Gert í kyrrþey

Ekki veit ég af hverju að það þurfi að fara þessa leið.

Er það til að sjá hverjir eru ríkir og hverjir eru fátækir? Skapa umræðu um efnahagsmál.

Er ekki hægt að fara gömlu leiðina og gera þetta í kyrrþey? Það standa öll efni til þess. Lögin eru til. 

Fyrirfram greiddur arfur. nota þau lög. Meir að segja þarf ekki að eiga 10 millur í handbæru fé. Ef veðrými eru fyrir hendi á  eign, er hægt að taka lán á fasteignina og þarf ekkert að vera flagga því eða að láta á sér bera. Auðvitað verður  fólk léttara í spori þegar ráðherrastóllin blasir við, eins og hjá Guðrúnu Hafsteins.

Þannig að ég skil ekki þetta frumvarpsfát. Kannski til að virkja lausafylgið sem stendur eftir þegar Miðflokkurinn fellur frá.

Nú er búið að senda Karl Gauta til Eyja og gera hann að yfirvaldi þar.

Að vísu sér maður að formaður Samfylkingarinnar eykur fylgið með því að stíga í pontu og láta taka mynd af sér. Þá eykst fylgið hjá xS og dettur mest af Sjálfsstæðisflokknum. xD.

P.S.Svo dettur mér eitt nýtt í hug vegna kosninga af því að talningi tókst svo illa síðast og er óuppgert mál. Það er að hafa kosningadeild sem mundi kallast fardeild og gæti verið í hverju kjördæmi og komið fyrir í Strætó.

 

10 skattfrjálsar milljónir

Finn til með leigubílstjórum.

Þegar kvótakerfið var sett á í landbúnaði, var mikið rót á mörgum og rekstur þeirra í uppnámi. Held að þetta sé verra hjá leigubílstjórum.

Það er lítil eða engin aðlögun, þessu er dempt yfir mannskapinn, ekki hægt  að vísa á annað, eins og búháttabreytingar eða Framleiðnisjóð.

Leigubílastéttin er án efa orðin roskin og eftir því sem menn eru eldri er erfiðara að fá starf, við hæfi. Hér þarf að gera hliðarráðstafanir.  En maður sér ekki í fljótu bragði hvaðað vopn er hægt að nota, eins var í landbúnaðarkvótamálunum.

Engin héraðskvóti og alltaf sagt ef einhver þurfti meiri kvóta  vegna nýlegrar fjárfestingar. Þá var alltaf spurt af hverjum á þá að taka? Reynt var að efla frumbýlinga, en hér ekkert borið fram sýnist mér.

Það teygðist á búmarkskerfinu og í raun var það brotið á bak eftur, því framleiðslumarkið jókst fremur en minnkaði. Það var ekki fyrr en snaran var sett um hálsin á bændum, með fullvirðiréttarkerfinu að menn gátu í hvorugan fótinn stigð.

Helst að fá Sturlu Jónsson til skrafs og ráðagerðar.

Leigubílstjórar í algjöru uppnámi

Ómaklega vegið að æru Grettis Ásmundssonar í Grettissögu

Það var mikið  og stýft prógram í gamladaga á RSK svo sumum þótti nóg um. Alltaf var maður þó sáttur við veru sína og ekkert sem skyggði á hana í skólanum.

Það hefur víst verið höfuð nauðsyn að hafa dagskrána í föstum skorðum til að hafa stjórn á mannskapnum svo allt færi ekki í rugl.

Þeir fóstbræður Ólafur og Ragnar komu frá Núpi í Dýrafirði, efti að Reykjaskóli lenti í einhverri niður dýfu. En þeir drifu hann upp og var hann mjög virtur hérðaskóli.

Mér fannst þetta allt mjög fínt en lenti svo á snakki við einn skólabróður minn um allan brag á Reykjaskóla og þá var ýmislegt tínt upp úr pokanum.

Hann var nú ekki alveg sama sinnis og fórum við yfir málið í rólegheitum.Það var allt of þröngt, satt var það, aðeins gangarnir í frímínútum sem almennt rými. Svo kennslustofur í lestímum. Auðvitað vantað svo sem margt t.d. bókasafn, setustofu, með einhverjum tækjum. Allt bjargaðist þetta.

Það er leiðinlegt að heyra frétt af staðnum, en vonandi hefur engin skaðast hvorki skóli né unglingarnir, það þarf líka að huga að þeim sem var á hinum endanum í málinu.

