Haltur leiðir blindan

Hér er greint frá máli sem fólk hefur verið að koma fram sínum löglegu sjónarmiðu og basla við að fá niðurstöðu í. Eftir all mikla reynslu af því að reka mál og reyna fá einhverja niðurstöðu í og embættismenn hafa meta það svo að lög hafi verið brotin og þetta eigi að gera svona og svona. Borgarstjóri virðist ekki þora að stjórna. Hefur sennilega ekki nógu marga í liði með sér.

Það kom m.a. skýr leiðsögn í máli nr. 7/2013 í álit Umboðsmanns borgarbúa. Þar er málið rakið og bend á lögbrot og bent á hvernig fara á með. En fátt gerist. Helst að heiðingjastaður sé uppfærður. Steypt í skjóli myrkus.

Það er afar mikilvægt að farið sé að lögum og eiga stjórnvöld á öllum stigum að leggja sig eftir því að svo sé gert. Lýðræði seitlar í gegn um atkvæðisréttinn Þeir sem kosnir eru og komnir með almennavald og hafa áhrif á markskonar athafnir og verk sem eru framkvæmt með lögum og reglugerðum sem almenningur hefur lögvarinn rétt til að kvarta og gera athugasemd við. Embættismenn eiga að leggja sig fram um að reyna að ná sáttum við fólk, en ekki að kalla yfir sig málaferli og vera settir upp við vegg.

Það er löngu kominn tími á að Reykjavíkurborg verði rannsökuð hvernig margt gengur á afturfótunum þar í skipulagsmálum.

Hvað þurfti svo sem að gera uppfyllingu við Laugarnesið? Jú hafnaryfirvöld þurftu lóð Það var ekki kallað eftir neinu sjónarmiðu, hvorki hvað varðar  umhverfi eð skipulag Bara böðlast áfram . Hafnaryfirvöld gætu hæglega haft aðsetur í gömlu varðskipi eða togara við kæjann.

Sumt getur tekis að gera þokkalega þrátt fyrir gagnrýni, ég nefni t.d. Grensásveg sem hlaut mikla gagnrýni. Mér datt hels í hug að hann yrði ókeyrandi. Svo er bara liðlegt og ansi gott að fara Grensársveg og lítur mikið betur út og gagnast vel með hjólaleiðum og öryggi fyrir íbúa að mínu mati.

 

 

Kæra borgarstjóra fyrir lögbrot

Rekakkeri

Ætli þeir hafi ekki verið með rekakkeri? Það verður að hugsa hlutina upp á nýtt, ef þyrluþjónustan er orðin að rekaldi.

Það er gott að það sé ekki óveður núna.

Flugstjóri kallaður fyrr á vaktina vegna útkalls

Bilanagreining: Eftir Alþingisumræðu og 1.maí hátíðarræður og samstöðufund almennings

Þegar bíllinn manns bilar fer maður með hann í bilanagreiningu. Það er hraðgreinig sem þar til bornir sérfræðingar, bifvélavirkjar framkvæma. Svo kemur skrá eða listi um atriði sem gera þarf við. Eigandinn pantar tíma í viðgerð. Það fer eftir upplýsingunum svona að mestu leiti hvað gert er við. Það er ráðist í viðgerð á gundvelli matsins, eigandinn borgar og ekur út af verkstæðinu á nýviðgerðum bíl sem virkar.

Umræðan á Alþingi hefur verið ansi hörð undanfarið og kompásinn ekki alveg réttur.

Þessi samlíking var í huga mér þegar ég labbaði í 1. maí göngunni á sunnudaginn. Á Ingólfstorgi voru ræðumenn með skrifaðar ræður. Miklir foringjar sem hvöttu til samstöðu almennings fyrir bættum aðstæðum fyrir alla og á öllum sviðum. Þeir töluðu hátt og lýstu því hvernig verið væri að einkavæða allt og selja margar eignir undan þjóðinni og jafnvel stela þeim. Því líkt við svikamyllu. Minntu mig á gömlu verkalýðsforingjana og það vakti með mér von um að eitthvað færi að gerast í málefnum hins venjulega vinnandi fólks. 

