Vatnsdælingar fengu sjálvirkan síma með því að lána ríkinu fyrir verkinu.

Kunn er sú saga þegar Vatndælingra voru orðnir leiðir á því að bíða eftir sjálfvirkum síma í Dalinn að þá buðust þeir til að lána ríkinu fyrir lögninni ef þeir fengju símann fyrr en gert var ráð fyrir.

Þeir sömdu við Ragnar Arnalds sem hafði með þessi mál að gera og málið gekk eftir. Þetta væri hægt að leika eftir í þessum málum að einhverju leiti í staðbundnum verkum eins og afleggjurum og aðkomu að ferðaþjónustunni.

En það þarf að hafa frum kvæði að hlutunum. Bændur eru með stót tæki traktora gröfur og vagna. Aðalatriðið er að komast í unnið efni. Auk þess að þeir hefðu þá forgang að verkinu og gætu þá aukið tekjur sínar á svæðinu.

Sumir bændur eiga enga peninga aðrið eiga eitthvað af peningum.

Drífa sig ferðaþjónustubændur, og taka einn Vatnsdæling á málið.

Ég þekki eina sögu þar sem búnaðrfélag þurfti að kaupa dráttarvél til jarðræktarstarfa að þá sagði einn gamall bóndi,, Ég skal lána ykkur strákar mínir fyrir þessu" og það gekk eftir.

Þetta kallast samvinna um búhagi.

Lítið fé í héraðsvegina

Skipulögð samtök gegn bílum

Í mínum huga er þetta engin tilvíljun að sami stíllinn er á þessu og í Svíþjóð að vísu voru bílabrunar hjá heimilum fólk en hér er ráðist að fyrirtæki  sem selur bíla. Það er sama handbragðið á þessu eins og það blasir við mér í fréttum.

Það er talað um allskonar alheimsvá. Því er rétt að álykta að aðgerðir gegn henni verði á alþjóðlegavísu.

Bíllinn er oft litinn hornauga sem orska valdur og því gæti hann orðið fyrsti kostur til að setja stein í götu.

Þetta gæti átt eftir að breiðast út víða að mínu mati og efa lítið eru einhverjar hreyfingar að baki þessum verkum, sem ekki beinast að þjóðríkjunum sem slíkum og gefa sig ekki fram til að bera ábyrgð fyrr en eitthvað hefur orðið úr verki.

Menn taka ekki Strætó sí sons upp í Öskju og kveikja í bílum, það er eitthvað og meira sem býr hér að baki.

NB, Þetta eru bara hugleiðinga mínar og vonandi er þetta tóm vitleysa. En mér finnst skörinn vera farinn að færast upp í bekkinn, heldur betur.

Heimurinn fær einhverskonar stríð en það verður ekki mjög skipulegt og ekki endilega milli þjóðríkja, heldur verða einhverrir punktar settir út og svo er stokkið á þá til bjargar heiminum. Og það er ekki endilega nauðsynlegt að slátra fólki.

Kveikt í bílum við Öskju í nótt

Kaupa sér jörð.

Það er hægt að kaupa sér jörð með hlunnindum eða skógarjörð. Þá er hægt að hlaupa í skógin ef eitthvað bjátar á og tína sveppi.

Margir hafa tekið jarðakaupabakteríuna og ekið um sveitir til að skoða jarðir. Það er auðvitað ekki lausn á þessu alheimsendamáli.

Gamall maður sagði mér að það væri heimsendir á hverjum degi og margir eða í hvert sinn sem einhver dæi. Prestarnir eru á öðru máli.

Eðlisfræðin kennir okkur að orkan eyðist ekki, breyti einungis um form. Við erum bara svo ógnar lítil og verðum að sætta okkur við að geta litlu breytt, þó má reyna.

Náttúran er klók og verður með ráð.

„Svo er maður sjálfur auðvitað í þessari bullneyslu“

Skynsamlegast að eiga skýlin frakar en að vera í ruglinu.

Ætli það sé ekki best að eiga sín skýli og ráð yfir þeim sjálfir fremur en að vera endalaust í uppnámi með biðstöðvarnar. Nú er að hausta og svo kemur veturinn og all í pat.

Við framleiðum mikið ál. Væri ekki kostur að fá álskýli. Hollur er heima fenginn baggi. Það er líka hægt að setja upp prýðileg steinsteypt skýli í einingum. Þau þola mikið álag og ekki er hægt að brenna þau eða brjóta. Það er best að búa í eigin landi á forsendum landsins og bregðast við á réttan hátt. Það var rétt svo að Dönsku skýlinn héldu vatni og vindum að mati margra farþega. það var súgur í þeim.

Aumingja farþegarnir, verður skýli á morgun eða verða þau farin.

Að mínu mati er þetta ástand kvíðvænlegt.