Nú, nú, Grettir Ásmundsson er frá Bjargi í Miðfirði V-Hún. og því berst hann í tala hér. Hann var baldinn og hefði fengið skrámuna á Reykjaskóla, en það var farið illa með hann þegar sagt er frá Drangeyjarsundi. Griðkonan sem sá hann fara í laugina hafði orð á því að hann væri lítt vaxinn niður. Það getur svo sem verið rétt en það hefur væntanlega lagast þegar hann fór í laugina og hefði verið mannsbragur af griðkonunni að demba sér á eftir honum í laugina, en ,,vinurinn, þolir illa kulda og skreppur saman við svona sund það er þekkt úr líffærafræðinni þó málið hafi ekki verið reyfað þar.

Nú er búið að leggja Fréttablaðið niður akkúrt núna, þegar brýna nauðsyn hefði verið að fá álit geðlæknisins á þessu málið  í Bakþönkum og auðvitað um skyldleika hans við Gretti og helst einhverskonar mælingar. Hólaskóli er með ýmsar rannsóknir og svona mál, þ.e. Grettissaga hefði vel geta átt þar heima. Kvennaskólinn á Löngumýri aflagður.

Auk þess er skrýtið að engin virt sæðingastöð skuli ekki ver búinn að fara yfir málið.

Skrifari var á Reykjaskóla og þá var alltaf gleði og grín, söngur, sund og lestími og auðvitað útivist.

Kenndi börnum að vinna sér mein

Rússar á hreyfingu með kjarnorkuvopn

Rússar eru á hreyfingu með kjarnavopn Telja væntanlega að það hafi einhvern fælingarmátt.

En er það svo? Þessi vopn eru út um allt. Kafbátar með þennan óþverra um Atlandshaf.

Þessi aðgerð er auðvitað svar við fyrirhugaðri handtöku Pútíns.

Þeir hringla með stóra trukka með sprengjur um einhvern tíma.

Þá gerist eitt. Rússnenskur almenningur finnur að nú er eitthvað á seiði og það væri alvarlegt og spyrst út og dauðadómur fyrir Pútín heima tilbúinn ef landar hans uppgötvuðu hvaða hernaðaraðger hann er að fara í. Ef ein sprengja fer í loft  fara fleiri á loft, því þá segja allir, nú má ég og þá kemur í ljós hvað mannkynið er í raunini vitlaust, því við slíkar aðstæður er þetta búið og hver verður að mæta sínum herra á himnum og það veit engin hvaða dómur liggur við því að henda kjarnorkusprengju si svona. Sennilega eilíft helvíti.

Þetta er gildra allt saman.

Svo hafa menn rætt um það sín á milli að kveikibúnaðurinn sé gamal dags og virki ekki og þetta geti sprungi allt saman heima fyrir og í andlitið á fólki.

Þá verða nú erfiðir tímar þarna austur frá og himnaforinginn lítið á ferðinni til að kyssa á bágtið.

 

Rússar haldi Hvít-Rússum í „kjarnorkugíslingu“

Dæling með skipi / bát af sjó?

Búinn að horfa á reykinn í allan dag úr Þorrasölum, Þetta hefur verið mikið eldsmatur þarna og engin beit auðvitað á landinu allt á kafi í sinu. Ætli slökkvuliðið hafi ekki aðgang að dælu bát? Jú því, það væri einboðið að dæla á grunnsilgdu fari af sjó. Auk þess sem varðskipin ráð líklega yfir öflugum sprautubyssum.

Óvarleg meðferð eldfæra orsakaði brunann

Eru verkalýðsleiðtogar orðnir svolítið skakkir?

Foringinn veltir fyrir sér og gagnrýnir Vekalýðsfélagið Eflingu fyrir að útrýma láglaunastörfu í Reykjavík, og af því leiðir að þá flytjist Þau, ( þ.e. störfin, innskot höfundar) út á land. Þá þurfa hótelinn að fylgja með. Svona umræða er nú frekar fátækleg. Sú niðurstaða Stefáns ÓLafssonar að það sé dýrara að lifa í Reykjavík en út á landi er tölfræðileg og unnin upp úr gildum gögnum. Þar ku húsnæðisliðurinn vega þungt. Ýmislegt er þó hægt að telja til gæða á landsbyggðini. Svo sem auðveldara að komast í veiði, meira rými fyrir ferðaþjónustu til vaxtar og jöfnunar ferðamanna um landið. Betir loftgæði, minni umferðahnútar

Hrossahalds og rými til þess eða vera að með ær í húsi þó ekki allir geti ekki verið þáttakendur í þannig lifnaðarháttum.

