Húnavallaleið um Ása, forarmýrar og flóar. Stefnir í 3 brýr á Blöndu í byggð, ein 70 ára og lítið viðhald

Ég ók Kjalveg fyrir nokkrum árum. Hann var hryllingur frá bundna slitlaginu fyrir neðan Bláfellháls og langleiðina að Seyðisá. Ég hélt að ég kæmi með bílinn í skrúfuboxi til byggða og hurðir og bretti á reiðinghestum. Sá upp ýttri möl við Hvítá nálægt Hvítárvatn, sem sem hefur átt að nota í sem ofaníburð og laga veginn að sunnanverðu. Tók ekki eftir hvort efnið var unnið. Stundum þíðir ekkert að nota ármöl úr jökulám sem ofaníburð nema ef um mýrar er að ræða Það er lítill bindingur á slíku efni. Húnavallaleiðin er sett um flóa og mýrar í Reykja og Orrastaðalandi alveg botnlausar mýrar og nú eru Íslendingar búnir að læra að leggja vegi, sem sést á vegagerð milli Hveragerðis og Selfoss. Vegi þarf að að setja á fast. Venjan hefur verið sú hjá okkur að grafa skurði sitthvoru meginn við fyrirhugað vegstæði ýta ruðningunum út og sáldra svo yfir með malarlagi. Svona hefur vegagerð þróast allan lýðveldistímann. Orsökinn er fjármagsskortur og fátækt, en sterkur  vilji til að koma vegum áleiðis til allra eða flestra þéttbýlisstaða. Nú er að verða móðins að stytta leiðir og fara með veginn jafnvel framhjá þéttbýli. Svo er reiknað og reiknað  hver ábatinn er hver styttingin er og marfaldað og  reikna og sagt þetta er hagkvæmnin en aldrei gerð grein fyrir útkomunni og hún sýnd í tölum. Það þarf brú á Blöndu hjá Fagranesi eitthvað kostar hún og ekki gengur að fækka einbreiðum brúm en gaufað í tiltölulega óþörfum verkefnu sem eru ekki sérstakalega brýn. Þá eru komnar 3 brýr á Blöndu í byggð. Blöndubrú fremri er að skemmast vegna viðhaldsleysi. Það gerist þannig að sprungur koma í turnan vatn sest í sprungurnar og frýs þar og heldur áfram að minnka burðargetu brúarinnar ( hengibrú ). Vissulega er það hagur að geta farið aðra leið en Langadalin ytri, þar sem oft er vont skyggni í norðanhríð. Það rétt sem  sagt er, Svínvetnigabraut dekkar þetta atriði því það er hægara veður á Svínvetningabraut um Blöndudalsmynni.

Er ekki hægt að halda Kjalvegi við svo hann verði sæmilega akfær góðan hluta ársins? Væri það ekki best fyrir Akureyringa? Laga Svínvetningabraut og gera við múrskemmdir á Blöndubrú 70ára og mála hana og gera hana sæmilega upp. Sandblása járnbita og laga rekkverk og dytta að? Það er allt í lagi að nota fé í viðhald heldur en vera kíkja á einhverja spotta hér og þar sem skipta ekki verulega máli. Það er rétt sem menn segja, að þjóðvegur 1 er megin leið og sem betur fer í sæmilegu ástandi sá hluti sem nú á að leggja til hliðar og nota minna sem tengingu milli þorpa og þéðttbýlis. Það væri gaman ef Kjalvegur yrði ögn skárri og þá er ekki verið að tala um uppbyggðan veg nema einstaka drag. Tiltölulega ódýrt að laga veginn við Bláfellsháls. Efni á staðnum og 1 - 2 jarðýtur að ýta upp vegi.

