Halda sig við að klára að selja Íslandsbanka og fá fjármagn í ríkissjóð

Íslandsbankaumræðan  er búin að hala inn 1.26 milljarð af peningum sem er gott og búhnykkur fyrir ríkissjóð auk þess  hélt Bankasýslan eftir 300 milljónum eftir af ráðgjafarfé, ef eitthhvað færi úrskeiðis. Enda taldi ríkisendurskoðandi niðurstöðuna fjárhagslega hagfellda fyrir ríkið. Það er góður vitnisburður, sem mun lifa til framtíðar. Svo eru formaður og forstjóri Bankasýslunnar ánægðir með söluna og hvernig hafi til tekist.

Kristrún Frostadóttir náði sér í smá pening með auka kjörum sem Kviku bankinn gaf starfsmönnum tækifæri til að bæta sinn hag, þegar hún starfði hjá Kviku.

Þá er þessari umræðu að verða lokið, en næsta verkefni er að klára söluna á Íslandsbanka eins og að var stefnt. Þá er spurningin hvaða aðferð verður notuð til að selja. Auðvitað sú besta sala, sem hefur verið  gerð í manna minnum og komið vel út á Íslandi og í víðri Evrópu að sögn.

Ég hafði þá skoðun fyrir sjálfan mig þegar einkavæðingin hófst á bönkum fyrir hrun en kom henni ekki á framfæri opinberleg vegna vettvangsleysis, að líklega væri best að lífeyrissjóðir gætu keypt banka sem þeim litist vel á og fengu þann hlut sem dyggði að koma einum manni í stjórn. Raunin var önnur. Stjórnmálaklíkur runnu á lygtina eins og refir í fjárhjörð og eignuðust bankana. Mér virðist  sem betur fer, átti slíkt sér ekki stað með Íslandsbankasöluna.

Maður leit upp þegar Benedikt faðir  Bjarna Ben, keypti smá hlut en það hefur vafalaust bara verið til að fá aðgang að aðalfundi bankans og að komast í pontu og segja eitthvað fallegt.

Mér finndist það góður kostur að bankastarfsemi kæmist sem mest í eigu lífeyrisjóða og þeir gætu keypt hlut, sem svaraði 1-2 menn í stjórn.

Seljum sem mest af bönknum til að fá fé í ríkissjóð ekki veitir af. Skuldirnar eru að drekkja þjóðinn. Um sameiningu við Kviku get ég lítið sagt, fjármálaraðherra heimilaði að hafnar væru viðræðu við Kviku um sameiningu. Mér leyst ekkert á það. Hugsaði að það væri einhverskonar stjórnmálaleikur vegna fyrverandi viðveru Krístínar Frostadóttur í þeim banka, sjáið hvað gerist þegar ég kemst á málalista Bjarna fjármálaráðherra hefði hún getað sagt og fengið sand af atkvæðum.

 

Kvika slítur samrunaviðræðum við Íslandsbanka

Fiskmarkaðir í uppnámi?, Þrumur og eldingar.

Lengi hefur verið talað um að fiskmarkaðir okkar gætu verið í uppnámi vegna þess hvernig við veiðum hvali. Það er eðlilegt að nytja hvali en nú eru komnar upp alvarlegar spurningar er varðar þessar nytjar.

Þá er fyrst að telja aflífunaraðferðina hún er ekki eins og spendýr eiga vera aflífuð. Hratt og örugglega. Það sem ég þekki til, sauðfjárslátrunar og stórgripa slátrunar er þetta: Gripirnir er settir inn í þröngan bás, þannig að þeir geta ekki hlaupi burtu eða hreyft sig, þegar skotatlagan ríður yfir.  Gripurinn dettur niður steindauður og er skorin strax á því augnabliki. Þá er ekki gott að dýrið sé búð að lenda í miklum átökum því þá eykst arenalínið í skrokknum og kjötið getur spillst við það, því  gripurinn þarf hvíld áður en hann er drepinn.

Sjáanlega virðast aflífunaraðferðir á hval ekki standast lög. En þetta er búið að ganga lengi hjá okkur og við erum orðin samdauna verklagin.

