Þrettán kvíslar í Þegjanda, Þegjandi í Beljanda, Beljandi í Blöndu þó. Blanda rennur út í sjó.

Það getur verið erfitt að taka við stjórnmálaflokki eins og Samfylkingunni sem ekki tókst að stofna,eins og aðvar stefnt og þó.Og eiginlega má segja að Samfylkingin hafi aldrei náð andanum

Gott er íhuga hvernig það tókst ekki að Samfylkja öflum sem standa fyrir félagshyggju og samhyggju. Hugmyndir voru uppi að reyna að gera þetta innan frá og á fá það samþykkt þar. Gera eina tilraun frekar en að fara gömlu leiðina að ætla að setja saman lista í afmörkuðum hópi þar sem úfar höfðu risið með mönnum. Svo var settur saman listi og allt klofnaði tvist og bast og spítanabrakið fór í sérframboð eða stofnaði annan flokk si sona. Gott dæmi um það er þegar Hannibal og Björn Jónsson stofnuðu Frjálslynda og vinstrimenn 1969 og fengu 5 menn 1971 inn á Alþingi.

Svona var þetta allan lýðveldistímann. Smákongar að potast áfram, sprengja allt upp og vígvöllurinn eftir kosningar spítna brak og tómar tunnur. Þá var nú betra að reyna, Samræmt göngulag fornt. En það gekki ekki sumir voru útskeifir, aðrir kiðfættir og og allmargir hjólbeinóttir þannig,  innanbúðarformúlan gekk ekki upp.

Framsókn og Sjálfstæðisflokkur voru ríkjandi með sín héraðsmót. Þar sem voru flutt foringjaávörp og punturæður, Bessi eða Ómar komu og skemmtu fólki, svo var dans og fyllerý síðast atriðið. Þetta gekk þangað til ættarmótin komu inn með samkeppni um fólkið. Þá fóri Héraðsmótin að dala og menn fóru upp til dala og tjölduð þar og vöknuðu í tjaldi með konu sem þeir þekktu ef til vill ekki.

Ég held að þessi formúla Kristrúnar sem er hægt að kalla fyrirframformúlan að segja hvað hún ætlar að gera og lýsa því yir að ef hún ná ekki sigri þá skipti hún bara um yfirhöfn, takk fyrir. Stjórnmál geta verið svolítð lumsk.

En aðalega eru þau að forminu til eins og öræfavísan: Þrettán kvíslar í Þegjanda/ Þegjani í Beljanda/ Beljandi  í Blöndu þó/ Blanda rennur út i sjó.

Fyrst þarf að stofna heimafélag eða vettvangsfélög allt efti hentuleikum um stærð og staðháttu en oftast er best að miða við ákveðið umhverfi og þá samstöðu um málefni sem liggja í loftinu hjá viðkomandi aðiljum, eða stéttum. Síðan er kerfið formað. Hvað margir félagsmenn þurfa að standa að baki hverjum fulltrúa að vera kosnir til að koma fulltrúa áfram. t.d. á landsfund og svo þekkir fólk framhaldið. Félagslög og samþykktir þarf að smræmað að heildar hugsunum og tilgang verkefnisins.

 Þetta er svona í mínum huga þráðurinn sem spinna þarf.

Oft þegar nýir aðilar koma í dagsljósið þá fara þeir um landi til að hlusta, eins og indjána gera. En koma til baka með fáar og smáar tillögur ef þeir hafa þá ekki týnt þeim.

Erfiðasta málið er að almenningur nennir oft og tíðu ekki að stunda skipuleg stjórnmál, en getur haf gaman að því að fara niður á Austurvöll eða aðra staði og mótmæla. Stundum samþykkja svoleiðis fundir tillögur og ekki ber að vanmeta það. En lítið er kaupið að vera í félagsmálu og ætt stjórnmálaöfl að dreifa þeim fjámunum til grunnkerfisins að einhverju leiti sem þeir fá frá ríkinuu. Þetta hefur Egill Skallagrímssson ætlað að gera þegar hann vildi strá gullinu yfir þingheim og var hrapalega misskilinn.

Kristrún segir Sjálfstæðisflokkinn erfiðan

Úttekktarmenn Íslands. Erindisbréf fyrir Kára Sölmundarson o.fl..