Ég minni á að Svínhreppingar lögðu Kjalveg frá afréttargirðingu og framm að Hveravöllu nærri því, ((og þar hefur veri meira lagt í vegna Blönduvirkjunar (bætur)) með jarðýtuhorni sem Búnaðarfélag Svínavatns átti og þar var Már Pétursson ýtustjóri. Þeir sem stikuð leiðina og voru með þetta allt í höfðinu voru Steingrímur Davíðsson skólastjóri og vegamálaséní á Blönduósi og Sigurjón gangnastjóri á Auðkúluheiði, bóndi á Rútsstöðum og Þormóður Pétursson búfræðingur og vegavinnuverkstjóri á Blönduósi, sem þekktu vel til. Það er heillandi að rifja svona upp og bera það saman við samtíman og hvernig hann virkar og ekki hikað við að skera góðar bújarðir í tvennt sem er ekki brýn nauðsyn að mínu mati.

Höfundur þekkir mjög vel, leiðir, veður og snjóalög í Austur-Húnavatnssýslu þeirri gömlu, nú Húnabygg.

Þessi texti kom fyrst fram áfacebooksíðu Péturs Arnars Péturssonar. en var svo endurritaður og birtur á bloggi Þorsteins H.

 

Held að það þurfi að passa hvert skref og hvert handtak.

Þessi umræða er ekki ný af nálinni. Hafa allt frjálst og helst ekkert eftirlit allt einfalt og leyfilegt. Nóg að steypubílarnr komi og fari. Alls ekki að taka sýni úr þeim eins og á að gera það tekur bara tíma.

Held að það þurfi að svara því af hverju margt er klúður í byggingum jafnvel hæðarpunktar ekki teknir og slíkt hefur valdið íbúðarbyggjendum vandræðum.

Þetta er nú ekki glæsilegt með mygluna. Það þyrfti nú að halda ráðstefnu um það mál og flötu þökinn sem leka og leka. Verktakar og þeir sem byggja fyrir almenning þurfa að sýna árangur og ekki sí og æ að komast hjá skyldum, það þarf að fylgjast með hverri hreyfingu eins og í stríði. Það hefur verið lenska að gera gys að torfbænum gamla og gert lítið úr þeim sem þar hafa verið og kallað að koma út úr móldakofunum. Eg man að það lak einu sinni í gamla bænum. En hlandið átti það til að frjósa í koppunum. Það sullaðist þá ekki úr þeim þegar þeir vor bornir út.

Efni sem bæirnir voru byggðir úr var svo sem ekki merkilegt og stundum láku þeir  en fólkið var ekki veikt vegna myglu og þökin voru risþök til að fá hreyfingu á úrkomuna til að hún færi niður í sundin en þau reyndust erfið viðureignar því lítið efni var á boðstólum.

Það má alls ekki slaka á klónni  í eftirlitinu, nema menn getir sannað það að reglur og leyfi sé bjánagangur fyrir dómi og óþarft.

Það er mikið búið að sífra út af þessum málum. Einu sinni kom einn ráðherran með þá tillögu að sleppa því að byggja geymslu, það sparaði peninga. Einhverstaðr verður fólk að haf skíðin sín og útilegubúnað. Geymslan er það vermætast í húsinu, þar er gullið og græjurnar.

Ekki er farið að hugsa fyrir því að eitthvað breytist vegna lofslagsmálanna. Verður maturinn ekki meira unnin heima. Það sparar akstur í búðir. Það kann engin þessi störf. Því allt á að vera einfalt og átakalaust

Kapítalistarnir vilja græða meira og ef slakað verður á gæðum verksins þá rísa málaferli sem taka mörg ár. Húsin okkar stóðu af sér jarðskjáltana. Þar nutum við handtaks gömlu kynslóðarinnar iðnaðarmanna verkfræðinga og arkitekta og annara tækinmanna að spara ekki járnið í steypuna, og svona væri hægt að halda áfram endalaust og þá er bara sagt hann er eitthvað skrýtinn þessi.

Of mikil afskipti á íbúðamarkaði

Ekki misheppnuð ferð, heldur gert Rússa skíthrædda og þeim veitt harkaleg áminning.

Erfitt að segja að ferð Vagners-málaliðahópsins hafi verið misheppnuð. En það virðist sem engin endir hafi orðið á ferðinni.

