stofnbrautina og vorum búin að fara í vettvangskönnun og athuga  hvernig allt virkaði og sigta hvar við gætum komist út á akstursbrautina og hvort við mundu lifa þetta af. Hraðinn er jafn og mikill, svo við létu vaða á stað.

Það fyrsta sem maður tók eftir á þjóðvegum var hve allt var vel merkt. Fyrst kemur merking þegar ökumaður á eftir 2 km áður en framkvæmdir byrja. Texti um það. Síðan er ökumaðurinn stöðugt minntur á þetta og krafa gerð um kerfisbundna lækkun á hraða.

Svo er öll umgjörð framkvæmdanna mjög vel merkt með ljósum o. þ.h. Þetta vakti athygli mína og var sómi að þessu.

Hér er þessu öðruvísi háttað. Virðist verktakanum í sjálfsvald sett hvernig hann hefur þetta. Hef svo sem ekki kynnt mér lög og reglugerðir um hvernig þetta á að vera.

Eitt sinn var ég við störf mín í Reykjavíkurborg og ek ofan í einhvern umbúnað sem átti að heita framkvæmdir.

Fyrst koma plastkeila, beygluð, svo létt, að hún hefði fokið í snarpri vindkviðu. Þá ók ég raunverulega ofan í framkvæmdirnar og þessi plastkeila var það fyrsta sem aðvaraði mig.

Engin texti um hvað væri verið að gera þarna og hverju maður ætti von á. Rétt eins og ritmálið hefði ekki verið fundið upp.

50 meturm seinna sá ég höfuð á manni ofan í brunni. Höfuðið eitt stóð upp úr. Brunnurinn var í miðjunni og akreinar sitthvoru meginn, þannig að maðurinn slapp alltaf og hefða vitaskuld getað beygt sig ef bíll hefði stefnt á hann. Þetta var allt of sumt.

Vinnubrögðin á verkinu sem um er rætt í þessari frétt er sérstakur kafli, sem Vegagerðin er að rannsaka.

Yfirlögn á malbiki uppfyllti ekki skilyrði

Slys í boði framkvæmdaraðila og stjórnvalda.

Kom að þessari vegaframkvæmd í gær og það var borðliggjandi að þarna yrði slys. Malbikið var eins og skautasvell og lögregla hefði átt að loka þessari akrein. Sérstaklega er svona erftitt fyrir mótorhjól sem skripla á vegyfirborðinu. Bremsuskilyrði snarversna og það ætti nú lögreglan og Vegagerðin að hafa vitað.

Hissa að Vegagerðin skuli taka þessa vitleysu út. Þarna hafa orði mikil mistök sem eiga uppruna sinn í rangri blöndun á efni og of mikilli víbringi þegar verið er að pressa malbikið, Grófara efnið sekkur en bik leðjan kemur upp. Það er löngu þekkt  fyrirbæri við steypuvinnu að ef steypan er vípruð of mikið þá er mannvirkið nærri því ónýtt.

Á þetta var lögð áhersla við steypuvinnu við virkjanaframkvæmtir m.a. við Búrfellsvirkjun. En þar voru líka eftirlitsmenn með verkfræðikunnáttu, sem sjaldan sveik.

Þá get ég bent á svipað dæmi á Reykjanesbraut á móts við Kauptún og þar var ekki slegið af hraðanum.

Það er eins og alltaf sé verið að vinna eins og skilið var við Suðurlandsbrautina  hér í gamladaga.

Helst væri að aka þarna yfir á nagladekkjum og leyfa því að harðna eftir það, Þá væri þorandi að aka þarna yfir.

Það er skelfilegt að horfa upp á svona auðséð afglöp og ekkert er gert til að afstýra vandræðum.

Malbikið „nánast eins og skautasvell“

50 ár síðan 9 búfræðikandídatar útskrifuðust úr Framhaldsdeild Bændaskólans á Hvanneyri árið 1970

Það er langur gangur og oft örðugur að fara frá fullorðinsskólaprófborði í farskóla í sveit og heyja sér menntun í búfræði. Verkefnið við þessa menntun er að maður verður að vita allt, skilja allt og geta allt og geta ráðlagt öllum eitthvað.