Það er gleðilegt að heyra  að þegar hefur eitthvað bitastætt gerst með að hald hefur verið lagt á eigur Rússa í löndum Evrópu. Það er er náttúrlega engin lagabókstafur sem hægt er að byggja eða benda á. En hinn nýji alþjóðar dómstóll væntanlegur fær eitthvað í hendur eftir rökræður í Evrópu.

Þetta er snúið verkefni og flókið og Rússar skilja ekkert héðan af nema þeir þurfi að horfa í byssuhlaup.Svo þora fáir að fara þarna austureftir og mun ekki nokkur maður þora að fara í leiðangur eða fundar herferð til Rússlands, nema þá helst  einhvern  veginn valdaður.

Hugsanlega væri hægt að nota aðferð Sólveigar Péturdóttur fv. dómsmsmála ráðherra með pappalöggurnar. Það hlýtur að vera eitthvað skrifað í bók eða blað um það mál í ráðuneytinu. Drónar eða róbótar kæmu til greina til að leysa verkefnið. En fyrst fer fram almenn umræða í þeim löndum sem hlut  hafa átt í þessum fundi og auðvitað hvort hægt sé að hrista upp í almenningi í Rússlandi sem er nú varla í augsýn. En rússnesk alþýða er ábyrg og vill réttlæti og afinn í bókinni Barnæska mín eftir Gorki heldur hardrægur í uppeldismálum, þó sumir séu hrifnir af slíku uppeldi.

Íslendingar eig sér langa sögu í stórasta land í heimi á útekktum varðandi búsetu leiguliða á eignarjörðum, þeirra sem höfðu ekki skilyrða að nota jarðairnar sjálfir og voru lög sem gerðu það skilt að leigja þær út. Þá voru hreppstjórar til, sem voru mjög flinkir í útekktum á jörðum og uppskriftum á dánarbúum. Voru jafn fljótir að verðmeta diska o grautarskálar eins og meta jarðir og hlunnindi sisvona til verðs og engin skildi hvað þeir réðu yfir mikilli speki hvað það varðaði.

Nú eru þeir allir eða flestir dauðir og þar með sá viskubrunnur farinn forgörðum.

Íslendingar eiga sér stóra sögu, hvað skáldskap og fléttaða sagfræði í þeim. Það getur verið skemmtilegt að koma henni á fram færi inn í þessa umræðu.

Ég hef alltaf verið hrifin af Kára Sölmundarsyni sem elti brennumenn niður á þær slóðir þar sem eldar hafa nú brunnið í Úkranníu. Þá hef ég dálæti á Þorgeir Hávarðarssyni. Hann er góður í svona dæmum. Hér er verkefni fyrir listamenn að glíma við og útfæra, en til þess hefur mér dottið í hug að skipa sérstaka menn með erindisbréf og kaup svo þetta dæmi færi ekki starx á hliðina. Auðvita ætti Evrópa að borga.

Kára og Þorgeiri væri sem sagt sett skipunarbréf, þar sem þeim væri sett verkefnið sem væri búið til sem  bakgrunni þessarra heiðursmanna í þetta verkefni.

Auðvitað væri þeim lofað fálkaorðu og hlunnindajörðum ríkisins þar sem hugsanlega hafa verið vanhöld á greiðslum í gegn um tíðina.

Einhverntíman heyrði ég spádóm frá Nostradamus um Ísland með hlutverk þegar allt væri að fara til fjandans.

„Rússland skal borga“

Reykjavíkurflugvöllur var byggður af Bretanum í seinni heimstyrjöldinni og efnið tekið í Rauðhólum.

Reykjavíkurflugvelli var holað niður í seinni heimstirjöldinni, þegar allt var á tjá og tundri. Hann hefur aldrei farið í neitt skipulagsferli hjá Reykjavíkurborg.

Það er eðlilegt að borgin vilja fá landi sem hýsir nú flugvöllinn.

Að vísu yrðu grunnar húsa þar dýrir vegna þessa að djúpt er á fast og mikil mold sem grafa þyrfti upp og fjarlægja

Það eru gild  sjónarmið og nauðsyn að hafa klárar flugsamgöngur við höfuðborgina vegna fólks sem þarf nauðsynlega að komast til Borgarinnar, ef allt er ófært landveginn og svo sjúkraflug og öryggisflugvöllur vegna náttúruhamfara. Þnnig að ekki er gott að úrskurða hvað á að gera og sérfræðingar geta ekkert gefið uppi um það nema vísa til hvernig vindstrengir munu breyta veðurfari á brautunum. Pólitíkin er eina aflið sem gildir en nú man ég ekki hvernig hlutföllin í atkvæðaseðlinum milli kjördæma eru, svo þar er allt óljóst.