Það sem heyrst hefur er að  Prigósjín vild fá viðtal við varnarmálaráðherrann og ræða lélega stjórn hersins og skipulag það var áminning fyrir Rússa að sjá hvað hann komst langt að höfuðborginni Moskvu.

Síðan er foringinn allt í einu kominn til Bellarús og hefur þar einhverja samningsstöðu til að fá því ráðið að Vagnerhópurinn er ekki þurkkaður af yfirborði jarðar, heldur  er haldið verndarhendi yfir hópnum og þeim gefin grið. Svo er foringinn allt í einu kominn til Pétursborgar og á skrifstofu þar með kaffivél og fundarherbergjum væntanlega. Það er undarlegt að hann hafi ekki verið handtekinn og drepinn. Sérlega undarlegt þegar fréttir fóru að því að hann væri kominn í vandræði, þá eru þau vandræði að  kallinn eru búinn að rugla stöðunni á taflborði stríðsins. Hann er búinn að fullyrða að það verði skipt um forseta. Allur almenningur kemst að hinu sanna og fer að velta fyrir sér hvað sé að gerast. Fyrirvinnan mætir ekki heim, hver er staða málsins. Þannig að skákinn er mjög flókinn.

Þetta er eins og manngangurinn væri teki af á skákmótum og engin veit hvernig á að tefla.

Fengið yfir 2.000 vopn frá Wagner-liðum

Albruni sjaldgæfur á Íslandi.

Það er nú hræðilegt að lenda í svona bruna. Viðhald er ef til vill í minna lagi. Vantar pening og verstæði frekar dýr og menn ekki nógu færir að gera við bílana sjálfir, end er þetta allt orði tölvustýrt.

Gott er að fylgjast með ef kemur upp smá brunalykt. Þá þarf strax að komast að því hvaðan hún kemur. Rafkerfi eitthvað sem er styrt, bremsur, bremsudælur styrðar altenator eða startari lélegir.

Lýta eftir og gaumgæfa þegar bíl er lagt að athuga hvort eitthvað lekur, bensín er varasamt og olíur, rör geta farið að jagast í sundur og leiðslur. Þá er hætta á ferðum.

Vantar einangrun  á rafmagnskapla. Þeir  nuddast við eitthvað. Og margt og margt.

Ættli slökkvitæki sé ekki sjaldgæf í bílum? Ættu auðvitað að vera í hverjum bíl, staðsett undir bílstjórasætinu.

Svo eitt sem er rannsóknaraefni eða atrið. Nú er komin heil kynslóð sem hefur ekki verið í sveit á sumrum. Menn voru orðnir sérfræðingar í mörgu eftir að hafa dvalið í sveit. Kunn meðferð dráttarvéla eftir að haf unnið á þeim og kunnað skil á því hvernig hlutirnir virka.

 Farið varlega elskurnar mínar, betra að koma heim heill fremur en hálfur. Góða ferð.

Ökutæki fjölskyldu varð skyndilega alelda

Þjóðhátíðardagur Bandaríkjana 4. júlí

Íslendingar máttu þola mikinn skell í síðari heimstyrjöldinni. Íslenskir fiskimenn fengu það hlutverk að flytja fisk til Bretlands, því Bretar voru upptekknir í stríðinu og þjónusta herinn og smíða vopn.

Það var lítð eða ekkert öryggisflug til að leita að kafbátum og vernda islenska fiskimenn, en breyttist  þegar Wellington leitarflugvélar komu og tóku það hlutverk að sér.

Íslendingar eru taldir vera á móti hersetunni og gengu í mótmælagöngu við hersetuna. En gengu alltaf í öfuga átt þannig að það virkaði ekki sem skyldi. Gengu til Reykjavíkur frá herstöðinni, en hefðu átt að ganga til Keflavíkur og mótmæla þar við flugvöllinn að mínu mati.

Vandin við þetta núna er að kafbátarnir gætu verið með kjarnavopn innanborðs og þá þýðir ekki að kasta sprengjum á þá.

Það fer nú að harðna á dalnum ef Pútin heldur áfram að fikta með kjarnavopn.

