Þorsteinn H. Gunnarsson

Hringl í handjárnum

Þetta var ágætt viðtal við Steingrím J Sigfússon og svo sem ekki von að hann sé sérlega ánægður.

Ég er sammála honum að það er slæm þróun að þingmenn noti réttinn til að gera grein fyrir atkvæði sínu til þess að ráðast á andstæðinga sína. Það á að gerast í almennum umræðum, þar sem andstæðingurinn hefur færi að verja sig. Mér fannst mjög mikið um árásir við þessar atkvæðagreiðslur. Ég verð að segja það hreint út að mér finnst þetta heldur ómerkilegt atferli. Þessi réttur er bara bundin við að skýra afstöðu viðkomandi þingmanns í örfáum orðum, en ekki árásaréttur.

Sjálfstæðis- og Framsóknarmenn voru mjög uppteknir af lýðræðisástinni og fluttu tillögur um þjóðaratkvæðagreiðslu í sambandi við þessi mál sem er hið besta mál.

Þegar kæra vegna misvægis atkvæðaréttar landsmanna milli kjördæma kom til úrskurðar Alþingis við upphaf þings tók enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins eða Framsóknarflokks til máls um það mál og voru þó 3 þingmenn í kjörbréfanefnd lögfræðingar. Þar var ekki lýðræðisástinni fyrir að fara. Ekki einu sinni formaður Sjálfstæðisflokksins sem býr í stærsta kosningagettói landsins SV-kjördæmi, ræddi misvægið og hefur hann ekki nema 1/2 atkvæði á við Hóla-Jón. Í kjördæmamálinu er mjög mikill lýðræðishalli sem þarf að leiðrétta.

Þá er spurningin þessi: Hvernig höfðu þjóðaratkvæðakosningartillöguflutningsmenn hugsað sér hlutföll atkvæðisréttar í þeirri atkvæðagreiðslu?

Og varðandi hringlið í handjárnum að þá ættu sjálfstæðismenn að skjóta á fundi upp í Valhöll og ræða það þar, hverja væri réttlátast að setja í handjárn nú um stundir og hringla duglega í handjárnum.

Það er óvarlegt að nefna snöru í hengd manns húsi segir gamalt máltæki.