En svo þegar vaktar eru upp góðar tilfinningar, mennskan eins og forsætisráðherra Katrín Jakobsdóttir vék að í Þjóhátíðarræðu sinni 17.júní s.l., eitt af því er t.d. að vera dýravinir og fara fara vel með dýr, þá ætti öllum að vera ljóst að veiðar á hval fara illa með dýrinn. Reiði blossar upp hjá almenningi, jafnvel fyri uta við efnahagslögsögu okkar og myndar tilfinnigabylgju sem við vitum ekki  hvernig mál þróast.

Borðleggandi verðu að  að mótmæli sigla í kjölfarið og fara á stað og aðalvopni verður þetta, ekki að kaupa fisk  frá Íslandi og við verðu kynntir sem dýraníðingar af 1. gáðu út um allan heim.

Hvað gerum við þá?

Það versta við þetta mál atvinnulega sé er að enginn aðlögunar tími er gefinn Þó vita mátti að það kæmi að þessum tímapunkti og talsmenn og ábyrgðarmenn starfseminnar hefðu átt að vera búnir að sjá þetta og gera einhvejar ráðstafanir. t.d. að stofna sjóð og taka hluta af afgangi  af rekstrinum ef það hafi verið borð fyrir báru í því efn. Segja svo við fólkið, Veskú hér eru peningar til að nota á atvinnuleitar tímabilinu sem nú fer í hönd hjá starfsmönnum.

Skrifari hefur lengi verið hlynntu veiðum á hval og þar hefur ráðið að ég taldi að hann væri þungur á fóðrum og tæki of stóran skammt úr lífríkinu.

En svo þegar gerð er grein fyrir þesari dásemdar eiginleikum hvala, að þeir eru riddarar hafsins gegn loftslgsvánni með með lífsstíl sínum. Þá snérist ég um 180 gr. í afstöðu minni.

P.S og varðandi stjórnmálakerfin á Íslandi af því að Kristján var að reyna nudda sér utan í þau hugtök þá eru þau ekki lengur móðins, þá held ég að það sé engin maður kommúnisti á Ísland lengur þeir eru allir í Rússlandi. Væri hugsanlega einn og einn sem væri Castró sinni og veit hvernig á að skipuleggja byltingu. En það er mikið til af kapítalistum.

 

„Þruma úr heiðskíru lofti“

Hræðsluhjal Rússa

Þetta er líklega rétt ályktað af Alberti Jónssyni. Frá upphafi og í byrjun fór Pútin að jarma um kjarnorkuvopnin og veifa getu til að nota þau ef í harðbakkan slægi. Þar átti hann vitaskuld við að ef Rússar lentu í klípu eins og nú virðist vera að koma á daginn. Pútin og allir vitibornir menn sjá að notkun kjarnorkuvopna er dauði og djöfull fyrir veröldina. Þess vegna er þessi afsetning Íslendinga á sendiherra Rússlands arfavitlaus. Það er óráð að egna tuddan það hef ég reynslu af, nautið æsist bara við ef það er engt. Allar hreyfingar í þessum efnum þurfa að vera þraut hugsaðar.

Lítill ávinningur af því að gera þessa breytingu sem gerð var á á stöðu sendiherrans rússneska, þó hún sé skiljanleg vegna reiði sem hefur komið upp. Breytingin talin þörf, þá gerir hún sáralítið gagn, lokar leiðum, sem er óhagstætt við þessara aðstæður þegar samtal er virkilega nauðsynlegt, hvernig sem það fer fram. Finna þarf braut sem Rússar geta bakkað eftir út úr þessu stríði. Þar er vandin og til þess eru sérfræðingar.

Verið gæti að öll kjarnorkuvopn Rússa séu óvirk. Allir takkar og stýrikerfi ryðguð föst og því lítið hægt að nota þau og hugsanlega gætu þau gert skaða heima fyrir.

Rétt væri að bjóða Rússum aðstoð við að setja niður kartöflur. Það væri sterkur leikur. Einnig að kanna þörf þeirra til breyttrar búsetu í Landinu.Láta þá vita að mikil hætta sé að landið sé tekið inn um  bakdyrnar í Murmansk.

Nú þarf að hugsa tvist og bast, í kross og til hliðar, allt kannað sem mögulegt er. Það er málið.

Hótun kjarnorkuvopna merki um veikleika

Frjálst aðgengi að etýlalkóholi. Tvær sögur.