Það er hryllingur nr.1

Ég hef alltaf haft mætur á Bandaríkjamönnum. Við höfum notið þessi í fjölskyldunni að sonur okkar gekk í háskóla í U.S.A. og eitt barnabarn er fætt í Bandaríkjunum og er orðin sprækur vélaverkfræðingur. Svo eigum við frændfólk sem er af bandarísku bergi brotið, já þræðirnir liggja víða.

Vandamálið núna er þetta hafarí með Donald Trump, sem er hálfgerður gangster að mínu mati, að efna til þess að skríllinn ræðst á þinghúsið. Joe Bieden er orðin of gamal að mínu mati, að fást við veruleika heimsins eins og nú horfir. Hann getur verið vitur eins og Njáll á Bergþórshvoli, en ekki nógu styrkur ein og Skarphéðinn og þeir bræður og Kári Sölmundason sem ég held mikið upp á. Hann þurfti nú að far til Úkraníu til að hefna og höggva brennumenn. Til Kænugarðs sem nú er Kíve og eru þessir staðir oft nefndir í íslenskum fornbókmenntum, svo því sé haldið til haga.

Dátar fögnuðu dátt í Reykjanesbæ

Halda sig við að klára að selja Íslandsbanka og fá fjármagn í ríkissjóð

Íslandsbankaumræðan  er búin að hala inn 1.26 milljarð af peningum sem er gott og búhnykkur fyrir ríkissjóð auk þess  hélt Bankasýslan eftir 300 milljónum eftir af ráðgjafarfé, ef eitthhvað færi úrskeiðis. Enda taldi ríkisendurskoðandi niðurstöðuna fjárhagslega hagfellda fyrir ríkið. Það er góður vitnisburður, sem mun lifa til framtíðar. Svo eru formaður og forstjóri Bankasýslunnar ánægðir með söluna og hvernig hafi til tekist.

Kristrún Frostadóttir náði sér í smá pening með auka kjörum sem Kviku bankinn gaf starfsmönnum tækifæri til að bæta sinn hag, þegar hún starfði hjá Kviku.

Þá er þessari umræðu að verða lokið, en næsta verkefni er að klára söluna á Íslandsbanka eins og að var stefnt. Þá er spurningin hvaða aðferð verður notuð til að selja. Auðvitað sú besta sala, sem hefur verið  gerð í manna minnum og komið vel út á Íslandi og í víðri Evrópu að sögn.

Ég hafði þá skoðun fyrir sjálfan mig þegar einkavæðingin hófst á bönkum fyrir hrun en kom henni ekki á framfæri opinberleg vegna vettvangsleysis, að líklega væri best að lífeyrissjóðir gætu keypt banka sem þeim litist vel á og fengu þann hlut sem dyggði að koma einum manni í stjórn. Raunin var önnur. Stjórnmálaklíkur runnu á lygtina eins og refir í fjárhjörð og eignuðust bankana. Mér virðist  sem betur fer, átti slíkt sér ekki stað með Íslandsbankasöluna.

Maður leit upp þegar Benedikt faðir  Bjarna Ben, keypti smá hlut en það hefur vafalaust bara verið til að fá aðgang að aðalfundi bankans og að komast í pontu og segja eitthvað fallegt.

Mér finndist það góður kostur að bankastarfsemi kæmist sem mest í eigu lífeyrisjóða og þeir gætu keypt hlut, sem svaraði 1-2 menn í stjórn.

Seljum sem mest af bönknum til að fá fé í ríkissjóð ekki veitir af. Skuldirnar eru að drekkja þjóðinn. Um sameiningu við Kviku get ég lítið sagt, fjármálaraðherra heimilaði að hafnar væru viðræðu við Kviku um sameiningu. Mér leyst ekkert á það. Hugsaði að það væri einhverskonar stjórnmálaleikur vegna fyrverandi viðveru Krístínar Frostadóttur í þeim banka, sjáið hvað gerist þegar ég kemst á málalista Bjarna fjármálaráðherra hefði hún getað sagt og fengið sand af atkvæðum.

