Forkastanlegt segir Guðlaugur.

Stjórnarandstaðan er tortrygginn vegna heimsóknar forseta Framkvæmdastjóra Evrópusambandsins.

Guðlaugur er bara að rexa. Það var óskað eftir fundi í utanríkismálanefnd, utanríkismálaráðherraráðherra kom á fundin. Svo segir Guðlauga að ekkert og engin umræða var um  kísiljárnmálm málin og um hugsanleg tolla á þá vöru.

Til hvers kom Guðlaugur á fundin, bara rexa og tapa atkvæððum. Var hann svona feiminn að hann þorði ekki að spyrja, af hverju drógu fundarmenn ekki málið inn í umræðuna.Voru einhverjar takmarkanir með umræðutíma, hræddur við 71 gr? Bara reyna að vera með hasar, Hann getur ekki komið svona fram, auðvitað átti hann að spyrja, hann er hér að upplýsa að hann hafi ekki spurt. Ég skil þetta ekki. Svo er verið að gera þessa heimsók tortryggilega. Það má vel vera að það hafi verið skissa, að upplýsa ekki að fundar væri að vænta með þessum framkvæmdastjóra, Guðlaugur spurði ekki. Ekki veit ég af hverju. Ef til vill til að geta síðar gert málið tortryggilegt.

Nú fara þeir hringin í kringum landið með fundarherferð um þessi mál og tala við grasrótina. Ég veit ég ekkert hvað það er. Á ekki að kalla svoleiðis fundi, þingmálalfundir? Það er nú mannalegra heldur en lúta í gras hringin kringu landið. Ég les Björn Bjarnason stundum hann er búinn að upplýsa mig um öryggismálin. Evrópa hefur engan sameiginlega her. Þá vitum við það. Það þarf ég að gogga í tossalistan hjá mér. Hvað gera menn ef orustuþotur koma inn yfir landi?

Við höfum notið loftrýmisgæslu sem er þakkar vert. En það má ekki vera eins og fyrst þegar sú aðgerð fór af stað og fældi hesta hjá mönnum  í göngum. Þetta var eitthvað lágflug og ægilegur hávaði. Förum með varúð í málinn en það verður að spyrja.

Þar sem ég hef verið til húsa í stjórnmálum var tvennt sem festis í mér, það er ekkert verið að bjóða upp á einhverjar umræður um inngöng og  um málefni, ég hef þó komist að því að að eru kaflar í málaflokkum sem eru ræddir og ekki veit ég hvort sé einhverju hægt að breyta þar. Sérhverjum kafla er lokað og afgreiddur svoleiði. Líklega til að komast að því að kaflinn er samþykktur.

Það er grundvallar atriði að þjóðin fái umræðu og upplýsingar en ekki vera að skemma umræðuna með því að  spyrja ekki heldur að rexa, því þá fjúka atkvæðin út í veður og vind eins og hjá Guðlaugi. Ég gef ekki mikið fyrir það að komast að borðinu, það er klisja.

Í gamladaga kom Ragnar Arndals á þingmálafundi sem voru haldnir í félögum en það eru félög sem mynduð flokka ekki grasrót þar sem heytætla er ef til vill á ferðinni. Það hlýtur að vera svoleiðis í Sjálfstæðisflokknum, en ekki að fara um landi og rexa.

Hvað svo? Koma þingmenn til þéttbýlisins og upplýsa kjósendur um þetta málefni. Það væri bragur að því Þ.e.e. ef málið fer eitthvað á flot, Því Íslendingar vilja ekki vera einhverjir busar.  Vonandi verður þetta ekki eins og Þegar Kópavogsfundurinn 1662 þegar við gengum Noregkonungi á hönd. Svo kom í ljós að engin fundargerð var rituð og lítið vitað um þann fund, svoleiðis mega mál ekki þróast.

Spyr sig um vegferð ríkisstjórnarinnar

Sérstakir menn

Á hverju tímaskeiði höfum við Íslendingar eignast menn sem eru svolítið öðru vís en aðrir. Þeim fer fækkandi og gamlir menn hafa sagt það í mín eyru að það sé menning okkar, þannig að þeir verða ekki skrýtnir. Kannske leikskólarnir?. Gylfi var miklum hæfileikum búin.

