Peningabíllinn

Í mínum búskap voru peningar afar sjaldan notaðir. Ef ég keypti mér t.d. nýja dráttarvél þá kom hún í gegnum Kaupfélagið. Ef maður var rukkaður fyrir vinnu þá skrifaði maður á reikninginn: ,,Óskast greitt af Kaupfélaginu." Maður lagði allar búsafurðir inn hjá Sölufélaginu/Kaupfélaginu og tók út úr Kaupfélaginu vörur og örsjaldan peninga. Allt fékkst í Kaupfélaginu.

Einu sinni fór einkaframtaksmaður að selja timbur í samkeppni við Kaupfélagið. Bændur voru mjög hrifnir að fá timbur á lægra verði. Svo spurðu þeir eftir að hafa borgað í peningum:,,Get ég fengið nagla." Þá sagði timbursalinn: ,,Þú færð þá  upp í Kaupfélagi."

Einu sinni seldi sveitungi minn, Haukur á Röðli bíl og vildi fá greitt í reiðufé. Bankamaður á Blönduósi keypti bílinn og greiddi hann í mynt, innpakkaðri í búntum eins og bankar skila myntinni til viðskiptamanna. Haukur reif alla pakkana upp, setti myntina í bala, hrærði í og fór með hann í bankann. Það var ekki létt verk fyrir bankamanninn að telja allt aftur.

Nú nota flestir rafrænar færslur til að skiptast á verðmætum. Sumir vilja nota peninga og greiða reikninga í bönkum, sérstaklega er það eldra fólk. Allflestir eru með heimabanka í tölvunni sinni.

Í Manchester í Englandi, samvinnuborginni, þar sem Ólafur Ragnar, forsetaframbjóðandi lærði samvinnufræði kemur ísbíll á kvöldin í hverfin. Það er afar vinsælt.

Mætti ekki eins hafa það í íslensku dreifbýli. Það kæmi peningabíll í byggðirnar og Haukur á Röðli væri bílstjórinn.

Þvert á stefnu ríkisstjórnarinnar