 

Kvika slítur samrunaviðræðum við Íslandsbanka

Fiskmarkaðir í uppnámi?, Þrumur og eldingar.

Lengi hefur verið talað um að fiskmarkaðir okkar gætu verið í uppnámi vegna þess hvernig við veiðum hvali. Það er eðlilegt að nytja hvali en nú eru komnar upp alvarlegar spurningar er varðar þessar nytjar.

Þá er fyrst að telja aflífunaraðferðina hún er ekki eins og spendýr eiga vera aflífuð. Hratt og örugglega. Það sem ég þekki til, sauðfjárslátrunar og stórgripa slátrunar er þetta: Gripirnir er settir inn í þröngan bás, þannig að þeir geta ekki hlaupi burtu eða hreyft sig, þegar skotatlagan ríður yfir.  Gripurinn dettur niður steindauður og er skorin strax á því augnabliki. Þá er ekki gott að dýrið sé búð að lenda í miklum átökum því þá eykst arenalínið í skrokknum og kjötið getur spillst við það, því  gripurinn þarf hvíld áður en hann er drepinn.

Sjáanlega virðast aflífunaraðferðir á hval ekki standast lög. En þetta er búið að ganga lengi hjá okkur og við erum orðin samdauna verklagin.

En svo þegar vaktar eru upp góðar tilfinningar, mennskan eins og forsætisráðherra Katrín Jakobsdóttir vék að í Þjóhátíðarræðu sinni 17.júní s.l., eitt af því er t.d. að vera dýravinir og fara fara vel með dýr, þá ætti öllum að vera ljóst að veiðar á hval fara illa með dýrinn. Reiði blossar upp hjá almenningi, jafnvel fyri uta við efnahagslögsögu okkar og myndar tilfinnigabylgju sem við vitum ekki  hvernig mál þróast.

Borðleggandi verðu að  að mótmæli sigla í kjölfarið og fara á stað og aðalvopni verður þetta, ekki að kaupa fisk  frá Íslandi og við verðu kynntir sem dýraníðingar af 1. gáðu út um allan heim.

Hvað gerum við þá?

Það versta við þetta mál atvinnulega sé er að enginn aðlögunar tími er gefinn Þó vita mátti að það kæmi að þessum tímapunkti og talsmenn og ábyrgðarmenn starfseminnar hefðu átt að vera búnir að sjá þetta og gera einhvejar ráðstafanir. t.d. að stofna sjóð og taka hluta af afgangi  af rekstrinum ef það hafi verið borð fyrir báru í því efn. Segja svo við fólkið, Veskú hér eru peningar til að nota á atvinnuleitar tímabilinu sem nú fer í hönd hjá starfsmönnum.

Skrifari hefur lengi verið hlynntu veiðum á hval og þar hefur ráðið að ég taldi að hann væri þungur á fóðrum og tæki of stóran skammt úr lífríkinu.

En svo þegar gerð er grein fyrir þesari dásemdar eiginleikum hvala, að þeir eru riddarar hafsins gegn loftslgsvánni með með lífsstíl sínum. Þá snérist ég um 180 gr. í afstöðu minni.

P.S og varðandi stjórnmálakerfin á Íslandi af því að Kristján var að reyna nudda sér utan í þau hugtök þá eru þau ekki lengur móðins, þá held ég að það sé engin maður kommúnisti á Ísland lengur þeir eru allir í Rússlandi. Væri hugsanlega einn og einn sem væri Castró sinni og veit hvernig á að skipuleggja byltingu. En það er mikið til af kapítalistum.

 

„Þruma úr heiðskíru lofti“

Hræðsluhjal Rússa

Þetta er líklega rétt ályktað af Alberti Jónssyni. Frá upphafi og í byrjun fór Pútin að jarma um kjarnorkuvopnin og veifa getu til að nota þau ef í harðbakkan slægi. Þar átti hann vitaskuld við að ef Rússar lentu í klípu eins og nú virðist vera að koma á daginn. Pútin og allir vitibornir menn sjá að notkun kjarnorkuvopna er dauði og djöfull fyrir veröldina. Þess vegna er þessi afsetning Íslendinga á sendiherra Rússlands arfavitlaus. Það er óráð að egna tuddan það hef ég reynslu af, nautið æsist bara við ef það er engt. Allar hreyfingar í þessum efnum þurfa að vera þraut hugsaðar.

