Stórkostlegt efni fært fram í doktorsvörn síra Bjarna Karlssonar við Háskóla Íslands. Efni á heimsmælikvarða.

Hlustaði á framsöguerindi doktorsvarnar Bjarna Karlssonar sóknarprests við Laugarneskirkju.

Maður verður máttlaus í kjálkunum og getur lítið tjáð sig um efnið því það er svo víðfemt. Ritgerðina nefnir hann Vistkerfisvandi og fátækt og er mjög þörf til nútímans.

Nærri því öllu getur maður játað, en efnið er svo flókið að það þarf langa tíma og mikla umræðu til að ná áttum á því.

Er brýn nauðsyn að tengja þetta efni allt saman. Hagfræðingar, mannfræðingar, siðfræðingar guðfræðingar og stjórnmálafólk fá hér mikið efni til að stúdera. Náttúrufræðingar standa nokkuð vel á öðrum jaðrinum og gætu orðið tillögu góðir á vissum vegamótum, nóg fyrir þá að hlusta á þessa stundina.

Þetta efni er á heimsmælikvarða og er efalaust til skoðunnar um víða veröld, en hér er það sett framm á mjög ljósan og forvitnilegan hátt. En hræddur er ég um að leikmönnum finnist þetta torf og ekki  auðmelt.

En stefnubreytingar er þörf í veröldinni og þar koma markskonar kraftar til með að virka.

Þetta efni var svo sem ekki nein útför í kyrrþei eins og fyrirsögnin bendir til, en 2 metra reglan í heiðri höfð.

Doktorsvörn í kyrrþey

Er Kaninn að koma aftur í Laugarnesið? Hollywoodstjarna býður 285 millur í tangan, hjá Hrafni.DV greinir frá.

Á vef DV í gær er ítarleg grein um að eigandi Laugarnestanga 65 hafi fengið himinhátt tilboð í eign sína. Eign sem er orðin til þarna á staðnum með heldur sérkennilegum hætti og aðstæðum. Það er gott að eigandinn fái sómasamlegt tilboð í eignin sem hann sættir sig við og er eðlilegt að óska honum til hamingju með. Eigandinn hefur áður verið að fá tilboð í eignina og minnir mig að Bjarni nokkur Ármans fjárfestir og fv. bankastjóri hafi haft áhuga á kaupum.

Það er nú gamalt trix þegar menn reyna að fá verðmiða á eign eða hlut að fá einhvern til að gera tilboð, svo því sé hægt að hampa. Algengt er að strákar setji bíla á Bland.is og fái vini sína til að bjóða í svo verðið hækki. Ég þekki bónda norður í landi, sem var að selja jörð sína og hún var alltaf á hærra verði í sólskini. Þannig að það er ýmislegt spáð og spekúlerað við sölu á fasteignum og lausamunum.

Varðandi Laugarnestanga 65 að þá hafa staðið þar deilur ýmiskonar um langt skeið um óleyfisframkvæmdir sem þar hafa verið unnar og er það langt mál að rifja það upp og verður ekki gert hér, einungis bent á umfjöllun umboðsmanns borgarbúa sem skilaði þar niðurstöðu með ÁLITI UMBOÐSMANNS BORGARBÚA í máli nr.7/2013

Álit umboðsmanns nr 72013

Sú saga og atburðarrás sem hefur átt sér stað um staðinn gefur nú ekki tilefni til að eignin sé í góðum aðstæðum með þetta álit í farteskinu og mundu trúlega fasteignasalar klóra sér í skallanum við að selja svona eign. Leiða má líkur að því að deilur eigenda við stjórnvöld í Reykjavík geti haft truflandi áhrif, þar sem ýmis atriði eru ófrágenginn, vegna óleyfisframkvæmda.