Þá má segja frá öllum skipamyndunum sem hann hefur málað og hafa lengi verið í stigum Ættfræðisstofnunnar í Skerjafirði. Sjómenn voru vitaskuld alltaf hrifnir af lögum Gylfa, enda að voru þau mjög góð og alltaf traust melodia í þeim. Vandalaust var að læra þau mjög fljótt, og þau toguðu í mann, Svoleiðis eiga lög að vera. Gylfi gaf sjómönnum mikið, þegar þeir voru við spilið og greiða fisk úr netum örþreyttir og útvarpi var opið söngurinn hljómaði yfir dekkið. Arnbjörn bróðir (Addi)Hann var af sömu kynslóð og Gylfi og sjómaður alla ævi var hrifinn af Gylfa og á dekkinu tóku sjómenn undir með Gylfa. Hann söng gleði og fjör í sál þeirra og tilhlökkun. Og gaf von um að ná einni, skrjálu, þegar komið var í land. Skrjála þýðir, stelpa eða flaska þegar í land var komið, þetta orð hef ég úr æsku minni og unglings umhverfi. Gerði mér ekki grein fyrir því hvað hvort orðið þýddi. Bóas Magnússon mjólkurbílstjóri, bjó í Bólstaðarhlíð og er aðal heimildarmaður um orðið.

Svona var það með Sigurð Ólafsson, sem söng mikið sjómannalög. Held að hægt sé að segja að Sigurður söng kjark í sjómannastéttina og  Gylfi gleði þó Gylfi sé farin eru lögin hans eftir og verða og eru einn póstur af menningararfi þjóðarinnar. Ég sendi fjölskyldu Gylfa og vinum hans, samúðarkveðjur.

Gylfi Ægisson látinn

Hlunnindabréf, Óskabarn þjóðar.

 

Ég er búin að setja upp formúlu fyrir þjóðareignina þar sem allir fá að njóta arðs af auði. Hugmyndin er komin úr ranni Benededikts frá Auðnum í Laxarárdal nyrðri, Þar sem samvinnuhreyfingin varð til, upprunnin.

Þingeyingar seldu mikið af sauðakjöt til Skotlands. Johan Coghill var sauðakaupmaður og greiddi með peningum. Svo kom að því að bændur þurftu að byggja skemmu undir starfsemina. Þeir vildu ekki hafa hlutafélag um bygginguna, sjálfsagt talið það of nærri kapítalistum. En þeir nefndu afnotin og gáfu út Hlunnindabréf. Það veitti afnot að skemmunni. Bændur kostuðu byggingu skemmunar, og gáfu út Hlunnindabréf ekki veit ég hvernig borgða væri, eftir efnum og aðstæðum?

Hlunnindi er hægt að skilgreina á ýmsa vegu, en lengst hafa hlunnindi verið ýmis náttúruauðlind, dúntekja, laxveiði, fjörubeit. Hér er átt við alskonar náttúruauðlind sem náttúran gefur okkur af sér, en almenningur hefur ekki kost á. Þá má nefna sérstök efnisleg réttindi sem fylgja starfi svo sem frítt húsnæði yfirborganir frír bíll og sími svo eitthvað er nefnt. Það mætti afnema hjá þingmönnum ef þetta kjaftæði heldur áfram, með fiskin í sjónum

Hlunnindabréf byggist á því að á hverju ári á ráðherra að vita um áramót hvað má veiða mikið. Við kosningaaldur fær hver íbúi landsins svo kallað Hlunnindabréf. Reiknuð eru svo kölluð þorskígildi. Þorsígildi eru reiknuð af sérfræðingum færa upp verðmæti loðnu, rækju og önnur not af sjávarfang. Ígildin eru verðlögð sem mest á markaðslegum forsendum. Fjöldi atkvæðisbærra manna er deilt í heildar þorksígilda magn, Viðkomandi getur sett bréfið í sérstakan pott sem stjórnvald ræður yfir og það yrði uppboð á þeim til leigu.