En auðvitað hafa landsbyggðarmenn íþyngjandi kostnað  viða að sækja læknisþjónustu og lengra að komast í lágvöruverslanir, en þeir hafa verulegan mun á atkvæðavægi, sem þeir virðast telja mjög miklu máli skipta að vera í góðu sambandi við þingmenn sína og eru komnir með umfram þingmenn.

Skrifari starfaði við byggingu Búrfellsstöðvar og þar var greidd staðaruppót. Það var skínandi gott og hentar þá kannske landsbyggðinni, að jafna þennan kostnaðar mismun.

Nú standa héraðshöfðingjar út á hlaði og vilja fá hlut af orkuframleiðslunni borgaðan, sem á sér stað í sínum heimahögum því þeir sitja á svæðinu. Þetta er gamalt triks þegar farið var að tala um það á tímum ríkisstjórnar Gunnars Thoroddsen í tengslum við Blönduvirkjun, að bændur fengju frítt rafmagn.

Það var gulrót til að plata, blöff sem komið er úr tísku og allir átta sig á. 

Það er búið að greiða fallréttindin og alla skatta af launum og gjöld vegna virkjunarframkvæmda sem hafa komið í byggðarlögin vegna vinnu- þáttar og ungir menn drífa sig áfram og fjárfesta í rekstri með þeim peningum.

Hæpið að sveitarfélög geti neitað að vinna vinnuna sína, lögboðna skipulagsvinnu. Innviða ráðherra hlýtur að krefjast að sveitarfélög geri það. Annar getur ýmislegt gersts einhvern morguninn áður en ráðherra er kominn úr náttfötunum og í aðra buxnaskálmina.

Til þess að fá skerf af orkunni og notið hennar þarf að vinna og gera verðmæti úr henni. Drífa upp iðnað, búa í haginn fyrir unga fólkið, húsnæði og innviðið. Þýðir ekkert að horfa í gaupnir sér.

Blönduós er t.d. kominn með gagnaver. Það kemur ekki að sjálfu sér.

Það er eins og þessi málatilbúningur VG fulltrúans á landsfundi VG lykti af hugmyndafræði að halda upp í ágreiningi og berja á Eflingu.  Er það eitthvað, sem VG á að standa fyrir?

Segir Eflingu reyna að útrýma láglaunastörfum

Betra að senda prjónaða ullarsokka til Úkraníu en stríðstól sem drepa fólk og til að viðhalda þessu mikilsmennsku brjálæði svokallaðra stórvelda

Það er svolítið óvanalegt að sjá tvær konur ganga um og skoða eyðilegginguna í Úkraníu. Er eitthvað gagn í því?

Af því að sjá þessar íslensku konur koma í heimsókn þarna, þá datt mér í hug að konur eru mæður heimsins og er ekki betra að tefla þeim fram og friðarboðskap þeirra, frekar en vopnum.

Páll Vilhjálmsson bloggari kemst vel að orði í síðasta bloggpistli sínum um för Katrínar og Þórdísar til Úkraínu og greinir stöðuna á skynsaman hátt.

Mér verður hugsað til samtaka sem konur stofnuðu árið 1983 sem heita Friðarhreyfing íslenskra kvenna og er hægt að lesa um á netinu.

Það þarf að tala meira um frið en stríð, en það er snúið að þurfa að láta undan því að hlutirnir fari í öfuga átt og Rússar eigi bara að hafa aðgang að sérstöku hliði inn í Evrópu og geti haldið áfram að mala undir sig lönd og fólk. Hvar eru mörkin í stríði?

Hlutleysið kom okkur Íslendingum ekki að gagni í seinni heimsstyrjöldinni. Íslensk fiskiskip voru skotin niður við friðsamleg störf og íslenski fáninn ekki virtur.

Hvaða boðskap hafa stórveldin tvö fram að færa. Í U.S.A ræðst óaldalýður á þinghús og virða ekki kosningar og Rússar farga andstæðingum sínum, sem hafa ef til vill einhverja skoðun í heimalandi sínu á því sem þar er að gerast. Stefna þeirra er einhverskonar einstefnu- og ofbeldis kommúnismi. Engin marktæk kenning sem hægt er að tengja við skynsemi.