Um hvort þetta hús verðskuldi að vera nefnt list, sé það list að hrúga saman allskonar, er erfitt að átta sig á. Listinn býr að nokkru leyti í skynfærum manna sem skoða listina og getur sitt sýnst hverjum. T.d. í hrossarækt þá getur einum þótt hross fallegt þótt öðrum finnist það ljótt. Fegurðin býr í augum sjándans. Að vísu hafa menn búið í hendur sér ýmsar mælistikur og formúlur sem hægt er að nota og getur það auðvitað átt við um list einnig. Ég þekki bara ekki þann vettvang.

Þegar Ísland var hernumið kom herinn með hús sem íverustað sem fljótlegt og einfalt var að koma upp. Þetta voru braggarnir sem spruttu upp víða um land sem nú er kallað höfuðborgarsvæði. Fyrst kom Bretinn eða Tjallinn, svo komu Bandaríkjamenn og tóku við vörnum landsins. En Ameríkaninn var oftast nefndur til styttingar Kaninn.

Braggarnir í Laugarneskampi voru offiserabraggar og var meira lagt í þá. Við krakkarnir í Laugarnesi, en það er orðin nokkuð stór hópur á Facebook, lítum á Laugarnesið sem okkar æskuslóðir og berum önn fyrir staðnum. Árið 2018 vorum við með smá viðburð á Laugarneshólnum í tilefni maraþonshlaups og tefldum þar fram okkar listamanni S.Ó. og létum hann taka á móti hlaupurum með söng og var ánægja með það.

Þá var bæjarhóllinn og kirkjugarðurinn sleginn og allt umhverfið gert aðlaðandi fyrir fólk.

Myndband með söng Sigurðar Ólafssonar

Laugarneshóllinn

Þarf að fella þennan fyrirvara úr samningnum með dómi.

Þessi fyrirvari hefur ekkert gildi sem slíkur. Íslenskur aðili samningsns hér, Hlíf, hefur hvorki vald, umboð ,né myndugleika til að setja þennan fyrirvara inn í sinn afmarkaða félagssamning.

Landsvirkjun þarf að stefna samningsaðilum fyrir dóm og krefjast þess að fyrirvarinn væri felldur úr samningnum ekki að krefjast þess að hann væri felldur úr gildi því hann hefur ekkert gildi, bara rusl af haugum Ríó Tintó.

Þetta er einhver pólitík sem hefur náð að þróast undir húsgafli í Hafnarfirði og hefur enga stoð í íslenskum raunveruleika. Pólitísk loftbóla, sem menn hafa samið og skrifað undir krókloppnir í vondu vetrarveðri, jafnvel neyddir til þess við þröngar aðstæður.

Svo þarf að segja álverinu beint í trýnið á þeim að nú sé lóaðleigusamningurinn líklega útrunnin og það þurfi eitthvað að fara skoða það.

Þá þarf eitthvert obinbert vald skatturinn t.d. að rannsaka hvað varð af öllum arðinum og hvernig hann hefur verið fluttur út úr landinu með bókhaldsbrellum.

Íslenskir aðilar verða að tileinka sér einhverja herfræði gangvart þessum svívirðingum, þó það sé auðvitað viðkæmt gagnvart starfsmönnum fyrirtækisins. En þeir hafa nú líka völd í sínum samtakamætti.

Rio Tinto nýti sér stöðuna

Vilja ekki smitast?

Maður gæti ímyndað sér að það gæti verið ástæða fyrir því að fólk vill ekki sækja sér smit.

Á það má líta að í framtíðinni gætum við eignast aðra bráðadeild sem gæti orði virk við aðstæður sem þessar.

 

Fáar bráðakomur valda áhyggjum

Alvarlegt mál fyrir Amerísk stórveldið.

Ekkert annað hægt að gera en að láta skipstjóran fara vegna þessa máls. Hitt er annað mál hvað þetta afhjúpar vanmátt stórveldisins herfræðilega. Skipherra sendir út tilkynningu.  Við eru að drepast. Herstjórnin hefði átt að vera löngu búin að yfirtaka skipi þegjandi og hljóðalaust og gera ráðstafanir. Þett er kjarnorkuknúið skip

Þeir virðast orðnir kexruglaðir.

