Byggingariðnaðurinn og verkfræðingar í klemmu

Þessi mál virðast eilífðarmál og Samfylkinugnni alltaf kennt um. Það er skrítið.

Geir Hallgrímsson var dugnaðar borgarstjóri og  dreif hitaveitumálin og gatnagerð áfram. Segja má að hann hafi verið hamhleypa til verka og vann stórvirki.

Fossvogsskóli var reystur í tíð hans. Ekki er gott að átta sig á því af hverju þessi myglumál eru á þessum stað sem þau eru. Það er auðvelt að álykta út frá almennri skynsemi að rör sem eru sett inn í veggi, bæði steypta veggi og úr öðru efni, geti valdið þessari myglu, þegar sífelldar hitabreytingar eiga sér stað inn í veggnum. Veðurfar á Íslandi gefur tilefni til að velta loftþrýsingsbreytingum vegna djúpra lægað fyrir sér og vert að rannsaka, en ekki er gott við að eiga þegar aðal rannsóknarbatteríið er aflagt, Rannsóknarstofa byggingariðnaðarins er ekki gert hátt undir höfði og átti ekki að leggja hana niður í júlí á þessu ári? Verkfræðingar og þeir sem veita ráð í sambandi við nýbyggingar mega velta þessum uppákomum fyrir sér og gera auðvita.

Eyþór Arnalds borgarfulltrúi veltir þessu fyrir sér og virðis vera með einhverskonar Þórðargleði vegna aðkomu Hjálpræðishersins að útvega húsnæði til handa Fossvogs skóla og þar með Reykjavíkurborg.Það sýnir gæsku Hjálpræðishersins. En Eyþór verður að muna að Fossvogsskóli var reystur í borgarstjórnartíð Geirs Hallgrímssonar en ekki Dags, þó það sé langsótt að gera þessi mál pólitísk, þá er það auðvitað þeir sem ráða sem er kennt um, þegar skekkjan liggur ef til vill í faginu og ónógum rannsóknum og byggingarfræðilegri vitneskju.

Svo verða foreldrar argir og pirraðir við þessi vandræði og aðstæður sem er eðlilegt, að börnum þeirra sé ekið einhverjar bæjarleiðir á malbiki, miðað við það sem sveitabörn norður á Hvammstanga mega hossast á ónýtum vegi í sinn skóla. Börnum tvístrað  út og suður.

Hér að framan var nefnt og velt fyrir sér veðurfari og auðvitað geta byggingar farið að leka hingað og þangað vegna ónógs viðhalds og er margt ótrúlegt hvað það varðar. Ein sprunga getur leitt vatn langar leiðir.

Bloggari hefur reynslu að því að örverur fóru af stað vegna loftþrýstingsbreytinga í hlöðu. Þannig háttaði til að hiti var í heyi síðsumar í hlöðu en búið var að ná honum úr um veturnætur. Í desember kemur lægð yfir landið mjög djúp og þá ríkur hitinn upp í hlöðunni og örverurnar verða ofsakátar, en  starfsemi þeirra veldur hitamyndun í heyi og bóndinn sat uppi með mygluna og fékk heymæði og varð að hætta búskap oft á tíðum.

 Þannig að það eru margir þættir sem spila saman í þessum málum. Mikill byggingarharði getur ef til vill haft eitthvað að segja og ónógt eftirlit Og er það nú ekki upp á marga fiskana í þeirri þinghá sem Reykjavík nefnist. Mér er sagt að sýni eigi að taka úr hverjum steypubíl á verkstað. Spurnir hafa borist að það sé vanrækt vegna þess að hraðinn þarf að vera svo mikill. Það þarf að tryggja gróðan.

Sveitmenn gátu orðið vitlausir við tvö störf um miðja síðust öld. Annars vegar þegar farið var að steypa og hins vegar þegar fé var rekið inn hús og réttir. Þá urðu flestir tjúllaðir, en jöfnuðu sig svo að kveldi þegar þeir voru orðnir nógu þreyttir.

 

Mál Fossvogsskóla tæknilegt en ekki pólitískt

Menningarkista Jakobs Frímanns

Ég vona að frambjóðandinn sé mér sammála um eftir farandi. 1. Það eina sem fátækt fólk hefur efni á er að nefna börnin sín fallegum nöfnum. Í öðru lagi hefur það ekki efni á að kaupa hljóðfæri, en þá er hægt að spila á greiðu. Í þriðja lagi væri áhrifaríkast fyrir frambjóðann að hafa með sér kassa frá Sanitas og halda ræður í almannarýmum.

Þá er mikilvægt að aka á réttri tegund af bifreið. Ragnar Arnalds snéri á menn og ók á Austin Gipsy og menn tóku eftir því. Konurnar í Alþýðubandalaginu urðu að strauja fötinn af honum Því hann átti ekki til skiptana. Jakob ætti að prufa þetta trix. Stoppa á bæjunum fara úr fötunum og spyrja, gætuð þér straujað fyrir mig.

Þá er þetta með ætternið. Ekk gekk það vel fyrir Óttari Proppé. Hann kvaðst eiga ættir að rekja á Suðurland, enginn ættingi kom og heilsaði honum. Þetta er bara bábylja úr bókinni, Furstinn, að nauðsynlegt sé að eiga einhver skildmenni á svæðinu, eru ekki allir skildir Jóni Arasyni?

