Hættulegt að tapa mörkuðum

Það getur nú ekki verið eithvert einkamál útgerðar og sjómanna hvernig þessi deila er að þróast.

Að vísu eru þarna mörg  einkennileg atriði sem togast er á um eins og sjómannaafslátturinn sem settur var á í fyrnndinni til að leysa  úr verkfallsdeilu og gaf þá ríkið afsláttin til að liðka fyrir málum, en sló hann svo af seinna.

Svo er það harla undarlegt að sjómenn taki þátt í ýmsum kostnaði útgerðar og ég skil þá vel að þeir séu orðnir þreyttir á þeirri hundavakt.

 En vinda þarf fljótt ofan af þessari deilu og ábyrgðin getur svo sannarlega ekki verið deiluaðilum einna, því hagsmunirnir erum margslungnir.

Mest hætta er að tapa frá sér mörkuðum sem búið er að koma upp með áratugavinnu. Þá er á það að lýta að í gegn um sjávarútveginn kemur mikill gjaldeyrir til þjóðabúsins sem erfitt er að vera án til lengdar.

Þannig að ráðherra sjávarútvegs getur ekki horft fram hjá öllum þessum gríðarlegu hagsmunum sem eru þjóðarhagsmunir.

Er ekki hægt að gera einhverjar hliðarráðstafanir og setja málið í gerð og sjá hvað kemur uppúr slíkum hatti.

Fyrirhuga hvorki lög né aðgerðir

Atvinnulausum fráfarandi þingmönnum verður bjargað með lífsviðurværi.

Atvinnulausum fráfarandi þingmönnum verður bjargað með atvinnu og sporslum. Flokkarnir munu sjá um það. Það verður fróðlegt að fylgjast með því.

Svo er samtryggingin svo sterka að flokkar hjálpast þvert á línur að koma mönnum í stöður.

Það sésta best á þegar Geir Haarde var gerður að sendiherra af Framsókn. Það er ætlast til greiða fyrir svoleiðis.

Þetta kallast samtrygginga flokkanna.

 

Í fyrri störf eða án atvinnu eftir þingið

Það verður skoplegt að hlusta á Norðaustur þingmanninn hæla leiðréttingunni

Ég á von á að ég hlæi mig máttlausan þegar Sigmundur Davíð Gunnlaugsson fer að fimbulfamba um leiðréttinguna og hæla þessu afreki sínum.

Nú er kominn út ný skýrsla um þessa stórkoslegu leiðréttingu sem átti að bjarga unga fólkinu úr skuldafjötrum.

Samkvæmt skýrslunni skilst mér að ríkustu 10% heimilinn  fengu 30% af úthlutuðu fé.

Þeir sem höfðu hæstar tekjur og áttu mestar eignir fyrir fengu mest.

Þetta er einhver sóðalegasta aðgerð Íslandsögunnar síðan í Örlykstaðabardaga.

Og vel að merkja gott fólk. það var bara leiðrétt í aðra áttina.

Það kom verbólguskot á bæði skuldir og innistæður. Skuldirnar voru leiðréttar en ekki innistæðurnar, enda hefði það trauðla verið framkvæmanlegt.

En fjármagnseigendur fengu gríðarlegar upphæðir sem þeir héldu og væri gott að grein væri gerð fyrir þeim pósti.

Sigmundur er nú góður í reikningi svo hann útskýrir þetta allt saman í eldhúsdagsumræðunum.

En auðvitað verða Frammarar að tefl Sigmundi fram svo það lýti út fyrir að allt sé með felldu.

Sigmundur talar fyrir Framsókn

Kvikmyndinn Fjallkóngar í Háskólabíói.

Fór að  sjá myndina Fjallkóngar í Háskólabíói sem þar er sýnd um þessar mundir í leikstjórn Guðmundar Bergkvist.

Ég er algerlega sammála umsögn og umfjöllun Tómasar Valgeirssonar í Fréttablaðinu mánudaginn 16. jan. s.l og myndin sem slík alveg skínandi góð í fallegri náttúru og glaðsinna fólk.

En ætla að setja samt nokkra punkta með fyrirvara um að svona myndir geta verið mismunandi eftir á hvaða mennigarsvæði þær eru teknar, og kulturinn er vitaskuld misjafn.

Mér fannst myndin svolítð sundurlaus með söguþráð. Farið var úr senum af smalamennskum og í heyskap og skepnuhirðingu með engum fyrirvara. Allt í einu var komin snjór og vetur, það hefði mátt eiga sér lengri aðdraganda og þar hefði sögumaður getað leikið hlutverk að segja þegar bændu væru að hýsa fé og gefa því. Svo voru menn allt í einu komnir í fjós og farnir að mjólka, án þess að nokkur maður ræki fé sitt heim. Þó þar geti verið að menn yfirleitt aki því á vögnum heim. Mikið var gert úr samstöðu, svo fær fjallkóngur allt í einu uppsagnarbréf og það lítið útskýrt hverjar ávirðingar séu og maður skilinn eftir í lausu lofti með málið.

Menningarheimar svona gangna er vitaskuld ólíkir eftir landshlutum, en ég er hræddur um að Húnvetningum og Skagfirðingum hefði nú þótt gangnasöngurinn heldur daufur, en sjálfur er maður alinn upp við kraftmikinn söng í göngum sem hljómaði í röddum sem hefði sómt sér í Hörpu og hefði engin þurft að bera kinnroða fyrir þeim söng. Það var t.d. engin stemma tekinn þarna sem er nú klassískur rétta og gangna söngur.

