Bíla-Bergur sögur III

 

 Númerin klippt af jeppa Björns á Löngumýri

Bergur Arnbjörnsson frá Akranesi var bifreiðaeftirlitsmaður á Vestur- og Norðurlandi. Hann neyddist eitt sinn til þess að klippa númerin af jeppa Björns á Löngumýri þar sem hann stóð fyrir framan Hótel Blönduós vegna þess að hann hafði ekki verið færður til aðalskoðunar. Þegar Björn kemur út af Hótelinu benda menn honum á að Bergur hafi klippt númerin af jeppanum.

,,Ég hlýt að komast heim á jeppanum númerslausum, haldið þið það ekki" segir þá Björn  og ekur fram Svínvetningabraut. Bergur og aðstoðarmaður hans Backmann frá Borgarnesi frétta þetta og elta hann. Þegar Björn kemur heim skipar hann öllum börnum og hjúum sínum að fara inn í bæ og halda sig innan dyra.  Sjálfur fer hann út í fjós. Þar átti hann þrælmannýgt naut. Þegar þeir félagar Bergur og Backmann koma akandi niður heimreiðina sleppir Björn nautinu út. Nautið var mannýgt og snýr sér þegar að bíl eftirlitsmannanna og höfðu þeir engin tök á að fara út úr bílnum við þessar aðstæður og þóttust góðir að sleppa með bílinn óskemmdan í burtu.

Heimild:Munnmælasaga, hugsanlega sett saman úr tveim aðskildum atburðum.

 

 

 

Hvað er að í Háskóla Íslands?

Skemmst er að minnast þess að prófessor við Háskóla Íslands var að rita um Halldór Laxnes og hafði ekki döngun í sér eða einurð að geta nægjanlega vel um heimildir, teygði og togaði texta og felldi saman og gerði að sínum. Grundvallar atriði í akademískum fræðum er að geta um heimildir. Í skáldskap er allt miklu frjálsara.

Hér sér prófessor við Háskóla Íslands, föður sinn hugsanlega, í bók eftir Böðvar Guðmundsson ættaðan frá Kirkjubóli í Hvítársíðu í Borgarfirði. Bókin er skáldsaga að sögn útgefanda.

Prófessorinn dettur á svellinu og eftir fréttinni  að dæma skrifar frá starfsstöð sinni við Háskóla Íslands. Látum vera að prófessorinn hefði rokið í tölvuna þegar heim var komið og ritað í frítíma sínum um persónuleg málefni. Prófessorinn getur ekki litið á sig sem bókmenntalöggu við HÍ.

Ég held að prófessorinn ætti að vera kát og glöð yfir því, ef og að, faðir hennar sé það merkilegur að hann sé mönnum tilefni til yrkingar svo framarlega sem engin sé meiddur eða dregið dár af fólki.

Skáldsaga kemur ekki í veg fyrri að lífsferill persónu verið rannsakaður og skráður, ef viðkomandi sé talinn nógu áhugaverður til bókmenntarannsókna og þá getur nú verið gaman að geta sagt að viðkomandi hafi hugsanlega verið fyrirmynd í hinni og þessari skáldsögunni. 

Vitanlega geta verið ýmiss sjónarmið á ferðinni sem mér eru ekki kunn og hef ég því fyrirvara á því En Háskólin Íslands verður náttúrlega að gefa því gaum, hvort prófessorar í bókmenntafræðum, sé að atast í skáldum út í bæ sem standa við púlt og skrifa sögur sér til framfærslu og lesendu til gleði.

Þetta er hið besta mál á Degi íslenskrar tungu. Hvað má og hvað má ekki? Nú hefur þjóðin um eitthvað að ræða annað en Icesave.

Vill að bókin verði tekin úr umferð

Hrafnkell Freysgoði

En þá er Hrafnkell hafði land numið á Aðalbóli, þá efldi hann blót mikið. Hrafnkell lét gera hof mikið . Hrafnkell elskaði eigi annað goð meira en Frey, og honum gaf hann alla hina bestu gripi sína hálfa við sig.