Það virðast margir halda að það sé Guðs blessun að geta haft  taumlaust aðgengi að víni og keypt eins og menn vilja af áfengi hvar og hvenær sem er. Þetta er því eins menn haldi að þetta sé nærri því þjóðhagslegahagkvæmt og nauðsynlegt. Allstaðar eigi að vera hægt að grípa vínflösku með með sér um leið og mjólkina og laugardagsnammið er keypt.

Þeir sem vilja allt opið og það eigi að vera gnótt til af áfengi allstaðar. Þeir sem eru á móti því eru afturhaldsseggir sem eru ekki skriðnir úr moldarkofunum.

Náð í spíritus frá Austur-Húnavatnssýslu til Sauðárkróks.

Eitt sinn ákváðu nokkrir  gleðipinnar  úr mínu gamla búsetusvæði að útvega sér vín á bannárunum. Það var fengin til þess maður sem átti góða hesta og var vanur ferðalögum. Sagan er sögð eins og mér var sögð hún þar sem ég stóð við efngjaslátt á Löngumýrum í Blöndudal af félaga mínu sem var sannorður maður. Hann fór í striklotu úr Svínavatnshreppi og á vaði hjá Kárastöðum og í gegn um greiðfært skarð í Langadalsfjöllum. Man ég ekki hvaða skarð hann hafi farið, en kunnugir geta getið sér til um það. Sendiboðinn átti að kaupa áfengið hjá apotekaranum á Króknum. Hann hafði 5-7 lítra brúsa með sér, frekar óhentugt, en varða að duga. Það þurfti sko aldeilis að hafa mikið fyrir þessu.

Ferðin gekk vel og var ferjumaðurinn kominn upp úr hádegi í Kúlurétt.  Þar var hafin dráttur og menn orðnir óþreyju fullir þ.e.a.s. Ekki fullir. Tóku menn nú að fá sér og fengu sumir sér gúlsopa. Ágæt bergsvatnsá-dragá var rétt við réttina og var blandið fengið úr henn. Smátt og smátt fóru menn að syngja og minna var hugsað um að draga féið. Stefndi í óefni um miðjan dag og voru menn bara að syngja og skemmta sér, en skítt með skyldurnar. Þeir sem ekki drukku en voru að draga  sáu að hér stefndi í óefni. Myrkur dettur á fljótt á þessum  árstíma og getur verið vandkvæðum bundið að koma fé heim í myrkri og getur fé þá tapast eitthvað út í buskann. Reyndir bændur fóru að ræða það hvort ekki væri rétt að ná samkomulagi við menn og lempa málið og fara með vínið úr réttinni, Jón Jónsson bóndi og alþingismaður í Stóradal gekk í málið og samdi við eigendur áfengisins að farið yrði með það úr réttinni. Voru tveir valinkunnir sómamenn fengnir til að fara með brúsann og áttu að koma honum þar sem ekki næðist í hann. Ekki yrði hellt niður. Bregða þeir nú skjótt við og ríða í austur átt og sem leið liggur í átt að Blöndudal. Eitthvað minnkaði söngurinn en menn drifu sig í það að draga og spjalla um vænleika fjárins og ævintýrin í göngunum. Virtist ver bærileg sátt um málið, enda Jón vanur þrasinu úr þinginu og lagin við að fá menn með sér. Var komið niðamyrkur hjá þeim sem lengst áttu heima að sækja frá réttinni.

Þeir sem földu brúsann grófu hann niður einhversstaðar í svokölluðum Tungunesmúla, auðvitað hafa einhverrir farið og fundið brúsan. En ég man að alla mína æsku hékk brúsi yfir garðanum hjá þeim sem sendur var og ef spurt var um hlutverk brúsans þá var hann til þess að geyma steinolíu í.

Landa framleiðsla og áfall í heimilishaldi.

Eitt sinn var Bergur Arnbjörnsson bifreiðaeftirlitsmaður við störf í Skagafirði og var hann fenginn til af sýslumanninum í Skagafirði að fara á bæ og gera upptækt landabruggstöð á bænum. Þessi saga var sögð af prestinum sem jarðsöng Berg og er hún sú heimild sem ég hef. Bifreiðaeftirlitsmenn virkuðu sem héraðslögreglumenn ef á þurfti að hald, því leitaði sýslumaður til Bíla-Bergs. Bergur klárar sig af málinu og í framhaldi var heimilið leyst upp um skeið og reynt að koma málum í samt lag á heimilinu.

