Vinnuaflið og fjármagnið gagnstæðir pólar.

Það er nú auðvelt að hækka vexti með einu pennastriki. Það er nú ansi djarft að gera það við þær aðstæður þegar hafinn er samningsgerð um kaup og kjör í víðu samhengi.

Verkalýðnum er bara boðið upp á að taka í hönd Hall­dórs  fram­kvæmda­stjóra SA, eins og stendur textanum.,, Hann tók í höndina á mér.

Tuðað er um Tenerife ferðir sem fólk er búið að safna fyrir ferðunum og börn ef til vill búin að safna dósum fyrir sínum hluta ferðarinnar.

Seðlabankastjórir talar ekkert um pallbílana sem væntanlega kosta gjaldeyri og eyða miklu bensíni í miðri loftlagsvánni. Það er spurning hvort það væri ekki rétt að nota Seðlabanka aðferðina mínus Tenerífe pakkann og verkalýðurinn notað sín áhöld og gæfi út taxtann sem á að gilda á Eyrinni. Þá yrðu nú gömlu Dagsbrúnarvekamennir glaðir og rís upp við dogg í gröfum sínum og segðu halló við erum hér.

Þá gætu menn séð hvernig kaupin gerðust á Eyrinni og allir yrðu myrkfælnir.

Geta „ekki fjármagnað Tene-ferðir úr forðanum“

Sprengjur gætu óvart lent á Rússum

Ég held að Rússar ættu að hætta þessu stríð. Það gæti komið upp sú staða að sprengjum væri ,,óvart hent á rússneskt land og engin gæti ábyrgst hvaða tegund mundi lenda þar.

Stoltenberg: „Vísvitandi árás“ ólíkleg

Það verður að fara með gætni í svona aðstæðum

Það er þekkt í hernaði að reyna að blekkja með því að hrekkja og láta lýta útfyrir að einhver annar hafi skotið flugskeytinu.

Ég held að Rússum langi ekkert í meira stríð annarstaðar. Það þarf að fara óskaplega varlega núna. Þar með er ekki verið að segja að menni eigi aðlyppast niður. Alls ekki. það væri hægt að reisa fánaborg NATÓ- ríkja á þeim stað sem eldflaugin lenti.

Segja eldflaugarnar frá Úkraínu

Georg sjötti hinn hugrakki Bretakonungur.

Afi Önnu prinsessu var Gegorg 6 Englandskonungur. Það fer vel á því að hún sýni sig í einkennisklæðnaði hersins.

Georg 6 hélt eins og vera bar reglulega fundi með forsætisráðherra sínum Winston Churchill og alltaf þegar þurfti. t.d. í seinni heimstyrjöldinni. Því hefur oft verið fleygt að Churchill hefði verið aðal karlinn varðandi það að gefast ekki upp í stríðinu því mikið mæddi á Bretum. En Churchill var oft við það að gefast upp og þá kom til kasta konungsins Gegorgs 6. Hann talaði kjark í forsætisráðherrann þannig að hann efldist við hvern fund þeirra Og Gegorg 6 var ódrepandi að telja kjark í forsætisráðherra sinn.

Heimild get ég ekki borið fram fyrir þessu nema það sem ég hef lesið um styrjöldina og rekist á þetta einhverstaðar.

Mér finns að það mætti vera fjallað um þennan eiginleika og framlag kóngsins að gefast ekki upp og eitthvað fjallað um hann, það gæti verið góð brýning til samtíðarinnar sem stendur frammi fyrir voðamönnum á valdastóli. Flott hjá Önnu að skella sér bara í herklæðnað.

Anna prinsessa er öðruvísi prinsessa

Sleikhúsið á Reykjaskóla

Þetta var nú ekki flókið mál á Reykjaskóla. Þegar lestíma var lokið og Ólafur skólastjóri búina að fara með faðirvorið var farið í útivistartíma. Fólk fór í göngutúra. Þau sem vori saman efti einhvert laugardagsballið, fóru út í Sleikhús sem svo var kallað. Það var þurrkherbergi í þvotta húsi skólans. Ef þvottur var á snúrum, þá fór fólk á milli þvottsins. Þá sáust bara fætur og höfuð.