Nú er það svo að við verðum að koma okkur saman að búa í þessu landi. Þéttbýlisbúar eru ekki  neitt að lækka kröfur sínar um landnotkun út á landisbyggðini, t.d. deilan um Blönduvirkjun gott dæmi um allskonar hagsmuni.

Þjóðin á engan pening til að fara í flugvallargerð í Hvassahrauni og það svæði komið í fókus vegna jarðhræringa og eldgosa. Snjómokstri var klúðrað á Reykjanesbraut í vetur þannig að þeir sem eru óvanir að aka í vondum veðrum stræka á það og heimta eitthva sem engi veit hvað er jafnvel raflest sem lítið gefur í aðra hönd, Engin nefnir sjóleiðina með ferju.

Það væri gott að Löngusker væru kláruð með verkfræðilegu mati. Þau eru u.þ.bil 3 ha á fjöru og öll á lengdina og ca 2 m  á hæð  með traustri undirstöðu á bergi.

Hefði verið ráð að nota uppmoskturinn upp úr grunni Landspítala til að lengja norður suður brautina yfir Valssvæðinu út í sjó. Það efni er kannske of lélegt til nota að lengja flugbraut út í sjó. Hrafn  Gunnlaugsson nefndi á fyri tíð hugmyndina um Löngskert og var það í fyrsta skipti sem ég heyrði það nefnt sem möguleika.

Út um allan heim sér maður allskonar verkfræðileg fyrirbrigði sem byggð eru í allskonar skyni. Tenerife er með steypta  grjót hnullunga á norður Atlandshafsströndinni á eyjunni.

 Nú er Framsókn búin að taka við hinu pólitískakefli og við sjáum til hvað gerist. Kannske eiga þeir snjalla verkfræðinga, sem leysa málið?

„Treysti niðurstöðum sérfræðinganna í þessu“

Efling gaf verkalýðshreyfingunni framhaldslíf

Fór og fékk mér Kaffi og kleinur hjá Samfylkingunni í dag eftir að hafa tekið þátt í hátíðarhöldum dagsins.

1. Það var mikið talað um samstöðu í kaffinu og voru nokkrir ræðumenn sem fóru í ræðustól í lokaðri mælendaskrá. Samstaða um hvað? Mér var kennt það af móður minni að skrifa aldrei undir eitthvað sem ég vissi ekki hvað þýddi.

Eins var það með liðna launabaráttu Tekið var eftir því að sumir foringjar drifu sig í því að undirrita samninga án sérstakrar samstöð við 42000 manna félag Elfingu. Það hefur verið deilt á Eflingu bæði í orði og borði fyrir að skrifa ekki undir  handónýta sáttatilögu ríkissáttasemjara við einkar kjarklausa verkalýðsforingja, sem eru þó að skána eftir að þeim hafi verið sagt til í verkalýðsfræðum með framagöngu Eflingarfélaga í beinni sýningu.

Efling gaf verkalýðshreyfingunni framhaldslíf með því að láta skerast í odda á vettvangi launabaráttunnar við einkar dapra sáttatillögu, sem borinn var fram af sáttasemjara ríkisins á 3 mínútu samráðsfundi. Ekkert kom fram markvert frá ríkisvaldinu um einhverjar ráðstafanir til að létta launafólkið lífið. Það var dapurlegt, með gamlan baráttuarm verkalýsins frá fornufari í ríkistjórn, það ég tel. Það var dapurt að horfa á það. En kaffið og kleinurnar voru góðar hjá Samfylkingunni.

2. Svo var minnst á inngöngu í Evrópusambandið eins og venja er til á höfuðbólinu. Það er merkilegt að hlusta á Nallan sungin, sem fyllir fólk baráttuhug. Þar er talað um að tengja strönd við strönd. Það þarf að rannsaka það með hvað hætti það ætti að takast og hvort þetta teljist bein fyrirmæli.