Eftir ræðuhöldin fór ég að velta bilanagreiningu fyrir mér og leiddi hugann að því að þetta ætti að vera eins ferli. Það er eitthvað í ólagi, það þarf að greina það og síðan að gera við. Ekki flókið en gengur samt hægt og höktandi í framkvæmd. Fólk finnur fyrir hækkandi verðlagi, minni kaupmætti og erfiðri stöðu á húsnæðismarkaðinum. Og svo er fólk ekki ekki búið að jafna sig eftir hrunið. Viðbrögð fólks eru eftirköst og sporin hræða. Eins og salan á Íslandsbanka. Nú skilst mér að ríkið hafi fengið bankann fyrir svokölluð stöðuleikaframlög og breytt út faðminn og tekið við þessum fjármunum. En hver átti þessa peninga? Það er spurningin? Fé án hirðis? Fólk tapaði gríðarlegu fé í hruninu. Ætli nokkur hafi reiknað það út per einstakling hvert tjónið var fyrir þjóðina og einstaklingana.

Er ekki hægt að sækja ráð í bókmenntir okkar þegar Egill gamli Skallagrímsson ætlaði að fara með peninga í kistli sínum til Þingvalla og ausa þeim yfir þingheim? Egill vildi bardaga. Slíkt er feigðarflan og betra er að gera þetta í friði og sátt svo þjóðin fái aftur traust og Alþingi nái virðingu sinni þannig að við getum verið stolt af ráðamönnum þjóðarinnar. Slíkt er samt erfitt þar sem hver skandallinn rekur annan.

Slagorð sem oddviti Sjálfstæðismanna í Reykjavík er með, er kannski ekki sem verst: Borgin þarf að virka. Fólk þarf ekki síður að virka.

Margir mættu taka Sólveigu Önnu til fyrirmyndar

Farmanns vísa silgt á Pólland, Stettín

 Bróðir minn kenndi mér þessa vísu og er ágætt að hafa hana yfir, þegar stjórnmálaflokkur ætlar að fara að taka upp gamallt mál, sem flokknum kemur ekkert við.

Þegar ungur ég var og ég áfengi drakk,

Voru ánægjustundir míns lífs.

Hverja einustu stúlku ég hengdi á minn klakk.

Átti hvorki til skeiðar né hnífs

Ef að ungmey þú sérð út á götu á ferð

og þá kallaði til hennar skjótt.

Ég finn köllun hjá mér gagnvar: Hér verður að dok við og hafa þetta svona,

sjúddiraddi rei og suddiraddi ra.

Lag: Ég vitja þín æska um veglausamn mar.

Höfundur ókunnur.

Breytt.

Fyrirsögn færslu höfundar. Farmenn skilja  það.

Það er merkilegt að venjulegum manni skolar svona allt í einu á fjörur Alþingis. Ef Flokkur Fólksins ætlar að hreyfa við Tómasi er flokkurinn kominn á fallbraut. Það er mín skoðun og mat.

Ég minnist atriðis úr Skaupinu einhvern tíman í gamladaga sem Laddi lék.

Það var svona: Maður nokkur fór til Tenerife og varð strax fullur í fríhöfninni og var til vandræða í flugvélinni. Á Tenerife hélt hann áfram að drekka og braut allt og bramlaði og varð til vandræða eins og oft kom fyrir landan á fyrstu ferðum í orlof.

Atriðinu lauk með senu þar sem vinurinn rak á vindsæng á fjörur í Meðallandi. Þá hafði hann farið á vindsæng yfir Atlandshafið. Menn brjáluðust úr hlátri.

Ég er ekki að segja að Tómas sé svona heldur að reyna að hafa gaman á þessum alvöru tímum í lífi þjóðarinnar, þar sem heilu peningshúsin er seld með áhöfn og alles svon rétt fyrir sauðburð, tæplega kominn gróður fyrir einlembu.