Veikleiki Bandaríkjana er að þeir geta ekki stjórnað eða haft vald á aðstæðum heima fyiri.

T.d að bara neita því að mestu að heimsfaraldurinn sé ekki eitthvað mál.

 

Skipstjórinn sagður hafa sýnt dómgreindarskort

Sigurður frá Brún fer sjóleiðina til Reykjavíkur í spönskuveikinni.llll hluti

Nú er að huga að næsta og síðasta áfanga þessa ferðalags Sigurðar í Kennaraskólann.

Á Kroppsmelum dimmdi og kom suddarignig. Hugmyndin var að ná Kletti í Reyholtsdal en áður en það hefðist lenti Sigurður í miklu vandræðum, ætlaði að fara yfir Flókadalsá. Var komið myrkur og skellti Sigurður sér í ána, hélt að hún væri væð og lítið í henni. Var vatnið komið upp í klof og leyst honum ekkert á þetta í hálfgerðu myrkri og óð til lands, Var jafn vel að halda að hann væri kominn að Hvíta, en sá þá ljós í glugga. Náði hann loks að Kletti og gisti.

 Um morgunin var bjart veður og leit allt vel út. Ískaldur Eiríksjökull blasti við og vissi allt sem talað var í sveitinn.

Stefndi Sigurður nú sem leið liggur yfir Hestháls og stefndi að Varmalæk Eftir að hafa spekulerað mikið í landslagi og gróðri kom hann að Grund í Skorradal og þáði þar góðan beina.

Hélt hann nú á Geldingadraga kom við á Litlu-Drageyri og fékk þar gert við skó. Hann kom að Draghálsi og sá þar ferðaáætlun báta milli Hvalfjarðarstranda og Reykjavíku og þótti gott í efni en var tjáð að áætlunin væri óviss og veikindi hjá skipshöfn svo hann gaf það alveg frá sér. Var morgun matur borinn að rúm ef hann færi snemma. Reif hann sig upp klukkan 4 um nóttina. Þá kom þar inn falleg stúlka og þótti honum gott að fá heitt kaffi. Var nú erfitt að átta sig á bókinn hvert skildi halda fyrir útúrdúrum og málæði og römmum lýsingum á lanslagi . Honum var sagt að helst væri hægt að hitta skip í Brautarholti á Kjalarnesi. Náði hann loks að Ferstiklu. En var að hlaupa til Saurbæjar tilað ná í bát sem hugsanleg gat flutt hann yfir Hvalfjörð og gekk það eftir. Sá hann nú í endann á Reynivallahálsi og blöstu þá flúðir  Laxár við og var land tekið að Eyri í Kjós. Hann hélt áleiðis götuna. Sá hann engan úti við bæina en tók víða eftir því að haustverk voru víða óunnin. Hann hafði gott auga fyrir þessu. Sennilega veiki um allt. Hann sisaðit út hlíðan og kom a klettastöppli sem hefir væntanlega verið Staupastein. Var hann þá kominn í Tíðarskar. Sá til Reykjavíkur og Kollafjarðar. Þar hitti hann gamla karl með staf og kastað á hann kveðju og spurði um bátsferðir til Reykjavíkur. Karlin var hóstandi og fölur og sagði Sigurði að fara ekki í þann andskota. Þar eru allir að deyja. Skildu þeir þar. Eitt sin skal hver deyja hugsði Sigurður og hljóp á stað, hugðist ná bát í Brautarholti á Kjalarnesi. Tók hann þá ákvörðun að ná þangað og varð þá að ganga.

Þegar að Brautarholti kemur fréttir hann að þangað sé læknis von en allt svo en óvíst vegna annríkis og sjúkleika þeirra sjáfra.