Hrafnkell byggði allan dalinn og gaf mönnum land, en vildi þó vera yfirmaður þeirra og tók goðorð yfir þeim. Við þetta var lengi nafn hans og kallaður Freysgoði, og var ójafnaðarmaður mikill en menntur vel.

Hann þröngdi undir sig Jökuldalsmönnum til þingmanna. Hann var linur og blíður við sína menn, en stríður og stirðlyndur við Jökulsdalsmenn, og fengu þeir af honum öngvan jafnað.

Hrafnkell stóð mjög í einvígum og bætti öngvan mann fé, því að engi fékk af honum neinar bætur hvað sem hann gerði.

Úr Hrafnkels sögu Freysgoða.

Um 70 nemendur fengu íslenskuverðlaun

Klofningur hjá Framsókn

Það er áhyggjuefni að Framsókn sé að klofna vegna deilna um forustusætið í Reykjavík. Það kann ekki góðri lukku að stýra, þegar deilt er í litlum flokki. Skemmst er að minnast þegar Björn Ingi Hrafnsson hvarf úr forustunni vegna deilna. Var svo komið fyrir flokknum að hann átti örðugt að manna nefndir og var orðinn svo fá liðaður að hann varð að grípa til utanfélagsmanna til að manna nefndir.

Má búast við miklum hjaðningavígum og bak rýtingstungum að hætti Framsóknarmanna hér á höfuðborgarsvæðinu. Ætla má að kvenfélög dragist inn í þessa skálmöld vegna aðdrátta- og lokkandi áhrifa kvenfélaga í svona orrahríð og er þar hægt að minnast þess sem gerðist í Kópavogi.

Er þetta leitt því Framsóknarmenn geta verið geðþekkir menn og almennilegir sérstaklega í göngum og réttum.

Og hver á þá að stjórna borginni ef Sjálfstæðismenn missa Framsókn úr samstarfinu og allt fellur um koll?

„Framboðið kom á óvart“

Kristinn prestur

,,Við viljum sr. Óskar áfram í Selfossprestakalli“ er yfirskrift áskorunar sem íbúar safna stuðningi við á Selfossi".

Og síðan segir í fréttinni: ,,  Séra Óskar H. Óskarsson sem leyst hefur af í sókninni hefur lýst því yfir að hann muni ekki sækja um prestsembætti heldur hverfa til sinna fyrri starfa sem prestur við Akureyrarkirkju".

Þetta er mjög undarleg sókn. Nú er dæmið snúið við frá því sem áður var. Nú vilja aðilar í sókninni prestinn en presturinn vill ekki vera áfram.

Séra Kristinn Ágúst Friðfinnsson er ættaður af Ströndum norður í móðurætt. Sjálfsagt kominn af hákarlaformönnum, sjósóknurum og bændum.  Kristinn er kristinn maður. Hann ber kirkjulegt millinafn samanber Ágúst > Ágústínus kirkjufaðir. Hann er Friðfinnsson og finnur örugglega friðinn fyrir Selfyssinga. Hvað vill fólk frekar.

Í mínum huga er hann ígildi Snorra á Húsafelli. Hvort hann geti rekið drauga á flótta verður framtíðin að skera úr.

Ef ég ætti að ráðleggja Selfyssingum, þá væri það að reyna að leggja af deilur í sókninni, finna friðinn sem kemur með jólunum og athuga með hvort þeir geti ekki komið sér upp ungum presti sem starfað gæti með séra Kristni í sátt við Guð og menn. Þannig heldur lífið áfram.

Góðar stundir í Guðs friði. 