Funda um stöðu Tómasar

Sumir líkjast öðrum en allir líkjast sjálfum sér

Borgararnir verða að þola yfirvöldum að sinna sínu lögboðna hlutverki, þar með talin lögreglu og sérsveit svo framarlega sem þeir starfi innan valdheimilda sinna. Sérsveitin er kölluð á vettvang til athuga hvort hugsanlegur nýstrokinn hættulegur fangi, sé í Strætó. Sérsveitin getur ekki gert það öðruvísi en ganga úr skugga hvort téður maður sé inn í strætó. Bílstjórinn vitnar um að sérsveitarmenn hafi gengið um vettvang með varúð og af drenglyndi og væntanlega beðið við komandi um skilríki til að sanna hver hann er. Þá kemur í ljós að hann er líkur sjálfum sér og er hann sjálfur en ekki einhver annar sem grunur hefð verið upp. Málið búið á viðkomandi vettvangi, en leitin heldur áfram. Það er ekkert tilefni til að vera með einhver læti út af þessu. Þakka frekar fyrir að við höfum skjól af sérsveitinni, en þurfum ekki að sofa með rifilinn  við rúmstokkinn. En tíðarandin bíður upp á læti og hamagang og allt er tortryggt sem gert er. Grettir Ásmundsson frægasti sakamaður á Íslandi frá Bjargi í Miðfirði, þurfti að leynast og reið um sveitir með stakk einn yfir sér og gat þannig komist leiðar sinnar, án tafa. En nú getur dæmið snúist við og aðstæðnana vegna er leitða í Strætó, vegna þessa að farþegi var líkur fanga sem gekk laus. Ég geri engar athugasemdir við þessa aðgerð. En þar sem við búum í yndislegu landi með lýðræði og frelsi, hefur Logi Petro Stefánsson fullan rétt á að gera athugasemd án þess að vera skotinn eða tekinn fastur. Svona virkar þetta á Íslandi.

Segir aðgerðir sérsveitarinnar óásættanlegar

Ef til vill ekki svona einfalt?

Málið er ef til vill ekki svon einfalt, að setja Ísland í skotlínuna án umræðu og einhvers lágmarks útbúnað og raunhæfa möguleika okkar að komast af, ef eitthvað fer úrskeiðis. Svo væri lámarks kurteisi að reyna finna út hvar málið stendur hjá þjóðinni.

Ísland er sérstaklega góður staður fyrir Rússa að dúndra kjarnorkusperngju á. Landið er fjarri öðrum löndum og afmarkað Slík mundi valda alþjóðlegum terror. Svipað og Pútín upplýsti að umsjónarmenn og sú herdeild sem sinnir kjarnorku búnaði væru mannaðar. Það var undirstaðan á því að hægt var að halda áfram stríðsrekstri.

Allt svona þarf að ræða, Það er ekki víst að orðspor Einars Olgeirssonar  dugi  í þessu tilviki. Fyrst þyrfti að reisa honum styttu í Sovét og líka SÍS fyrir öll gefjunarteppin og prjónasokkana.

Flugskeyti eins og Úkraníu menn hafa á öxlunum til að granda eldflaugum og hverskonar loftförum. Við gætum þurft að fá svoleiðis við hvern vita umhverfis landið.

Þá þarf nú einhver alþjóða umræða að fara fram um þessi mál.

Ég vil benda á hversu mikil snilld var beitt til að fá landið hernumið á sínum tíma. Hermann Jónasson þóttist vera sofandi morgunin sem hernámsliðið steig á land og þóttist ekkert vita.

Málið undirbúið mjög viturlega. Hver maður á réttum stað og í réttu hlutverki. Nú er ég ekki að hvetja til þessa að hunsa Úkraníumenn. Heldur að vera skynsamir og raunsæir.

Það væri hægt að byrja að senda þeim gefjunarteppi og sokka og Rússum refaskinn, helst af Ströndum og útskýra galdratrúna.

Ísland styður inngöngu Finna í NATO

Byggingarkranar til trafala?

Það er nú betra að menn gleymi sér ekki við að drífa þessar byggingar áfram og hafi byggingakranana of há og gleymi öllu flugi. T.d ef hagkvæmt þykir að bæta einni hæð við fjölbýlishúsin.

Það virðist vera margur aulaskapurinn  oft á ferðinnit t.d. þegar innsiglingavitin í Reykjavíkurhöfn var blokkeraður af Sjómannaskóla og hús byggð og skyggðu á vitann. Nú er kominn nýr viti. En það þarf að borga hann, en það er nú að verða aukaariði.

Sjálfur er ég  farinn að horfa á Fóeltjarnirnar og fylgjast með vindi á Sand skeiði. Menn nefna misvindasamt á svæðinu, en það kemur svo mikil mold upp sem væri gott efni í manir til hlýfa vellinum við misvindi og gera háa garða sem tækju vindinn af. Flugvélarnar mund renna sér undir vindi og nema staðar í logni. Er hægt að hafa það betra.

