Þorsteinn H. Gunnarsson

Borgarahreyfingin

Borgarahreyfingin er sjálfsprottin pólitísk hreyfing, sprottin úr grasrót íslenskrar alþýðu og almúgafólks. Hreyfingin verður til eftir bankahrunið þegar í ljós hefur komið að heimskan hefur riðið röftum í íslensku bankakerfi svo og víða í atvinnulífi. Eftir að þjófélagið hefur verið drifið áfram af erlendri skuldasöfnun og stjórnvöld hafa látið í áraraðir viðskiptahalla viðgangast. Markaðurinn átti að stýra öllum athöfnum og hreyfingum í þjóðfélaginu. Þá virtist það bara hafa vera blöff.

Borgarahreyfingunni hefur tekist að bjóða fram lista í öllum kjördæmum sem er afrek út af fyrir sig. Hún glímir við ójafnræði miðað við önnur stjórnmálaöfl sem eru með kjörna fulltrúa á Alþingi og sem fá framlög á fjárlögum miðað við stærð. Af þeim sökum verður Borgarahreyfingin að baka sitt bakkelsi sjálf, til nota á kosningaskrifstofum, en getur ekki farið út í bakarí að kaupa vínarbrauð fyrir skattfé. Eins verða meðlimir og kjósendur hennar að taka myndir hvor af öðrum og láta það duga, því hreyfingin hefur ekki efni á að fara á auglýsinga- og ljósmyndastofur.

Atvinnuleysi hér er orðið gríðarlegt og má búast við að sá stóri hópur horfi frekar til Borgarahreyfingarinnar um ráð og breytingar, en annarra flokka sem nú um stundir snúast um sjálfa sig í leit að fjármunum til endurgreiðslu styrkja sem þeir hafa hlotið fyrir vasklega framgöngu á vettvangi þjóðmála.

Krafan um breytt þjóðfélag og betra skipulag er mjög rík í nú á dögum og þeir sem vilja breytingar leita að sínum möguleikum þar um.

Í skoðanakönnunum hefur fylgið við hreyfinguna verið að vaxa hægt og sígandi og því er spáð að, svo verði fram á kjördag.

Þetta verða spennandi tímar framundan, eins og sagt var fyrir bankahrun, ef fréttist að einhver hefði keypt eitthvað af einhverjum.