Sigrún Magnúsdóttir

Sigrún Magnúsdóttir keypti Verslunina Rangá í Skipasundi til helminga við Agnar 1971 eftir því sem ég best veit. Hún var þar í verslunarrekstri til 1990 og átti í versluninni þar til fyri tveim árum.

Nú ef þetta er rangt hjá mér þá kemur það bara í ljós.

Þessi er ferill Sigrúnar:

Sigrún er fædd 15. júní 1944 í Reykjavík
Sigrún er gift Páli Péturssyni félagsmálaráðherra

Menntun:
Útskrifaðist frá Kvennaskólanum í Reykjavík 1961
Útskrifaðist frá Húsmæðraskólanum í Reykjavík 1962
Námskeið í sölutækni og bankastörfum í Þýskalandi 1962-67
Nám í öldungadeild MH 1974-76

Starfsferill:
Bankastarfsmaður hjá Deutsche Bank í Þýskalandi 1962-67
Bankastarfsmaður hjá Landsbanka Íslands 1967-69
Kennari á Bíldudal 1969-71
Kaupmaður í Reykjavík frá 1971

Pólitískur ferill:
Í hreppsnefnd Suðurfjarðarhrepps 1970-72
Varaþingmaður Framsóknarflokksins í Reykjavík 1979-83
Varaborgarfulltrúi í Reykjavík 1982-86
Borgarfulltrúi frá 1986
Í stjórn Innkaupastofnunar Reykjavíkur 1982-86
Í heilbrigiðsráði Reykjavíkur 1984-86
Varamaður í bankaráði Seðlabankans 1985-87
Í stjórn Dagvistar barna í Reykjavík 1988-90
Í byggingarnefnd aldraðra í Reykjavík 1990-94
Í Veitustjórn Reykjavíkur 1990-94
Formaður Félags framsóknarkvenna 1982-86
Í miðstjórn Framsóknarflokksins frá 1982
Í framkvæmdastjórn Framsóknarflokksins 1984-89
Í landsstjórn Framsóknarflokksins 1989-94
Varagjaldkeri Framsóknarflokksins 1983-92
Í blaðstjórn Tímans 1986-93
Í fræðsluráði Reykjavíkur frá 1991
Varaformaður Kaupmannasamtaka Íslands 1991-95
Varaformaður stjórnar Vinnu- og dvalarheimilis Sjálfsbjargar frá 1991
Varamaður í bankaráði Landsbanka Íslands 1993-95

Núverandi nefndarseta:
Borgarráð
Hafnarstjórn
Formaður fræðsluráðs
Skólanefnd Borgarholtsskóla
Í samstarfsnefnd Skjóls og Eirar Hjúkrunarheimila

Heimild: Tekið af vef Reykjavíkurborgar

Sigrún er í fullu fjöri og er þjóðfræðingu og er að vinna að ýmsum þjóðþrifamálum ein og vera ber.

Kaupmaðurinn á horninu í 80 ár

Ástartækifærin

Veiðitækin verða klár,

varla flækjast snærin.

Steina rækir enn í ár, 

ástartækifærin.,

kvað Ragnar Sigurðsson frá Gafli í Víðidal í V-Hún. um stúlku sem var að fara á ball.

Vísan ort um miðja síðustu öld.

Ástin blossaði í útgáfuboðinu

Bið- og verndarflokkurinn

Þegar ég las fyrirsögn fréttarinnar gaf ég mér það á örskotsstundu að þarna væri VG að skilgreina Verndarflokkinn, það væri Bestiflokkurinn, því að hann verndaði borgarbúa fyrir Sjálfstæðisflokknum.

Biðflokkurinn væri hinsvegar flokkur Guðmundar Steingríms, því að hann væri að bíða eftir, að komast í framboð.

Svo sá ég við frekari lestur að ég hafði rangt fyrir mér.