3. Rauðum fánum var flaggað við innganginn á Kornhlöðunni þar sem kaffið var drukkið.Mér er orðið illa við þennan rauða lit sem minnir mann á roðan í austri sem ekkert er nema tálsýn, sem nú um sinn er blóðugur vígvöllur. Það kemur lítið ganglegt úr þeirri áttinni og engar kenningar sem koma að gagni svo sennilega er best að hver fari eftir sínu nefi til að fara eftir.

Stjórnvöld dýpki verðbólguna

Grjót í loftinu á bak við Seljalandsfoss?

Ég fór þarna fyrir einhverjum árum með fjölskyldunni og það var gaman og ekki gaman. Mér sýndist vera ljóst að grjót í hvolfþekjunn væi varasamt fyrir þá sem færu um.

Þar hengju hálf lausir steinar.

Í göngunum við byggingu Búrfellsvirkjun voru menn með langar stangir og pikkuðu í laust grjót sem gæti dottið hvenær sem er og valdið líkamstjóni og tíndu það þannig niður. En auðvitað er löngu búið að fjarlæga þessa hættu, eða hvað? Íslendingar eru svo reglusamir með allt svona á ferðamannstöðum.

Hringleiðin að baki Seljalandsfossi lokuð

Riðunni haldið gangandi með óvönduðum vinnubrögðum?

Þetta er alveg rétt sem Birgir Ingþórsson Uppsölum bendir á að eðlilegara sé að setja þetta á stað sem er rétt búinn til að taka við, hinum lífræna hluta eftir að búi er að skera. Hann þarf þá að vera réttbúinn.

Drenið er grundvallar þáttur að eyðileggja smitið. Settar eru sandgildrur allt í kring um væntanlegan urðunarstað þar er komið fyrir skipulegu drenneti. Þau fá afallið af urðunarstaðnum og affallið fer í drenlagninrnar og smitið og annað lífrænt stöðvast í sandgildrunum þegar náttúran er búin að vinna á hinu lífræna efni.

Með því að skella þessu ofan í góðan mel án þess að gera ráðstafanir og seyran sigur allstaðar út án skipulags. Þá er urðunrstaðurinn manngerð smitunarstöð um langan aldur. Og ef  misbrestur verður á að þetta hafi verið gert erum við í vondum málum og skiljanlegt að við losnum ekki við riðuna. Dren á svona staði er vanda verk og ekki fært nema öflugustu verk- og lífræðingum.

Það er vona að úr þessum verkefnu rætist og allt endi á færsælan hátt.

Vökvi er 20-30 ár að renna úr Langjökli í Þingvallavatn.Þá er hnn búinn að síast í geng um hraun langaleið.

 Það var eftir einhverjar hreinsunaraðgerðir sem Reykjavíkurborg stóð fyrir, en það fannst kúkur í sjónum nálægt, Nauthólsvík. Ingibjörg Sólrún borgarstjóri kvaðst treysta sér til að synda í sjónum eftir að réttur tím væri liðin frá upphafi hreinsunarstarfs og því lokið. Einhverjir brigður voru að þetta  myndi lukkast.

Stöðvaði urðun hræjanna frá Miðfirði

Ekki vera eins vitlausir og Norðmenn þegar þeir rifu Guðrúnu Gísladóttur af skerinu og hún sökk.

Guðrún Glisladóttir strandða við Noregi fyrir nokkrum árum. Glæsilegt skip. Björgunar menn voru nú lítið að tvínóna og rifu skipið af skerinu það sökk. Þar fór glæsilegt í hafið nærri nýtt skip.

Bróðir minn fór með tæki og tól tila reyna að bjarga skipinu, frá útgerðinni svona björgunarleiðangur.

Svo sektuðu þeir bróður minn þegar hann var búin að stöðva skipi og var inni í kortakelfa og hann var að tala við strandgæsluna um landhelgismörkin.

Þeir sögðu honum að sigla eitthvað norður og þar inn eða taka lóðs. Arnbjörn vildi það ekki og spurði hvort hann mætti ekki fara þarna inn. Þá sögðu, þú er hvort sem er kominn innfyrir. Þá haði skipið rekið innfyrir mörkin og þeir. Arnbjörn taldi að með þessu hefðu þeir samþykkt að hann mætti sigla þarna í gegn.   Voru með lögguna á kæjanum og buðu Arnbirni kaffi og fóru svo með hann í yfirheyrslu og hann fékk fjallháa sekt, sem hann neydidist til að borga. Enga hjálp var að fá íslenska útanríkisráðuneytinu, en við gerðum skýrslu um atburðin. Svona eru nú skipstjórar leikir grátt, stundum.

