Bensínlaus forsætisráðherra

Nú er maður að sjá á vefmiðlum að faðir forsætisráðherra er sagður með hundruðir milljóna í skattaskjólum hvað sem hæft er í því.

Ég held að forsætisráðherra sé að verað bensínlaus og því hafi hann kallað út sveit Frammara til að ýta. 700 hundruð eru til að ýta og 10.000 ýta á móti. Eða eins og Jónas kvað:

Það er svo bágt að standa í stað/ og mönnum munar/ annaðhvort aftur á bak/ ellegar nokkuð á leið.

Hann gæti líka farið upp í Bláfjöll og fengið salíbunu niður þar hann kæmist alltaf upp í lyftunni.

Séreign getur myndast með arfi

Umhverfismat

Mér sýnist að svona litur þyrfti að fara í umhverfismat þetta er stílbrot í náttúrinni. 

Þessi litur er ekki neinsstaðar áberandi sem jarðarlitur og stingur í stúf við umhverfið.

Mér líkar t.d. ágætlega við græna litin. Hann er aldeilis afbragð. En þetta ,,Jesús Pétur."

Sumum kann ef til vill að finnast þetta lífga upp á tilveruna og vissulega er allt svona háð skoðun og smekk. En verr færi ef fólk æki út í skurð eftir að hafa horft á herlegheitin.

Bleikir baggar prýða haga í sumar

Sjúkraskip?

Held að það væri gáfulegra að breyta því í sjúkraskip á meðan forsætisráðherra klárar þessar hugleiðingar um breyta staðsetningu þjóðarsjúkrahúsins sem raunar Alþingi er búiða að ákveða hvar á að vera.

Og ganga fram fyrir Bjarna Benediktsson og athuga hvort hann sé í lið með sér í þeim efnum.

Myndin er af sjúkrahúsi á Kúpu sem ég sá þar nýbyggt þegar ég var á ferð þar fyrir nokkru. Er ekki hægt að byggja svona hús á Íslandi?

Aftur á móti þarf að meta það mjög alvarlega hvort færa eigi staðsetninguna hússins nær eldvirku svæði við Bláfjöll og Reykjnesskaga eins og forsætisráðherra áformar í bandalagi við bæjarstjórann í Garðabæ og hluta Sjálfstæðisflokksins.

Togari verði að hóteli

75 ár frá því að þýskur kafbátur skaut línuveiðarann Pétursey ÍS 100 niður

Leiðarbók þýska kafbátsins U-37 greinir frá árásinni með svofelldum hætti: Klukkan rúmlega sex að kvöldi að þýskum tíma hafi kafbátsforinginn séð skip sem greinilega var fiskiskip og stefndi í krákustígum í suðurátt til Bretlandseyja. Það hafi ekki verið þess virði að eytt yrði á það tundurskeyti. Taldi hann sig sjá greinilega togbúnað á afturskipinu og áleit að hér væri á ferðinni dráttarskip sem notað væri til björgunar skipa á höfum úti. Tók hann fram að ekkert væri grunsamlegt við skipið og það óvopnað. Kom kafbáturinn úr kafi kl:18:26 og hóf áhöfnin þegar að skjóta á skipið úr fallbyssu og 37 mm hríðskotabyssu. Segir að fyrsta skotið hafi misheppnast og er tekið fram að áhöfnin hafi haft tækifæri til að sleppa frá borði. Hittu nú skot kafbátsmanna skipið af miklum þunga og lögðu brúna í rúst. Sáu þeir frammastur skipsins falla fyrir borð. Skot hittu vélarrúmið og gaus þar upp mikill gufumökkur. Þrátt fyrir að skipið væri allt sundurskotið ofansjávar var erfitt að koma skotum á það neðan sjólínu,en skotin sem hitt höfðu vélarrúm virtust hafa sett leka að skipinu sem nægði til að það tók að sökkva. Segir síðan í leiðarbókinni:,, Tók nú að rökkva. Við færðum okkur nær og sáum þá að hlutleysifáni Íslands var málaður á kinnung skipsins. Erfitt var að greina bláan lit hans frá svörtum skipsskrokknum og rauði og hvíti liturinn var nánast hulinn ryði og skít. Skothríð hætt." Var klukkan þá 18:43. Níu mínútum síðar sökk skipið með stefnið á undan á stað er káfbátsmenn töldu vera 59gráður, 33 mínútur norður og 12 gráður, 16 míútur vestur. Engan björgunarbát sáu þeir en þrír menn sáust á braki úr skipinu. Sigldi kafbáturinn við svo búið á tólf mílna ferð til suðausturs.