Lítill ávinningur af því að gera þessa breytingu sem gerð var á á stöðu sendiherrans rússneska, þó hún sé skiljanleg vegna reiði sem hefur komið upp. Breytingin talin þörf, þá gerir hún sáralítið gagn, lokar leiðum, sem er óhagstætt við þessara aðstæður þegar samtal er virkilega nauðsynlegt, hvernig sem það fer fram. Finna þarf braut sem Rússar geta bakkað eftir út úr þessu stríði. Þar er vandin og til þess eru sérfræðingar.

Verið gæti að öll kjarnorkuvopn Rússa séu óvirk. Allir takkar og stýrikerfi ryðguð föst og því lítið hægt að nota þau og hugsanlega gætu þau gert skaða heima fyrir.

Rétt væri að bjóða Rússum aðstoð við að setja niður kartöflur. Það væri sterkur leikur. Einnig að kanna þörf þeirra til breyttrar búsetu í Landinu.Láta þá vita að mikil hætta sé að landið sé tekið inn um  bakdyrnar í Murmansk.

Nú þarf að hugsa tvist og bast, í kross og til hliðar, allt kannað sem mögulegt er. Það er málið.

Hótun kjarnorkuvopna merki um veikleika

Frjálst aðgengi að etýlalkóholi. Tvær sögur.

Það virðast margir halda að það sé Guðs blessun að geta haft  taumlaust aðgengi að víni og keypt eins og menn vilja af áfengi hvar og hvenær sem er. Þetta er því eins menn haldi að þetta sé nærri því þjóðhagslegahagkvæmt og nauðsynlegt. Allstaðar eigi að vera hægt að grípa vínflösku með með sér um leið og mjólkina og laugardagsnammið er keypt.

Þeir sem vilja allt opið og það eigi að vera gnótt til af áfengi allstaðar. Þeir sem eru á móti því eru afturhaldsseggir sem eru ekki skriðnir úr moldarkofunum.

Náð í spíritus frá Austur-Húnavatnssýslu til Sauðárkróks.

Eitt sinn ákváðu nokkrir  gleðipinnar  úr mínu gamla búsetusvæði að útvega sér vín á bannárunum. Það var fengin til þess maður sem átti góða hesta og var vanur ferðalögum. Sagan er sögð eins og mér var sögð hún þar sem ég stóð við efngjaslátt á Löngumýrum í Blöndudal af félaga mínu sem var sannorður maður. Hann fór í striklotu úr Svínavatnshreppi og á vaði hjá Kárastöðum og í gegn um greiðfært skarð í Langadalsfjöllum. Man ég ekki hvaða skarð hann hafi farið, en kunnugir geta getið sér til um það. Sendiboðinn átti að kaupa áfengið hjá apotekaranum á Króknum. Hann hafði 5-7 lítra brúsa með sér, frekar óhentugt, en varða að duga. Það þurfti sko aldeilis að hafa mikið fyrir þessu.

