Hverning pirruð?

Pínulítið skrítið að saksóknari getur talið sakborninginn pirraðan, en hafa hvorki verið á vettvangi eða lært sálfræði, þó eg geti ekki fulltyrt það Hélt að svo leiðis ástand væri á verksviði sálfræðinga. Það er eins og hálfdregnar staðleysur séu bornar frama til að styrkja undurstöðu væntanlegs dóms.

Ég gæti enganvegin treyst mér til að gefa þann úrskurð sisvona að saksóknari væri pirraður á morgnana ef heimilisfólk væri ekki búiða að elda hafragrautinn.

 Það er borðleggjandi að í þeim aðstæðum sem hjúkrunarfólk hefu verið gert að vinna í, þá hlýtur ábyrgð vinnunveitandans að ver einhver og speglast í líðan og vinnu fólks þe.a.s. framkvæmdavaldið sjálft og yfirstjórn, þó stjórnendur geti lítið gert að laga vinnuvettvang og starfsmenn hugsanlega farnir að fela sig til að vera ekki settir á vaktir sem þeir gera sér væntanlega best grein fyrir að þeir séu ófærir að starfa vegna álags og þreytu og valda þeim ekki.

Um slíkt ástand snérist þegar vökulöginn voru sett til að bjarga togarasjómönnum og fullnægja því að sjómenn hefðu hvíld og rorruðu ekki fram og aftur á dekki og settu löppina óvart í lykkjur og veiðafæraflækjur og rúlluð fyrir borð þegar veiðfærinn væru látinn gossa í hafið.

É vildi ekki vera sjúklingur þar sem  hagsmunir mínir réðust hvort einhver á vettvangi væri pirraður eða reiður.

Það er dásamlegt fólk sem að reyna að bjarga okkur á spítölunum, en saksóknari heldur einhverjum pirringi til haga og hangir þar með þennan meinta pirring og engin sérfræðingur gefið álit þar um.

Heimstyrjaldirar tvær voru skilgreindar í fyrri og seinni styrjöld. Nú erum við í þeirri seinni vegna bankahrunsins vegna þess að það vantar peninga að sögn og þjóðfélagið gengur ekki á öllu strokkum í vélbúnaði eins og sagt er. Þá er það nú heldur grunn undirstaða að um pirring á vettvangi sé að ræða án mælingar og vitneskju.

Vísaði í þunga dóma varðandi kröfu um refsingu

Athugasemdir

[Guðjón E. Hreinberg, 27.5.2023 kl. 13:52]

Þetta kannast ég við. Hef setið í réttarsal þar sem saksóknari bar fram spurningu, og þegar hún fékk ekki svarið sem hún vildi fá (sem þó var siðfræðilega (Ethicaally) rétt svar við siðferðilega (Morally) rangri spurningu), leit hún til dómarans og sagði "sjáðu, hann veit ekki svarið" sem kínkaði kankvíslega kolli - á meðan sat verjandin lúpulegur hjá; því spurningin hafði ekkert með lög að gera, og því ekki til lögfræðilega rétt svar. Þannig gerast dómsglöp (Malfeasance) og lögfest-ranglæti, án þess að fólk átti sig á, og það endar í siðrofi.

Góðar stundir.