Bergi rann til rifja og hafði samúð með bónda. Hóf hann söfnun og safnaði dágóðri upphæð og afhenti bónda upphæðina og jafnframt að hann skildi nú leggja þessa bruggstarfsemi af. Það gerði bóndin, fékk heimilið og gekk bara vel hjá honum eftir það.

Lýkur svo hér að segja  frá þessum atburðum og sést á þesum málum að hlutirnir þurfa frekar að vera án víns og öll starfssemi að vera í góðu horfi bæði í atvinnustarfsemi og á heimilum. Þó menn vilji gera sér glaðan dag eins og sagt er þá þarf ekkert að vera hægt að ná áfengi á hverju götuhorni. Það er ekki brýn nauðsyn.Hér er alfarið um gróðahagsmuni að ræða en ekki,  einhverja manngæsku eða góðvild. Það kerfi sem hefur þróast hjá okkur Íslendingum dugar alveg eins og það er.  Og mun sú skipan sem menn eru ólmir að koma á valda  meiri vanda í samfélaginu eins og Valgerður yfirlæknirinn á Vogi segir.

„Mun valda meiri vanda fyrir samfélagið“

Stríð og dauði eða kyrrðarstund og friður við Minningaröldur Sjómannadagsráðs.

Hér koma nokkrar myndir frá athöfn við Minningaröldurnar við Fossvogskirkju sem er haldin á sjómannadaginn kl 10:00

 

 

Krans á Minningaröldunum

 

 

 

 

 

 

Sjóliðar af norsku gæsluskipi og íslenskir landhelgisgæslumenn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Gengið að Minningaröldunum.

 

 

 

 

 

 

Íslenski fáninn og minningaröldur.

 

 

 

 

 

 Krans lagður á minningaröldurnar

 

 

 

 

 

 

 

Hjálmar Jónsson dómkirkjuprestur

 

 

 

 

 

 

 

 

 Heiðursvörður

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það kviknaði alltaf í bílum í bíómyndum í gamladaga.

Það hefur nú ekki verið skemmtilegt að ganga í gengnum þessa reynslu. EN blessunarlega voru þau fljót að hugsa og gera hlutina nokkurn vegin rökrétt.

Hér áður fyrri í bíómyndum ef löggana var að elta vonda mannin í myndinni og hann ók út af og fór margar veltur, þá kviknaði alltaf í bílnum. og maður beið eftir því ef það gerðist ekki.

Svo fór að minnka um bílabruna í kvikmyndum, þar til þeir hættu alveg.

Nú er ef til vill kominn ný hætta með rafmagnsbílana hvort þeir eigi það til að standa í ljósum logum?

Bíllinn varð alelda á tæpum 5 mínútum

Skítaveðurfar

Fuglarnir hafa orði sjóveikir kannske horaðir og vanmáttugir og drepist úr kulda og sjóveiki. Lítill friður að afla sér fæðu.

Við reiknum með að náttúran drepi ekkert nema nýfædd lömb að vori. Náttúran er orðin rugluð, öll lögmál gengin úr skorðum. Lægðirnar þeysa upp Norður Atlandshafið og grafa sig niður lík og fellibyljir og það er hvergi hægt að vera úti og júní rétt að koma.

Skíta veður, en svo sem hægt að klæða það af sér, það er bjargráð. Ég hef aldrei orðið vitni að svona hvassviðrishragland eins og nú, undanfarið og þó fylgst með veðri frá 1954. Aldrei á sauðburði og þó var farið til ánna á hesti. Þurfti einstaka sinnum að fara með tvílembu heim vegna þessa að hún fæddi ekki bæði lömbin. Hlýnun jarðar veldur ekki bara stuttbuxna veðri. Það er allt að fara úr skorðum. Eins og stóru veðurkerfin, straumar eru í allt aðra áttir í höfunum og ekki veit ég hvort vísindamenn hafi þetta allt á hreinu, þrátt fyrir allar tölvur og spálíkön.

Öldugangur kann að hafa grandað fuglunum

Hverning pirruð?

Pínulítið skrítið að saksóknari getur talið sakborninginn pirraðan, en hafa hvorki verið á vettvangi eða lært sálfræði, þó eg geti ekki fulltyrt það Hélt að svo leiðis ástand væri á verksviði sálfræðinga. Það er eins og hálfdregnar staðleysur séu bornar frama til að styrkja undurstöðu væntanlegs dóms.