 

Hvorki flugöryggi né rekstraröryggi stefnt í hættu

Blökkumaður fékk ekki bæjarleyfi á hernámsárunum.

Það er nokkuð grunnt á að Íslendingar hafi einhverskonar ímugust á öðrum litarhátti fólks en hvítum.

Þannig var á hernámsárunum að það kom til afgreiðslu í ríkisstjórn hvort blökkumaður fengi bæjarleyfi eða ekki. Það mátti sem sagt ekki sjást blökkumaður á götum Reykjavíkur, það var óhæfa samkvæmt tíðarandanum. Ríkisstjórnin sagði nei og þar við sat. Eins og blökkumenn eru fallegir. Þetta er eitthvað undirliggjandi í þjóðarsálinni, þessi afstaða. Ekki tel ég mig rasista eða vera litarfælinn á hörund fólks en þó hef ég staðið mig að því að gera upp á milli fólks með annan lit en hvítan.

Þannig háttaði til í starfi mínu um skeið að ég var með þjónustukönnunn hjá Strætó og gekk alltaf fram hjá lituðu fólki þegar ég valdi einstaklinga til að svara. Gekk út frá því að þau væru útlendingar. Þetta var náttúrlega svívirðilegt viðhorf, en algerlega óafvitandi. Svo var það eitt sinn að ég heyrði á tali tveggja einstaklinga að þeir töluðu þessa fínu íslensku. Þá hugsaði ég, skrattinn, hér er auðvitað fullt af ættleiddu fólki sem eru Íslendingar og ber því að taka þátt. Þá var þetta farið að snúa að þjóðerninu. En svo breyttist þetta hjá mér og lagfærði ég þetta atriði, en þetta viðhorf virtist vera í mér þó ég gæti ómögulega gert mér grein fyrir þessu hvaðan þetta kæmi. Var búinn að fara víða um heiminn. En þetta var einhver viðhorf sem ég druslaðist með, úr sveitinn að mér fannst, þó er það ekki einhlýtt. Gæti verið einhversstaðar úr bókum og þessi eilífa ættjarðarást sem var innprentuð með ljóðum og sönglist og Ísland er bara fyrir Bjart í Sumarhúsum.

Kannske hefur Sigurður Ingi trompast í þessu máli og furðað sig á, af hverju var framkvæmdastóri BÍ ekki hvítur Framsóknar einstaklingur sem skipaði þá stöðu en það hefur verið venjan. Það gæti hafað fipað hann.

Sigurður Ingi er búin að bera fram fallega og gilda afsökun fyrir þenna fljófærnislega aulahátt.

Ég held að svona viðhorfið til litarhátta hafi meira vægi í þessum rasistamálum en þjóðernið.

Þannig man ég eftir því að 2 Englendingar komu labbandi niður Blöndudal en höfðu skilið bíl sinn eftir við Seyðisá um 1956 og var tekið vel á móti þeim heima og var eitthvað babblað við þá í gegn um orðabók. Ekki kom neitt viðhorf heimilisfólksins fram sem hefð geta talist rasismi. Bretarnir fengu góðan beina og var hjálpað.

Þetta er náttúrlega rannsóknarviðfangsefni þar til bærra sérfræðinga að komast að þessu viðhorfi sem virðist liggja á nokkru dýpi í þjóðarsálinni.

En gott að konan lét ekki snúa sig niður í þessu máli.

Twitter logar vegna Búnaðarþingsmálsins

Einræðisherra heldur heiminum í gíslingu með aðgangi að kjarnorkusprengju

Fljótlega eftir innrásina sagði Pútín að viðbragðsstöðvar kjarnorkuvopnana hafi verið virkjaðar.

Þar með var hann kominn í þá stöðu að einginn þorði að leggja í stríð við Pútin.

Svona er heimurinn í dag, þannig að fræðimenn á stjórnmálasviðinu, hershöfðingar verð að leggja höfuð í bleiti. Enginn hafði neinn leik við þessari ákvörðun Pútíns.

Eini möguleikinn er að rífa allar kjarnorkusprengjur í sundur og gera þær óvirkar og það verður þrautin þyngri. Svo þora menn sennilega ekki að hittast af ótta við að þeir verið drepnir í heimsóknarlandinu. Þannig að staðan er slæm.

