Margar töfrastundir á Hveravöllum

Þeir eru margir sem hafa átt margar töfrastundir á Hveravöllum. Fólk getur sogað til sín orkuna og menn skynja sig alfrjálsa eins og spóinn og lóan. Það er búiða að hugsa mikið fram og aftur hvað eigi að gera á Hveravöllum. Þar er nú búið að seta niður einhverskonar konar deiliskipulag og væntanlega að þróa staðin undir því regimenti.

Ég fór fyrst í göngur fram á Heravelli 1959, þá rétt nýfermdur. Ég var nú ekki á neinum gæðingum. Það eru miklar vegalengdir á Auðkúluheiði. Ég fór á dráttarklárnum. Hann var með einn gang en marga gíra þrautseigur og var ég einhesta ríðandi fram eftir og svo á göngum. Farangurinn var geymdur í einni hnakktösku. Oft hef ég litið á farangur minn og annara og sem eru að fara til útlanda. Hvað er maður að gera með allt þetta dót þegar hægt er að ríða um öræfin með eina hnakktösku?

Framm að þessu voru trússhestar með farangur gangnmann og sáu ákveðnir menn að þá vinnu og stjórna henni. Nú er komin ráðskona með svuntu. Nú orði er aðstaða í göngum til fyrirmyndar.

Held að þarna hafi verið kominn dráttarvél og kerra. Það þótti byltinga. Menn átu nesti sitt sem allt var heimagert. Var slátrað einu lambi í kvelli fyrir göngur til að hafa nóg af kjöti og var kallað gangnalambið.

Við komum að Hveravöllum sein um dag nokkrir strákar og hafði borið á ælupest í hópnum. Það var ekki glæsilegt. En með þrautseigju um það að gefast ekki upp náðum við á Hveravelli og var hvíldinn góð.

Ég lenti á göngum út Öldur með Halldóri á Syðri-Löngumýri og Þórði á Grund. Hann var alltaf vel ríðandi og ötull. Þegar komið var á Búrfellshalann, sem er norður endinn á Búrfjöllum, þá var Þórður horfin í rykmekki norður heiði, en hans hlutverk var að kljúfa fénað á merkjum Auðkúlu- og Grímstunguheiðum og sópa sem mestu af féinu langt austur á bógin í veg fyrir gangnaröðina.

Gangnaskipulagið á heiðum getur verið flókið og verður hver maður að vita hvað hann á að gera og til hvers er ættlast af honum.

Áður fyrr voru svokallaðir undanreiðarmenn sem smöluð fremsta svæði heiðarinnar og  skipulagið tekið breytingu á löngum tíma búið að fitja upp á mörgu skipulagi við smalamennskur á heiðinni og allt komið í fastarskorðu. Ég er alinn upp með 19. aldar mönnu sem smöluðu Þjófadali réttað var í Gránunesi og við Seiðisá og var ég brattur að vita þetta allt.

Skrifara fór eitt sinn á verkstjórnarnámskeið og í lok þess áttu allir að skila skriflegri skýrslu um eitthvert verk. Skrifari skilaði pappírum um gangnastjórn á Kúluheið Hafði aldrei heyrt talað um verkstjórn. Í gamladaga gengu menn bara til verka sinna og allt gekk upp. Annaðhvort voru öll hey komin í tótt, búið að smala heimalandið og fé komið í hús. Lömb rekinn í kaupstað og engin tók eftir neinum verkstjóra.

Nú, nú er ég búinn að gleyma mér í göngum, en ætlaði fjalla um Hveravelli og framtíð þeirra. Læt aðra um það.

Selt á Hveravöllum

Dýrmætir varahlutir = gjaldeyrissparnaður

Það getur verið að þessir hlutir séu ekki á réttum stað á réttum tíma.

En það er löngu viður kennt að miklir fjármunir eru í gömlum bílum og að not þá í varahluti og er það  verðmæta- og atvinnusköpun og sjálfbær þróun sem alltaf er  klifa á og ætti að fá mörg prik fyrir. Einnig er það gjaldeyrissparandi atvinnuvegur, nú þegar ferðamennirnir  koma ekki með evrur og dollara lengur.