 Hann fékk leyfi til að bíða þarna sem varð svo að gistingu.

Nú þurfti Sigurður að far gangndi það sem eftir var leiðarinnar, Þótti honum það kvíðvænlegt, en hleypti í sig illsku og fór á stað. Kom hvergi við og leit varla úr götu, og vildi ná hlaðspretti í Reykjavík slíkur var metnaðurinn.

Lokins var hann Komin til Reykjavíkur.

Fór hann þá til klæðskera, lét taka mál af sér og valdi sér efni, fann sér gistihús, keypti blað. Gekk að því loknu Suður í Kennaraskóla og frétti að kennsla væri byrjuð eftir veikindahlé. Keypti sér námsbækur og fór í háttin. Líkur svo hér að segja frá ferðalagi Sigurðar jónssonar frá Brún í Svartárdal í Kennaraskólan.

 Eftirmáli:

Ástæðan fyrir því að ég fer í það að endursegja þetta feralag Sigurðar er að ég var búin að lesa söguna tvisvar og komst þá að því að leiðin sem hann fór var ekki glögg í huga mér. Var  þar einkum um að ræða að Sigurður skrifaði fram og aftur, var að tala um fólk og landslag svo ferðalínan týndist stundu og vissi maður ekki hvort hann gisti þarna eða þarna. Málskrúðið var kyngimagnað og raunveruleg mikil kjafavaðall, þó ég segi það ekki í neikvæðri mynd. Ég þekkti Sigurð einungis í sjón en  man eftir honum nokkrum sinnum ríða hjá garði á Syðri-Löngumýri þar sem ég átt heima. Afleggjarinn upp frá Blöndubrú er ca 1km. Sigurðu reið þá svörtum hesti og var gangtegundin valhopp. Var hann ansi skriðdrjúgur á því spori. Beygði hann svo fram Blöndudal og var úr augsýn á augabragði slík var ferðin á honum. Frekar lítði var um það að mennn notuðu gangtegundina valhopp. Held að mönnum hafi ekki þótt hún nógu fín. Ég kannast við einn anna sem notað þessa gangtegund  úr bíómyndum það var Roy Rogers á Trygger. Sigurður hefur fundið það að þetta var góður ferðagangur léttara fyrir hestin og fór betur með ferðalangan. Ættu Íslendingar alveg gefa þessari gangtegund gaum og, helst að hafa langferðir sem keppnisgrein undir eftirliti dýralækna.

Heimild að þessum þáttum er að sjálfsögðu  saga Sigurðar sjálfs Einn á ferð og oftast ríðandi. Engin réttindi eru um að ekki megi nota efnið eins og ég geri. Þetta er bara eins og maður segir sögu af öðrum og það varðar ekki lög.

 Þegar ferðin er skoðuð nú af sjónarhóli nútímamans er þetta ótrúlegt þrekvirki að fara svona án þess að vera með nesti og ódrepandi kjarkur að lát sér ekki hugfallast, alltaf komu ráð.

Takk fyrir ef einhver hefur gaman að lesa þetta. ÞHG

Sigurður frá Brún heldur á Holtavörðuheiði í blindbyl á tíma spönskuveikinnar hluti lll

Sigurður var röskur að fara af stað frá Bálkastöðum og var vatnsveðrið stytt upp og borðaði hann engan morgunmat. Hugðist hann borða í Grænumýrartungu. Þangað væri góður liðkunarsprettur. Gekk það eftir og hafði Sigurður ekki töf af því að borða morgunverð ,en svona var hann, gaf sér varla tíma til að borða.

