Þetta gengur ekki lengur svona. Raunverulegri ábyrgð velt yfir á lækna hjúkrunarfólk og stjórnendur með hnífa í hendinni

Ástandið í heilbrigðiskerfinu er orðið ískyggilegt Ekki er hægt að velta sífellt verkunum yfir á aðra og rýra öryggi sjúlkinga.

Einhversstaðar liggja öryggismörkinn.

VG sem er að halda landsfund nú þessa helgi með heilbrigðisráðherrann í forsvari sem lætur fjármálaráðherra komast upp með það að  bara yppa öxlum og segja hum og jæja. Það þarf að setja þessa ráðherra í raunverulegt próf.

T.d að leika það eftir sem Lárus í Grímstungu gerði þegar vantaði meðul, þá reið hann fyrir í Klamanstungu að ná í lyf og fór það á sólarhring held ég megi segja. Ef þeir geta þetta þá er hægt að setja þá á.

Svo er annað dæmu úr veruleika bloggara um úrlausn verkefnis. Þegar allt var komið í einhverja flækju vegna snjókomu á Auðkúluheið og einhverjir úr hreppsnefndinni komnir upp eftir  og voru farnir að blanda sér í gangnstjórnina og voru að veifa fleignum framan í gangnaforingjan þá rétti hann fleiginn bara til næsta manns og sagði við hreppsnefndarmanninn; Vilti ekki bara gjöra svo vel góurinn og taka við stjórninni sjálfur fyrst þú heldur að þetta sé svona auðvelt.

Svo er vandséð að starfsmenn og félagskjörið fólk innan spítalans geti staðið innbyrðis í klögumálum um vanhæfi hvors annars. 

Dæmi um að starfsmaður heilbrigðiskerfisins sé dregin fyrir dómar af því að sjúklingur dó og allir orðnir þreyttir. Jesús Pétur.

Þetta væri réttast að gera núna og vera með hnífinn í erminni eins og oft er í pólitík. Stundu þarf að staldra við og ágætt að gera það á landsfundi. Þá er sægur af fólki og stemming og fylgið ríkur upp. Alla vega betra en að standa í því að kjósa hvern annan og faðmast.

Má það?

„Blaut tuska“ framan í hlaupandi fólk

Hvaða spilling er í gangi innan lögreglunnar? 1. þm. Suðurkjördæmis segir óvarlegt að hafa skoðanir á málinu og vissulega er það viturlegt á sinn hátt. Og hverjir verða teknir niður, ef farið verður í hrindingar innan lögreglunna?

Það er nú það, það er gott að vera þannig settur sem þingmaður að vilja ekki opinbera sínar skoðanir og í rauninn er það mjög eðlilegt hjá honum. En hvað með almenning? Hvað finnst honum?

Mér dettur margt í hug en læt það ekki flakka. Ríkislögreglustjóri varpar því út að það sé spilling innan lögreglunnar. Hann nafngreinir engan.

Þá þarf að upplýsa það annars er verið að koma á stað sögum um menn og málefni. Björn Pálsson alþingismaður á Löngumýri, sem var lunkinn stjórnmálamaður fyrir sinn hatt, sagði að það væri góð saga eða ummæli sem maður léti fara frá sér ef hún kæmi til baka eftir viku. Þá var náttúrlega átt við með gamla kerfinu þ.e. maður hitti mann og sagði. Eða með gamla símanum ,stutt og ein löng, þar sem allir gátu hleraða hvern annan.

Hundahreinsun var auglýst að mig minnir með fimm löngum hringingum.

Nú er öldin önnur nú er hægt að afgreiða þetta hér, með fimm löngum ef því er að skipta.

Nú eða aldrei.

Það er borgaraleg skylda að fjalla um þetta mál á kurteisan hátt ég brýni menn og konur eða konur og menn.

Orði er laust herrar mínir og frúr.

„Þetta gengur ekki svona“

Ljósabúnaður bifreiða og ráðherraskyldur

Hvað kom í staðin fyrir Bifreiðaeftirlit ríkisins og bifreiðareftirlitsmenn? Einkavæddar staðbundnar skoðunarstöðvar án hreyfanlegra bifreiðareftirlitsmanna.

Ráðherran segir að sitt hlutverk sé að sjá til að stofnanir ríkisins sem sjá eigi um öryggi borgaranna virki.

Nú, nú, í gamladaga var Bifreiðaeftirlitð þannig saman sett að ráðnir voru bifreiðaeftirlitsmenn sem vour á faraldsfæti og skoðuðu bifreiðar á föstum ákveðnum stöðum og svo þar sem þeir voru á vettvangs ferððum. Stoppuðu bíla sem voru eineygðir eða bremsu- eða stenuljós virkuðu ekki og ljós vanstillt.