Þarna kysstist fólk eins og það vildi með andköfum og því sem fylgir kossaflensi. Þetta var nú svo sem allt fyrir fram ákveðið.

Spurningin í fyrirsögninn Mbl. á vissulega rétt á sér. Það er erfitt að segja til um hvernig þetta ber að fyrst, það er einhverskonar tilfinnig. Aðilar geta orði óstyrkir í fótunum og tilfinningarnar flæða um höfuðið og einstaklingarnir sem í hlut eiga, dragast hvert að öðru eins og allt segulsvið jarðar sé komið á einn punkt, þar sem fólkið stendur. Svo þegar andlitin eru komin mjög nálægt og nærri því komin saman, þá gerist eitthvað Og allt leysist upp. Svo ganga aðilar út úr taustofunni og eru par ef guð lofar. Veit ekki hvernig þetta er í öðrum plássum.

Jón Sigurðsson forseti, var nú ekki  í vandræðum með þetta. Einu sinni kom hann í afmæli og þegar hann stóð í dyrunum, þá hafði hann einhver orð um fríðan kvennaskara og það bæri vel í veiði og gekk á röðina og kyssti allar. Þetta las ég í einhverju riti um Jón. Er búin að gleyma hvað rit það var, en þetta er alveg öruggt.

Svo er hægt að hlusta á lag og texta.

Kenndu mér að kyssa rétt

og hvernig á að faðma nett.

„Hvernig veit ég hvenær maður á að kyssa?“

Þær voru nú oft orðnar þunnar á síðunum hryssurnar hér áður fyrr í sveitum með stóra stóðflota

Það eru alltaf að koma svona mál upp sem engin sóm er af. Það þarf að bregðast skjótt við og af einurð en auðvitað verður stjórnvaldið að gæta þess að málið ónýtist ekki vegna fljótfærni. Oftast eru þessi mál viðkvæm, Því menn vita upp á sig skömmina. Stundum geta ástæður helgast af óreglu og slufsi. Það eru margir póstar sem orsaka að mál birtast almenningi með þeim hætti sem raun er á og fjallað um þegar komið er í óefni. Gæti verið reynsluleysi eða þekkingarskortur á dýrahaldi og á þeim punkti þjóta dýravinir af stað og krefjast úrbóta, sem er gott, en ef háreysti verða of mikil þá á dýraeigandin erfitt uppdráttar og verður niðurlútur og umkomulaus.

Nú er búið að drag úr og jafnvel leggja niður gamla forðagæslukerfið þar sem forðgæslumenn hreppsins kosnir af sveitarstjórn vegna þess traust sem þeir nutu um góða meðferð á dýrum. Nú fer bóndin í tölvuna og er forðagæslumaður hjá sjálfum sér sem er nú ekki nógu gott að vera beggja meginn við borðið og sendir niðustöðu til Bændasamtaka Íslands og þá er öll bændastéttim komin í skotlínuna að sumra mati.

Hér áður fyrr fóru forðagæslumenn með niðurstöður sínar á skrifstofu Búnaðarsambands í viðkomandi héraði þar sem rýnt var í það hvernig hver og einn bóndi stæði. Ef forðagæslumennirnir voru ekki búnir að reikna út fóður þörf og meta heyafla og reikna í fóðureiningar og athuga hvort vantaði fóður, þá gengu ráðunautarnir í verkið og kláruðu það. Ef mikið vantaði upp á þá þurfti að brúa það bil með heykaupum eða vera tryggt að viðkomandi hefði efnahag til að kaupa fóðurbætir. Ef einhver stóð svo illað að það þyrfti frekari aðgæslu, var hnippt í hreppsnefndina með óformlegum hætti og eitthvað gert í málin ef talið væri að það þyrfti og bilið væri of stórt.