Byrja verður að ná einhverri almennri undirstöðu, með landsprófi eða stúdentsprófi. Svo þarf að fara í bændaskóla, annaðhvort að Hólum eða Hvanneyri og ná þar 1. einkunn á búfræðiprófi til að komast áfram í Framhaldsdeildina á Hvanneyri. En hún var sett á stofn árið 1947 og miðaðist mikið við það að útskrifa menn sem mikil þörf var á, í sveitum landsins að leiðbeina um nýjungar og þróun býlanna, húsakost, jarðrækt, framræslu og vinnslu lands undir framtíðartún, nýjungar í véltækni hverskonar og svo búfjárrækt. Koma á sýningarhaldi, sæðingum til kynbóta og skýrsluhaldi. Leggja drög að hrossaræktinni og fleira og fleira. Kortleggja tún og taka út jarðabætur, aðstoða bændur við líflambaval og taka hey- og jarðvegssýni. Héraðsráðunautar heita þessir menn sem gegna þessum störfum og sá Framhaldsdeildin um að mennta menn í þau störf að mestu auk þess sem menn fóru til erlendra háskóla og var þá mikið farið í Landbúnaðarháskólann í Kaupmannahöfn og svo Landbúnaðarháskólann í Ási í Noregi og svo fleiri og fleiri háskóla á Norðurlöndum og Evrópu. Vestur um haf fóru menn til Ameríku og lærðu. Auðvitað var allt þetta ráðunautastarf unnið undir stjórn Búnaðarfélags Íslands og seinna Bændasamtaka Íslands sem höfðu landsráðunauta og að mestu leyti á ábyrgð þeirra félagasamtaka og Búnaðarsambanda heima í héraði, og ráðandi stjórnmálaafla hverju sinni.

Búfræðikandídatarnir níu sem nú eiga 50 ára útskriftarafmæli útskrifuðust 1970, árið sem Hekla gaus. Þeir voru fyrstu nemendur sem höfðu fasta vist í nýja skólanum og þess vegna hægt að kalla þá frumbýlinga nýja skólans. Þeir gegndu fjölbreyttum störfum í sveitum landsins og við landbúnað þjóðarinnar. Nú skulum við rifja upp störfin almennt en nefnum engin nöfn Í bili:

Kennarar við bændaskólana og víðar í skólum, héraðsráðunautar, bóndi, sæðingarmaður, aðstoðarmaður landbúnaðarráðherra, prófessor, ráðunautur í loðdýrarækt, tamninga- og hestamenn, tilraunamaður á Rannsóknarstofnun landbúnaðarins, ráðsmaður á Hvanneyri og frumkvöðull um sútun skinna og rannsóknir því tengdu.

Það er engum vafa undirorpið að þessi menntun hefur gert mikið gagn. Ásjóna íslenskra sveita væri ekki sú sem hún er núna ef þessarar menntunar Framhaldsdeildarinnar hafi ekki almennt notið við. Kandídatarnir níu gátu kallað sig frumbýlinga, Vormenn Íslands, voru virtir og góðgjarnir, verkhyggnir og almennt góðir námsmenn  og hafa haft góð samskipti við bændur og fóru eftir reglum í hvívetna. Þeir þakka bændum fyrir samvinnuna og samstarf.

Kandídatarnir átta, einn er fallinn frá, koma saman á Hvanneyri með spúsum sínum og gera sér glaðan dag. Afhenda Hvanneyrastað níu birkiplöntur sérvaldar og traustar, það er til að bæta loftgæði. Tréin eru afhent til minningar um ánægjulega og eftirminnilega námsdvöl.

Nöfn kandidatanna sem stóðu að þessari gjöf eru:

Árni Snæbjörnsson, Guðmundur Páll Steindórsson, Sigurður Karl Bjarnason, Ríkharð Brynjólfsson, Jón Atli Gunnlaugsson, Tryggvi Eiríksson, Þorvaldur Guðbjörn Ágústsson, Sigurjón Sveinn Jónsson Bláfeld (látinn) og Þorsteinn Hallgrímur Gunnarsson

 

Heimild: Íslenskir búfræðikandídatar, höfundur Guðmundur Jónsson. Útgefandi: Félag íslenskra búfræðikandídata 1985 önnur útgáfa. Búvélasafnið á Hvanneyri 2 myndir.Aðrar myndir á bloggari þessara síðu.