Svo var þessi ríkistofnun einkavædd og urðu til skoðunarstofur, en bifreiðaeftirlitsmann hurfu af vettvangi og ekkert að því er virðist kom í staðinn.

Þannig tók skrifari eftir því þegar hann var á ferðalagi í myrkri og slagveðri um daginn að u.þ.b. 10 hver bíll sem á móti kom var með röng ljós ýmist of björt eða skökk.

Kunnugir segja mér að þessi þáttur tilheyri lögreglunni að fylgjast með, en er í lamasessi. Ríkislögreglustjóri ha?

Ég þekkti nokkra bifreiðaeftirlitsmenn þar á meðal föðurbróður  minn Berg Arnbjarnarson, Bíla-Berg af Akranesi og var oft með honum á ferðalögum og kynntist því hvernig hann vann. Menn voru yfirleitt skít hræddir þegar hann birtis í heimahögum manna. Bifreið hans var ekki sérstaklega auðkennd, ekki með blikkljósum en sírenu. En þegar menn sáu einkennisnúmerið E 100 var vitað hver var á ferð.

Eitt sinn klippti hann númer af jeppa Björns á Löngumýri. Engu að síður fór Björn heim á bílnum. Bergur og Bachmann fréttu af þessu og fóru á eftir honum. Hafa kannske hugsað sér að taka dekk undan eða kertin úr mótor. Þegar Björn kemur heim á bæ sinn rekur hann heimilisfólkið inn í bæ og sleppir mannýgu nauti út. Þeir félagar fengu ekki við neitt ráðið og hurfu af vettvangi.

Nú  er víst harðal lítið eftirlit á bílum  á vegum og væntanlega á hendi lögreglu að fram fylgja því að bílar séu skoðaðir almennilega eða teknar stykkprufur.

Ég veit ekkert hvernig ríkilögreglustjóri vinnur þessi mál. Svo eru kominn alskonar ljós á bíla, ledljós, kastarar o.s.frv.

Nú er spurningin eftir síðust fréttir, hvort nýr dómsmálaráðherra einkavæðir ríkislögreglustjóra til að hann fari ekki að framfylgja því sem komið hefur fram hjá honum í frétt Mbl. að hann taki fleiri með sér í fallinu eftir því sem manni skilst ef eitthvað verði farið að stjaka við honum. Nema að hann sé að byggja sér upp sóknarstöðu til málsloka með svona ummælum.

Dómsmálaráðherra getur alltént komið sér upp mannýgu nauti?

Ræddu opinskátt um stöðu lögreglunnar

Misvægi atkvæða á Íslandi og víðar

Jón verður lengi að safna sér fyrir þingsæti og verður að fara norður á Strandir til að ná inn á þing. Þar eru atkvæði fjórum sinnum verðmætari en í SV-kjördæmi þar sem Jón situr og furðulegt að hann skuli bjóða kjósendum sínum upp á þessa vitleysu. Þetta er því lík steypa að það er ekki viðunandi lengur. Þetta er einhvert gamallt fyrirkomulag sem miðast helst við fjárfjölda, landstærð eða eitthvað því um líkt að manni sýnist. Svo veslast Sjálfstæðisflokkurinn smátt og smátt upp og hangir á horriminni og deyr drottni sínum að lokum.

Ætli Ingibjörg Sólrún Gísladóttir forstjóri Öryggis og samvinnustofnunar Evrópu ÖSE geti ekki sent hingað rannsóknarsveit til að rannsaka þetta atkvæða svindla bæði hérlendis og í Evrópu.

Segir fylgi Sjálfstæðisflokksins óásættanlegt

Fjármagnskostnaður dettur inn um þröskuldinn öllum að óvörum

Þegar maður var í skóla þá var stundum farið í upprifjun svo maður styrktist í efninu.

Held að það væri full þörf á að rifja upp hvernig þetta mál er vaxið, hugsað til menntunar almennings eins og upprifjun námsefnis í gamla daga.

Að allt í einu geti 400 milljónir pompað inn í þetta bygginardæmi er erfitt að skilja.

Hvernig voru samningar o.s.frv.? Fóru vextir að tifa þegar fyrstu steypunni var lokið? Hvernig var þessu háttað? Allskonar fólk með víðtæka þekkingu í mal sínum er innanborðs í Félagi eldriborgara og skrýtið að enginn hafi farið að æpa undan þessum ískyggilega vaxtaþunga.