Þá er það handabandi, Húnvetningar, ku hafa þótt það lélegt á sinni tíð af Páli Péturssyni hér fyrr á árum, blessuð sé minning hans, að hann heilsaði ekki öllum á mannamótum, end  er það tafsamt verk að ganga milli borða eins og beiningarmaður. Frændi hans uppgötvaði að þetta væri slæmt fyrir flokkinn og sagði við menn: Þið getið alveg heilsað Páli að fyrrabragði. Þess vegna er best að vera við útganinn vel til fara og vatnsgreiddur og taka þar í hendina á mönnum. Þá kemst engin undan. Þá er það kórónuveiran, ekki má taka í hendina á mér, eins og stendur í kvæðinu að eigi að gera. Landskjörstjórn verður að úrskurða um þetta atriði. Og svo, og svo, bara vera kátur og brosa, þá kemur þetta allt með hægðinni. Mér finnst allt í lagi að fá svona týpur í framboð og fara um landið. Svona var þetta hjá Ragga Bjarna, alltaf á ferðinni, enda elskaði þjóðin hann. Að lokum fór Ómar í framboð og það dugði ekkert minna en að kalla hreyfinguna Íslandshreyfinguna. Ja hérna menn fara ekki með veggjum í bransanum.

Háskóli Ísland getur stundu verið mistækur. Ég hef hugsað það í áraraðir að auðvitað hefði átt að fá Ragnar Bjarnason til að vera með námskeið og fyrirlestra upp í HÍ vegna þess að hann kann á því lagið að vera alltaf glaður og í góðu skapi. Auðvitað er það aðalatriðið. Vonandi verður Jakob það einnig, Góða ferð, góða ferð, Jakob. hafðu með þér skeljasand í poka og stráðu honum í slóð þína, því þá er kominn Jakobsvegur, sem er hægt að markaðsetja í ferðaþjónustunni, það vantar svo mikið allt svoleiðis á Íslandi.

Jakob Frímann til liðs við Flokk fólksins

Teigið að ykkur ilm blómanna. Náttúran er áfeng. Gott fyrir alaknn að verða ölvaður af þeim ilmi.

Mikil skipulagning er búina að fara fram síðustu viku um hvert eigi að fara.Svo smátt og smátt er þetta verið að aflýsa útihátíum um allt land og spennan verður tvíþætt, annars vegar hvert eigi að fara og gera. Svo þetta sjónarmið að covit ruglar þetta allt saman og engin útihátíð í gangi.

Oft fyrir verslunarmannahelgar er búið að magnast upp spenna sem varð áþreifanleg í þjóðlífinu og komur oft fram í umferðinni. Menn fara aka hraðar, svína og flauta og allskonar. Aðalatriðið var að hafa nú nóg áfengi með sért og komast tímanlega í ríkið. Á vinnustöðum er gjarnar farið að vera með spurningar snemma dags: Á ekki að detta í það, nú verður að taka á því og detta í það og allskonar spurningar tengdar áfengi.

En hvað á þá að gera, er lífið að mistakast. Aldeilis ekki. Það eru svo margir kostir í boði. Besti kosturinn er að vera með sínu fólki. Fara á staði þar sem margt er að skoða í náttúrinni og ekki hefur verið kannað áður. Börn eru alltaf tilbúin að róla eitthvað og sjá ný svæði. Nú er þjóðvegaumferðinn orðin mikið betri. Víðast er fólk orði laust við rykskýin og framúrakstur fátíður, enda er hann dauðagildra. Hraðakstur nærri horfinn, nema upp Kambana, þar þurf amenn að reyna með sért og svona

En hvert á að fara. Því geta gömlu skáldin svarað Jónas Hallgrímsson kvað Gljúfrabúi gamli foss/gilið mitt í klettaþröngum. Gilið heitir Nauthúsagil og er alveg ofsalega gaman að fara með börn inn í þetta sérknnilega gil. Þar eru keðjur til að styðjast við þar sem slóðin getur verið erfið og tvísýn. Þannig að það reynir á hvern og einn.

 Þá er nú aldeilsi hægt að kanna, Fyrr var oft í koti kátt og upplifa þá gleði sem þar er.Í bónus er svo oft flugsýning þarna á grundunum. Þetta er ágætt viðfangsefni að finna út með hjálp Skólaljóðanna hvert hægt er að fara.

Svo það nestið það getur verið aðalatriði að hafa það gott svo allir verði ánægðir. Þá er spurningin er hægt að fara í sumarbústað. það er gaman þá er fólk komið í sveitina.

Þá er það stöndin þar sem aldan kemur að landi og týnist, þar er gaman. Allskonar skeljar og margt sem rekur á land sem hægt er að rannsaka.

Aðalatriðið er hinn áfengi ilmur náttúrunnar sem hægt er að anda að sér og verða ölvaður af en ekki fullur.

Sjálfur ætla ég að vökva kartöflur og blóm og er svo heppin að konan á afmæli og þá fær maður kaffi. En vandamálið er að kaupa afmælisgjöf, það hefur vafist fyrir mér í seinni tíð að gefa gafir.

 Þarf að finna eitthvert skáld sem rifjar það upp fyrir manni.

