Þegar kaupakonan sat á rúmstokknum hjá mér

Á fyrstu búskaparárum mínum var bænum aldrei læst lyklar skildir eftir í vélum en teknir úr bifreiðum en þeim aldrei læst.

Eitt sinn um nótt vakna ég við að fv. kaupakona frá sumrinu áður situr á rúmstokknum hjá mér. Ég vakna upp með andfælum og ríf konuna upp og segi henni að það sé draugur í húsinu. Hún gjóar augunum yfir, nei ert þú kominn elskan og uppgötvar að þar er komin fyrrverandi kaupakona okkar og hafði vitað að húsið var að jafnaði ólæst. Þetta var frekar ónotalegt og efti þetta atvik var bærinn að jafnaði læstur.

Við  mösuðum síðan við kaupakonuna og hvarf hún á braut en þetta sýnir að bændafólk ætti að læsa hýbýlum sínum því margir geta verið á ferðinni sérstaklega yfir sumarmánuðina, maður talar nú ekki um ef enginn er heima þá er hægt að stela öllu steini léttara.

Blöndudeilan var þung og reyndi á fólk, en yfirleitt var fólk kurteis og málefnalegt, en það eru miklar tilfinningar sem fylgja náttúruverndarmálum og er náttúruverndarfólk knúið áfram af slíku afli á umhyggju og vænumþykju fyrir landi sínu og má ekki vanmeta að. En sjónarhornin geta veri mörg og stundum illkvittni.

Er ekki verið að afhenda útlendum besefum þessar auðlindir með gögnum og gæðum lands og orkan fer beint í sæstreng út Djúp og kominn út fyrir efnahafslögsögu áður en menn eru búnir að snú sér við í snjóskafli á Steingrímsfjarðarheiði? Það er erfitt að eiga við þessi náttúruverndarmál, sérstaklega þegar gamlar kaupakonur aka um sveitir og eru nærri búnar að troða sér upp í hjónarúm.

Oddviti læsir útidyrum

Það er draumur margra að aka Kjalveg.

Það er margt sem þarf að hafa í huga þegar ekið er á dráttarvél í hraðri umferð. Allt þarf að vera í lagi, bremsurnar mega ekki vera skakkar þannig að vélin rífi sig í aðra áttina , nauðsynlegt að hafa stefnuljós, en þau eru yfirleitt ekki á eldri vélum, en auðvelt að setja þau á.  Halda sig alltaf við veglínuna við kantinn og gott að halda sig við hvíta strikið og bregða ekki út af því. Hleypa bílum strax framm úr þegar því verður við komið svo sem á útskotum og við afleggjara, þó þeir geti verið varasamir ef bíllinn á eftir ætlar að beygja inn á afleggjaran. Vegagerðin hefur gert og er að gera umbætur með aðreinar þar sem menn beygja inn á afleggara og þurf að hægja á sér.

Hægt er að upplifa náttúruna í meira návígi og auðveldara að sjá einkenni hennar og skraut, þegar maður er á minni hraða en á bíl. Jafnvel hægt að gefa fuglalífi gaum. Þetta er áþekkt og að vera á hestum.

En styrður getur maður orði, ja minn eini, og nauðsynlegt að rétta úr sér. Maður má ekki vera svo lengi á vélinni að styrðleikinn hefti að komast af vélinni. Svo þarf að klæða sig vel, því maður hleypur ekki heim eftir fötum. Athyglin hjá eldra fólki skerðist og því að gott að taka það með í reikninginn.

Hafa það á hreinu að fara hæfilega áfanga á sólahring og vita hvað maður fer á klst.

Svo þarf vélin að vera á skrá og tryggð.

Svo þarf vélin auðvita að vera af réttri gerð og með réttann lit.

 

„Fólk sendir mér fingurinn allan daginn“

Alltaf hægt að reikna með slysi, ef fólk skilar sér ekki í áfanga.

Tæplega þarf að hafa áhyggjur af fólki um hásumar á afréttum sem bjóða ekki upp á miklar hættur. Göngugarpar geta í það minnsta lagt sig undir rofabarði eins og ærnar.

Þó gæti verið kominn ný hætta á Biskupstungnaafrétti og fleiri stöðum, en það er þetta figt með að dreifa lífrænum afgöngum af hey og slíku í skjóli þess að verið sé að bæta landið.

Frá mínum bæjardyrum séð er það hæpið að vinna þannig áður en fullkannað sé að slíkir afgangar sem eru komnir frá býlum séu full rannsakað að séu ekki smitberar einhverra bakterríukoloníu. En yfirvöld gefa leyfi til slíks og þá er stimpillinn kominn.

En seyran af þessum gróðurleyfum lendir fyrr eða síðar í grunnvatni. En sem kunnugt er leitar vatn frá hærri punkti til lægri punktar.

Þetta eru nú svona bollaleggingar efti þá viðburði sem átt hafa sér stað í Biskupstungum nú nýverið.

Leita að týndum hjónum á Kjalvegi

Vonandi komast þeir sem veikst af E.coli bakteriunni út úr þessu með heila heilsu.

Auðvitað eru svona upp á komur áfall. Hvernig sem smitið hefur átt sér stað. Sjálfur var ég þarna fyrir einhverjum tíma og fékk mér ís þarna og er búinn að hafa samband við mína heilsugæslu. Starfmennirnir búsins sögðu að ísinn væri heima unninn en traustur, og gátu svarað því að mjólkin væri gerilsneidd. En þegar lengra var haldið vissu þeir ekki hvort mjólkin hafi verið fitusprengd, þó það sé svo sem ekkert atriði í þessu máli.