Ég gæti enganvegin treyst mér til að gefa þann úrskurð sisvona að saksóknari væri pirraður á morgnana ef heimilisfólk væri ekki búiða að elda hafragrautinn.

 Það er borðleggjandi að í þeim aðstæðum sem hjúkrunarfólk hefu verið gert að vinna í, þá hlýtur ábyrgð vinnunveitandans að ver einhver og speglast í líðan og vinnu fólks þe.a.s. framkvæmdavaldið sjálft og yfirstjórn, þó stjórnendur geti lítið gert að laga vinnuvettvang og starfsmenn hugsanlega farnir að fela sig til að vera ekki settir á vaktir sem þeir gera sér væntanlega best grein fyrir að þeir séu ófærir að starfa vegna álags og þreytu og valda þeim ekki.

Um slíkt ástand snérist þegar vökulöginn voru sett til að bjarga togarasjómönnum og fullnægja því að sjómenn hefðu hvíld og rorruðu ekki fram og aftur á dekki og settu löppina óvart í lykkjur og veiðafæraflækjur og rúlluð fyrir borð þegar veiðfærinn væru látinn gossa í hafið.

É vildi ekki vera sjúklingur þar sem  hagsmunir mínir réðust hvort einhver á vettvangi væri pirraður eða reiður.

Það er dásamlegt fólk sem að reyna að bjarga okkur á spítölunum, en saksóknari heldur einhverjum pirringi til haga og hangir þar með þennan meinta pirring og engin sérfræðingur gefið álit þar um.

Heimstyrjaldirar tvær voru skilgreindar í fyrri og seinni styrjöld. Nú erum við í þeirri seinni vegna bankahrunsins vegna þess að það vantar peninga að sögn og þjóðfélagið gengur ekki á öllu strokkum í vélbúnaði eins og sagt er. Þá er það nú heldur grunn undirstaða að um pirring á vettvangi sé að ræða án mælingar og vitneskju.

Vísaði í þunga dóma varðandi kröfu um refsingu

Hver er viðsemjandinn um stýrivaxtahækkun?

Seðlabankastjóri segir að ekki hafi tekist að ná þjóðarsátt til að ná verðbólgunni niður og vísar þá m.a á kjaraviðræður og segir launamenn neiti að taka ábyrg og þá verði að beita stýrivaxtartækinu. Fyrst þarf að skilgreina hvað er verðbólga og svo að ræða málefnin út frá þeim punkti. Stóra þjóðarsáttin sem var gerð hér um árið var alvöru og þar voru vettvangsstjórar. En nú er enginn sem er raunverulegur stjórnandi með alsherjarumboð. Launamenn hafa þær skildur að sjá fyrir sér og sínum. Að mínu mati er verðbólga átök milli þeirra sem hafa ekkert að selja nema vinnuafl sitt. Á hinum endanum eru fjármagnseigendur og ýmsir framleiðendur verktakar og þjónustuaðilar sem þurfa ekki að spyrja kóng né prest ef þarf að hækka gjaldið það er bara gert með hækkun þar sem sjálfdæmið ríkir ef horft er á gluggan og reynt að fylgjast með því hvað hinn gerir og hvernig samkeppnin plummar sig. Það er engin verkstjóri á vettvangi. þeir eru úti í heimi á fundum og svoleiðis og láta Bjarna gæta fjárins og koma annað slagið til að láta vita að ríkisstjórnin dregur andan og er til, en ekki í tuskið.

 Engin er  með umboð að semja um hækkun stýrivaxta, bara nefnd sem spekúlerar í töflun og línuritum.

Á fjármála markaði eru nokkrir aðilar. Þeir sem eiga peninga og þeir sem eiga ekki peninga en nokkuð af skuldum, framleiðendur og þeir sem selja vörur. Því miður skil ég ekki  þetta regluverk og system, ef að stýrivextir hækki ekki húsnæðislán og gerir lífið erfiððara fyrir þá sem berjast við skuldadrauginn og leigjendur sem taka fasteignir og framleiðslutæki á leigu. Svo er ég ekki viss hvort samkeppnin er heiðarleg og hvort hún geri eitthað fyrir þá sem eiga erfitt.