Eftirlit á útigangspeningi og þá hrossum sérstaklega hefur verið svona upp og ofan, en fjárbeitarbúskpur var aflagður fyrir margt löngu, þó  margir bændur beiti fé sín  frá veturnóttum og fram að fengitíð, þá var oft sem bændur vörðust með því að gefa síld og síldarafskurð. Þannig hélt búsmalinn holdum á góðu landi og hross til áramóta en þá var farið að huga að því að taka folöld inn svo þau gengju ekki of nærri hryssunum. Bændur svona í seinni tíð vissu alltaf hvernig ástand hrossa var að mínu mati og reynslu.

Hér áður fyrr voru fylfullar hryssur á útmánuðum orðnar nokkuð þunnar á síðunum og hægt að telja rifbeinin á þeim, var þá reynt að mingra einhverju í þær og einstaka trypp gat lagst útaf við þúfu og var þá sagt að það hafi dáið úr máttleysisveikinni.

Mér hefur fundist að erfiðara sé að haf góða reglu á hrossum í þéttbýli og þar sem hrosseigendur hafa ekki örugga hagabeit. Svo eru hross að koma og fara úr hesthúsum í tamningu og eitthvað og eitthvað. En hver reynir að passa annan í hesthúsasamfélögum og það er gott, þó hnýsnin megi ekki verða yfirþyrmandi og kosti vinaslit.

Hefja frumkvæðisúttekt á eftirliti MAST

Er ekki bara að taka kokkinn á þetta?

Er ekki bara að taka kokkinn á þetta og fara í hringdans trallalei. Svo verða innáskipting og svoleiðis og bannað að stíga á tærnar á fólki.

Svo getur Bjarni farið niður í messan á skipum og boðið mönnum í sjómann, er þetta minn sjóhattur eða þinn.

Það þýðir ekki annað en að vera hugrakkur og hafa stóru sviðsmyndina fyrir sér. Svo er hægt sér til til gamans að fara til Laugarvatns í Fontana og skoða hjólhýsa byggðina sem nú er að hverfa í leiðinni.

Síðustu forvöð áður en Þjóðlenda verður stofnuð þar. Má það ekki?

 

Leggur áherslu á að menn taki höndum saman

Samanburður á verklagi við endurnýjun lóðasamninga í Þjóðgarðinum á Þingvöllum og hjólhýsabyggðinu á Laugarvatni.

Ekki er langt síðan lóðabréf fyrir sumarhús í Þjóðgarðinum á Þingvöllum voru útrunnin. Þjóðgarðurinn er á heimsminjaskrá Unesco sem heimilar ekki slíka byggð sé í þjóðgörðum. Með ýmsu móti hafur fólk komið sér þar inn og fengið úthlutð byggingarétti þar.

Ekki eru ljóst hvað þarf til a.m.k. er lámark að vera með slaufu og tengdur vel inn í einhverja valdablokk eða stjórnmálaflokk eða vinna í ráðuneyti.

Ekk er nein skilda þegar koma upp aðstæður að viðkomandi vilji hætta að vera með hús þar eða að selja. Þá er ríkið ekki skilt að neyta forkaupsréttar og kaupa eignina. Þó eru líklega eihverjar undantekningar á því og þá sennilega lögleysaa. Þegar hin útrunnu lóðabréf sem voru í raun óleyfisbréf líkt og þær aðstæður sem höfðu skapast í Laugarnesi þar sem allskonar vitleys var í gangi og óleyfisframkvæmdir í gangi og ekkert gert til að stöðva lögleysuna, steypubílar og og steypudælur á ferðinni í morgunsárið þegar menn voru á leiðinni í vinnuna og gátu ekki verði að veita svoleiðis hlutum athygli höfðu nóg með að vera klárir að vera á réttri akrein og vita hvort grænt eða rautt ljós væri framundan, nema einn gamall karl var á ferðinn og var vanur að skima eftir sauðfé í haga og hvort allt væri í lægi með rollurnar, athyglin því í besta lagi. Þá var allt í einu hægt að steypa kumbalda í flæðarmálinu í Laugarnesi.Og engin sagði neitt. Einn goði sem trúir á Óðinn og Þór vígði fyrirbærið.