Margar töfrastundir á Hveravöllum

Þeir eru margir sem hafa átt margar töfrastundir á Hveravöllum. Fólk getur sogað til sín orkuna og menn skynja sig alfrjálsa eins og spóinn og lóan. Það er búiða að hugsa mikið fram og aftur hvað eigi að gera á Hveravöllum. Þar er nú búið að seta niður einhverskonar konar deiliskipulag og væntanlega að þróa staðin undir því regimenti.

Ég fór fyrst í göngur fram á Heravelli 1959, þá rétt nýfermdur. Ég var nú ekki á neinum gæðingum. Það eru miklar vegalengdir á Auðkúluheiði. Ég fór á dráttarklárnum. Hann var með einn gang en marga gíra þrautseigur og var ég einhesta ríðandi fram eftir og svo á göngum. Farangurinn var geymdur í einni hnakktösku. Oft hef ég litið á farangur minn og annara og sem eru að fara til útlanda. Hvað er maður að gera með allt þetta dót þegar hægt er að ríða um öræfin með eina hnakktösku?

Framm að þessu voru trússhestar með farangur gangnmann og sáu ákveðnir menn að þá vinnu og stjórna henni. Nú er komin ráðskona með svuntu. Nú orði er aðstaða í göngum til fyrirmyndar.

Held að þarna hafi verið kominn dráttarvél og kerra. Það þótti byltinga. Menn átu nesti sitt sem allt var heimagert. Var slátrað einu lambi í kvelli fyrir göngur til að hafa nóg af kjöti og var kallað gangnalambið.

Við komum að Hveravöllum sein um dag nokkrir strákar og hafði borið á ælupest í hópnum. Það var ekki glæsilegt. En með þrautseigju um það að gefast ekki upp náðum við á Hveravelli og var hvíldinn góð.

Ég lenti á göngum út Öldur með Halldóri á Syðri-Löngumýri og Þórði á Grund. Hann var alltaf vel ríðandi og ötull. Þegar komið var á Búrfellshalann, sem er norður endinn á Búrfjöllum, þá var Þórður horfin í rykmekki norður heiði, en hans hlutverk var að kljúfa fénað á merkjum Auðkúlu- og Grímstunguheiðum og sópa sem mestu af féinu langt austur á bógin í veg fyrir gangnaröðina.

Gangnaskipulagið á heiðum getur verið flókið og verður hver maður að vita hvað hann á að gera og til hvers er ættlast af honum.

Áður fyrr voru svokallaðir undanreiðarmenn sem smöluð fremsta svæði heiðarinnar og  skipulagið tekið breytingu á löngum tíma búið að fitja upp á mörgu skipulagi við smalamennskur á heiðinni og allt komið í fastarskorðu. Ég er alinn upp með 19. aldar mönnu sem smöluðu Þjófadali réttað var í Gránunesi og við Seiðisá og var ég brattur að vita þetta allt.

Skrifara fór eitt sinn á verkstjórnarnámskeið og í lok þess áttu allir að skila skriflegri skýrslu um eitthvert verk. Skrifari skilaði pappírum um gangnastjórn á Kúluheið Hafði aldrei heyrt talað um verkstjórn. Í gamladaga gengu menn bara til verka sinna og allt gekk upp. Annaðhvort voru öll hey komin í tótt, búið að smala heimalandið og fé komið í hús. Lömb rekinn í kaupstað og engin tók eftir neinum verkstjóra.

Nú, nú er ég búinn að gleyma mér í göngum, en ætlaði fjalla um Hveravelli og framtíð þeirra. Læt aðra um það.

Selt á Hveravöllum

Dýrmætir varahlutir = gjaldeyrissparnaður

Það getur verið að þessir hlutir séu ekki á réttum stað á réttum tíma.