Erlendur í Tungunesi lenti með fjárstofn sinn í hríðarbyl, Hann var var svo heppinn að vera með góðan vetrarmann  sem kom féinu í hús. Um kvöldið færði hann stráknum vettlinga og þótti stráksa það nú heldur rýrt. En hafði ekki orð á því eða kvartaði yfir því.

Seðlabankastjóri virðist alltaf kvarta vegna launamanna. Nú þarf hann að vera með alsherjarhugsun og fókusera á stórumyndina en það er erfitt.

Erlendur sem var Dannebrogsmaður kallaði á vetrarmanninn um vorið og fór með hann í lambhúsið þar sem voru veturgamlarær og bauð honum að velja einhvern tiltekin fjölda af gemlingum. Þessa aðgerð sem hann framkvæmdi að láta aðeins vetlinga fyrir björgun fjárins var samkvæmt Erlendi að prófa strákinn, hvort hann væri með heimtufrekju, en svo var ekki.

Seðlabankankastjóri virðist alltaf kvarta yfir launamönnum, en ekki gróðapungum. Hann þarf að vera með alsherjarhugsun og gæta hagsmun allra.

Vinnumarkaðurinn neitar að taka ábyrgð

Sýslumaður trekktur? Fát og pat?

Hef  svo sem fylgst með þessu máli sem íbúi Kópavogs og verið með  hnút í maganum ef maður þyrfti að afhenda eigur sínar vegna ekki nógu vandaðra vinnubragða yfirvaldsins. Það er náttúrlega afleitt að einhver mistök í vandasömum málarekstir hefjist í byrjun máls eins og ég upplif þetta mál, með því að lesa fréttir af því á hundavaði.

Það þýðir ekkert að vera með fát og pat þegar alvaran er á ferðinni. Heldur verða sýslumenn að vera rólegir og ekki mjög trekktir við störf sín. Einn merkasti sýslumaður lýðveldisisins, Jón Ísberg, briddaði upp á nýjung í innheimtu sekta, þegar þjóðvegur 1 var orðin malbikaður norður á Blönduós, þar sem nú er verið að endurreisa tómthúsmannabyggð í smá bæjarkjarna, sem verður á endanum heimsfrægt. Þá var þjóðvegur 1 mesta kappakstursbraut á Ísland, en menn léku  sér að því að aka mjög hratt í gegn um Húnavatnssýlurnar.

Lögreglan á Blönduósi lét ekki snúa á sig og var þekkt að vera í viðbragðsstöðu og sektaði menn miskunnarlaust. Mér skilst að sýslumannsembættið hefði tekið þá nýung upp að gefa ökumönnum kost á að greiða sektina með VÍSA á staðnum.

Auðvitða hefði Kópavogsbær fengið að greiða með VÍSA ef dómurinn hefði farið á hinn veginn.

Svo ein svona gömul saga af umferð á Torfalækjarflóanum  í lokin.

Bergur Arnbjörnsson, Bíla-Bergur var eitt sinn stopp fyrir neðan Torfalæk og bíllinn fór ekki í gang. Veðrið var leiðinlegt, hvass vindur og rigning. Kemur þá maður á bensín Ferguson gömlum og Bergur biður mannin að taka sig í tog, Jú,jú elsku vinur sagði Þóarinn Þorleifsson gamall pakkhúsmaður á Blönduósi. Plymminn, bundinn í traktorinn og lagt af stað. Þetta var töluverður spotti að fara og Ferguson ekki sá hraðskreiðasti, en á Blönduós komust þeir. og Bergur var afar ánægður alveg skrauf þurr, en Þóri rennandi blautur því ekkert hús var á Ferguson. Svo var leyst í sundur og Þóri  hugðist koma sér heim. Bergur segir þá bíddu, bíddu ég er með koníaksfleig hérna í skottinu og snarast og nær í fleigin og bíður Þóra. Nei Bergur minn ég má ekki fá mér,, ég get verið tekinn. Þú verður ekkert teki Leifi minn og hver ætti að taka þig segir Bergur. Jæja vinur það er nú kalsamt að sitja á dráttarvél, Ég er hvort eða ekki með neitt próf. Þess þá heldur svarar Bergur og kvöddust þeir innilega. Svona eiga sýslumenn að vera segir máltækið.

Hæstiréttur sýknar Kópavog í Vatnsendamáli