Nærtækast væri að birta samning við byggingaverktakan og lýsa hvernig honum var háttað.

Hvernig var samþykkt um að ráðst í þessa framkvæmdir háttað? Var stofnað byggingafélag? Var þetta samþykkt á aðalfundi?

Þessi færsla er ekki til þess að gera nokkru manni grikk, aðeins að átta sig á aðstæðum, svona almennt.

Ekkert mál rekið fyrir dómstólum

Flugrekstur í vanda og hangir á heljar þröm

Flugvellir eru í vanhirðu hefur maður heyrt og innanlandsflug dýrt, En samt er verið að velta því fyrir sér að byggja  nýjan flugvöll fyri innanlandsflug, þjóð sem hefur aldrei byggt stóran flugvöll, þjóð sem á enga peninga.

Nú hrannast upp óveðurský upp á flughimninum og auðvitað verður að passa sig á að lenda ekki í eldingum. Þá geta menn orðið sótsvartir.

Ég kann engin ráð við þessu, en segi eins og kerlingin, fljúga bara nógu hægt og lágt, þá kemur ekkert fyrir.

En Vilhjálmur vill pjakka áfram og það er gott að menn vinni í þessum málum. Það er náttúrlega afar einkennilegt að ekki sé sem mest reynt að samhæfa flugreksturinn og reyna að fljúga sem mest út frá landsbyggðarfluvöllum. Svo kæmu einhverjar millifærslur til greina  á fjármunum til að jafna aðstöðu fólks ef um veikindi er að ræða og fólk þarf að leita sér lækning um langt skeið. Slík getur orði mjög íþyngjandi og með allri þessari samþjöppun og niðurskurð í heilbrigðiskerfinu, þá hlýtur að vera búið að spara háar fjárhæði.

Áhyggjur af „óveðursskýjum“ í fluginu

Bergið bak við Seljalandsfoss er dauðagildra að mínu mati.

1.  Alllangt er síðan ég hef gengið undir eða á bak við Seljalandsfoss.

Af því að ég hef unnið inn í göngum í Búrfellsvirkjun og kynntist því þar hvernig bormennirnir notuð stangir við að losa lausa steina úr loftinu með sérhönnuðum stöngum, þá varð mér að orði að bak við Seljalandsfossh þyrfti að taka til hendinni. Er það sjáanlegt hverjum þeim sem sjá vill að þar er grjóthrun. Síðan hef ég ekki komið á bak við Seljalandsfoss.

Þar sem ég bar engar skyldur þarna þá kom ég þessu hvergi á framfæri, auk þess að ég vissi ekki við hvern ég ætti að tala og kvarta.

2.  Eilíft deilumál hefur svokallað Látrabjargsmál verið hér á heimilinu. Það spratt út af því að við vorum í skoðunarferð á Látrabjargi og tók ég eftir því að skóreimar voru óreimaðar og óhnýttar á sumum samferðamönnum og langar Auk þess virtist mér sumstaðar vera holbakkar á bjargbrúninn og sá fyrir mér fólk steypa stömpum ef það stígi á óhnýttar skógreimar og holbakka og falla fyrir björg. Gerði ég þessar hugleiðingar mínar uppskáar og fékk bágt fyrir. Málið fekk litlar undirtekktir, væntanlega vegna þess að ég er sífllt sífrandi um hættur og sé hættur við hvert fótmál og í hverju horni. Það er svolítð þreytandi fyrir mig og fjölskyldu mína.

En með þessari frétt get ég losað mig við þetta og kem þessu hér með á fram færi.

3.  Einu sinni varð ég var við að dæla sem blæs upp hoppukastala var staðsett þar sem gestir og gangandi höfðu aðganga að. Var borðleggjandi að óprúttnir eða óvitar gátu slöggt á dælunni. Bara ýta á rofann.

Afleiðingi hefði orðið sú að kastalinn hefði fallið saman og einhvert barn hefði getað kafnað, jafn vel mörg. Eitthvað kom ég þessu máli á framfæri við Vinnueftirlitið, en þá var farið að tala um að ekki væri klárt hver hefði ábyrgð á málinu, sveitarfélagið eða sá sem átti hoppukastalan. Og þar við sat.

Þarf að rannsaka betur fjölsótta staði

Heiðursmaður og aflakló Gunnar Arason

Vetrarvertíðin 1966 var ég á Lofti Baldvinssyni. Gunnar var þá skipstjóri. Ég stóð oftast vaktina á útstíminu með honum og hrútarnir sváfu. Við lögðum alltaf út af Jökli.