En það er löngu viður kennt að miklir fjármunir eru í gömlum bílum og að not þá í varahluti og er það  verðmæta- og atvinnusköpun og sjálfbær þróun sem alltaf er  klifa á og ætti að fá mörg prik fyrir. Einnig er það gjaldeyrissparandi atvinnuvegur, nú þegar ferðamennirnir  koma ekki með evrur og dollara lengur.

Aftur á móti væri hægt að rífa bílana hraðar og farga þeim fyrr Þá þyrfti ekki allt þetta pláss. Það vantar oft og ef til vill hefur umhverfis elimentið hjá Vöku ekki verið nógu sterkt og öðrum partasölum. Nýta þarf hvern fermetra þarna og þarf að grafa sig niður í melin og setja drenlagnir og olíugildrur á slík geymslusvæði.Svo þarf fyrst og fremst  að setja manir kring um geymsluplássið og svo að þróa vinnulag þannig að varahlutirnir séu rifnir sem fyrst úr bílflökunum og bílflökunum fargað í járnahauginn, enda er förgunargjald innheimt í upphafi söluverði bílsins og fá partasölurnar það gjald að lokum. Setja varahlutina upp í hillur, en þá gæti allt orðið dýrara.

Það er ekki það sem menn eru að leita eftir þegar þeir fara upp í Vöku. Í gamla daga máttu menn rífa þetta sjálfir þá var það ódýrara. Veit ekki hver háttur er á þessu núna.

En ég get sagt eina undrasögu af að versla við Vöku. Ég var eins og allir af minni kynslóð að möndla það að fara hringvegin í mínu sumarfrí eftir að búð var að byggja brýrnar. Við vorum á tveim Landkúserum 1966 model. Á síðasta spottanum heim brotnði augablaðið hjá mági mínum. Var nú ekki gott í efni.  Umboðið átti ekki augablað og var afardýrt að nálgast það.

Þá var að vinur minn og strákarnir í Vöku sem fullyrtu að það væri hægt að nota blað úr blöðru Skóta, þessi sem sagt var um ,, Skóti ljóti spýtir grjóti. Blöðruskótinn var með þverblöð undir miðju boddíinu að mig minnir og augablaðið úr honum passaði akkúrat í Krúserinn. Þetta fannst okkur kátlegt. Málið var leyst

 Ef til vill þarf Vaka að grafa sig inni í fjall svo þeir hafi vinnu frið. Og gætu  þeir kallað sig Mjallhvít og dvergarnir 7. eftir það.

Lýsa óánægju með bílhræ og rusl

Flugnám er dýrt

Held að hagfræðingurinn ættu nú aðeins að doka við og bera saman nám til að verð flugmaður eða flugstjóri. Nemendur í flugnámi þurfa að borga tugi þúsunda fyrir æfingakennslustundir, á meða almennt háskólanám er nánast ókeypis. Það þarf nefnilega alltaf að skoða stofnkostnaðinn áður en hægt er verðleggja hlutina. Bæði í þessu sem öðru.

Og svo þegar er verið er að meta hlunnindi flugsétta svo sem einhverjar ferðir í sæti sem ekki seljast í það og það skiptið þá er það nú útlátalítið fyrir atvinnuveitandann að leyfa launþeganum að sitja eina salibunu.

Og tollurinn er hann einhver hlunnindi? Vinir og ættmenn koma og drekka þetta allt saman. Svo ekkir er mikinn gróða að hafa út úr því, nema traust vinátta.

Svo þótt konurnar fái ef til vill nylon sokka , þá er alltaf verið að reka sig í eitthvað eða einhver að klóra í þá. Einhver flugdólgurinn.

Svo það er margt að athuga fyrir hagfræðinga þegar reiknað er. Þetta er ekki eins og hjá bændum. Bara að telja inn að kveldi og leggja saman.

Segir verkfallsvöld flugstéttanna mikil

Mjög fallegt ávarp

Það var gaman að horfa og hlusta á þetta ávarp forsætisráðherra og það kom á hárréttum tíma. Svo er Katrín algerlega búin að ná tökum á andlitinu, laus við allar þessar órólegu hreyfingarnar í andliti.