Ferðin gekk vel og var ferjumaðurinn kominn upp úr hádegi í Kúlurétt.  Þar var hafin dráttur og menn orðnir óþreyju fullir þ.e.a.s. Ekki fullir. Tóku menn nú að fá sér og fengu sumir sér gúlsopa. Ágæt bergsvatnsá-dragá var rétt við réttina og var blandið fengið úr henn. Smátt og smátt fóru menn að syngja og minna var hugsað um að draga féið. Stefndi í óefni um miðjan dag og voru menn bara að syngja og skemmta sér, en skítt með skyldurnar. Þeir sem ekki drukku en voru að draga  sáu að hér stefndi í óefni. Myrkur dettur á fljótt á þessum  árstíma og getur verið vandkvæðum bundið að koma fé heim í myrkri og getur fé þá tapast eitthvað út í buskann. Reyndir bændur fóru að ræða það hvort ekki væri rétt að ná samkomulagi við menn og lempa málið og fara með vínið úr réttinni, Jón Jónsson bóndi og alþingismaður í Stóradal gekk í málið og samdi við eigendur áfengisins að farið yrði með það úr réttinni. Voru tveir valinkunnir sómamenn fengnir til að fara með brúsann og áttu að koma honum þar sem ekki næðist í hann. Ekki yrði hellt niður. Bregða þeir nú skjótt við og ríða í austur átt og sem leið liggur í átt að Blöndudal. Eitthvað minnkaði söngurinn en menn drifu sig í það að draga og spjalla um vænleika fjárins og ævintýrin í göngunum. Virtist ver bærileg sátt um málið, enda Jón vanur þrasinu úr þinginu og lagin við að fá menn með sér. Var komið niðamyrkur hjá þeim sem lengst áttu heima að sækja frá réttinni.

Þeir sem földu brúsann grófu hann niður einhversstaðar í svokölluðum Tungunesmúla, auðvitað hafa einhverrir farið og fundið brúsan. En ég man að alla mína æsku hékk brúsi yfir garðanum hjá þeim sem sendur var og ef spurt var um hlutverk brúsans þá var hann til þess að geyma steinolíu í.

Landa framleiðsla og áfall í heimilishaldi.

Eitt sinn var Bergur Arnbjörnsson bifreiðaeftirlitsmaður við störf í Skagafirði og var hann fenginn til af sýslumanninum í Skagafirði að fara á bæ og gera upptækt landabruggstöð á bænum. Þessi saga var sögð af prestinum sem jarðsöng Berg og er hún sú heimild sem ég hef. Bifreiðaeftirlitsmenn virkuðu sem héraðslögreglumenn ef á þurfti að hald, því leitaði sýslumaður til Bíla-Bergs. Bergur klárar sig af málinu og í framhaldi var heimilið leyst upp um skeið og reynt að koma málum í samt lag á heimilinu.

Bergi rann til rifja og hafði samúð með bónda. Hóf hann söfnun og safnaði dágóðri upphæð og afhenti bónda upphæðina og jafnframt að hann skildi nú leggja þessa bruggstarfsemi af. Það gerði bóndin, fékk heimilið og gekk bara vel hjá honum eftir það.

Lýkur svo hér að segja  frá þessum atburðum og sést á þesum málum að hlutirnir þurfa frekar að vera án víns og öll starfssemi að vera í góðu horfi bæði í atvinnustarfsemi og á heimilum. Þó menn vilji gera sér glaðan dag eins og sagt er þá þarf ekkert að vera hægt að ná áfengi á hverju götuhorni. Það er ekki brýn nauðsyn.Hér er alfarið um gróðahagsmuni að ræða en ekki,  einhverja manngæsku eða góðvild. Það kerfi sem hefur þróast hjá okkur Íslendingum dugar alveg eins og það er.  Og mun sú skipan sem menn eru ólmir að koma á valda  meiri vanda í samfélaginu eins og Valgerður yfirlæknirinn á Vogi segir.

„Mun valda meiri vanda fyrir samfélagið“

Stríð og dauði eða kyrrðarstund og friður við Minningaröldur Sjómannadagsráðs.

Hér koma nokkrar myndir frá athöfn við Minningaröldurnar við Fossvogskirkju sem er haldin á sjómannadaginn kl 10:00

 

 

Krans á Minningaröldunum

 

 

 

 

 

 

Sjóliðar af norsku gæsluskipi og íslenskir landhelgisgæslumenn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Gengið að Minningaröldunum.

 

 

 

 

 

 

Íslenski fáninn og minningaröldur.

 

 

 

 

 

 Krans lagður á minningaröldurnar

 

 

 

 

 

 

 

Hjálmar Jónsson dómkirkjuprestur

 

 

 

 

 

 

 

 

 Heiðursvörður