Það er bágt ástand ef kæra bíður bak við næsta staur?

Kæra borgina vegna samningagerðar

Gott fyrir sjávar lífríkið?

Ætli þetta sé ekki gott fyrir skelfiskinn, rækju humar hörpudisk og fleira því mikið er af allskonar efnum sem áin flytur með sér?

En áhrif geldingar jökuláa eins og Þjórsá er ef til vill ekki alveg augljós varðandi hlutverk þess í lífríki sjávar þegar til lengri tíma er litið. Eitthvað heyrði ég af stúlku sem var að rannsaka þetta upp í Háskóla Íslands, en kann ekki að nefna ritgerðina hennar og er orðin latur að paufast áfram í einhverjum heimildarfrumskógi.

500 milljarðar lítra til sjávar

Blessuð sauðkindin og umframframleiðsla

Íslenska sauðfjárkynið er ekki sérstaklega gott til kjötframleiðslu.

Lengi vel deildu tveir doktorar um íslensku sauðkindina. Dr. Halldór Pálsson sem vildi rækta lágfætt kyn, en hann hafði fundið það með rannsóknum að þannig væri hægt að ná góðri kjötfyllingu. Dr. Stefán Aðalsteinsson vildi háfætt sauðfjárkyn og vísaði sérstaklega í að þannig gæti fjárstofninn betur komist ferðar sinnar um landið. Báðir áttu þeir sér fylgismenn í bændastétt og gátu orðið harðvítugar deilur út af þessu máli þegar bændur rökræddu um hrútaskrána og í göngum.

Að vísu er vöxtur lamba mjög hraður yfir sumarmánuðina og sauðkindin nýtir landsgæði vel og þolir veðráttuna. Því hentar þetta sauðfjárkyn okkur og landinu allvel. En er í raun frumbyggjakyn sem hefur fallið vel að lífsháttum þjóðarinnar og skaffað mat og klæði og ljósmeti í gegn um aldirnar. Svo er annað hlutverk sem sauðfé hefur  það er að halda úthaga í góðu standi svo hann verði ekki auðveldur eldsmatur. En land sem stendur í sinuflóka er eldsmatur og brennur hratt.

Það er nokkuð síðan farið var að reyna að minnka lambakjötsfjallið.

En fjárframlög til að styrkja  útflutning dilkakjöts voru lögð af með lögum nr. 46 1985.

Hvernig komið var fyrir þessari framleiðslu er í raun verk Alþýðuflokksins.

Þegar Viðreisnarstjórnin 1960 var að fjalla um þessi útflutningmál og tryggja bændum fullt verð með útflutningbótum, var samið við bændur um 10% útflutnings hlutfall sem yrði greitt fyrir. Á þessum tímapunktu varð nokkur miskilningnur milli ráðherra Alþýðuflokks og Sjálfstæðisflokks um þessi mál og þróaðist málið þannig að það var alltaf greitt 10% á magnið sem alltaf varð meira og meira en alltaf var greitt 10%.

Dr. scient Björn S. Stefánsson fjallar ýtarlega um þessi mál í bók sinni Hjáríki sem kom út 1992 á bls.50 og fer ég ekki meir út í þá sálma en af þessu varð nokkur hvellur, en Einar Ólafsson í Lækjarhvammi samdi vel fyrir bændur.

Svo þegar  útflutningsuppbæturnar voru afnumdar stóðu bændur upp á prjónanærfötunum og mikill sársaukasamdráttur var fyrirsjánlegur.

Mér sýnist sama staða blasa við bændu nú eins og 1986 og fátt um fína drætti.

Sauðfjárrækt er í raun frumbyggjaatvinnuvegur sem dregur fólk að atvinnuveginum og það það er gleði og glaumur í göngum og réttum og því á sauðkindin mikinn hljómgrunn Hún hefur meira atkvæðavægi en íbúar á þéttbýlli svæðum landsins. En menn vilja borga sem minnst

Ég ætla ekki að reyna að koma með hugmyndir hvernig er hægt að leysa úr þessum málum því þau eru það viðkvæm, þó ýmsar hugmyndir hafi verið reyfaðar. Þá standa ákvæði í stjórnarskránni uppi sem verja bændur fyrir því að hægt sé að ganga að geðþótt að þeim með valdboði. Og er hægt að minna á þegar Kári bóndi í Garði í Mývatnssveit seldi kjöt úr frystikistu í Kolaportinu hér um árið.

Þá sagði þáverandi landbúnaðrráðherra Halldór Blöndal, æ,æ, við skulum bíða eða eitthvað í þá áttina. Það er að koma lærð ritgerð eftir Sigurð Líndal, Stjórnkerfi búvöruframleiðslunnar og stjórnskipa Íslands.

Fækka þarf um rúmlega 100 þúsund fjár