En í þjóðgarðinum voru lóðamamálin leyst snöfurlega með því að framlengja búsetuna um 10 ár á línuna. Það hefði nú þótt kurteisi við þjóðina að reyna að fara eitthvað öðruvísi í málin og gefa aðiljum umþóttunar tíma með því að semja tímasetta brottfarar áætlun, þannig að málin gætu verið með skipulegum hætti. Ríkisvaldið reynt að sína hverjir væru við stjórnvölinn.

Hjólhýshverfi á Laugavatni

Sumarhúsa og hjólhúsahverfið á Laugarvatni er alveg sérstak menningarfyrirbæri sem varl á sinn líkann nokkurstaðar. Gott ef ekki í heiminum.  Þar hefði nú verið manneskjulegra að fara öðruvísi í það mál en reyndin varð. Auðvitað var kominn tími að gera umbætur svo sem yfirvöld höfðu bent á svo sem brunavarni. Hafa skolplagnir og ekki að byggja þröngt. Þessa saga og umræða um málið er þekkt. En þessi ofsi og óbilgirni að vinna ekki málið með meðalhófshraða, athuga t.d. hvort ríkivaldið vildi koma að málinu með styrkjandi aðgerðum Það er ekkert landleysi á Ísland. Íbúar hafa boðist til að leggja fram fjármuni til lagfæringar þess sem úrbóta er þörf þá. Þar er rétt fram sáttahönd, en á hana er slegið. Hægt hefð verið að gera aðgerðaráætlun um brottflutning eða ekki brottflutning í samstarfi við félag það sem reist var til að vera málsvari fólksins á svæðinu.

Það liggur alveg fyrir að sveitarfélagið hefur sýnt dæmalaust tómlæti um þetta land sem það gerir nú krofu til að taka til sín. Gott ef landið er ekki orðið  þjóðlenda fyrir vikið. Hefðarréttur getur verið til staðar og kemur til álita alveg eins og í Skjónumálinu. Þetta mál er stærra og ómögulegt að segja hver staða landsins er. það er allavega mjög umkomulaust. Staðarbúar á svæðinu eru í öngum sínum og hafa tjáð hug sinn á kröfuspjöldum  sem er sýnilegur við veginn.

Mann fram af manni sem flestir eru ef til vill dauðir í fv hreppsnefndum gengnar eru í aldanna skau haf sýnt þetta tómlæti og varla hægt að spyrja þá af hverju svona sé komið fyrir sveitarstjórninni.

Kannske getur íbúafélagið farið í einhvert málavafstur, sem væri áhugavert,um það hvar fólk megi vera og hvar ekki. Borið saman við endurnýjun lóðabréfa í Þjóðgarðinu á Þingvöllu þá er Laugarvatnsmálið afar skringilegt.Það er mín skoðun.

„Hér er nóg um hrægamma, ein fékk gefins 3 hjólhýsi“

Hrafn handtekinn á þekktu svæði þar sem hafðar hafa verið upp háar bótakröfur um bætur vegna líkamstjóns

Hrafn Jökulsson er gengin fram gegn stórveldi í íslenka Lýðveldinu, heilbrigðiskerfinu sem flestir sem í það komast draga það á langin af hræðslu að lenda upp á kant við það svæði ef ég þyrfti nú að fara til læknis, hvað þá?

Mikið óskaplega geta forlögin verið skringileg.

Í fyrstalagi er ég orðin svolítið latur að skrifa pistla.

Eftir að Davíð Oddson varð ritstjóri hurfu margir bloggarar burt af bloggi Morgunblaðsins sem ég skildi ekki, það átti eins og ég upplifði það að vera refsing á téðan Davíð. Að minni tilfinningu voru þar um að ræða að mér fannst vinstri menn eða höfðu eitthvað á móti Karlinum. Ég hafði ekkert á móti persónunni og skildi ekki þennan brandara. En Moggabloggið rýrnaði að mínum dómi.

Í öðrulagi þá hugleiddi ég það að Moggabloggið væri eins og höfuðból að vera á og lúxus að fá ókeypis vettvang til að tjá sig á í trausti þess að maður yrði ekki rekinn þaðan fyrir að hafa skoðanir sínar á hinum ýmsu málum. Ég taldi mér það rétt og skylt að vera þarna og hamast svo lítið á málefnunum og hætti með ýmsu hætti að fara í mannin í staðin fyrir boltan eins og sagt er.