Þá eru það aðferðir og vinnutilhögun við smalamennskur.  Þetta land er snúið að smala, en ég hef farið í hestaferð um það all nokkuð. Þarna sást enginn hestur aðeins fjórhjól og bílar. Ekki fannst mér mikill sjarmi yfir því. Ekkert er glæsilegra en hress gangnamaður velríðandi með góðan hund og fleygin á lofti.

Að öllu virtu er mismunurinn sem ég sé væntanlega vegn þess að ég ber þetta saman við það svæði sem ég er komin af. Fór fyrst í göngur 1960 á Auðkúluheiði í A-Hún og þá á dráttarhesti einhesta og dugði vel.

Ég hvet alla til að sjá þessa mynd, það er vissulega stuð og skemmtileg upprifjun fyrir alla sem haf gaman af brasi, fjórhjólum, fjallgöngum og íslenskri nátúru.

 

Gamalt bragð

Þetta er gamalt bragð, að láta viðvaningana og þá sem eru gráðugir í það að komast í stjórm, hafa erfiðasta ráðuneytið og það sem verður fyrir mestri ágjöf og láta óánægjuna skella á þeim.

Þetta var mjög tíðkað í Viðreisnarstjórninni gömlu og var Alþýðuflokkurinn látinn taka erfið ráðuneyti svo að hann var nær limlestur í lok þeirrar stjórnartíðar og horfinn af yfirborði jarðar.

Þeir eru nú engir einfeldningar þeir Engeyjar-frændur.

Verður Óttarr heilbrigðisráðherra?

Rannsóknir og aftur rannsóknir á móti hálkunni

Þeir eru snjallir þarna hjá EFLU Þeir virðast getað hugsað solítið frumlegar hugsanir. Viðfangsefnið er mér kunnuglegt.

Það er ánægjulegt ef hægt er að vinna betur og fljótar á hálkunni en verið hefur og fækka slysum. það er þjóhagslega og tilfinningalega hagkvæmt.

Bæjar og borgarstarfsmenn eru ötullir við að dreifa salti og sandi á götur og gangstíga og far á fætur fyrir allar aldir til starfa sinna.

Með þessari aðferð sparast það að unnið er strax áhálkunni og það þarf ef til vill ekki eins margar umferðir. Söndun er auðvitað traust aðferð.

Þess vegna er það gleðilegt ef árangurinn verður meiri en hefur verið í þessum málum og auðvitað styðja svona athuganir og rannsóknir málið.

Það fríjar okkur vitaskuld ekki frá því að við megum ekki vaxa út úr umhverfi okkar og verðum sjálf að kappkosta að lifa við þær aðstæður sem landið okkar og náttúrufar færir okkur.

Auðvita verður hver og einn að taka ábyrða á sér, alveg eins og smalinn sem smalaði á útmánuðum heimaféi sem haldið var til beitar og lærði að stikla á svellbunkum í brattlendi og lét sig skondra yfir þá á ferðinni og hafði ef til vill eina þúfu til að stilla jafnvægið af svo hann kæmist klakklaust yfir og héldi jafnvægi. Það voru vitaskuld rannsóknir og æfing sem færðu honum þá þekkingu og leikni smátt og smátt. Þekking kynslóðanna. Hún svíkur engan.

Rannsóknir og aftur rannsókir er það sem gildir.

Ný aðferð við hálkueyðingu reynd

Ríkislögmenn verða hæstaréttardómarar

Það er gott að hæstaréttardómarar séu bjargálna menn og séu ekki snúnir niður út af einum grautardiski.

Verr þykir mér þegar ríkislögmenn sem eru búnir að setja gæðastympil á lagabálka, t.d. búvörulögin sællar minningar eru svo gerðir að hæstarréttardómurum og þurfa að fara að dæma eftir lögum sem þeir jafnvel hafa samið sjálfir, þó það sé ekki í þessu tilfelli.

Eftir slíkar ritsmíðar eru menn gerðir að Umboðsmönnum Alþingis.

Búvörulögin eru einn alræmdasti  lagabálur sem settur hefur verið og  gagnrýndur fyrir að hvíla fúnum stoðum m.a. í riti Sigurðar Líndals: Stjórnkerfi búvöruframleiðslunnar og stjórnskipan Íslands.

Búvörulögin sviptu jarðir réttindum og útilokuðu þær að vera byggðar og röskuðu eignaskiptingu í landinu með mjög frekjulegum og glannalegum hætti, svo litlum vörnum var við komið allt, að kröfu þeirra sem ætluðu að sitja einir að réttinum að framleiða búvörur, en eru nú jafnvel komnir út í horn, með starfsemi sína

En það er gaman að vita að hæstaréttardómarar eru félagsverur og liðtækir í kórum og geta sungið lögin hver með sínu nefi.

En setning löggjafar verður að vera hafin yfir allan vafa og minnstu gagnrýni og verður að standast stjórnarskrá.

Það er mitt mat sem ólöglærðs borgara og sem þarf að búa við löggjöf til að vera frjáls.

Lítt skuldugir en félagslyndir