Mjög smekklega klædd með þennan fína hvíta fermingarstelpukraga og í blárri peysu. Og þá verða Sjálfstæðismenn ánægðir. En hún varð að vera í blárri peysu, vegna þessa að hún er með blá augu. Svo er hún búin að ná valdi á höfuðhreyfingunum. Maður hafði stundum á tilfinningunni að það gæti dottið af við of snögga hreyfingu.

Hún talaði vel til þjóðarinnar, var velviljuð. Að öllum yrði hjálpað eilítið og taldi kjark í menn og konur.

Bakmyndin í ávarpinu var ansi góð. Ekker uppstríluð, mjög alþýðlega.

Ég held að flestum hafi liðið vel undir ávarpinu. Það var mín tilfinning. Hún er algerlega búin að stimpla sig inn, hvað sem raular og tautar.

Það er mjög skuggalegt ástand sem blasir við okkur mörgum hverjum með tekjufallið sem er mikið víða. Hjá einstklingum, fyrirtækjum, sveitarfélögum og ríkisjóði. Eihvern vegin veruður að greiða úr því og það verður þrautin þyngri.

Bjarni Ben gerir það við treystum á það.

„Við þurfum að fara hægt í sakirnar“

Stórkostlegt efni fært fram í doktorsvörn síra Bjarna Karlssonar við Háskóla Íslands. Efni á heimsmælikvarða.

Hlustaði á framsöguerindi doktorsvarnar Bjarna Karlssonar sóknarprests við Laugarneskirkju.

Maður verður máttlaus í kjálkunum og getur lítið tjáð sig um efnið því það er svo víðfemt. Ritgerðina nefnir hann Vistkerfisvandi og fátækt og er mjög þörf til nútímans.

Nærri því öllu getur maður játað, en efnið er svo flókið að það þarf langa tíma og mikla umræðu til að ná áttum á því.

Er brýn nauðsyn að tengja þetta efni allt saman. Hagfræðingar, mannfræðingar, siðfræðingar guðfræðingar og stjórnmálafólk fá hér mikið efni til að stúdera. Náttúrufræðingar standa nokkuð vel á öðrum jaðrinum og gætu orðið tillögu góðir á vissum vegamótum, nóg fyrir þá að hlusta á þessa stundina.

Þetta efni er á heimsmælikvarða og er efalaust til skoðunnar um víða veröld, en hér er það sett framm á mjög ljósan og forvitnilegan hátt. En hræddur er ég um að leikmönnum finnist þetta torf og ekki  auðmelt.

En stefnubreytingar er þörf í veröldinni og þar koma markskonar kraftar til með að virka.

Þetta efni var svo sem ekki nein útför í kyrrþei eins og fyrirsögnin bendir til, en 2 metra reglan í heiðri höfð.

Doktorsvörn í kyrrþey

Er Kaninn að koma aftur í Laugarnesið? Hollywoodstjarna býður 285 millur í tangan, hjá Hrafni.DV greinir frá.

Á vef DV í gær er ítarleg grein um að eigandi Laugarnestanga 65 hafi fengið himinhátt tilboð í eign sína. Eign sem er orðin til þarna á staðnum með heldur sérkennilegum hætti og aðstæðum. Það er gott að eigandinn fái sómasamlegt tilboð í eignin sem hann sættir sig við og er eðlilegt að óska honum til hamingju með. Eigandinn hefur áður verið að fá tilboð í eignina og minnir mig að Bjarni nokkur Ármans fjárfestir og fv. bankastjóri hafi haft áhuga á kaupum.

Það er nú gamalt trix þegar menn reyna að fá verðmiða á eign eða hlut að fá einhvern til að gera tilboð, svo því sé hægt að hampa. Algengt er að strákar setji bíla á Bland.is og fái vini sína til að bjóða í svo verðið hækki. Ég þekki bónda norður í landi, sem var að selja jörð sína og hún var alltaf á hærra verði í sólskini. Þannig að það er ýmislegt spáð og spekúlerað við sölu á fasteignum og lausamunum.