Guðni vill ekki tjá sig um orð Ólafs

Arnbjörn Gunnarsson fv. skipstjóri og veiðieftirlitsmaður Grindavík. Minningarbrot

 Góðan daginn, Grindvíkingur! Gott er veðrið, sléttur sær. Svífa í hilling Suðurnesin. Sólarroða á Hlíðar slær. Fyrir handan hraun og tinda.

2.mars s.l. andaðist Arnbjörn Gunnarsson skipstjóri í Grindavík, bróðir minn. Hann er nefndur eftir föðurafa sínum Arnbirni Árnasyni verkamanni í Borgarnesi sem var með fyrstu íbúum Borgarness og heitir þar Arnbjarnarhús sem afi á átti hlut í að byggja að Hlíðarenda. Afi Arnbjörn er kominn af Birni sem hafði viðurnefnið biblía og var mjög fróður í biblíufræðum og hafði allar tilvitnanir á hraðbergi. Björn var Vesturlandspóstur. Arnbjörn Gunnarsson eða Addi eins og hann var jafnan kallaður, var líka liðtækur, sögumaður og lét aldrei eiga neitt inni hjá sér.

Eitt sinn ætlaði ég að bauna á hann hvernig stæði á því að það væri ekki búið að nefna neinn eftir honum. Hann hugsaði sig um stund og sagði svo að margir hétu eftir honum og hrökk ég nokkuð við og kannaðist ekki við það. Þá kom hann með runu af nöfnum drengja í fjölskyldunni sem væru með millinafnið Örn. Jón Örn, Birgir Örn, Birkir Örn og Matthías Örn. Vissulega var þetta rétt, þar sem Arnbjarnarnafnið er samsett úr tveimur nöfnum Erni og Birni.

Addi fór í Hlíðardalsskóla í Ölfusi til Aðventista. Hann gekk í Sjómannaskólan í Reykjavík og lauk þar námi með skipstjórnarréttindi. Gekk hann þar í spor móðurbræðra sinna sem flestir urðu sjómenn og nokkrir luku námi við Sjómannaskólan í Reykjavík..

Arnbjörn var fulltrúin hjá Fiskistofu sem veiðieftirlitsmaður, en hætti þar vegna vanheilsu.

Arnbjörn var sjómaður dáða drengur og hóf sjómensku sína hjá Landhelgisgæslunni 14 ára á varðskipinu Albert. Önnur lína kvæðisins á ekki lengur við Adda því hann breytti um kúrs um miðjan aldur og rétti skútuna af eins og sönnum skipstjóra sæmir, enda eignaðist hann nafna sem er með AA stafi í eiginnafni sínu og föðurnafni Arnbjörn Antonsson. Addi losnaði aldrei við þrælaveikina gigt sem ég kalla svo með endalausum verkjum og má segja að þau veikindi hafi dregið hann niður.

Arnbjörn var veiðimaður af lífi og sál. Við Addi ólumst ekki upp nema að nokkru leits saman, en héldum vel saman alla æfina og var ætið góð samheldni í okkar systkinahópi.

Á Óðinsgötunni má rekja upphaf veiðiskapar Adda. Við veiddum hornsíli fyrir Ingibjörgu Þorbergs og fengum í verðlaunum að syngja í barnatíma Útvarpsins.

Þá var frjálsræði meira en er núna og fórum við niður að höfn og var veiddur ufsi og þyrsklingur. Það þótti hinsvegar skammarlegt að veiða marhnút.

Þegar Addi var orðin markaður af veikindu sínu, sótti hann mikið á hálendið til veiða og var oft einn og var fjölskyldunni ekki alveg sama um þessar veiðiferðir. En kjarkurinn bilaði ekki og lenti hann í því að vera aðstoðaður af björgunarsveit til byggða. Þá hafði hann verið svo upptekinn við mok veiði að hann gætti ekki að því þegar dimma tók og fann ekki bíl sinn, en fékk aðstoð frá Björgunarsveit á Suðurlandi eitt sinn .Mest af starfsævi sinni bjó hann í Grindavík og var ýmist háseti eða skipstjórnarmaður í Grindavík.