Auvita er hægt að fara auðveldari leið og vera ekki að blanda öllum fisktegundum saman í þorskígildi og hafa þorskinn bara einan og sér á hlunnidabréfunum og vera með sér útfærslu sem ríkið hefði sína aðferð til að allt sé veitt sem veiða má og færi það eftir þekktum leiðum um kvóta og ríkið sett þessar tegundir á markað til leigu og færi það sem kæmi inn til ríkisins. Bloggari er með aðrar þrjár færslur um hlunnindabréf og eru þær tiltækar á netinu,ekki miklar breytingar en nú höfum við þetta svona eftir allt málþófsþrasið. Aðal atriðið að nú höfum við þetta svona.

Bréfin eru geymd í lokaðri geymslu í Seðlabanka Íslands, Síðan eru bréfin boðin til leigu, nánar útfærð um lengd leiguafnota og verður ríkisvaldið að úthugsa kerfi til þess sem Alþingi samþykkir án málþófs 71 gr. Hlunnindabréf má ekki selja. Yfirráðin yfir því eru lifandi einstaklingar, þ.e. þjóðin í sinni tærustu mynd. Hlunnindabréf eru eign ríkisjóðs og má ekki veðsetja þau.Þau erfast ekk. Þetta er eina kerfið sem uppfyllir allar réttlætisreglur.

Leiga af Hlunnindabréfum.væri skipt milli kjósenda og ríkis, eftir einhverri formúlu, sem ekki er komin í huga þess sem rammaði þessa hugmynd inn. Ef einhver ætti ömmu gæti hann fengið Hlunnindabréf að láni ef hann vildi fara á strandveiðar.

Upprunnið úr sál þjóðarinnar og er frumbyggjabréf Óskabréf þjóðarinnar. Gjörið svo vel.

Framferði litla minnihlutans á Alþingi ósvífni í meira lagi. Kleppur hraðferð?

Það er fáheyrt í lýðræðisríki að minnihluti afhendi meirihluta frumvarp til laga um málefni sem meirihlutinn er búin að leggja fram og umræður í gangi. það er ofsaósvífni og ofríki sem engan vegin er hægt að þola.

Er þetta heimskur bjánagangur eða ofríki. Það þarf smáskýrslu til að  kryfja þetta til mergjar. Þetta gæti veri lítil nefnd, sem nokkrir fagmenn gætu farið í vitræna umræðu og ályktað um.  

Hópurinn ætti að vera fámennur, stjórnmálafræðingur þjóðfræðingur sálfræðingur lögmaður einn eða fleiri,mannfræðing einhver þungavigtarmaður úr verkalýðshreyfingunni, fulltrúi sjómanna,  bænda og einhver fyrir atvinnurekendur. Nefndin  þyrfti að hafa oddamenn sem alþingi tilnefndi, gæti verið biskupinn.  Spurning hvort það þyrfi einhverja frá heilbrigðiskerfinu? Ef ekki væri hægt að smala í nefnd til að hún væri oddanefnd, þá þyrfti að finna lausn á því Best væri að Alþingi gerði eitthvað í þessu máli ef fók er ekki of þreytt. Nefndi gæti heitið Kleppur hraðferð.

Varðandi Evrópu málin þarf að fræða þjóðina um málefnið skýrt og hnitmiða, og ekki láta málið ganga út á það að við værum hólpin að koma einhverjum að borðinu,sem alltaf er verið að nudda um, sem er nú þýðingarlaust umræða ein og sér, fulltrúinn mundi troðast undir ef einhver hreyfing yrði í fundarsal. 

Þjóðin þyrfti að fá næði til að gaumgæfa Evrópumálinn.

 

 

 

Vonar að Evróputengd mál verði ofarlega á blaði

Kompásin bilaður

Kompásin bilaður, hugsanlega komin segulskekkja. Reiðin og gremjan svo mikil að geta ekki lagt stjórnina í málþófs skrípaleik sem allir eru orðnir hundleiðir á og SDG var jafnvel búnir að skemma fyrir sjálfum sér.