Varðandi Laugarnestanga 65 að þá hafa staðið þar deilur ýmiskonar um langt skeið um óleyfisframkvæmdir sem þar hafa verið unnar og er það langt mál að rifja það upp og verður ekki gert hér, einungis bent á umfjöllun umboðsmanns borgarbúa sem skilaði þar niðurstöðu með ÁLITI UMBOÐSMANNS BORGARBÚA í máli nr.7/2013

Álit umboðsmanns nr 72013

Sú saga og atburðarrás sem hefur átt sér stað um staðinn gefur nú ekki tilefni til að eignin sé í góðum aðstæðum með þetta álit í farteskinu og mundu trúlega fasteignasalar klóra sér í skallanum við að selja svona eign. Leiða má líkur að því að deilur eigenda við stjórnvöld í Reykjavík geti haft truflandi áhrif, þar sem ýmis atriði eru ófrágenginn, vegna óleyfisframkvæmda.

Um hvort þetta hús verðskuldi að vera nefnt list, sé það list að hrúga saman allskonar, er erfitt að átta sig á. Listinn býr að nokkru leyti í skynfærum manna sem skoða listina og getur sitt sýnst hverjum. T.d. í hrossarækt þá getur einum þótt hross fallegt þótt öðrum finnist það ljótt. Fegurðin býr í augum sjándans. Að vísu hafa menn búið í hendur sér ýmsar mælistikur og formúlur sem hægt er að nota og getur það auðvitað átt við um list einnig. Ég þekki bara ekki þann vettvang.

Þegar Ísland var hernumið kom herinn með hús sem íverustað sem fljótlegt og einfalt var að koma upp. Þetta voru braggarnir sem spruttu upp víða um land sem nú er kallað höfuðborgarsvæði. Fyrst kom Bretinn eða Tjallinn, svo komu Bandaríkjamenn og tóku við vörnum landsins. En Ameríkaninn var oftast nefndur til styttingar Kaninn.

Braggarnir í Laugarneskampi voru offiserabraggar og var meira lagt í þá. Við krakkarnir í Laugarnesi, en það er orðin nokkuð stór hópur á Facebook, lítum á Laugarnesið sem okkar æskuslóðir og berum önn fyrir staðnum. Árið 2018 vorum við með smá viðburð á Laugarneshólnum í tilefni maraþonshlaups og tefldum þar fram okkar listamanni S.Ó. og létum hann taka á móti hlaupurum með söng og var ánægja með það.

Þá var bæjarhóllinn og kirkjugarðurinn sleginn og allt umhverfið gert aðlaðandi fyrir fólk.

Myndband með söng Sigurðar Ólafssonar

Laugarneshóllinn

Þarf að fella þennan fyrirvara úr samningnum með dómi.

Þessi fyrirvari hefur ekkert gildi sem slíkur. Íslenskur aðili samningsns hér, Hlíf, hefur hvorki vald, umboð ,né myndugleika til að setja þennan fyrirvara inn í sinn afmarkaða félagssamning.

Landsvirkjun þarf að stefna samningsaðilum fyrir dóm og krefjast þess að fyrirvarinn væri felldur úr samningnum ekki að krefjast þess að hann væri felldur úr gildi því hann hefur ekkert gildi, bara rusl af haugum Ríó Tintó.

Þetta er einhver pólitík sem hefur náð að þróast undir húsgafli í Hafnarfirði og hefur enga stoð í íslenskum raunveruleika. Pólitísk loftbóla, sem menn hafa samið og skrifað undir krókloppnir í vondu vetrarveðri, jafnvel neyddir til þess við þröngar aðstæður.

Svo þarf að segja álverinu beint í trýnið á þeim að nú sé lóaðleigusamningurinn líklega útrunnin og það þurfi eitthvað að fara skoða það.

Þá þarf eitthvert obinbert vald skatturinn t.d. að rannsaka hvað varð af öllum arðinum og hvernig hann hefur verið fluttur út úr landinu með bókhaldsbrellum.

Íslenskir aðilar verða að tileinka sér einhverja herfræði gangvart þessum svívirðingum, þó það sé auðvitað viðkæmt gagnvart starfsmönnum fyrirtækisins. En þeir hafa nú líka völd í sínum samtakamætti.

Rio Tinto nýti sér stöðuna