Íslendingar sóttu til síldveiða í Norðursjóinn þangað sóttu bátar hvaðanæva að til þess staðar og stundaði Addi síldveiðar á þeim slóum með félögum sínum og útgerð þeirri sem hann var ráðinn til.

Eitt sinn bauð Addi mér að taka mér orlof og  að fara að sumri á sjó með Grindvíkingum á loðnuveiðar á Grindvíkingi.

Fyrst gekk það nú brösulega og voru torfurnar óttalegar peðrur. Þrisvar var kastða og var lítið í nótinni og í messanum var farið að hvísla um það væri ótæk að vera með fiskifælu um borð. Sjáum til sagði Arnbjörn og hélt verndarhendi yfir bróður sínum. Svo kemur eitt risakast, það voru engin hornsíli. Skipið er slétt fyllt og var mikið eftir í nótinni. Vani er að leyfa öðrum skipum að taka sér loðnu. En þá hófust deilur. Norðmaður var þarna nærri sem þáði, en það var ekki samstaða um að láta hann hafa neitt. Næstir vor Færeyingar sem hirtu afganginn. Skipstjórinn var þingmaður í Færeyjum og þótti mönnum sómi að þessu. Ég skildi ekki þessa pólitík.

Margt er hægt að segja um lífshlaup Adda og þar á meðal að hann var í sveit í Brúarhlíð í A-Hún og leið honum vel þar. Þar lærði hann forna búskaparhætti og var snemma farinn að beita hestum fyrir slóða, þ.e. að mylja tað á velli.

Þá var hann kaupamaður á Ólafsvöllum á Skeiðum hjá Kjartani Gegorgssyni búfræðikandidat, sem var frá Reyn í Skerjafirði og var skólabróðir systra okka Halldóru og Kristbjargar í barnaskóla. Þar var Addi alvöru kaupamaður sem sló ógnarstórar engjar með Farmal A dráttarvél með slátturvélina að aftan og reyndist honum það erfitt að lyfta greiðunni á hornum með handafli, en vandist því og fékk krafta í hönd og líkama.

Arnbjörn var prímus mótor við að leiða menn til veiðiskapar á Arnarvatnsheiði og stofnaði ásamt félögum sínu veiðiklúbbin Nökkva, sem kenndur er við Nökkvavog í Rvk. en þar áttum við þrjú systkinin lögheimili um nokkar tíð.

Arnbjörn dróst inn í tómstunda búskap eins og ráðherran nefndi þegar um smábúskap var að ræða. Eins drógst hann inn í hrossahald í Grindavík, enda var dóttir hans tengd Víkurættinni þar sem voru margir rollukarlar með þessa sterku hefð að hafa sauðfé í kring um sig og hafa gagn að slíkum búskap.

Eitt sinn komu Grindvíkingar ríðandi yfir Kjöl og fengu að vera með hestaflota sinn í haga hjá mér yfir nótt að Syðri-Löngumýri í Blöndudal. Ca 100 hesta. Það var gaman að sjá hvað þeir voru vel á sig komnir eftir þessa löngu leið og geta orði þeim að liði.

Lýkur svo hér að segja frá Arnbirni Gunnarssyni. Far þú í friði. Með guðs blessun.

Þorsteinn H. Gunnarsson

Myndaskrá:

1. Arnbjörn og Sigrún með börnum sínum Söru og Gunnari Sigursveini.

2. Síðuhafi Þorsteinn ásamt bróðurdóttur sinni, Söru Arnbjörnsdóttur.

3. Íslenski þjóðfáninn.

4. Hlíðardalsskóli.

5. Sjómannaskólinn í Reykjavík.

6. Grindvíkingur siglir fulllestaður í þungum sjó inn til Eyja, sennilega.

7. Brúarhlíð í A-Hún.

8. Þekkt verðlaunamynd eftir Jón Kaldal,

Ímynd hins íslenska sjómnns um miðja síðust öld.

Persóna.Móðurbróðir Arnbjörns, Þorvaldur Matthías Magnússon f.19. ágúst 1895 að Folafæti í Ísafjarðardjúpi d. 12.jan. 1976. Sjómaður á Ísafirði. Síðast bátsmaður á Ingólfi Arnarsyni Reykjavík.

Kallaður Íslandströll vegna styrkleika og áræðis.

Er þetta minn eða þinn sjóhattur vinur?