„Skrúfa og stýri skipsins virðist alveg óskaddað“

Er riðuveikistefna stjórvalda komin á eindaga?

Margt er rætt um riðuveiki þessa dagana. Margir vita mikið aðrir minna, en vissulega er mikið til af sérfræðingum.

Í Vatnsdal norður hefur riðuveiki verið til staðar í  marga áratugi. Bændur þar bjuggu við riðuna og oftast misstu þeir fé á hverju misseri. Riðuféð var skorið þegar það var orðið sjúkt og áfram var haldið á seiglunni með þann bústofn sem eftir var.  

Margs konar vitneskja fengu menn í sarpinn í Vatnsdal og víðar um riðu. Eins og t.d. að viðhafa hreinlæti, láta ekki bera í hlöðu og ganga strax frá hildum. Það að stunda hreinlæti hefur oft verið veikur punktur. Varla að það hafi verið hreinlætisaðstaða í fjárhúsunum. Bændur hafa hjálpað ám við burð, með því að fara inn í fæðingaveginn, laga löpp eða að snúa haus og kippa lambinu út. Þurka sér með heyvisk og fara svo í næstu fæðingarhjálp. 

Til er saga af því að bóndi var orðinn viss á því að riðuveikin var arfgeng. Þannig var að beitarhús var á bænum, ekki stórt og þar var staðsett fé af einni ætt sem samt blandaðist saman við aðalfjárstofninn á sumrum og við réttarstörf. Af þeim kynstofni drapst aldrei fé úr riðu. En í heimafjárhúsunum drapst fé úr riðu. Þetta er gott dæmi um þekkingu sem ekki var talin marktæk.

Á endanum var talið að ógerningur væri að búa við riðuna. Upp úr 1980 var ákveðið að setja þunga í að skera niður við riðu í Vatnsdal. Var ákveðið af stjórnvöldum að fara í alsherjar niðurskurð á öllu fé á vestursíðunni þar.

Það voru ekki bara heilbrigðisástæður heldur líka talin þjóðarnauðsyn að ráðast að riðunni með hnífinn á lofti. Offramleðslu var á dilkakjöti og bændur lágu vel við höggi því illa gekk að vinna á kjöfjallinu. Svo var skorið. Einn bóndi vildi ekki skera og urðu einhverjar stympingar. Svo var þrengt að bónda og honum sýndur laga- og reglugerðarbókstafurinn. Bóndi vildi semja og sagði að það væri engin riða í sínum fjárstofni og vildi að ríkisvaldið tæki sýni úr hverri kind og sannaði að það riða væri á bænum. Á þetta var fallist og hef ég heimildir fyrir því.

Svo var skorið og svo var rannsakað og niðurstöðurnar rýndar. Hvert í logandi engin riða á bænum. Þarna var verðmætur stofn felldur og urðaður sem hefði verið hægt að fá lífgimbrar úr enda úrvals fé. Allt búið.

Vísindafólk á Keldum var byrjað að rannsaka orsakir riðunnar og smitleiðir og var búið að sýna fram á að hreinlæti við sauðburð skipti miklu máli. Þetta gat því hugsanlega verið smitsjúkdómur. Ekki var búið að uppgötva mótstöðugenið og bændur voru ekki taldir til vísindamanna.

Sú alsherjarstefna að taka heilu sveitirnar og skera niður er komin í eindaga. Komið er í ljós að það sé hægt að rækta sig frá riðunni. Það er gleðilegt en verður seinfarið. Sennilega er helst að láta þróunarkenningu Darwins sjá um þetta. Hugmyndin um alsherjar slátrun byggðist að nokkru leyti á að ekki væri hægt að segja að hér ríkti ringulreið í þessum málum. Hér töldu menn að ábyrgðin sæti við völd og öll svokölluð riðubæli átti að uppræta. En þetta hefur bara ekki virkað. Áfram er meiru fjarmagni ausið í að borga upp fjárhjarðirnar og bætur í 2-3 ár sem kallast afurðatjónsbætur. Bændur eru í mjög erfiðri stöðu að verja sín bú.