Kafbátsforingjanum var greinilega brugðið og skrifaði strax til réttlætingar að þar eð skipið hefði silgt í krákustigum í átt til Bretlands og ekki haft flagg uppi hafi verið rétt að skjóta á það þótt það hafi verið enn utan hafnbannssvæðisins. Þá kvað hann togbúnaðinn sem hann sá á aftanverðu skipinu benda til þess að íslenskt hjálparskip, eða skip sem sigldu undir hlutleysis fána Íslands í þeirri von að ekki yrði skotið á þau, væru notuð til að aðstoða skip á þessum slóðum. Taldi hann styrkja þessa niðurstöðu að þeir hafi séð samskonar skip áður á sömu stefnu. Ekkert frekar kemur fram um afdrif skipbrotsmannanna þriggja í leiðarból kafbátsins.

Þak stýrishúss Péturseyjar fannst á reki undan Garðskaga í september sama ár. Var ljóst af byssukúlbrotum sem fundust í því, hvað hafði gerst.

Heimild: Friðþór Eydal Vigdrekar og vopnagnýr. Hvalfjörður og hlutur Íslands í orustunni um Atlandshaf. Kafbátahernaður Þjóðverja við Ísland 1997 bls.124-246

Þarna hurfu þeir í hafið nafnar mínir og frændur Þorsteinn og Hallgrímur, skipstjórnarmenn á Pétursey ásamt áhöfn sinni og var það mikill skaði.

Söngveisla Karlakórs Bólstarhlíðarhrepps í Langholtskirkju 5. mars s.l.

Karlakór Bólstaðarhlíðarhrepps og hljómsveit Skarphéðins Einarssonar, voru með söngdagskrá í Langholtskirkju um síðustu helgi. Var hún nefnd; Söngperlur Vilhjálms og Ellýjar Villhjálms.

Stjórnandi kórs var Riddari af hinni íslensku fálkaorðu í Skagafirði Sveinn Árnason. Einsöngvarar voru Ástrós Elíasdóttir og Húgrún Sif Hallgrímsdóttir, Sævar Sigurðsson var forfallaður.

Ég mun nú að gamni  mín fara aðeins yfir sönginn og það sem ég punktaði niður hjá mér á meðan á dagskránni stóð. Þetta eru nú engin vísindi hjá mér aðeins það sem kom upp í hugan á meðan á tónleikum stóð. Ekki verður tíundað laga og textahöfundar.

Kórinn byrðjaði á því að syngja Þórð sjóara, það fanst mér fyndið, en bændurnir tóku hraustlega á því eins og þeir hefðu allir með tölu verið til sjós, mjög vel sungið og hraustleg innkoma. Í textanum kemur fram að Þórður þessi hafi ekki ,,kært sig um konur" ,ólíkt því sem venja er um sjómenn og því kemur upp sú spurning hvort hann hafi verið hommi?

Næsta lag var Frostrósir. Hófst lagið með glæsilegum blæstri trompetsins hjá Skarphéðni. Einsöng í laginu söng Hugrún Sif. Það var dágóður og öflugur söngur og söngkonan hafði gott vald á aðstæðu og söngnum.

Ég fer í nótt var næsta lag. Kórinn naut sín í þessu lagi undir agavaldi riddarans og var hvergi gefið eftir, randdbeiting hárnákvæm og hlutfalla góð.

Næst var sungið hið ljúfa lag Alparós, mjúkur og hlýr söngur, sungið af myndugleik og tilfinningu af Ástrós Elíasdóttur.

Bíddu pabbi, bassaraddir áberandi við innkomu og ríkjandi í laginu og það fór í allastaði vel hjá kórnu, hárnákvæmt og vel sungið.

Heyr mína bæn var næsta lag þar sem Ástrós Elíasar söng einsöng. Fínn söngur flutningurinn óaðfinnanlegur, enda melódíst lag sem gott er að syngja.

Þegar hér var komið sögu var mönnum orði mál að kveða vísur og létu það eftir sér og flugu ferskeytlur fram og til baka milli kórs og hljómsveitar.

Jamaica líflega sungið lag og vel flutt.

Litla sæta ljúfan góða sem er lag um hjón og sambýlisfólk og ætti að vera öllu nærtækt, bæði kór og hljómsveit höfðu örugga innkomu í laginu, ekkert fálm og reddingar eftir hinum rétta tóni. Taktfast lag hjá listamönnunum fínasta djaveveisla gott lag fyrir dansfígúrur.

Þá var gert 15 mínútna hlé og gátu þá vinir og sveitungar heilsast og spurt tíðinda og fengið fréttir.

Ástarsorg var fyrst á dagskrá eftir hlé, hljómfallegt og kærleiksríkt lag sem naut sín í flutningi kórsins.