Meirihlutinn heldur sig á landinu

Halldóra Gunnarsdóttir - In memoriam

Halldóra systir mín hefur átt við veikindi að stríða um allnokkurn tíma. Hún lagðist fyrst inn á Landspítalann, vegna óhapps heima á Aflagranda 40 þar sem hún bjó í eigin húsnæði eftir að hafa selt Vesturströnd 13. Eftir Landspítaladvölina fór hún á Vífilstaði. Vífilstaðir eru einskonar skiptistöð fyrir eldra fólk sem þarf að komast í atlætisskjól, þetta er nýyrði og þýðir að fólki vantar elliheimili, dvalarheimili eða í sjúkradvalarheimili allt eftir stöðu eldriborgarans. Málefni eldriborgara eru soldið strand og vantar dvalarpláss.

Þá hafa margir áhyggjur af skorti á hjúkrunarrýmum fyrir sig þegar þrekið þrýtur. Það er að hluta komið til af því að Landspítalinn á örðugt með að útskrifa eldra fólk sem hefur verið lagt þar inn.

Halldóra systir komst blessunarlega til Ísafoldar Hrafnistu í Garðabæ. Þar er afbragðs fólk. Sama er á Vífilsstöðum, það var eftirtektarvert að um leið og aldraður dvalargestur stóð upp frá borðum var á örskotstundu komin starfsmaður fyrir aftan stólinn til að koma í veg að gamla fólkið dytti í gólfið, svona lagað ber að þakka.

Halldóra hafði löngum áhyggjur af því hvar hún ætti heima eftir að hún kom á Hrafnistu. Ég sagði að hún ætti heima hér og hér og hefði kosningarrétt. Hún var komin með sjúkdóm sem heitir Alsheimer og fólk fer að missa minnið. Í næstu heimsókn ítrekaði hún spurninguna hvar hún ætti heima og hvort hún væri örugg hérna. Þá sagði ég henni að þetta væri óðal, nú já eins og heima á Aflagranda með sér afleggjara. Já eimmitt, hún hafði nokkrar áhyggur af því hvort hún gæti verið þarna lengi og þá sagði ég henni að hún ætti lífstíðarheimili hér, hún hefði æviábúð og það gæti enginn vísað henni burt. Hún þakkaði mér fyrir þetta, "gott að þú sagðir mér þetta, Steini minn, ég þarf að skrifa þetta hjá mér." Þá tók hún að kyrrast en fór þá að tala um að sig vantaði bíl. Þá fór nú í verra, því ekki var hægt að segja henni að hún gæti ekki keyrt og rataði ekki vegna minnisleysis. Þá var farið að fara með hana í bíltúra og einu sinni fór ég með hana austur fyrir fjall.  Hún hafði mætur á Laugarvatni, þar hafði hún dvalið í Stýrimannabústaðinum, svokallaða.

Halldóra naut sín vel á Ísafold Hrafnistu. Það var draumurinn að komast á Hrafnistu þar sem amma Karítas Skarphéðinsdóttir hafði dvalið og Dóra sagði mér að amma Kæja hafi verið vinsæl hjá körlunum af því hún var eina konan sem gat teflt við sjómennina en Hrafnista var reist af sjómönnum. Þetta sagði hún mér marg oft.

Sjúkdómurinn herti afl sitt, en alltaf var Dóra vel meðfærileg og brosti. Svo sofnaði hún eitt kveldið og dó um morguninn. Hún var nefnilega að fara í ferðalag. Halldóra andaðist 19.júni á hátíðis og kvennréttindadegi íslenskra kvenna.

Halldóra heitir í höfuðið á Halldóru Magnúsdóttur sem lést úr berklum, 14 ára gömul. Hún var dóttir Magnúsar Guðmundssonar fora á Ísafirði og Karítasar Skarphéðinsdóttur baráttukonu, fædda í Æðey í Ísafjarðardjúpi. Magnús fori var Strandamaður af Pálsætt, fæddur á Kaldbak, Kaldraneshreppi. Hann var kallaður fori að því að hann var forsöngvari í kirkjum þegar ekki voru til hljóðfæri. Í föðurætt er Jón Steingrímsson eldklerkur forfaðir Halldóru og er hún skyld honum í sjötta ættlið.

Fjölskylda okkar Halldóru bjó í bragga um tíma og það var stundum fúkkalykt í bröggunum sem vildi loða við föt fólks. En það veiktist enginn held ég af því eins og núna af myglunni. Þannig að þetta er verra í nútímanum en í bröggunum í gamla daga. Dóra sagði mér að hún hafi liðið fyrir það og verið strítt á þessu. Hún gekk í Austurbæjarskóla og átti Ragnar Bjarnason að æskufélaga og skólabróður og einn hljómsveitarmeðlimur hét Karl Liljendal og Dóra var skotin í honum, laglegur strákur sem spilaði á gítar. Þeir félagar voru með skólahljómsveit. Þá voru skólahljómsveitir í mörgum skólum.

Í þá daga var borin mikil virðing fyrir hetjunum í Íslandssögunni sem þá var kennd. Börn útbjuggu sér vopn, sverð, boga, axir og atgeira og þóttust vera fornaldarhetjur. Dóru var strítt á fúkkalyktinni, sem var auðvitað púra einelti. Hún lét ekki beygja sig og hóf gangsókn með sérstökum hætti. Hún notaði hetjuímyndina sem vopn.

Stökkti hún og sundraði liðinu með því að segja að pabbi sinn héti Gunnar á Hlíðarenda. Það var alveg dagsatt eins og þá var sagt til að leggja áherslu á sannleikann. Faðir hennar var Gunnar Arnbjörnsson, fæddur að Hlíðarenda í Borgarnesi. Það var þá rétt og dugði.