Svo er það sárasta að Framsóknarflokkurinn er í tilbúnum vanda. Það vantar fylgi og jafnvel bændafylgið að raskast og þeir skilja ekk af hverju, þurfa að vita það að bændur eru ekki hressir almennt yfir því hvernig komið er í sveitum landsins. Svo er hitt að þó eitthvað sé erfitt hjá Sigurði Inga, þá spjarar hann sig. Svo áfalli þegar fyrsti borgarstjór sem Framsókn eignast þá hnígur hann niður í almenningi, búið. Ég sá eftir honum, hann var gott efni í foringja,. Ég hef svo sem taugar til Framsóknar alin upp í því umhverfi.

Engin hringir í Sigmund Davíð Gunnlaugsson og spyr hvort hann vilji koma aftur til þeirra og vera forsætisræðaherra, en hann varð að hrökklast frá Framsókn vegna stýfni og gat ekki aðlagað sig að háttum bænda sást aldrei í réttum, hefur allt of hása röndd til að geta sungið. En Sigmundur getur verið ánægður fyrir  að fá að vera á kotinu fyrir austan og fá leigustyrk frá ríkinu sem hann á rétt á að fá eins og stórefnaðir menn í öðrum flokkum að vera snýkja svona styrki eða taka við þeim, það er dæmalaus persónuleiki.

Verst er þó að það falast engin eftir því að hann verði forsætisráðherra, Hann var þó prins. Pabbi hafði það sterka stöðu að geta keypt ríkiseign.

Það er voða erfitt að vera til þegar engin skilur hve ég er klár, eins og pabbi sagði þegar Sigmundur gekk út af fundi hjá Framsókn og engin kom á eftir honum og sagði komdu Simmi minn við reddum þessu pabbi þin segir að þú sért klár piltur og það eigi eftir að koma í ljós.

Svo skaltu láta af því að þykjast eiga eitthvað um það að segja hvað Katrín gerir, Þú hefur ekkert um það að segja. Hún er komin í allskonar störf og þó hún hafi ekki náð árangri í forsetakosningunum  og ég vorkenndi henni ekki en ég fann til með henni, en hver kom Bjarna Ben á þann stað sem hann er nú á? Og af hverju er þjóðin loksins búina að gefa kapítalinu puttan? Svo er það komið á flot að það sé best að fara í hefndarleiðranga  geng þjóðinni. Svona er nú drenglyndið.

Leggur til að Katrín verði forsætisráðherra

Sögufölsun og lýgi.

Það er sögufölsun sem hefur verið haldið fram af óþrifa piltum að Inga Sælands hafi sagt að það ætti að draga einhverja á Íslandi undir vegg og skjóta þá, hún nefndi enga sérstaka á Íslandi En bar ástandið sama við ástand sem væri víða varhugaver erlendis. Það er ekkert kannske óeðlilegt að þingmenn sérstakalega þeir sem eru fúsir í bardagan að fólk sleppi sér og geti það frekar gert hlutaðeianda ógagn en gangn. Það er mikil vandi að stilla sig, þegar allt er löðrndi lýgi og upphrópunum. Veiðigjaldamálið er alvarlegt og það er annað hvort að hrökkva eða stökkva.

Nú er það nýasta að það er að að koma fram hefndum og maður sér að menn erun svolítið farnir að far fram úr sér. Held að útgerðarmenn ættu nú bara að fara vara sig svo ekki þurfi að kalla á Þorvald Gylfason og fá hann í það að þjóðnýta útgerðina eins og fram hefur komið hjá honum Það væri hægt að fara hægt af stað og gera þetta í áföngum. Þannig að þjóðin hefur ýmis spil á hendi en ekki eins og burgeisarnir sem eru með eintóma hunda hjá sér bæði í taumi og í laumi og missa sig svo þegar konur blása á þá og ætla í vopnaskak og deilur.