Íslendingar áttu tilraunarbú þar sem stundaðar voru rannsóknir, Reykhólar, Hestur í Borgarfirði og Skriðuklaustur á Austurlandi. Nú þarf að endurhugsa stöðuna. Setja sér ný markmið og áætlanir í ljósi breyttrar stöðu vegna nýrra uppgötvunar varðandi riðuna og það verður að vinna hratt og ekkert slugs. Það er ekki boði að halda þeirri stefnu sem er í gildi núna að fara í alsherjarniðurskurð að hentugleikum. Hann virkar ekki, riðan kemur aftur.

Sauðfjárbændur eru núna búnir að eignast sparigen, sem hægt er að byggja á til framtíðar. En það tekur langan tíma að snúa stöðunni við á þann einan hátt og sækja fram. Nú er lag að endurhugsa málin, leggja meiri þunga á rannsóknir og koma aftur á laggirnar tilraunabúum þar sem hægt er að halda betur utan um fjárhópana. Hætta að skera niður heilu fjárhópana.

 

 

 

Ráðamenn leita til Kára vegna riðu

Vigur í Ísafjarðardjúpi

Vigur í Ísafjarðardjúp á sér stóra sögu. Sigurlaug Bjarnadóttir var fjölmenntuð kona og bar í sér mikla stjórnmala hæfileika og kjark. Hún þurfti að fara í framboð 1982. vegna sérstakra aðstæðna sem sköpuðust í Sjálfstæðisflokknum.

Langaafi minn, Skarphéðinsson Hinrik Elíasson er fæddur í Vigur  Hann átti dóttur sem heitir Karítas Skarphéðinsdóttir f. í Æðey í Ísafjarðardjúpi Þær Sigulaug og amma Karítas voru kjark miklar, en það er oftast fólkið sem dugar best, sérstaklega þegar lifað er í miklu karla umhverfi og frekju þeirra. Skarphéðinn Hinrik Elíasson var svo bóndi í Laugarbóli og Efstadal Ögurhreppi í  f. 11. júlí 1841 í Vigur og eignaðist svo konu 25.Okt. 1892 sem hét Júlína Þorvaldsdóttir Þorsteinssonar bónda á Fæti í Súðarvíkur hreppi. Þar hafði fólk mitt nokkra staðfestu. Júlíana deyr frá barnahóp og þá giftist afi Magnús Karítas mjög ungri og hún varð að taka við barna hópi hans og svo eignuðust afi og amma  stóran barnahóp, en hafa fyrst um sinn nokkra staðfestu á Fæti, eða Fótar-Fæti eins og Kiljan nefndi bæinn, þegar hann var að finna Ólafi ljósvíking  umhverfis og lífsvettvang, þá var það þetta umhverfi sem varð fyrir valinu. Ég hef Það frá gömlum manni á Ísafirðiað að Kiljan hafi verið að þvælast á þessu slóðum,  Ólafs og Heimsljós var nelgt þarna niðu.

Afi Magnús varð fyrst forsvöngvari við Eyrakirkju við Seyðisfjörð vestari. Hann hafði góða söngrödd. En fólkið mitt flæktist eitthvað um Djúpið. Það er að sjá á fæðingastöðum barnana, Petrína f í Hvítanesi, berklasjúklingur, Þorsteinn nafni minn fæddur að Kálfavík. Móðir mín Aðalheiður að Gunnarseyri og Bergþóra á s.st. Gunnarseyri liggur nú undir Djúpvegi. Afi var eftirsóttur því hann var vefari góður og tileinkaði sér svo viðgerðir og smíðar þegar hann var komin til Ísafjarðar. Allir gátu átt sér einhvers konar athvarf í tómthúsmannabyggðinni út á nesinu undir Folafæti

Það fór orð af því að Skarphéðinn langaafi hafi ekki verið rétt feðraður kallaðu sonur Elíasar sem var vinnumaður í Vigur, en Þálína fann Elías ekki í kirkjubókum, gæti verið aðkomumaður, en Pálina Magnúsdóttir var ættfræðigrúskari og er meðhöfundur að Pálsætt á Ströndum. Ættarsaga mín segir mér að Skarphéðinn hafi verið sonur Sigmundsson óðalaðsbónda í Vigur, en það var mikið ástarlíf í Vigur á þessum tíma og glæsimenn sem gengu þar um garða, bæði sýslumenn og gullsmiðir. Langaafi Skarphéðinn nefndi einn son sinn Sigmund eftir óðalsbóndanum, svona til þess ef til vill að herða hnútana í Sigmundar málinu, en lengra gekk það ekki. Þar kom að því að Sigmundur kvaðst ættla að gangast við faðerninu, fór í fiskiróður  og drukknaði 6o ára að aldri. Svona geta örlögin verið gráglettin við mannfólkið. Sigmundur Skarphéðnsson, hann og langaafi hvíla saman í Hólavallagarði í Reykavík.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur átt margar mikilhæfar konur í framboði og þar kemur Sigulaug svo sannarlega við sögu.