Svo fór ég og klappaði einum kálfi, sem var þar með hausinn út úr stíu, hann var rauður með merki í báðum eyrum minnir mig og það voru þarna fleiri kálfar.

Náttúrlega er margt um mannin þarna bæði innlendir og erlendir menn og heilbrigðiskerfið verður að standa þetta af sér og allir að vera rólegir. Allir klappa Þorgeirsbola.

Umgengni var eftir því sem ég tók eftir ágæt.

Þetta leiðir hugan að því að best er að hafa sem fæstar mögulegar smitleiðir, því er vandasamt að framfylgja stefnunni beint frá býli. Svo er sú unga kynslóð sem nú er uppi á Íslandi ef til vill með með minni mótstöðu en sú sem eldri er, sem át allt sem að kjafti kom í gamladaga. Gamalt máltæki segir,, Á misjöfnu þrífast börnin best,,. Og er það orð að sönnu.

Telja ekki meiri hættu á ferð

Gróska og mikill vöxtur í jarðargróðri, víðast um land. Nóg landrými. Ný- gömul sjónarmið við upphitunn íbúðarhúsnæðis í dreifbýli

Mikið er hægt að gera varðandi skógarækt á Íslandi til að mæta því sem menn kalla loftlagsvá en er í raun aukið efnimagn til vaxtar skógi og garðyrkjubændur dæla inn í gróðurhúsin til aukins vaxtar grænmetis. En sauðfjárræktina þarf eitthvað að skipulegga betur með tilliti til fornar hátta í beitarmenningu.

Það er gaman að velta fyrir sér hve blaðvöxtur trjátegunda er misjafn eftir tegundum og aðgengi þeirra að frjósömum jarðvegi og nógum raka. Maður hefur séð alaskaösp  á skurðbökkum sterkgræna á meðan annarstaðar er getur  hún verið rytjuleg og gert lítið gagn að sjá og tegundir eru mis hæfar til koldíoxíðsnáms Co2. en það er mikilvægt vaxtarefni fyrir plöntur og með tilllífun blaðgrænunnar skilar plantan súrefni O2 frá sér sem við öll þörfnumst.

Nú,nú deilur Halldórs Pálssonar sauðfjárræktarráðunautar og fv búnaðarmálastjóra og Hákonar Guðmundssonar skógræktarstjór settu svip á umræðu varðandi skógrækt og forgangs sauðkindarinnar til landsins á fyrrihluta og um miðbik síðust aldar Enda var Halldór háværi í sínum áróðri með sauðkindinni og nýútskrifaður doktor varðandi vöxt og auknar kynbætur til að laga vaxtarlag íslensks sauðfjár. Á hinum endanum var svo doktor Stefán Aðalsteinssson og deilt var um háfætt og lágfætt sauðfé, báðir háværi, en skógræktarstjóri heldur lágstemdari og því er líktlegt að aukin skógrækt hafi liðið fyrir ásókn sauðfjár til landsins og áróðri til handa sauðkindinni. Við lá að bændur gætu flogist á út af þessum mismunandi stefnum og áherslum slíkur var hitinn.

Menn trúðu svo á Halldór að það var furðulegt. Einu sinni jarmaði kindi í Auðkúlurétt, hún er frá Guðlaugstöðum þessi sagði kallinn og menn gláptu upp í loftið. Svo bætti hann við sauðfjáræktin er jafn örugg og að eiga Wisky. Hún heldur alltaf gildi sínu. Auðvitað þekkti Halldór Guðlaugstaðamarkið og hafði gjóað augum að kindinn um leið og hún jarmaði.. Var sjálfur með það markið í farteskinu.

Það er til að mynda furðulegt að á köldum svæðum sé ekki búið að lögfesta í jarðræktarlögum að íbúar rækti skóg til að kynda upp hjá sér. Fermingarbróðir minn sem bjó með fé, fargaði því og hóf skógrækt. Hann notaði afskurðinn og grisjunina til að hita upp hús sitt í sænkri kamínu. og raforkueikningurinn lækkaði um helming. Skógur þessi þýtur upp í loftið og geta menn barið hann augum í Langadal þar sem heitir á Hamri. Sumir segja hvað á þá að gera við kolefnisporið sem af kyndingunni hlýst. Þá segi ég, skógurinn jafnar það út með heildarvexti sínum.

Nú hafa þurrkar sett strik í reikninginn á Norðurlandi þar sem land er orðið mjög þurrt nema mýrarnar sem alltaf standa fyrir sínu, en á Suðurlandi er allt á grænu spani.

Þetta var það sem ég vildi sagt hafa við þennan atburð um aukið fjármagn til skógræktar kemur.

P.S. Svo ætti að skipuleggja Vormenn Íslands þ.e. ungafólkið sem hangir  í þéttbýli yfir arfa og kantskurði á umferðaeyjum og fá það til að taka þátt í þessu átaki.

Vera í hvítum tjöldum og vinna að þessum umbótaverki eins og þeir sem muna vegagerðina og brúarsmíðina hér fyrr á dögum. Mokuðu grús og hengu á stillönsum með jökulfljótin gjálpandi undir sér.

Tvöfalda landgræðslu og skógrækt