Hrunið

Svo fór hún í gegn um hrunið án þessa að fara skjæla og gefast upp. Og fyrir þá sem ef til vill þeysa fram og æpa lcave, þá átti Landsbankinn að mestu fyrir þeim reikningi.

Jóhanna hlaut brautryðjendaverðlaunin

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 10.11.2021 kl. 19:17]

Leiðrétting: Landsbankinn átti alveg fyrir þeim reikningi og jafnvel þó hann hefði ekki átt fyrir honum þá hefði ekki skipt neinu máli. Það sem var rangt í málinu var að reyna að senda reikninginn á ríkissjóður sem bar aldrei neina greiðsluskyldu.

Tilraunir þáverandi ríkisstjórnar til að skuldbinga íslenskan almenning til að greiða vexti af þessari skuld einkafyrirtækisins Landsbankans, voru með öllu ólögmætar. Hefði ríkissjóður greitt þá vexti hefði sú upphæð ekki getað fengist endurheimtir úr þrotabúi Landsbankans heldur ríkið setið uppi með það tap.

Þetta mál var ekki eitthvað einfalt skuldauppgjörsmál eins og var reynt að telja þér og öðrum trú um, heldur miklu djúpstæðara og snerist um afar þýðingarmikil grundvallaratriði. Hinir brotlegu aðilar voru allan tímann ESB með Bretland og Holland í fararbroddi, eins og EFTA dómstólinn staðfesti loks. ESB er þó enn brotlegt með því að virða niðurstöðu dómsins að vettugi.

[Helga Kristjánsdóttir, 10.11.2021 kl. 22:51]

Ætlaði að svara en Guðmundur er afar vel að sér (raunar 100%)og minnti mig á vextina sem hefðu skipt sköpum í lifi landans þá. Þakka fyrir að hafa frelsi til að lesa það sem birtist á blogginu.

[Guðmundur Ásgeirsson, 10.11.2021 kl. 23:09]

Sæl Helga.

Það eru engar ýkjur að ég sé vel að mér um þetta mál því ég veit um engan sem setti sig betur inn í staðreyndir þess á sínum tima. Með því gat ég hjálpað við að byggja upp þær varnir sem skiluðu sigri fyrir EFTA dómstólnum, en þó alveg launalaust.

Þetta með vextina var einmitt lykilástæða þess að þeir samningar sem var reynt að koma á voru með öllu óásættanlegir. Það þurfti í raun aldrei að gera neina sérsamninga um þetta mál því reglurnar um það voru settar á grundvelli EES-samningsins frá 1994.

[Helga Kristjánsdóttir, 11.11.2021 kl. 01:37]

Einmitt þannig vildi ég að við stæðum sem þjóð,rett eins og i landhelgisstríðinu. En ég heyrði klukkutíma samtal við einn ykkar (kalla ættjarðarvini)segja frá (minnir) ársvinnu og endalausum símtölum til útlanda og ævintýralegt kapphlaup til að hnekkja þessari löglausu kröfu.Hann sagði aðspurður í lokin að þetta hefði kostað sig þó nokkuð með símgjöldum ofl.enda stóð lengi yfir. Leiðinlegt að geta ekki munað nafn hans kannski varst það þú),en samtalið var á ÚS. En þökk sé þér.

[Guðmundur Ásgeirsson, 11.11.2021 kl. 18:21]

Ég var ekki mikið í samskiptum við útlönd en ég var í hópi þeirra sem stóðu að undirskriftasöfnuninni til að knýja fram seinni þjóðaratkvæðagreiðsluna (um Buchheit samninginn).