Halldóra fékk tækifæri til að fara til Englands og starfa við kaþólskan skóla fyrir málhölt börn á Suður-Englandi eftir gagnfræðapróf. Hún hafði góð meðmæli og kunni ensku. Þar bætti hún enskukunnáttu sína og að vinna við umönnun barnanna. Þetta var viss fjársjóður fyrir okkur fjölskyldu hennar, því við fengum sendibréf með fréttum, hvernig gengi og lýsingar á hennar högum. Móðir okkar var dugleg að svara bréfum hennar og héldust þessi bréfa samskipti á meðan Dóra dvaldi erlendis. Þær höfðu báðar afar fallega rithönd og svipaða. Að hafa fallega rithönd gat verið stöðutákn í þá daga.

Dóra sagði t.d. að hún hefði verið við krýningu Elísarbetar Englandsdrottningar og lýsti þeim hátíðarhöldum ítarlega. Elísabet var ríðandi og allir dáðust að glæsileik henni og þessi atburður var eitthvað sem stúlka alin upp í breskum hermannabragga upp á Íslandi, hefði aldrei gert sér vonir um að upplifa. Elísabet lifir Halldóru og við Dóra vorum sammála um að Karl Bretaprins ætti að fara að taka við áður en hann lenti á elliheimili.

Ég tók það svo að hún hefði verið í innsta hring atburðarins slík var upplifun hennar og lýsing. Það var ekki fyrr en við vorum orðin fullorðin að mér varð ljóst að hún var í mannfjöldanum. En hún fékk að upplifa þetta svo sannarlega.

Á þessum grunni byggði Dóra að nokkru leyti þegar hún hóf störf á Málflutningaskrifstofu Lárusar Fjelsted hrl. og Theodórs Líndals hrl. og síðar Ágústar Fjelsted hrl. Hún sagði mér að eitt sinn hafi einn af ofangreindum mönnum komið til hennar að ritaraborðinu og sagt; "Þér talið afar góða ensku Halldóra." Hún þakkaði hrósið og var upp með sér að vera þéruð.

Við Dóra áttum mikil og góð samskipti alla tíð. Hún kom eitt sinn í heimsókn til mín í sveitina að Syðri-Löngumýri. Þar var gamall maður sem hafði glöggt auga fyrir kvenlegri fegurð. Hann vildi sýna henni eitthvað markvert á búinu og var stimamjúkur. Gömul taðkvörn varð fyrir valinu heldur lúin, ekki það fyrsta sem dama á hennar aldri óskaði sér. Halldóra stormar út í móa með gamla manninum á háhæluðum skóm. Það var kannske ekki viturlegt, þeir festust í grasrótinni og gekk brösuglega að komast til baka, kom hún á sokkaleistunum. Þetta gerði hún af vinsemd við gamla manninn sem brosti út að eyrum.

Síðan koma tvö hjónabönd og fang hennar fullt af erfiðri lífsreynslu. Hermóðsslysið þegar fyrri maður hennar Haukur Guðmundsson sem var stýrimaður á Vatnajökli en skip hans sigldi krappan sjó í Reykjanesrösinni þá um  nóttina sem Hermóður sökk en Vatnajökull komst í gegn. Þannig að við vissum öll hvernig staðan var í Röstinni.

 

Drangajökulsslysið var bitbein í opinberri umræðu þar sem skipið sökk á örskotsstundu en allir björguðust naumlega í enskan togara, en við áttum í þorskastrði við Englendinga og var ótti hjá skipbrotsfólkinu vegna þess. En Tjallinn hélt sæmd sinni og tók fólkið um borð og hlúði að því. Enginn vissi um orsakir slyssins, en ýmsir voru með allskonar getgátur, en skipstjórnarmenn voru ekki ákærðir eftir sjóréttarhöld og þar stendur málið. Stýrimennirnir á Drangajökli, þeir Georg Franklín og Finnbogi Keld fóru svo með Hauk yfir á Ísborgina, samanber vísu, eftir Hannes Hafstein - Alltaf má fá annað skip og annað föruneyti:

Og mundu, þótt í votri vör
þú velkist fyrir sand,
að bylgjur þær, sem brjóta knör
þær bera þó að landi.

Og stormur þurrkar segl í svip
þótt setji um stund í bleyti,
og alltaf má fá annað skip
og annað föruneyti.

Heimild:

Höfundur Hannes Hafstein

Vísnasafn Sigurðar J. Gíslasonar Héraðskjalasafn Skagfirðinga.

En Halldóra Gunnarsdóttir sigldi eftir þetta með seinni manni sínum Tryggva Eyjólfssyni á Gullfoss sem starfsmaður. Traust var skipið þetta óskabarn þjóðarinnar. Átti Eimskipafélag Íslands það.

Börn, gleði og sorgir sem ég rifja ekki upp hér var næsta vers hjá Halldóru, langur kafli.

Með stuðningi Halldóru fékk ég skipspláss á MS Íborgu og MS Öskju og fékk að fara vítt og breytt um Norðulönd, inn í Eyrarsund til Sovétríkjanna, Evrópu, saman sigldum við gegnum Kílarskurð sem er sérstök upplifun og niður í Miðjarðahaf. Þetta var ekkert smá upplifun fyrir sveitastrák að fá að upplifa þetta. Þrjú löng sumur af ævi minni tók þetta. Oft vorum við Halldóra saman til sjós og hún var með afbrigðum sjóhraust.