Umfram allt þarf rússneskur almenningur að öðlast meiri vitneskju um það sem er að gerast og taka í taumana. Bandaríkjamenn með kapítalisma sem leggur aðaláherslu á að framleiða hertól og sprengjur og skapa upplausn heima fyrir. Sömuleiðis engin kenning um bættan heim. Það er komið nóg af slíku.

Maðurinn þarf að reyna að gera eitthvað fallegt og því finnst mér persónulega að för kvennanna Katrínar og Þórdísar sé falleg á þessum tímapunkti, þó hún marki engin sérstök  þáttaskil og ullarsokkarnir standa fyrir sínu sem íslenskar konur prjónuðu handa hermönnunum svo þeim verði ekki kalt.

Það þarf að efla friðarhreyfingum um allan heim meira og tefla þeim fram á móti  þessu ástandi.

Sýnum einlægan stuðning og samstöðu okkar

Upprifjun

Þessi kjaradeila er góð upprifjun hvernig á að bera sig til við að fara í verkfall og bera kröfuspjöld og rifja upp aðferðafræðina og fá fólk til að þjappa sér saman um málefni sín og opinbera hæstu launin í þjóðfélaginu.

Við hvað á að miða, það er nú það? Stefán Jónsson frétta og alþingismaður fyrir Alþýðubandalagið í Norðurlandskjördæmi eystra hér í einatíð setti upp þá hugmynd að notað væri sama kerfi og til sjós að það væru  hærri hlutur eins og skipstjórinn hefði sem yfirmaður og svo hásetahlutur sem væri helmingi lægri en kjör skipstjór. Þessu skiptahlutfalli væri þjóðinni kunnugt. Við þesari hugmynd er svo sem engu við að bæta. Þótti djörf eins og við var að búast og stendur þar sem hún er.

Það var spurt að því hvað hafi unnist og græddi fólk á þessu verkafalli?

Því er til að svara að líklega værum við stödd á þeim stað sem þrælar stukku upp á kæjan eftir að hafa verið fluttir frá Aferíku til þjónustu við hvíta manninn.

 Engin er að velta því fyrir sér hvernig ýmis réttindi haf komist á og hvaða baráttu þurfti til að komast á þann stað sem fólk stendur á núna. Kaffistofur voru ekki í augsýn. Karítas Skarphéðnsdóttir verkakona vestur á fjörðum velti þessu einu sinni fyrir sér þegar hún sat á steini niður í fjöru að drakka kaffið sitt.

Hún stóð upp og heimtaði kaffistofu.

Það þótti mikil frekja. En hún reif kjaft og kaffistofan kom og allir hafa nú kaffistofur.

Svo eru ýmsir hneykslaðir hvernig fólk hagar orðum sínum. Ættli fólk ráði því ekki hverni mál það talar. Lögin standa vörð um að hægt er að stefna persónu sem segir eitthvað sem skaðar heiður þess sem við því verður.

Dr. Gunnar Thoroddsen skrifaði ritgerð um þetta efni til doktorsprofs, sem heitir Fjölmæli. Það var þegar hann atti kapp við dr. Kristjá ELdjárn fyrir væntanlega kosningu um embætti forseta Íslands. Sólveig Anna hefur alrei verið krafin um doktorsritgerð um það hvernig hún hagar orðum sínum.

Fólk talar um að þetta eða hitt sé fordæmislaust ef það passar ekki við það sem gerst hefur nýlega. Það er skoplegt í hæstalagi. Karítas talið mikið og oft hátt. Þá tóku þeir sig til, sem voru orðvarir í Verkalýðsfélaginu Baldri fyrir vestan og ráku hana ásamt fleiru úr félaginu, en viðkomandi héldu réttinu til að vinna, hvílík manngæska. Karítas var tekin aftur inn í félagið. Karítas fékk þessa fínu vísu. ,, Ein er gálan gjörn á þras,/ gulli og silki búinn / Kaffiskála Karítas / kommúnista frúin.

„Best að fallast á þessa niðurstöðu“

Verkalýðsforingjar draga nú upp stefnueyðublöð.

Í gamladaga þegar pening vantaði dróg fólk upp víxileyðublöð og fékk einhvern  til að skrifa á blaðið svo hægt væri að fara í bankan og fá lán.

Nú eru verkalýðsforingjar að uppgötva að stoðir ríkisvaldsins eru þrjár, löggjafarvald, framkvæmdavald og dómsvald. Foringjarnir eru búnir að læra af Sólveigu Önnu að það er grá upplagt að fara í mál og laða fram titring hjá atvinnurekendum.