Krefjast prestskosninga

Bíla-Bergur, sögur II

Úr Héraðsfréttablaðinu Skessuhorninu um Bíla-Berg, Berg Arnbjörnsson bifreiðaeftirlitsmann Akranesi:

Óbrjótandi glös

Önnur saga segir að einhverju sinni hafi Bergur átt leið í verslun á Akranesi þar sem honum voru sýnd forláta vatnsglös sem voru þeirra náttúru gædd að vera óbrjótandi. Því til staðfestu tók kaupmaðurinn eitt glas og lét það detta í gólfið. Það varð úr að Bergur keypti nokkur glös og var þeim raðað hverju ofan í annað. Karlinn á að hafa farið með þetta heim til konu sinnar og þegar þangað kom dásamaði hann þessi kostaglös og lét stæðuna detta í gólfið eins og kaupmaðurinn gerði með staka glasið. Þau mölbrotnuðu að sjálfsögðu öll mélinu smærra og átti þetta að vera dæmi um fljótfærni hans.

Takkasíminn

Enn ein sagan um fljótfærni Bergs er sagan af símanum og reiknivélinni. Þetta átti að hafa gerst á skrifstofunni hans og einhver tryggingatakinn var að bera upp erindi við Berg. Hann þurfti að leita ráða fyrir sunnan og ætlaði að hringja þangað. Viðskiptavinurinn horfði svo á Berg slá inn númerið og bíða en ekkert gerist. Bergur skilur ekkert í því að enginn skuli svara fyrr en viðskiptavinurinn bendir honum á að hann hefði slegið símanúmerið inn á reiknivélina við hliðina á símanum en ekki takkasímann sem hann var nýbúinn að fá.

Bergur Arnbjörnsson sögur.

Allir með náttúru á Þjóðfundi

Það er gaman að lesa það sem kemur frá Þjóðfundinum, t.d þetta:

Umhverfismál

• Inn í framtíðina með virðingu fyrir náttúrunni, bættri umhverfisvitund og gagnsærri nýtingu auðlinda. Ég vil hafa náttúru.

 Það verður einhversstaðar fjör í kvöld fyrst allir Þjóðfundargestir eru með náttúru.

Fólk logandi af áhuga

Tilkynning til Þjóðfundar, hlunnindabréf

Þjóðfundurinn er hafinn og þar sem ég var ekki boðaður bið ég alþýðumanna, að taka fyrir hugmyndir mínar um hlunnindabréfum í Íslandsmiðum og óska eftir að Þjóðfundurinn staðfesti þessi sjálfsprottnu náttúru- og frumbyggjaréttindi mín sem íslensks ríkisborgara en hér hafa forfeður mínir dvalið allt frá landnámi

Hugmyndir mínar um hlunnindabréf í Íslandsmiðum setti ég fram í janúar 1997 á miðstjórnarfundi Alþýðubandalagsins.  Er hugmyndin byggð á náttúrurétti einstaklinga til frelsis og sjálfsákvörðunar um eigin auðlind. Er hugmyndin reist á jafnræði borgaranna og kemur úr hugmyndafjársjóði samvinnu manna í Þingeyjarsýslu.

Í bréfi frá Pétri á Gautlöndum til Jóns í Múla er sagt að hlunnindabréf séu frábrugðin almennum hlutabréfum að því leiti að þau njóti minni árlegs arðs en hafa svo forgangrétt að eignum félagsins komi til skipta við upplausn þess. Heimild: Benidikt frá Auðnum íslenskur endurreisnarmaður.

Bréfin eru þannig hugsuð að ráðherra gefur á hverju ári út reglugerð um vísitölu veiðiþols og heildar afla að tillögu vísindastofnunar. Er öllum fisktegundir breytt í eina reiknitölu sem kallast þorskígildi. Þessi tala sem var um áramót 1996-1997, 461.070 tonn, er skipt á milli kosningabærra manna sem var 2.309 kg á kjósanda.

Bréfin þessi geta borgararnir nýtt sér, annaðhvort til að veiða sjálfir, ( gott í kreppu) eða setja þau á leiguuppboðsmarka eða lána þau og láta veiða fyrir sig.

Arðurinn eða leigan  af bréfunum skiptist milli einstaklinga og ríkis í hlutföllum 1/3 og 2/3.