Ramóna var næst, einsöngur hjá Ástrós Elíasdóttur, hún var í svaka flottum rauðum kjól sem passaði akkúrat við lagið, dýrðlegur og dreyminn einsöngur með góðum undirtón hjá kórnum.

Næst var sungin Einbúinn, í upphafi léku flautur forustuhlutverk hjá hljómsveit, agaður taktur hjá kór og hljómsveit.

Vegir liggja til allra átta, lag sem öllum þykir vænt um, þó sá vegur liggi nú að margra mati norður í Skagafjörð.Einsöng í þessu lagi söng Hugrún Sif. Góð og örugg innkoma kórsins sem er aðalsmerki hans, að vera ekki með eitthvert fip og fálm, allir sem einn maður. Flott útsetning og prýðilegur einsöngur sem kom frá hjartanu.

Þá kom sumarsession lagið sem allir þeir sem hafa sofið í tjaldi hjá kvennmanni í Vaglaskógi elska. Vor í Vaglaskógi. Gítarar voru í fyrirrúmi við upphaf lagsins eins og allþekkt er og mikill kalarlakórsbragur á söngnum og teseróni flaut niður af sviðinu. Mjög fallega flutt.

Næst var lagið Árið 2012. Fjör og gleði fínn flutningur.

Lítill drengur, mjúkt og vel flutt.

Ég veit þú kemur var næst og sú á rauða kjólnum söng einsöng. Lagið hófst á blæstri, mjög flott, söngurinn góður og kórinn tók vel undir einsönginn enda kominn fiðringur kórfélaga að komast og eitthvað að skemmta sér sem var eðlilegt og sjálfsagt í svona aðstæðum.

Satt að segja var þetta alveg rosa vel lukkuð dagskrá hjá kórnum og þessi lög fara kórnum afar vel og þetta er allt snilldar vel útfært. Kórinn er í eðli sínu og frá fornu fari hefðbundin karlakór með gamlalaginu upprunnin fram á Evindastaðarheið þar sem má heita að hann hafi verið stofnaður, En þarna er eitthvað nýtt að gerast sem fengur væri að fá á disk, ég vildi svo sannarlega eiga þetta í skápnum hjá mér. Félagssvæði kórsins er Austur-Húnavatnsýsla þó lengst hafi Bólhlíðingar og Svínvetningar borið uppi kórstarfið. Ég átti þess kost að starfa með kórnum um nokkurt skeið og var það einkar ánægjulegt, en ég man að ég fékk að fara á æfingu með fóstra mínu og Pétri á Höllustöðum 1956 og fanst það minna skemmtilegt en ég átti og hafði væntingar um og beið allt kvöldið eftir kaffinu til að geta guffað í mig jólakökum og öðru góðgæti, en kórfélagar höfðu með sér nesti og svo var spjallað og er það ekki síður tilgangur að vera í félagsambndi.

Ástarþakkir fyrir fyrir stórkostlegt prógramm. Þetta var menningarviðburður af hæsta gæðaflokki Það er engin spurning í mínum huga.

 

 

 

Góður kostur fyrir bændur prjónakonur og gamla hippa.

Það er ánægjulegt hversu mikil gróska er í framboðsmálum til embættis forseta Íslands og margir að gefi kost á sér. Það gerir það að verkum að engin markhópur ætti að þykja sinn hlutur borinn fyrir borð.

Heimir kynnir sig til leiks í íslenskri lopapeysu og ættu bændur þar með að fá eitthað til að hugsa um að því gefnu að Hannes Bjarnason frá Eyhildarholti í Skagafirði fari ekki fram.

Prjónakonur geta verið stoltar af Heimi og fá þarna ókeypis auglýsingu fyrir vöru sína og list.

Íslenskir hippar voru hér á árum áður hrifnir af lopapeysunni og töldu sig betra fólk þegar í hana væri komið.

Úrvalið í frambjóðendaflórunni er nú þegar orðið ærið og verður vandi að velja sinn mann.

Áhugavert væri að einhver tæki sig til og hugsaði upp einhverskonar punktakerfi  sem einfaldaði það fyrir kjósendu hversu hæfir forsetaframbjóðendur væru til að gegna stöðunni.

Svona almenna hæfileika um málfar og framkomu, mennun og reynslu sem nýtast mætti í starfi, einskonar hrúta- og gimbraskrá  (þið fyrirgefið gott fólk einu sinni bóndi alltaf bóndi, þannig hugsar maður). Það mundi bægja frá kjósendum kvíða á kjördegi sem gæti skotið upp kollinum á þeim degi ef ekkert verður að gert.

Heimir Örn boðar forsetaframboð