En mikið hefði það verið smart af VG að koma með þessa skilgreiningu og láta bóka hana sem samþykkt flokksins. 

Vilja stækka verndarflokk

Furðuleg samþykkt

Ég veit ekki almennilega hvernig á að fara með svona samþykkt frá stjórn sveitarfélags. Mér finnst hún alveg furðuleg.

Sveitarstjórnin harmar opinbera umræðu. Áttu þá allir að þegja. Er ekki einmitt nauðsynlegt að almenningur hafi varan á sér. Er það ekki einmitt það sem á skorti fyrir hrun. Það mátti ekkert segja.

Það var talað bæði með og móti og allt þar á milli í þessu máli. Ég hef náttúrlega ekki yfirsýn hvað allir sögðu. En fólk hefur stjórnarskrár varinn rétt til að tjá sig.

Ég harma þessa samþykkt og tek hana ekki til mín, en ég vísa henni algerlega á bug og tel hana aðför að málfrelsiákvæði stjórnarskrárinnar.

Harma ummæli um Pál

Eitrað peð

Páll hefur að því að virðist talið þetta eitrað peð, að taka við starfinu.

Það veit í raun engin hver lék þessu eitraða peði fram.

Steingrímur fjármálaráðherra gerði í raun ekkert nema fá að sjá rökstuðningin fyrir ráðningunni og vandaði sig mjög vel í öllum ummælum um þetta mál.

Helgi Hjörvar gerði ekkert nema skildu sínan að eigin sögn að ámálga málið á Alþingi.

Það gerðu í raun allir skildu sína, bloggara sem voru með og móti og sumir bæði með og móti.

Fólk sér Framsóknarmenn í hverju horni. Þess vegna gekk Guðmundur Steingríms sennilega úr Framsóknarflokknum út af almennum reimleikum og er komin með Bestaflokkin upp á arminn.

Upps, það þarf þá ekki að að borga bætur út af þessu máli.

 

Páll tekur ekki starfið

Engin eignarheimild á landi aðeins afréttarnot

Öll höfum við lært það í barnaskóla hvernig menn helguðu sér bújarðir. Þar kemur kvígan og eldurinn við sögu frá sólarupprás til sólarlags. Hugmyndafræðin að baki þessari aðferð er væntalega sú að menn kæmust ekki yfir meira land en dugnaður þeirra hefði afl til. Þ.e.a.s menn gátu ekki helgað sér ótakmarkað land.

Engin lög voru til um að hægt væri leggja undir sig öræfin og almenninga enda töldu menn þá að í slíku fælust engin verðmæti. Bændur ráku búsmala til heiða og kallaðist það afréttarnot og festust þær heimildir við bújarðirnar þ.e. fasteignina, en hrepparnir fóru með stjórn og umsjón með afréttum og fjallskilum bænda.

Ágreiningur hefur risið hver ætti öræfin og almenninga þ.e. hálendi  Íslands. Frægasti dómur þar um er dómurinn um Landmannaafrétt, þar sem Hæstiréttur taldi að það væri eigendalaust land og í raun kallaði eftir löggjöf þar um og af því máli eru þjóðlendulögin sprottin. Bændur ættu hinsvegar takmörkuð réttindi á landinu þ.e. beitarréttindi.

Þá er  til dæmi um Auðkúluheiði í A-Hún. þar sem hreppurinn keypti heiðina af Auðkúlukirkju. Það mál kom til úrlausnar Hæstaréttar og dæmdist að bændur ættu beitarréttindi eða afréttarnot en ekki grunnlandið.

Ég geri ráð fyrir að Vestur-Húnvetningar séu með pappíra í höndunum svipaða og Svínhreppingar voru með um Auðkúluheiði.

Í bókinni Húnaþing ll sem er skrá yfir jarðir og ábúendur er sagt frá því á bls. 558 um jörðina Aðalból að skömmu fyrir aldamótin (1800-1900 ) hafi Torfustaðahreppur í V-Hún. keypt heiðarlandið undan jörðinni, Kjálkann og Tunguna ( Aðalbólsheiðina). Arnarvatn auk fleiri vatna hafi fylgt heiðinni.