Ég vil að lokum geta þess að Halldóra var fyrsti ritari á skrifstofu Samtaka áhugafólks um áfengisvarnir, SÁÁ. Hún sagði mér oft frá því þegar hún ansaði fyrst í síma samtakanna, henni þótti svo vænt um augnablikið: "SÁÁ góðan dag, hvað get ég gert fyrir þig?" Hún mundi glöggt það gamla. Það voru svo sannarlega margir sem þörfnuðust aðstoðar og margt var hugsjónafólkið sem tók til hendinni og ber að þakka það allt.

Gott fólk, hér endum við að sinni að segja frá sjómannskonunni Halldóru Gunnarsdóttur sem marga fjöruna hefur sopið, eins og þar stendur. Elsku Dóra mín, sá sem öllu ræður geymi þig og varðveiti.

Förum svo með æðruleysisbænina:

 

Myndaskrá:

Mynd 1: Aðalheiður og Gunnar með börn sín, Birgi, Halldóru og Kristbjörgu (Bíbí)

Mynd 2: Útskrift Birgis Haukssonar úr Hólaskóla af fiskeldisbraut

Mynd 3: Íslenski fáninn

Mynd 4: Halldóra og Ragnar Bjarnason

Mynd 5: Þyrla við björgunarstörf

Mynd 6: Birgir Gunnarsson

Mynd 7: Þorsteinn, Kristbjörg (Bíbí), Halldóra og Arnbjörn

Mynd 8: Ingvar Tryggvason og Birgir Hauksson

Mynd 9: Kristbjörg (Bíbí)

Mynd 10: Halldóra og Tryggvi

Mynd 11: Minningaröldurnar við Fossvogskirkju

Mynd 12: Halldóra Gunnarsdóttir, Halldóra Þorsteinsdóttir og Ingibjörg Hauksdóttir

Mynd 13: Æðruleysisbænin

Kútter Haraldur

Ekki bjóst ég við þessari niðurstöðu. Miðað við yfirlýsingar sem gefnar voru í bardaganum að vilja ekki vera í aftursætinu o.þ.h.

Ekki er gott að segja hvaða áhrif það hefur að 2 efstu frambjóðendurnir séu í raun frá Akranesi en svo eru gloppur annarstaðar í kjördæminu, eins og Húnavatnssýslurnar báða. Þannig að eðlilegt er að syngja: Kátir voru karlar á kútter Haraldi til fiski veiða fóru frá Akranesi.

Ef Haraldur fer ekki á listan sýnist mér að það gerist að bændur hafi ekki fulltrúa úr stéttinni á Alþingi og hvað verður þá um orða tiltækið stétt með stétt. Raunar skil ég ekki í því að bændur hafi látið þetta gerast. Og nú er spurnig hvort komið sé að því að stofna bændaflokk. Nóg er tilefnið.

Ekki hikuðu bændur við að standa þétt saman þegar átti að hrifsa af þeim lögbundna hækkun á afurðaverði og létu það ekki ganga yfir sig. Það er ef til vill viðkvæmt að fara svona í málið, þar sem Framsónarflokkurinn er í raun tvær fylkingar og getur í raun ekki klofnað meira, svo eru þeir komnir með löggu í fyrsta sætið sem kemur alltaf annað slagið í sjónvarpið í fullum skrúða til að minna á sig og þá verða bændur óttaslegnir og far heim.

Þannig að málið er brýnt og ef til vill er þetta upphafið að falli bændastéttarinnar.

Vestfirðir voru að lenda í því sama og Húnvetningar að fá engan frambjóðanda á sitt svæði í öruggt sæti, þegar prófkjör fóru þannig hjá VG og xB í Skagafirði að efstu menn listanna eru báðir komnir með trygga þingmenn á svæðið, þannig að kjördæmið er allt að riðlast vegna skringilegra prófkjöra. Siglfirðingar hafa ekki neinn þing mann í augsýn og hafa því ekkert að gera á kjörstað og geta þess vegna farið í kaffi hvors til annars, eða niður á bryggju að veiða marhnúta.

Teitur Björn Einarsson hefur sterka stöðu til að fara fram með óháðan lista á Vestfjörðum, þó Lilja Rafney mundi saxa óvægilega í það fylgi en hún hafði vit á því að halda sínu sæti sem kom út úr prófkjörinu, en missti tryggt sæti sem var nú ekki fallegt af fólki að launa henni störf sín með þeim hætti. Svona eru prófkjörin andstyggileg, allt í tómu rugli.

Versta ruglið er auðvitað að vægi atkvæða á landsvísu er mjög mismunandi eftir hvar fólk býr og ætti að taka á því máli.

Þórdís sigraði, Haraldur í 2. sæti

Sóttdauði eða hetjudauði til sjós.

