Hvað er hér á seiði? Til þeirra sem málið varðar.

Merkilegar en óstaðfestar kenningar sem hér eru á ferðinni sem nauðsynlegt er að fá botn í ekki síst þegar um viðkvæm mál, flutt framm af miðborgarstjóra og fínum tónlistarmanni og áhrifavaldi.

Nauðsynlegt er að landlæknir upplýsi um framkomnar heimildir í málinu og hvort þær standist einhver vísindalega kvarða.

Ákjósanlegt er að einhver erfaðfræðingur fjalli um málið og almennt að læknar smokri sér inn í umræðuna.

Á heildina má ef til vill ætla nútímafólk sé orðið mengað vegna áts á alskonar. Sumir segja að þegar prestar kasti rekunum þá sé ekki hægt að vera viss um að þula þeirra virki,, Af moldu eru kominn o.s.frv. og allir verði eins og múmíur og hverfi ekki á vit móður jarðar vegna þess að mikið er komið af rotvarnarefnum í líkamann, þó sálin fari auðvitað upp, en hún er fokgjörn enda ekki talinn nema 7 gr. og er ekki viðriðin þessa kenningu.

En hvort  þessi ummæli komi eitthvað einhverfu við er vafasamt í meira lagi. Viðkomandi er búinn að biðjast afsökunnar í málinu, en það lifir nú samt. Gæti verið bragð til að komast í sviðsljósið.

Skrifari er alinn upp á hafragraut og slátri  tvisvar á dag og hræringi í hádeginu beint frá býli og mjólk drukkinn með, svo enginn beygur er kominn í hann.

Umfjöllun Jakobs „öll hin furðulegasta“

Flóaáveitan á Brúnastaðaflötum - Landeyjarhöfn

Hjálmar Magnússon fv. framkvæmdastjóri Borgarvirkis skrifaði uppörfandi grein í Morgunblaðið nýverið um að nota hugmyndafræðina sem er notuð í Flóaáveitunni til að ryðja sandi úr Landeyjarhöfn. Þar er hægt að sjá allar aðstæður hvernig þarf að stýra vatni úr Markarfljóti inn í höfnina í Landeyjum.

Verkfræðingur hjá Vegagerðinni hefur sagt mér að þessi hugmynd hafi verið skoðuð af Vegagerðinni en ekki þótt álitleg. Ekki fylgdi hvers vegna. Hollendingar hafa víðtæka reynslu af glímunni við samspil lands og hafs. Þar væri ef til vill að hægt að fá reynslu.

Ég var á ferðalagi við inntak vatns í Flóaáveituna úr Hvítá með búfræðingum 1965 árgerðinni og Brúnastaðamenni þeir Ketill og Guðni Ágússynir  skálmuðu með okkur upp að inntaksskurðinum og stýribúnaðinum og sýndu okkur þetta allt saman og er mjög frólegt að skoða þetta í ljósi þess sem gera mætti við Landeyjarhöfn. Í ferðinni var spurt hvað mikið vatn væri í skurðinum. Bloggari giskaði á 15 m3/sek Guðni las úr skýrslum að það væru 19m3/sek. Vetrarrennsli í Blöndu áður en hún var virkjuð var að mig minnir 25m3/sek, sem ég teldi álitlegt a.m.k..

Einu sinni heyrði ég af Vestmanneyingum að þeir fóru að henda bílhræjum á eitthvað svæði við eyjarnar til að byggja upp búsvæði fyrir ungfisk. AUðvitað voru bílhræinn hreinsu af olíu og plasti áður enn þau voru látin lagó í hafið. Það fannst mér snjallt.Í svona aðstæðum þarf að hugsa nógu frumlega og einhenda sér í málin.

Myndir sem teknar voru þarna eru mér ekki aðgengilegar í svipinn, Þannig að það verður að bíða að sinni.

Það væri nú eftil vill hlutverk fjöðlmiðla að veita þessari hugmynd athygli og útskýra málið.

 

Þurfa að leigja 300 tonna krana

Ráðamenn halda að þeir séu sniðugir á 75 ára lýðveldisafmælinu, kaka eða stjórnarskrá?

Samtíðin getur verið ögn sniðug. Nú er aðalmálið að baka svokallaða lýðveldisköku á 75 ára afmæli lýðveldisins. Þetta er skemmtilegt og allir upptekknir í andránni hvort maður nái því að fá kökubita. 75m á höfuðborgarsvæðinu og 75m í dreyfbýli þar sem eru bakarí. Rjómapönnukökur í sveitinni

Uss ekki láta sér detta í hug að hugsa um meginlögin, stjórnarskrána. Þá er hætt við að almenningur fari að velta hvernig gæðum lífsins sé skipt. Svo sem sjávarkvóta, Landbúnaðrkvóta, hvernig auðæfi safnist smátt og smátt og smátt á fárra hendur til hagræðingar og kvóti slitinn af bújörðum og færður á aðrar og gamla höfuðbólið skilið eftir með fallnar girðingar og tún í sinu. Hugmyndafræðin er að allir gleymi stjórnarskránni en úði í sig köku í staðinn.

Eitt það fallegasta við 17. júni er þegar menn og konur trúlofa sig á deginnum og að sjá nýstúdenta með hvítu húfurnar það var stæll á því. Ég átti einn fermingarbróðir úr sveitinni og hann fór í kaupstaðinn og trúlofaði sig kærustunni sinni. Þau bösluðu svo við  búskap á Kristfjárjörð sem svo var kölluð, vegna þess að einhver sjóður ætlaður fátækum til framfærslu átti jörðina. Að lokum fylltu þau jörðina af trjám. Það kemur sér vel núna og ekki var til einskis barist.

Ég eignaðist kærustu sem skartaði hvítri húfu á 17 júni. Það var gaman.

En hvað hefði verið viðeigandi að gera á 17 júni af þjóðinni?  Auðvitað hefðu stjórnvöld átt að hafa þar forustu um.

Skunda á Þingvöll og setja landslýð nýja stjórnarskrá, en ekki að styðjast ævinlega við bráðabirgðastjórnarskrá afhenta af kónginum sem má sjá niður við stjórnarráð þar sem kóngurinn er með útrétta hendina með stjórnarskrá í greipinni.

Það var kenndur söngur þar sem ég gekk í farskóla. Það var stemming yfir því þegar kennarinn Hulda Pálsdóttir á Höllustöðum, þandi harmoníið og hóf sönginn,, Rís þú unga Íslandsmerki, upp með þúsund radda brag´´. Og allir sungu með bæði laglausir og þeir sem eitthvað gátu sungið. Þessa stemmingu hefði ríkisstjórnin átta að standa fyrir en ekki að fara minna okkur á skiptingu þjóðarkökunnar í sömu andránni og lagt er til að öryrkjar séu skertir um, hvað var það aftur mikið, 8 milljarðar.

Mikið um að vera í borginni