Þarna mun vera um að ræða afréttarnotin, því menn geta aldrei selt það sem þeir eiga ekki það er grunnlandið og er þar vísað í reglur um hvernig menn helguðu sér land og úrlausnir Hæstaréttar um skyld málefni. 

En afréttarnotin eiga bændur. Það rengir engin maður.

Mótmæla sölu veiðileyfa í afrétti

Ótímabær gjaldtaka

Fuglaveiðar eru frjálsar veiðimönnum í afréttum og almenningum.

Þessvegna er þessi gjaldtaka ótímabær og óljóst á hvaða lögum eða eignarheimildum hún er byggð og er þess hvergi getið af hálfu sveitarfélagsins í tilkynningu.

Þá hefur sveitarfélagið enga heimild til að loka vegum. Það er Vegagerð ríkissins sem metur það og ber ábyrgð á því.

Ég hvet veiðimenn að hafa þetta rugl úr Vestur-Húnvetningum að engu og stunda sínar fuglaveiðar eins og hver veiðimaður vill innan ramma laga og reglna.

Það er eftir að úrskurða hvort Arnarvatnsheiði og Tvídægra séu þjóðlendur eða ekki. Á meðan sá úrskurður og þau álitamál eru ekki frágengin verður að líta svo á að hér sé um að ræða frumhlaup af hálfu sveitarfélagsins.

Þessum málatilbúnaði er mótmælt.

Selja veiðileyfi í afrétti

Bardagi um auðan seðil

Nú upphefst mikill bardagi um að grafa það upp hver skilaði auðum seðli.

Var það þessi eða hinn.

Hver var þetta?

Ekki benda á mig.

Jafn mörg já og nei

Að lifa af landsins gæðum

Ríflegan seinni part síðustu aldar streymdu Íslendingar úr sveitum landsins á mölina og settust að í þéttbýli og hófu að steypa hús, veiða fisk og fara í virkjanavinnu.

Fólk kom úr fámenninu og voru flestir skuldlausir og snauðir eða þannig, þegar þeir mættu til leiks.

Kvikmyndin 79 af stöðinni lýsir þessu andrúmslofti vel, draumum fólks og aðstæðum.

Íslendingar voru ekki fyrr komnir til þéttbýlisins en þeir fóru að streða upp í sveit aftur, en nú til að eignast sumarbústað eða gróðurreit til að dvelja við í fríum og um helgar. Engin vildi vera í borginni um helgar. Bílalestirnar lágu vestur og austur, norður og suður.

Svo fóru skuldirnar að hlaðast upp. Og fólk skuldaði og skuldaði, raðgreiðslur og yfirdráttur, vextir og verðtrygging og vaxtavextir.

Og nú vill engin borga og sagt er að bankarnir hafi platað fólk og Hörður Torfa  er búin að ferðast um heimin og kynna sér málið.

Er þá málið ekki bara að flytja aftur í sveitinna og skilja skuldirnar eftir á mölinni.

Vitaskuld er nauðsynlegt að fólk komi saman og mótmæli en þá verður það á samatíma að koma með hugmyndir að nýju þjóðfélgi og lausnum sem gang upp varðandi afkomu.

Það er til að mynda ekki forsfaranlegt að menn geti ekki brugðið sér hér út á Faxaflóa til að veiða sér í soðið öðruvísi en að koma sem gæpamaður til lands með aflan ef fólk á ekki kvóta.

Við verður að fá að lifa á landsins gæðum, hóflega skuldug.

Óhugnanlegur peningaheimur

Smá skjálfti kl:9:46 í RVK

Ég fann smá skjálfti kl:9:46 Talvan hreyfðist smávegis.

Jarðskjálftar upp á 3,8 stig