Svo þegar á leið komu Grinvíkingar þarn á miðin og allt gekk vel þar var bróðir minn Arnbjörn Gunnarsson í hópi vaskra drengja.

Gunnar var reglusamur með það að ef hann lenti í því að leggja yfir trossu eða annar lagði óvart yfir hans trossu þá var skorið í sundur en vel gengið frá svo hver fengi sitt. Hann dróg oft í vitlausu veðri, en hafði þó gott auga fyrir öryggi áhafnar.

Ég hef stundum vitnað í hans athafnir þegar rætt var um brottkast. Hann hafði krókstjaka og notaði hann til að elta fisk ef eitthvað slapp úr neti við uppdráttin aftur á bátadekk, eins og þetta væri síðasti fiskurinn í hafinu. Hann gekk þokkalega um auðlindina. Að vísu var þetta nú ekki allt lifandi í netunum og sumt ekki nógu gott til vinnslu.

Einu sinni vorum við á útstími og karlinn ætlaði að leggja sig og sagði mér að vera á útkíkki og,, passaðu ratarinn vel Þorsteinn minn,,. Svo þegar við vorum einhverstaðar nálagt Löngufjörum fannst mér báturinn vera kominn ansi nálægt landi, en skipstjórinn hafð sett út stefnuna, en þá hafði komið óvæntur hliðarvindur, svo það var töluverð drift. Jæja ég fann nú til ábyrgðar og ekki færi ég nú að farga skipinu upp í fjöru með manni og mús og vakti kallinn og sagði hvort væri ekki gott að breyta stefnunni bátinn bæri hratt að landi,, jú jú Þorsteinn minn auðvitað breytum við´´ og lagði sig svo aftur. Hann var svo útsofinn þegar komið var á miðinn og gat atast um allt að leita að sínum trossum, en ég lagði mig undir borði í messanum og hvíldi míg þar.

Í Áhöfninni voru Strandamenn sumir frændur mínir og var þokkalegur andi á skipinu.

Þetta var voðaleg dorra. Bara landað og svo út aftur, varla hvíld á milli. Áhuginn var svo mikill og góðar gæftir og öflugt skip.

Eitt sinn heimtuðum við að fá að fara á dansleik í Þórskaffi því sumir voru graðari en aðrir eins og gengur og það fékkst með skilyrðum. Þeim að við yrðum að vera komnir út í bíla áður en síðasti dansinn yrði leikinn annar yrði sá skilinn eftir sem ekki mætti. Við hlýddum þessum auðvitað. Hann hræddur um að missa okkur út um borg og bý eins og hanahjörð. Svo stóð hann á tröppunum og rak á eftir okkur. Þau hefðu átt vel saman hann og Steinunn Ingimundardóttir skólastýra á Varmalandi. Jesús Pétur.

Ég held að við höfum verið nokkuð ofarlega í aflatölum, en nú man ég ekkert hvað hluturinn var og finnst það skítt og var alltaf blánkur, enda notaði maður bæði tóbak og vín auk þess að reka einhverja fólsvagen tík. Þetta var djöfulls þrældómur en strákarnir voru mér velviljaðir ég var freka óvanur þó hafði ég verið á sjó en ekki á netaveiðum. Mér var alltaf svo kalt á höndum að ég gat ekki greitt úr og 1. stýimaðu setti mig á spilið og þá gat ég  búið mig vel til handanna.

 Mér líkaði ágætlega við Gunnar en hann var ansi harðdrægur til vinnunnar. Lýkur svo hér að segja frá þessari vetrarvertið ´66, hún var ævintýri.

Gunnar heiðraður á Fiskideginum mikla

Hvað eru óhagnaðardrifin félög?

Ég er varla farinn að skilja þetta enn. Óhagaðardrifinn félög. Það eru þá félög sem framleiða vöru og verðmæti að það er ekkert eftir þegar búið er að borga kostnað sem fellur á starfsemina.Ekki til fyrir lyklum að íbúðum og og allt lokað og læst.

Svoleiðis eru t.d. húsfélög, þau reyna að láta húsgjöld standa í járnu. Pöntunarfélag starfsmannafélags Áburðarverksmiðjunnar var t.d. svoleiðis félag. Það voru bara umbúðirnar eftir á gólfinu þegar verkamenn voru búnir að borga sína pöntun og hirða hana og þeir sem komu að verkinu voru meir og minna menn í sjálfboðavinnu.

Búnaðarfélög og ræktunarsambönd reyndu alltaf að miða útselda vinnu,  við áætlað keypta tíma frá bændum að þá átti þau að standa á sléttu.