Það er mikið talað um hetjur hafsins á sjómannadaginn og er það um margt skiljanlegt. Sjómenn starfa við hættulegar aðstæður, svo sem flóknar aðstæður og slysagildrur á vinnusvæði og verða að vera fljótir að bregðast við, vond veður og erfitt sjólag. Venjulegt fólk yrði skíthrætt ef það lenti í slíkum aðstæðum. Ég man að einu sinni drapst á aðalvétinn á skipi sem ég var á og var ekki hægt að gangsetja hana stax. Fóru vélstjórarnir í það að gera við. Út á miðju Atlandshafi rak skipið fyrir vindi og straumum og var ekki sjáanleg hætta á ferðum. Við vorum eitthvað að sýsla út á dekki og var samstarfsmaður minn sem var þarna á vegum einhvers sem hann þekkti,en var skráður háseti og óvanur maður úr skrifstofugeiranum. Hann rauk strax upp, hvað hvað hvaða er að gerast,auðvitað var dauðaþögn og kyrrð utan umhverfishljóða. Skrifstofuhásetanum varð ekki um sel eins og maður segir og varð hann órólegur, en brátt fór vélin í gang og allt varð eðlilegt.

Apstæður nú hjá sjómönnum eru allt aðrar en var í dentíd framfari varðandi vinnusvæði og öryggisbúnað.

Vissulega var nauðsynlegt að sjómenn væru hugrakkir. Ekki er nú skemmtilegt að sigla innsiglinguna í höfnina í Grindavík t.d.

En hvaða er þessi óskaplega lífseig ímynd um Hetjur hafsins kominn. Er þetta eitthvað úr fornbókmenntum okkar komið, að betra væri að falla í bardaga en að verða sóttdauður, eins gæti þetta viðhorf verið um hetjur hafsins einhverskonar sjálfssefjun hugsanlegt til að þetta sé til að lyfta áskorun að vera svell kaldur sama hvað gengur á og sætta sig við að drukkna, þó mér finnist það hæpið.

Menn héldu ró sinni á Þorkatli Mána í Nýfundnalandsveðriðinu þegar allt stóð og féll með því að vera duglegur að berja klaka af skipinu svo að því hvoldi ekki vegna þessa að þyngdarpunkturinn klifraði allaf af hærr og hærra upp vegna þessarar miklu ísingar.

Aldrei er þetta orðatiltæki notað um flugmenn eða þá sem eru í hættulegri stöðu í umferðinn. Þeir eru bara kallaðir ökuþórar og í fluginu ef til vill að svífa seglum þöndum eða eitthvað svoleiðs, þó það passi ekki hjá mér. Gaman væri væri að fá einhverskonar greiningu á þessu.

Þá má ekki síður taka þá sem falla í prófkjörum, hjá Sjálfstæðisflokknum  fara menn í kaffi í Valhöll og lýsa bara yfir að þeir séu hættir og séu bara sáttir. Þó það viti engin maður. Oft fara menn í það að búa til nýjan flokk eða fara með lista fram undir sínu nafni og auðvitað er það karlmannlegra.

Sjómenn ekki farið varhluta af faraldrinum

Margt gott í umræðum í Silfrinu.

Enga frétt finn ég um umfjöllun um þáttinn á Moggavefnum og er þá ekkert annað ráð en að tengja pistilinn við frétt um að annar þáttastjórnandinn í Silfrinu Egill Helgason hefur hlotið Riddaranafnbót frá Frakklandi. Það eru tíðindi.

Það er nú ýmislegt sem gamlir jálkar eins og ég, gefa gaum þegar stjórnmálaumræðan fer á stað. Þá er fyrst til að taka hvernig sætaskiptingin er, þá kemur upp hvernig fas foringjanna er og til hverra þeir lýta hýru auga.

Umræðan var um margt skynsöm rökföst og margt gott sagt. Hægt var í upphafi þáttarins að greina að einhvern þráð sem lá í geng um alla kandídatan, samstaða og Sigurður Ingi nefndi samvinnu sem lengi eftir að SÍS gamla lenti í Hömlum hjá Landsbankanum mátti ekki nefna.

Held að það hafi verið Pestin Covid sem hefur gengið. Allir voru hræddir um að deyja, því engin þekkti pestina. Var þetta nýr Svartidauði eða Spænska veikin? Því þurftu allir að standa saman, nema undir það síðast að ýmsir vildu fara í mál til að verja frelsið. En það mál er utan við þessa umræðu.

Yfir það heila hafði maður á tilfinningunni að það fólk sem sat í stólunum væri gott fólk, sem vildi þjóð sinni á allan hátt vel.

Í gamldaga vildu menn í svona umræðu hafa hasar og almennilegan bardaga, þar sem sveið undan atlögunum. Hægt er að nefna Einar Olgeirsson Bjarna Benediktsson eldri Gylfa Þ. Gíslason  Ólaf Jóhannesson Hannibal Valdimarsson, já, Ólaf Ragnar Grímsson hann var skilminga þræll eins og allir framangreindir menn. Nú var þetta allt áferðar fallegra engin vildi þeysa fram með stór orð því þjóðin var að horfa á og tók eftir öllum hreyfingum og var fljót að leggja á minnið hvað var sagt og hverju var lofað. Hver og einn var undir búinn að taka þátt í umræðunni, ef til vill búin að fá tilsögn hjá almannatengli um hvernig ætti að taka á málum. Flokkurinn borgar.

Stjórn þáttarins var í taustum höndu og unnu þáttastjórnendur hlutverk sitt með sóma, gott að hafa 2, ef annar gefst upp þá getur hinn tekið við, skotið sér milli stafs og hurðar til að leiða umræðuna í réttan farveg svo ekkert fari í glundroða og stjórnleysi, Þetta virkaði eins og í fluginu. Aldrei kom upp sú staða sem gerist oft í réttum þegar hundar lenda í áflogum að gipið er til þess ráðs að ganga inn í miðja þvöguna og og taka í lurginn  á verstu áflogaseggjunum og henda þeim út úr þvögunni, þá er allt búið.