Þeir verða svo sem ekki hræddir því þeir eiga peninga og öryggi, sem launamenn eiga lítið af, en aðeins meir af hugsjónum um betra og jafnara þjóðfélag, en eru ekki hræddir því hugrekkið býr í brjóstum fólks.

Engin veit hvernig mál fara fyrir dómstólum og erfitt að spá um það. Dómarar eru í skikkjum og sem betur fer er covid búið og dómarar ekki með grímur því þá hefði farið í verra.

Mikilvægt er að launamenn geri sig gildandi á vettvangi stjórnmála og aðhafist eitthvað, sér í lagi þegar allskonar er í gangi, fasteignaverð hækkar, fólk er að lenda í vandræðum með kaupin á húsnæðinu sem á að nota fyrir fjölskylduna og að þurfa ekki að vera í leigu hjá okrurum sem foringjar framkvæmda og löggjafarvaalds gera ekki nóg til að stjórna sæmilega.

Þess vegna þarf að efna til málþings eimitt núna þegar járnið er heitt, útifunda og svoleiðis og spyrja hvellum rómi, óþægilegra spurninga hver eig að borga víXilinn og gjaldþrotinn. Eða á þetta kerfi, að grilla á kvöldin og græða á daginn að halda áfram að lifa, í þeirri mynd sem það birtist almenningi dags daglega.

ASÍ stefnir SA vegna verkbanns

Merkisatburður hjá Fréttablaðinu?

Fréttablaðið færir mér þær fréttir í dálkinum merkisatburður árið 1959 og dagurinn er 18.febrúar 1959 og segir frá því að: Vitaskipið Hermóður hafi farist við Reykjanes með 12 manna áhöfn.

Ég hef aldrei lært það að sorgaratburður sé merkisatburður og fór í orðabók. Þar finnst orðið ekki, en orð á næsta bæ merkisdagur =  merkilegur dagur, t.d. hátíðis, eða afmælisdagur. Nú getur verið að þetta sé rétt hjá Fréttablaðinu að það sé hægt að hártoga þetta á þennan stað. Aðstandendur þess fólks sem átti ættingja þarna þeim finnst heldur erfitt að upplifa að frétt um sorgaratburð sé orðin merkisatburður. 

Bróðir minn, þessi ungi maður fór niður með Hermóði. Hann var fallegur og heldur áfram að vera það í hugum okkar, Birgir Gunnarsson, matsveinn á Hermóði. Það getur tekið fólk yfir 50 ár að jafna sig á svona slysi og eftir 50 ár héldum við minningarathöfn um  Birgir, þar sem Þuríður Sigurðardóttir frá Laugarnesi söng, en Birgir hafði bjargað henni frá drukknun en drukknaði svo sjálfur við Reykjanes.

Okkur systkinunum þótti alltaf sérkennilegt að Íslendingar bæru ekki meiri virðingu fyrir sögu sinni og sjómönnum sem höfðu drukknað að hvergi væri hægt að sjá minnismerki t.d. í Fossvogskirkjugarði, en þar væri hægt að sjá minnismerki um erlenda sjómenn sem hefðu farist við Íslandsstrendur. Úti á landi eru minnismerki um staðbundnar áhafnir en hér á höfuðborgarsvæðinu voru engin minnismerki.  

Við ákváðum að vinna  í þessu sjálf og fengum Sjómannadagsráð í lið með okkur en formaður þess var Guðmundur Hallvarðsson. Hann dreif þetta mál áfram með aðstoð Kirkjugarða Reykjavikur Fossvogskirkju. Þar standa nú minningaröldur sjómanna. Það var sorgar en jafnframt gleðidagur þegar Minningaröldurnar voru komnar upp og voru vígðar við hátíðlega athöfn. Síðan þá er athöfn á hverjum sjómannadegi við öldurnar.  

Það var undrunarefni að sjá hvernig hver skipshöfnin af annarri hafði raðast upp á minningaröldurnar, þó ekkert kerfi hafi í raun komið þar nærri eða fjármagnað það starf. Sjálfssprottið Það var mikil þörf fyrir minningaröldurnar og þjóðarsálin kom svo sannarlega að þessu.

Hægt er að goggla grein eftir Þorstein H. Gunnarsson sem heitir Minningaröldur Sjómannadagsráðs um drukknaða sjómenn Mbl.