Hver á að borga starfsemi í heilbrigðiskerfinu ég bara spyr? Ýmis viðfangsverk sem sitja á haganum. Getur maður þá bara farið í mál ef það eru lagðir á mann skattar, þetta er allt mjög kómískt, að fullorðnir menn hugsi svona út í bláinn og þori sjalda að koma fram sjálfir til að reka mál sín áfram séu með auglýsingastofur í þessum málum. Það spara þá RUV að vera með spaugstofuþætti.

Þegar ákveðið var að leyfa svokallað framsal, vegna að þess að bankarnir heimtuðu verðmæti bak við ásett veð sem var svo sem þeirra skylda, en glópskapurinn var svo mikill að það var ekki beðið um að eigandin gæfi veðleyfi, heldur göslast og sölsað undir sig verðmæti sem þjóðin á.

Það er mjög þekkt í landbúnaðargeiranum að gegn um tíðina hafa leiguliðar orðið að fá veðeyfi eiganda jarðnæðisins til að  framkvæma eitthvað, byggja hlöðu byggja fjárhús og fjármagna það með lánum frá Stofnlánadeild landbúnaðarins. Og undarlegt að bankarnir hafi fari fram með því gáleysi að láta duga að taka veð í verðmætum sem hlutaðeignd á ekki en hefur tímabundin nýtingarétt. Svona hafa þessi mála sem varðar fiskimiðin  eilíflega haldið áfram að gerast og látin gang fram með fáti og fumi.

 

„Draga þá undir húsvegg og skjóta þá“?

Minnihluti Alþingis setur meirihluta afarkosti.

Minnihluti Alþings afhendir meirihluta Alþingis fullbúið frumvarp um veiðigjöld í lokuð umslagi og vill að meirihlutinn afgreiði það.

Fyrsti leikur er að minnihlutinn gerir tilraun til að slíta fundi á Alþingi.

Annar leikurinn er að afhenda meirihluta fullbúið fumvarp um veiðigjöld í lokuðu umslagi. Þeir halda að þetta sé töff, en töffarinn er annarstaðar Hann býr annars staðar

Þetta eru að mínu mati afarkostir. 

Að segja að þetta séu samningar.  Það er hreint blöff og

það eru ekki samningar þegar gagnaðili sem fer með landstjórnina og hefur dagskrárvaldið eins og

minnihlutinn segir og meirihluta  eru settir afarkostir sem ekki er hægt að uppfylla ,nema með, kjarnorukvæði, sem svo er nefnt og halda áfram að stjórna landinu.

Minni hlutinn biður um að dagskrárvaldinu sé beitt

Þar liggur skyldan. Svona hlutir blasa við fulltíða fólki með kosningarétt til Alþingis, það er engin spurning.

Beiting kjarnorkuákvæðis vandmeðfarin

Fyrirsögnin á nú ættir að rekja í einhverja aðra ætt en Kristrúnar

Nógir peningar hjá sægreifunum. Er ekki betra að geyma peningana ef eitthvað fer úrskeiðis hjá sveitarfélögunum eins og sagt hefur verið af málþófsfólki, spyr sá sem ekki veit, eins og sagt. Gróðinn á ekki alltaf að fara í fjárfestingu og nýsköpun, stundum þarf að hafa borð fyrir báru eins og sjómennirnir segja.

Það eru kallaðar heyfyrningar, ekki afskriftir, segja bændur.

Gagnrýnir Kristrúnu: „Ég á þetta, ég má þetta“

Greina þarf tekjufall ríkissjóðs vegna Hrunsins

Það væri ákaflega gott að það yrði gerð greining á því hvað Hrunið hafi orsakað mikið tekjufall ríkissjóðs, sem við höfum mátt þola og er nú að koma í ljós og leið af sér afleiðingar fyrir borgarana, svo sem að Landspítalinn er kominn á hæsta viðbúnaðarstig vegna fjárskorts. Hér er verðugt verkefni fyrir Miðflokkinn, Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkin að gera góða greiningu um þetta. Miðflokkurinn væri nú ekki skotaskuld úr því, Sjálfstæðisflokkurinn hefði alveg atgervi til þess, en umhugsunar vert hvort Framsóknarflokkurinn sé orðin svo lúinn og geti ekkert reiknað og í þessum dýrmætu greiningum ættu hinir framantöldu flokkar bara slíta sig frá Framsókn. Greiningar á þessum sviðum eru þjóðarnauðsyn