Kaupfélag Reykjavíkur og nágrennis KRON var svoleiðisfélag helst ekkert tap eða gróði, debet og kredit dálkar áttu að vera sem líkastir ef um var að ræða einhvern hagnað þá átti hann að renna til viðskiptavina í geng um innkaupaseðlana, en menn gátu fengi seðil þegar keypt var vara og geyma þá en fengið endurgreitt í hlutfalli við innkaup.

Leigufélög sem leigja út á hærra verði en kostnaður segir til um, þegar afskrifir og kosnaður af lántökum er kominn í hús eru þá væntanlega hagnaðardrifin, það er vonin um að fá arð.

Svo er hægt að spyrja Sammkeppniseftirlitið, hvað á að gera.

Ég þekkti einn bónda sem skírði eina kvígu, Gróðavon. Sú kýr mjólkaði ekki mikið og var eilíft tap á henni því hún var svo gráðug í fóðurbæti og stal frá nágrönnum síni heyi og fóðurbæti.

Verktakastarfsemi hef ég skilið þannig að það er starfsemi sem býr til verðmæti á lágu verði en á samt góðan afgang, svo menn geti keypt sér almennilega jappa í lok verks.

Svo er það reglan, um mikið fyrir lítið. En að henni hlóg einn sveitungi minn mikið og var svo kátur að hann fór út í kirkju og spilaði og saung sálma. Hann var í Sjálfstæðisflokknum. Hann skildi ekki að það væri hægt að að afhenda mikið fyrir lítið öðru vísi en að tapa.

En nú er komið í verra með þessa Eldriborgara bygginu ef verktakin er orðin fórnarlamb í hina áttina.

Þá er íslensukunnáttta mín þrotin og ég get ekki meir. Ég skil þetta mál ekki.

Bankin gæti ef til vill útskýrt eitthvað. Ekki Jón og Gunna sem eru á leið til sýslumanns og reyna að fá lyklana að sinni eign samkvæmt stórnarskránni út úr honum, samkvæmt eignarréttar ákvæðinu, af því að þau eru með skjöl sem gilda eins og Jón Hreggviðsson var eilíflega að baksa við og var hann þó að glíma við kanselíið og kóngin, sem er allt öðruvís staða en mál eru vaxin hér, þar sem öllu er velt yfir á bloggara og þeir eigi að leysa öll mál með kvíðahnút í maganum.

Verktakinn aldrei lent í öðru eins

Fólkið er að ljá Miðflokkinn stuðning í könnunum, svo það er von að þeir séu drjúgir með sig.

Miðflokksmenn eru að glansa á þessu. Þeir eru líka soldið klókir og tína þingmenn upp sem hafa verið reknir úr öðrum flokki.

Þeir verða grimmari og grimmari eftir því sem fylgið eykst og er það svo sem eðlilegt, gott ef þetta endar ekki með því að þeir éta kjósendur og skila einhverju beinahröngli til kjörstjórnar til vitnis að þeir eigi þessi bein.

En það hefur lítið verið tekið eftir því að foringi Hrunstjórnarinnar sem var dæmdur af Landsdómi, Landsdómi, sem á að gæta þess að halda valdhöfum við efnið og vera aðhald að þeir virði stjórnarskrána og valdi ekki borgurunum tjóni. 

Gunnar Bragi  verðlaunaði Hrunforingjan með sendiherrastöðu á sínum  tíma. Nú er sá orðinn innsti koppur hjá auððvaldinu í Alþjóðagjaldeyrissjóðnum. Líkur sækir líkan heim. Vanir menn. Fyrir það átti Gunnar þessi að hreppa sendiherrastöðu þegar hentaði og var um það rætt á þessum upptökum, en það lítið komið í dagsljósið hvers eðlis það loforð var og hvort slík hrossakaup séu löglegt.

Sniðugast væri að hafa það eins og Duddi á Skörðugili hafði það einu sinnu um verslunarmannahelgi að hann þurfti að losna við nokkur tryppi að þá efndi  hann til uppboðs á tryppunum og seldi grimmt. 

Allavegna gefur stóðhestamerki Miðflokksins tilefni til að nota þá aðferð.

Þannig að það er ýmislegt sem kafa þarf betur í, svo öll kurl komist til skila.

Foringi Hrunstjórnarinnar var dæmdur vegna brots á 17 gr. stjórnarskrárinnar sem lýtur að því að halda fundi þegar hætta er á ferðum og brýna nauðsyn ber til. Það þótti Geir Haarde ómerkilegt að detta um slíka þröskulda.

Ekki óeðlilegt að tónninn sé grimmari