Hrafnaflóka hugmyndafræðin

Sagan af Hrafnaflóka er okkur Íslendingum kunn. Hrafnaflóki aflaði ekki fóðurs fyrir búsmala sinn og féll búpeningur úr hor eftir fyrsta veturinn.

Jóhannes Nordal fv. seðlabankastjóri gætti þess alltaf að til væri raunverulegur gjaldeyrisvarasjóður í landinu ef eitthvað bjátaði á með öflun gjaldeyris. Maður skynjaði það alltaf að svo og svo  mikið væri til í gjaldeyrisvarsjóðinum. Hann var eins og góður og gætinn bóndi  sem hafði nóg fóður fyrir bústofninn. Það væri hægt að kaupa nauðþurftir ef eitthvað klikkaði.

Síðan komu gamlir stjórnmálamenn sem engin vissi hvað átti að gera við og settust  í seðlabankastól. Þá fór fyrst að ganga á fyrningarnar og að lokum var engin gjaldeyrisvarasjóður til og engin virtist hafa áhyggjur af því. Og svo kom þetta svakalega frelsi með fjármagnið frá Evrópu.

Og nú horfum við um Jökulfirði.

Hugmyndafræði Hrafnaflóka er nær en við höldum. Og hún blómstrar sem aldrei  fyrr. Að halda að það sé einhver raunverulegur gjaldeyrisvarasjóður, sem tekinn er að láni og fara að eyða honum í að styrkja krónuna, kalla ég hugmyndafræði Hrafnaflóka. Þeir  eru nefnilega farnir að hugsa eins og Hrafnaflóki, upp í Seðlabanka og engin þorir að segja bofs.

Það er í lagi að taka lán ef við lendum í vanskilum og lengja í lánum. Sparnaður og viðskiptaafgangur við útlönd er það sem verður að rétta okkur við.

Það er ekki hægt að eyða meiru en aflað er.

Gjaldeyrisforðinn styrkist