Aftur á móti væri hægt að rífa bílana hraðar og farga þeim fyrr Þá þyrfti ekki allt þetta pláss. Það vantar oft og ef til vill hefur umhverfis elimentið hjá Vöku ekki verið nógu sterkt og öðrum partasölum. Nýta þarf hvern fermetra þarna og þarf að grafa sig niður í melin og setja drenlagnir og olíugildrur á slík geymslusvæði.Svo þarf fyrst og fremst  að setja manir kring um geymsluplássið og svo að þróa vinnulag þannig að varahlutirnir séu rifnir sem fyrst úr bílflökunum og bílflökunum fargað í járnahauginn, enda er förgunargjald innheimt í upphafi söluverði bílsins og fá partasölurnar það gjald að lokum. Setja varahlutina upp í hillur, en þá gæti allt orðið dýrara.

Það er ekki það sem menn eru að leita eftir þegar þeir fara upp í Vöku. Í gamla daga máttu menn rífa þetta sjálfir þá var það ódýrara. Veit ekki hver háttur er á þessu núna.

En ég get sagt eina undrasögu af að versla við Vöku. Ég var eins og allir af minni kynslóð að möndla það að fara hringvegin í mínu sumarfrí eftir að búð var að byggja brýrnar. Við vorum á tveim Landkúserum 1966 model. Á síðasta spottanum heim brotnði augablaðið hjá mági mínum. Var nú ekki gott í efni.  Umboðið átti ekki augablað og var afardýrt að nálgast það.

Þá var að vinur minn og strákarnir í Vöku sem fullyrtu að það væri hægt að nota blað úr blöðru Skóta, þessi sem sagt var um ,, Skóti ljóti spýtir grjóti. Blöðruskótinn var með þverblöð undir miðju boddíinu að mig minnir og augablaðið úr honum passaði akkúrat í Krúserinn. Þetta fannst okkur kátlegt. Málið var leyst

 Ef til vill þarf Vaka að grafa sig inni í fjall svo þeir hafi vinnu frið. Og gætu  þeir kallað sig Mjallhvít og dvergarnir 7. eftir það.

Lýsa óánægju með bílhræ og rusl

Flugnám er dýrt

Held að hagfræðingurinn ættu nú aðeins að doka við og bera saman nám til að verð flugmaður eða flugstjóri. Nemendur í flugnámi þurfa að borga tugi þúsunda fyrir æfingakennslustundir, á meða almennt háskólanám er nánast ókeypis. Það þarf nefnilega alltaf að skoða stofnkostnaðinn áður en hægt er verðleggja hlutina. Bæði í þessu sem öðru.

Og svo þegar er verið er að meta hlunnindi flugsétta svo sem einhverjar ferðir í sæti sem ekki seljast í það og það skiptið þá er það nú útlátalítið fyrir atvinnuveitandann að leyfa launþeganum að sitja eina salibunu.

Og tollurinn er hann einhver hlunnindi? Vinir og ættmenn koma og drekka þetta allt saman. Svo ekkir er mikinn gróða að hafa út úr því, nema traust vinátta.

Svo þótt konurnar fái ef til vill nylon sokka , þá er alltaf verið að reka sig í eitthvað eða einhver að klóra í þá. Einhver flugdólgurinn.

Svo það er margt að athuga fyrir hagfræðinga þegar reiknað er. Þetta er ekki eins og hjá bændum. Bara að telja inn að kveldi og leggja saman.

Segir verkfallsvöld flugstéttanna mikil

Mjög fallegt ávarp

Það var gaman að horfa og hlusta á þetta ávarp forsætisráðherra og það kom á hárréttum tíma. Svo er Katrín algerlega búin að ná tökum á andlitinu, laus við allar þessar órólegu hreyfingarnar í andliti.

Mjög smekklega klædd með þennan fína hvíta fermingarstelpukraga og í blárri peysu. Og þá verða Sjálfstæðismenn ánægðir. En hún varð að vera í blárri peysu, vegna þessa að hún er með blá augu. Svo er hún búin að ná valdi á höfuðhreyfingunum. Maður hafði stundum á tilfinningunni að það gæti dottið af við of snögga hreyfingu.

Hún talaði vel til þjóðarinnar, var velviljuð. Að öllum yrði hjálpað eilítið og taldi kjark í menn og konur.

Bakmyndin í ávarpinu var ansi góð. Ekker uppstríluð, mjög alþýðlega.

Ég held að flestum hafi liðið vel undir ávarpinu. Það var mín tilfinning. Hún er algerlega búin að stimpla sig inn, hvað sem raular og tautar.

Það er mjög skuggalegt ástand sem blasir við okkur mörgum hverjum með tekjufallið sem er mikið víða. Hjá einstklingum, fyrirtækjum, sveitarfélögum og ríkisjóði. Eihvern vegin veruður að greiða úr því og það verður þrautin þyngri.

Bjarni Ben gerir það við treystum á það.

„Við þurfum að fara hægt í sakirnar“