Hvað gera einstklingar,og fjölskyldur ef tekjufall verður. Það er farið að athuga aðra tekju möguleika, selja eða leiga eign sína. Það er einmitt það sem er verið að athuga núna að þjóðin vill hafa tekjur af þessari dýrmætu eign sem ekki er með kennitölu, en lögspekingar segja þjóðin geti ekki átt kennitölu, þótt þjóðin öll eigi kennitölur. Kannske að stofan kennitölu félag. Sagt er að þorskurinn fái ekki eiganda fyrr en hann veltur um borð. Þetta er lagalegt atriði til að ráða fram úr. Gott til að teygja lopan. 

Þessi mál eru komin á eindaga og bráðum kemur gjaldagi, þegar Landspítalinn er komin á hættulegan stað.

Hver ætlar að taka ábyrgð á því? Eiga bara Jón og Gunna að taka ábyrgðina. 

Hver á að ráða?  Einn virtasti lögmaður þjóðarinnar hefur sagt það að stjórnarandstaðan verði að sætta sig að ráða ekki á ALþingi. Þetta er ekki flóknara en það. 

Það eru meirihluta eigendur sem ráða.

 

 

Grafalvarlegt mál en vonar að úr rætist

Fólk á hreyfingu

Þegar Gunnar Smári tók upp á því að gera upp Sósíalistaflokkinn eins og gamla drossíu þá leist mér nú ekki á það mál.

Vitanlega hefur hann ætlað að gera einhverjum málstað  sem hann hefur haft, hver sem hann er.

Ekki hægt að ætla mönnum nema gott eitt þangað til og ef annað komi í ljós.

Fyrst þegar þessir atburðir gerðust, fannst mér að þetta væri dálítið dularfullt, frá mínum sjónarhóli séð. Mér fannst satt að segja að Gunnar væri að taka eitthvað frá mér og mínu fólki. Í mínum ættarranni var fólk sem kaus Sósíalista stefnuna alla tíð meðan sú stefna var til og borin fram af baráttufólki. 

Auðvitað á enginn einhverja hugmyndafræði, hún kemur úr ranni lifandi fólks sem hefur uppi gilt merki þess félags sem það aðhyllist og stofnsetur.

Þá taldi ég að ekki væri hægt að amast við tilurð þessarar lifandi hreyfingar, og lét kyrt liggja.

Gunnar er ýmsum hæfileikum búinn á vettvangi fjölmiðlunar og skipulags, látum hann blása. Þekki manninn ekki neitt en fannst ekki þetta væru hans heimahagar, sem ég svo sem þekki ekki mikið til.

Nú heyrast hvellir og sprengjur í öllum hornum þessarar hreyfingar. Ekki er nein Þórðar gleði í mínum ranni og vonandi meiðir sig enginn, en heldur þykir mér þungt undir fæti þessarar hreyfingar ef að hún sé ekki andvana fædd.

En svona er þetta. Alþýðubandalagið horfið, þar var ég skrifaður á fjórða sæti á G-lista Alþýðubandalagsins í fóstri hjá Ragnari Arnalds í Norðurlandskjördæmi vestra og var kallaður Þorsteinn fjórði. Þeir komu nefnilega að heimsækja mig, Haukur Hafstað bóndi og móðurbróðir minn, Skarphéðinn Magnússon og voru uppveðraðir að koma mér á þennan lista.

Annað: Einu sinni var haldið listamannaþing á landsfundi Alþýðubandalagsins. Ragnar var þá farinn að skrifa leikrit og var spurður hvort hann liti á sig sem listamann? Varla, jú annars, ég hef verið á lista mjög lengi sagði hann. 

Þá hló þingheimur.

 

 

 

 

 

 

Spáir nýju félagshyggjuafli: Fólk að ræða saman