Til að koma í veg fyrir röskun á stöðu útgerða og tímabundna óvissu í sjávarútvegi yrði að leiða í lög forleiguákvæði , sem tryggði rétt útgerða til afnota meðan kerfið væri að festast í sessi og útgerðirna að aðlaga sig og borga skuldir og afskrifa gömul skip.

Þau erfast ekki og óheimilt er að selja þau og veðsetja og réttindin fallið niður andlát borgarans. Þannig halda þau áfram að vera í vörslu þjóðarinnar. 

Þessi hlunnindabréf eru þegar til baka er litið, klæðskerasniðinn við niðurstöðu álits Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Og er ég nú frekar ánægður með að hafa hitt á rétta lausn í þessu máli og það liggi nú fyrir bókfest 12 árum síðar.

Þjóðfundur hafinn

Bíla-Bergur, sögur I

Héraðsfréttablaðið Skessuhorn sagði nýverið nokkrar sögur af föðurbróður mínum Bergi Arnbjörnsyni Bíla-Bergi. Hann er fæddur að Galtarholti í Borgarfirði hinn 17. ágúst 1901 og dáinn 5. janúar 1993. Bergur var skósmiður í Borgarnesi og um skeið hreppstjóri þar. En heyrum nú úr Skessuhorninu:

,, Bergur Arnbjörnsson, oftast kallaður Bíla-Bergur,  var einn af mörgum skemmtilegum mönnum á Skaganum áður fyrrr. Bergur var lengi bifreiðareftirlitsmaður og síðar var hann umboðsmaður fyrir Sjóvá og líka Ford umboð. Hann var með skrifstofu í húsi sem kallað var ,,Skökkin" og  stendur við Suðurgötu gegnt Akratorgi. Bergur var mikill laxveiðimaður og lengi í forystusveit Stangveiðifélags Akraness. Margar sögur eru til um fljótfærni  Bergs en eflaust mjög ýktar og ekki víst að nokkurt sannleikskorn sé í þeim að finna. Þær eru góðar samt.

Tjaldið fylgdi með

Sagan segir að einu sinni sem oftar þegar Bergur var í laxveiðitúr og gisti í tjaldi hafi hann hnýtt tjaldstagið í stuðarann á bílnum þegar hvessa tók um kvöldið. Klukkan sjö um morguninn eftir hafi hann svo drifið sig af stað til veiða eins og venja var, en gleymdi að losa tjaldið. Það fylgdi því bílnum  eftir að veiðistaðnum. Eftir hafi svo legið þeir sem í tjaldinu voru en heimildum ber ekki saman um hverjir það voru eða hve margir. Þetta var hinsvegar á tímum hvítu tjaldanna sem voru botnlaus og var það lán annarra tjaldbúa þennan morgun".

 

Halldór Blöndal skrifar Hæstarétti

Allt ætlaði að verða vitlaust hér um árið þegar Halldór Blöndal skrifaði Hæstarétt, var hann þá ekki forseti Alþingis? Talið var að það bryti í bága við þrískiptingu ríkisvaldsins.

Nú skrifar Hæstiréttur Alþingi bréf og ber sig illa vegna peningaleysis. Er það í lagi?

Verður Alþingi ekki bara að virða jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar og skera hlutfallslega niður fjárframlög?

Er ekki komið að því að við verðum að fara að vinna í sjálfboðavinnu einhvern tíma til að koma störfunum af og láta þjóðfélagið virka?

Frjálshyggju og hægri menn hafa löngum gert gys að Kúbumönnum. Nú erum við að verða Kúba norðursins.

Kúbverjar hafa þann háttinn á að læknar, verkfræðingar og aðrir sem eiga heimangengt, fara til starfa í öðrum löndun og afla fjár og koma með heim til almanna þarfa. Hér flýja menn land út af sérhagsmunum og hafa enga þjóðarvitund og ríkisstjórnin snýst í kring um Icesave og ESB.

Okkur vantar foringja til að tala þjóðina saman og að hún skilji að hún sé þjóð, en hver heimti ekki af öðrum.

Neyðarkall frá Hæstarétti