Ein vaskakerling á Ísafirði sagð að Sjálfstæðisflokkurinn hefði vilja fá Karítas í sinn hóp og í framboð, En það gat ekki orði því, því gangverkið í Karítas var öðruvísi stillt.

Andlát: Sigurlaug Bjarnadóttir fv. alþingismaður

Gvöð, það er bein sjónlína úr Moggahöllinni á Hallærisplanið. Þeir sjá allt sem gerist þar, kv Dollý og Mollý

Mogginn er víst 110 ára í dag, skírdag 6. apríl 2023, samkvæmt forsíðu blaðsins. Það er rétt og skylt að óska blaðinu til hamingju með afmælið.

Ég fann enga almennilega frétt, sem áhugavert væri  til að tengja  við þessa færslu. Af þeim sökum verð ég bara að tengja við sjálfan mig.

Uppruni frétta hefur breyst mikið hér á blogginu frá því að ég hóf göngu mína á blogginu. Það fækkaði mikið spennandi fréttum, sem áhugavert væri að sinna að mínu mati.

Það hefur verið þroskandi að vera á þessum stað. Svo finnst mér að Samfylkingar gúppan sé horfin. Þá varð nú Snorrabúð stekkur. Það var víst vegna þess að Davíð varð ritstjóri, barst mér til eyrna.

Fyrst var maður grænjaxl og skrifaði út í bláinn. Með tímanum var maður sér meðvitaður um að vera ekki á berangri, þar sem var auðvelt að skjóta mann niður.

Svo var farið að vanda sig með frágang og hvað var tekið fyrir og ósjálfrátt beindist hugurinn að því hvaða fólk  læsi bloggið. Maður var að vera einhverskonar spegilmynd af sjálfum sér og það þýddi ekkert að ganga með veggjum.

Fyrstu skrefin var maður dauðhræddur, en svo vandist þetta og varð spennandi og skemmtilegt. Hver les þetta svo sem? Hef ekki grun um það og þó mig renni grun í það segi ég ekki frá því enda þarf þess ekki.

Nú, nú fyrirsögnin er svolítið skringileg, en það kemur til vegna þess að á sjöunda áratugnum var maður mikið á Hallærisplaninu og þar rís Morgunblaðshöllin yfir svæðið og maður hafði á tilfinninguni á þetta væri einhverskonar SÍS- kompaný. Stóribróðir? Flest sem gert var, var hægt að sjá út um glugga á Moggahöllinni eða nærri því. En Mogginn var nú allt önnur Ella en SÍS.

Sambandi varð ekki gjaldþrota, en það gaf upp öndina og komst í þrot eða þannig. Mogginn flutti á sprungusvæði upp við Rauðavatn. Mér fannst Moggahöllin ljót ég segi það bara.

En hvað gerðist á Hallærisplaninu? Þar verður hver að svara fyrir sig, en það voru stelpur þarna, jú jú og strákar með Svartadauða í  buxnastrengnum þetta þurfti allt að smella saman. Svo voru þarna drossíur og flottir bílar. Jafnvel Volkswagen hafði hlutverki að gegna, keyra í hringi, hann var með drifið að aftan og spólaði ekki í snjó. Stelpurnar sögðu gvöð.... eitthvað, það var orðfærið.  Nú má ekkert segja um Guð því páskarnir eru að koma.

Nú er ég komin hingað og bloggfærslan orðin of löng, því ef hún verður of löng, þá les engin hana. Þá get ég bara hætt.

Ég hef mætur á Páli Vilhjálmssyni ég verð að segja það, en geri mér ekki grein fyrir hvar hann er staddur, er hann kominn alfarið í glæpina og útskýringar á falsfréttum? Einu sinni var hann víst Allaballi á Seltjarnarnesinu, muni ég rétt.

Endir, bless.