Það mátti heyra að flestir ef ekki allir voru á því að Samherjamálin væru óforsvaranleg og gætu komið sterkt inni í kosningaumræðuna. Bjarni Benediktsson yngri tók stýft fram, að veldi og afl Samherja hefði ekkert með fiskveiðistjórnunarkerfið að gera, þó setti  Logi Einars og fleiri, skýrt fram að það væru nú einmitt  möguleikin á að safna auði í gegn um kerfið sem gerðið útslagið að Samherji treysti sér til að reyna að fikta við formannskosningu í Blaðamannafélagi Íslands og einnig, að hafa með einhverjum hætti áhrif á prófkjör Sjálfstæðismanna í N-Austurkjördæmi, sem virðist hafa verið hrundið af Sjálfstæðismönnum. Þá taldi Logi að venjuleg skattaálögur á launamenn og almenning næðu ekki að dekka þarfir nútíma samfélags fyrir fjármunum og þar þyrfti í framtíðinni að horfa til skattlagnigar auðmagnsins og hverskonar arðs, sérstaklega þegar farvegur auðsins lægi í gegn um hverskonar auðlinda sem tilheyrðu almenningi.

Katrín gerði vel grein fyrir að allskonar auðlindir væru á dagskrá sem ný tækni setti á sviðið t.d vindorkugarðar. Katrín er búin að ná yfirburða tökum á að gera sig gildandi og vel leiðandi sem Fósturlandsins Freyja , búin að losa sig við kanínubrosið. Í staðin komnar markvissar leikfimiæfinar með höndum, sem fer henni vel samfara öruggri og fasmikillri framkomu. Það er nær örrugt að margir líta á hana sem fyrsta valkost um forustu. Fundið hefur verið að samstarfi VG við Sjálfstæðis og Framsóknarflokka. Stundum getur verið gott að sitja við hlið andstæðingisins og vita hvað hann er að hugsa og bauka.

Innganga í Evrópusambandið komst lítt á koppinn nema Þorgerður Katrín gat aðeins talað um örmynt okkar og veikleika hennar í alþjóðlegu samhengi. Þorgerur ætti að taka það upp að syngja Nallann því hann er leiðsögn um inngöngu í Evrópu samstarf. Samanber: Þó að framtíð sé falin grípum geirinn í hönd því Internaionalinn mun tengja strönd við strönd,--- eftir að verkalýshreyfingar um allt sviðið hefur gripið geirinn í hönd.

Píratinn skaut víða föstum skotum, Píratar eru nauðsyn í stjórnmálaflórunni til að spyrja þungra spurninga og gera athugasemdir um mannlífið og lagasetningu.

Inga Sæland formaður flokks fólksins sem vildi að fátækt yrði útrýmt. Hún komu ágætlega út og minnti á gömlu kempurnar og er orðin ágætlega sjóuð og virðis gera sér grein fyrir sínum takmörku við svona aðstæðum og hleypur ekki svo glatt á sig. Vel málifarin að gömlum hætti.

Egill hlaut riddaranafnbót frá Frakklandi

Allsherjarvottorð

Við hjónin tókum okkur upp og skruppum til Færeyja með öðru fólki á líkum aldri á ný skveraðri Norrænu. Þetta var svona ferðaskrifstofa sem datt niður úr skýunum og var að ráðskast og humyndavinna þessa löngun okkar til að fara til Færeyja, þessa perlu í miðju Atlanshafi hérna rétt við bæjardyr Íslendinga.

Það er hægt lengja vorið og haustið á Íslandi með því að skreppa þangað.

Þegar ég var ungur þá fór ég oft fram hjá Færeyjum og hofði á þær og fannst ekkert til um þær. Þær voru bara þarna og einhverjir kallar sem höfðu verið á vertíð í Sandgerði og víðar áttu heima þarna með kellingar sínar og börn. En í síðasta skiptið vorum við Færeyjar um mitt sumaið 1963 á M/S Öskju sem sem var gerð út af Eimskipafélagi Reykjavík og einhver gömul kona átti. Skipstjóri var Gunnar Helgason, afskapalega flottur skipstjóri og bauð af sér góðan þokka. Veðrið var alveg vita snarvitlaust þarna um há sumar og við heyrðum á fullu, en slegið var af þegar brotsjóir byrtust fyrir framan stefnið og ekkert gekk. Þarna vorum við nærri því í sólarhring. Skipstjórinn var einn með flesnsu og átti bágt, ældi og leið illa, en reyndi að vera sem mest uppi og stjórna með áhöfn sinni. Þetta var engin covit bara pest eins og gengur. Loksins gekk veðrið niður og við losnuðum úr prísundinni og skipið fór að þokast norður á bóginn.

Aldrei komst ég til Færeyja og ekki til Noregs heldur, Þessir staðir norrænnan manna höfðuðu til mín Þaðan sem við réttilega erum komnir frá. Langaamma konu minnar var frá Klakksvík, svo erindi konunnar var svo sannarlega fyrir hendi.