Nú,nú, þá er ég kominn hingað með þennan pistil og þegar ég skrifaði heitið  á pistlinum og fyrstu málsgreinina, þá gafst ég upp og þurrkaði allt út að ég taldi. Þá lá Fréttablaðið á eldhúsborðinu og ég fór að lesa það. Það virtist vera orðið mjög líkt Morgunblaðinu í uppsetningu og útliti. Hvað ætla þeir að gera núna? Ætla þeir að gera út af við Morgunblaðið með  því að vera í svipuðum fötum og Morgunblaðið? Ég veit ekki.

Svo fór ég að lesa. Og las viðtalið við Hrafn í Fréttablaðinu, trúði ekki mínum eigin augum hvert var maðurinn að fara, var hann endanlega orðin vitlaus?

Nei hann fór mjög flott með umfjöllunar efnið og ég er varla búina að meðtaka efnið. T.d hef ég gagnrýnt þetta upphlaup þeirra sem hafa verið að gagnrýna bólusetninguna við Covit. Finnst að þeir séu á móti vísindum, sjálfur var ég bólusettur að minnstakosti þrisvar sinnum en fékk samt covit og þar að auki varð ég veikur á stað sem mér finnst gott að vera á. Í molli í útlöndum. Bara allt í einu veikur. Þá fór í verra maður.

En aftur að Hrafni og það sem hann setur fram. Þar er flest djarflega mælt og ókunnugt mínum heimi að flestu leiti, en sumt smýgur inn í vitund mína og fellur mér vel í geð, nema það að hann sé með krabbamein. það er svo margt sem maður þarf að hugsa í sambandi við það sem þar er sett framm. Lýðveldið ónýtt. Nei fari það og veri. Ég fékk það í vöggugjöf og hef elskað lyðveldið, en margt er það sem Hrafn segir er rétt og skítalyktin víða í þjóðlífinu. Kannske skeinir Kristrún málið. Það fór í verra þegar ein nefndin átti að koma með tillögur til sparnaðar í heilbrigðiskerfinu. Vinur minn sagði mér þetta. Þeir í nefndinni sögðu að það væri nóg að vera með einn hanska þegar skeinnt væri og í því liggur sparnaðurinn.

Þarna þar sem ég var að tala um forsjónina og hafði þurrkað allt út og var búina að gleyma textanum sem ég var byrjaður á, þá var hann bara þarna og það fannst mér furðulegt og í stíl við þennan dag. Nú held ég að það sé komið gott í dag Þorsteinn minn. Eitthvað verður maður að segja. Það væri hægt að halda áfram með þetta alveg norður í Svarárdal þar sem Davíð var í sveit.

Stefnir íslenska ríkinu fyrir rúmlega 120 milljónir

Skelfilegur atburður.

Það er með sorg í hjarta að ég skrifa þessi orð. Skotárás er atburður sem er skelfilegur fyrir öll samfélög en sérstaklega fyrir lítil samfélög þar sem fólk þekkist vel og tengist hvert öðru.  Blönduós hefur breyst við þetta mál, en allir gera sitt til að komast út úr þessu með mannlegri reisn. Það er þó auðveldara um að tala en í að komast.

Það standa allir með Blönduósingum og trúlega þorri landsmanna, sem heyrir þessa fregn, fær tár í augun og harm í hjart. Hugur okkar er hjá þeim sem nú eiga um sárt að binda.

Rannsókn málsins hefur sinn gang en það er þekkt að fólk er lengi að jafna sig eftir slysaatburði og sérstaklega fólkið sem á skyldmenni sem tengjast vettvangi og þeim sem að hafa komið og lent óvænt í þessum aðstæðum. Ég veit að Blönduósingar munu halda vel utan um þau og hvert annað, styðja og styrkja. 

Svo óska ég eftir því að fólki fari varlega með orð ef einhver hefur þörf að tjá sig hér á síðu minni.

Aðgát skal höfð í nærveru sálar segir gamalt íslenskt máltæki.

Lögreglan fór vopnuð á vettvang