Dimmur kólgubakki lokaði Hrútafirð í norðri og mikið veðurhljóð heyrðist. Sigurður skálmar af stað en var varla komin úr hvarfi við bæinn í brekkunum þegar helltist niður bunandi kuldarigning sem gerði hann bjórvotan hæls og hnakka milli áður en hann komst í Miklagil. Úrkoman breyttist í snjó og sá ekki út úr augum. Fötin frusu á honum en urðu um leið vindþétt. Ekki reyndist hann skriðdrjúgur þótt hann hefði veðrið í baki. Hríðin var orðin glórulaus og hvein í veðrinu. Sigurður hitti á brautarjaðarinn þegar til hæðar dróg. Hann kunni lítið af örnefnum á þesum slóðum en vissi af sæluhúsi við veginn hið efra. Ákvað hann að fara þangað og taka stöðuna. Hann hitti á það en þar áttu að vera hitunartæki, en þá vantaði eldspítur og hans eldspítur voru orðnar blautar. Var ill aðkoma að sæluhúsinu og hafði ver illa gengið um brotnar rúður og flest í hönk. Hann var ekki par ánægður að landar hans gengju þannig um. Fannst skrítið að trúnaðarmenn og eftirlitsmenn bönnuðu ekki svona meðferð á sæluhúsinu og viðkomandi sættu ábyrgð.

Fór Sigurður engu bættar af þessum stað og þótti lítið til landa sinna koma. Mjög dróg úr veðurhæð eftir að undan fór að halla suður af og batnaði til muna, þegar niður af heiðarsporðinum kom. Var hann kaldur og hrakinn þegar hann kom að Fornahvammi. Hann bað um kaffi og tók það langan tíma að reiða það fram, en svo kom stór kanna og drakk Sigurðu mikið kaffi. Langaði hann að halda áfram og með kvöldinu batnaði veðrið og leið Sigurði vel niður dalinn að Sveinatungu. Þegar þangað leit hann upp í glugga og sá hann þar par vera kyssast og þótti heldur bágt að geta ekki á einhvern hátt notið þess. Eigi að síður fékk hann þessa dýrindis steik og borðaði sig saddan. Var honum fljótt boði til sængur og datt hann útaf. Síðari hluta nætur varð hann þess var að veður mundi vera þægilegt. Fór hann því tímanlega á fætir og var kominn í hálfbjörtu niður að Sanddalsá þar sem birkið og fjalldrapinn grær.  Þá var þrautin þyngri að komast yfir Norðurá og þverár því þær vori í vexti. Gekk hann norðan megin dalsins og á móti Hafþórssöðum sá hann bónda við að ber á skít og veifar honum. Bóndi er fljótur að leysa hrossið frá ækinu og rekur hestin yfir ána. Komst Sigurður þannig yfir Norðurá og hélt suður hálsinn til bæja í Þverárhlíð. Var þar fagurt land og að horfa á og til Baulu. Hann skoðaði nokkra stund stór steinsteypta rétt sem hefu væntanlega verið Þverárrétt og bar hana saman við réttir sem hann var kunnugur. Voru það Stafnsrétt og Auðkúlurétt og spekúleraði fram og aftur í samanburðinum. Þar var einnig Norðurtunguskógur og þótti honum hann vera sveitarprýði. Gekk hann áfram þar til hann kom að kirkju og brú og gekk yfir. Nokkru seinna kom hann að Deildartungu. Gerði vart við sig og bað um kaffi. Þá var hann spurður hvaðan hann kæmi og hann sagið sem var, að norðan. Bóndi spyr hvort hann hafi komið að bæ þarna í nágrenninu. Nei hann átti ekki þar leið um.

Komdu inn. Spánska veikin er þar. Kaffið kom og þeir röbbuð saman og bóndi sagði honum hvar veikin væri, hún er þarna og þarna og þarna. Var Sigurður nú algerlega upplýstur um hvernig hann ætti að verjast veikinni. Sigurður spurð um Reykjadalsá, hún er ekki í hné. Kvaddi bóndi hann svo og var Sigurður kominn að Stórakroppi fyrr en varði. Skiljumst við nú við Sigurð á Kroppsmelum en þar er flugvöllum. Stefnum á að hitta kappann þar á morgun.

Framhald.