Landnáms menn komu til Íslands með dót sitt og búsmala við tvísýnar aðstæður, þó það sé lítið mál að fara þarna á milli í góðu veðri að sumri til, en þó getur brugðið til beggja vona.

Forfeður okkar komu skilríkja lausir. Með engin heilbrigðisvottorð nema að líta vel út, útiteknir og vel á sig komnir.

 Ég var búin að heita mér því að komast til þessara staða við einhver tækifæri og var búin að koma til Noregs og linnti ekki látanum fyrr en ég komst í Raumsdal til að kanna sviðið, þaðan sem þeir Norðmenn sem komu í Vatnsdal voru frá. Þótt ég telji mig ekki að öllu leiti Húnvetning nema að vissu leiti, þá fannst mér áhugavert að athuga þær aðstæður og lönd sem þessir menn komu frá. Eins er með Færeyjar. Þar er áhugavert að koma og margt að skoða. Við fórum í mörg covit test og komum til Íslands með allsherjarvottorð um heilbrigði að vísu bara á frönsku og pólsku svo einkennilegt sem það er, komið frá Embætti landlækni og Almannavörnum, mál sem fáir kunnu í þessum hópi.

 Það verður að segjast eins og er að Færeyjar eru nýtýsku þjóðfélag og þeir eru búnir á ná langt í því að gera samfellt vegakerfi um allar eyjarnar og mörg göng. Hægt er að mæla með að þarna fari fólk á öllum aldri. Þetta er auðvelt með þennan aðgang að Norrænu og hægt að taka bílinn með og ferðast á eigin vegum, frjálst og ekki svo dýrt. Ég mæli svo sannarlega með Færeyjum. Fara á Ólafsvöku og skemmta sér ekki að vera fullir, heldur sjá daginn og veginn.

Svona geta eldri borgarar leitt forustuna og verið góð fyrirmynd.

Lítið vitað um indverska afbrigðið

Sturlungar frændur Óttars Guðmundssonar

Mörgum Sturlungum þótti sopinn góður. Sturla Þórðarson varð skipreika  í Færeyjum og komst hvorki lönd né strönd. Hann sló svo botnin í drykkjuna þegar hann fann  það að málið stefndi í óefni hann tók sig til og skrifaði heil óskop og það bjargaði honum. Svona geta menn gengið út úr hlutverki Alkoholistans.

Miklar getgátur hafa staðið yfir, hvers vegna svo fór sem fór í Örlygstaðabardaga. Niðurstaðan er öllum mönnum ráðgáta eins og bardaganum er lýst.  Skrifari las það eitt sinn fyrir margt löngu í lesbók Morgunblaðsins að Sturlungar hafi sennilega verið þunnir í bardaganum. Eru þau rök færð fyrir því að þeir hafi riðið um Skagafjörð deginu áður og heimtað mat og drykk af bændum og auðvitað létu bændur þá fá nóg að drekka. Það yrði þá auðveldara að slátra þeim. 

Nú er Hannes Hólsteinn kominn með tilgátu um að Snorri Sturluson hafi verið frjálshyggjumaður. Skrifari hefur ekki kafað nógu mikið ofan í það mál til að vita svo gjörla um það, trauðla lýgur Hannes þessu.

„Ég var kominn í ógöngur með mína drykkju“

Merkilegir útreikningar Eyþórs Arnalds

Þeir eru merkilegir þessir útreikningar sem Eyþór setur hér fram. Mér hefur alltaf fundist þessi formúla í þjóðsöng Íslendinga um þúsund ár afar skrýtin. Ætli það sé eitthvað sem stuðst er við? Það er nú gott og blessað að borgarfultrúin  fari í þessa útreikninga, sem ég hefði nú haldið að gæti reynst verkfræðiskrifstofu ansi snúið.

Þá eru spurningar um hvort allir sé á sama kaup við tafirnar og ekki getur maður glöggvað sig á batanum sem hýst þegar verkefnið fer að virk. Er eitthvað depit eða kredit í dæminu? Er hægt að hugsa sér einhver ávinningur  af verkefninu?

Á hvaða kauptaxta eru menn á þegar tafirnar brotna á fólki Ég reikna mér alltaf sem eftirlauna maður minna kaup við að sækja lyf og snúningar sem lúta að ellinni. Ég er með meira kaup þegar er að snúist kringum barnabörn. Er svona lagað sett inn í dæmið? Sjálfur er ég ekki mikil loftslagssinni. Spurning hefur loftslagsváinn verið tekin með í reikninginn og reiknað  + eða -? Það er bábilja að leggja þetta svona fyrir fólk. Nema kunnáttumenn fari í það með góðum tölvum. Mér finnst Sjálfstæðismenn sí og æ vera á móti.  Nú eru þeir með fyrir vara í þessu frumvarpi sem er verið að legga fyrir þingið til að tryggja betra utanum hald vegna sóttvarna . Allskonar fyrirvarar en allt voða leyndó,það má ekki upplýsa það því þeir verða að fá að fara í pontu með þá.

Aðalatriðið er að standa saman en það gengur illa núorði og mér er raun af því hve xD, er út og suður.  Þrátt fyrir þetta og vegna þess að reiknisdæmið er erfitt, væri sniðugt að stofna sjóð þar sem þetta fé ef það verður sjánlegt og handbær væri lagt inn á  og notað til hagnýtra verkefna. Þá mundi glaðna yfir Bjarna Ben.

Þúsund ár tapast á götum Reykjavíkur