Þér hrútar ég kveð yður kvæði. Guðmundur Ingi Kristjánsson Önundarfirði.

Snilldar kvæði eftir karlinn. Menningarbragur að góðu hóteli þarna. Hrútarnir mundu nú gera usla í skóginum og stanga ferðamenn  ef þeir rynnu úr fjallinu (Útlenda) hvað þá? Það er gaman að vera bóndi og geta farið með svona kvæði eftir vestfirskan bónda.

1.

Þér hrútar, ég kveð yður kvæði.
Ég kannast við andlitin glöð
er gangið þér allir á garðann
að gjöfinni, fimmtán í röð.
Í heyinu tennurnar hljóma
við hornanna leikandi spil.
Það bylur í jötunnar bandi
og brakar við stein og þil.

2.

Í hóp yðar stöðvast ég stundum
og stend yður dálítið hjá.
Ég hallast við bálkinn og horfi
í hrútsaugun, skynug og blá.
Ég bökin og bringurnar spanna
og blíðlega strýk yfir kinn.
Þér heilsið með hornum og vörum.
Hver hrútur er félagi minn.

3.

Ég veit yðar látbragð og leiki
er losnar um fjárhúsvist.
Þá gangið þér greiðir í túnið
og gleðjist við atlögur fyrst.
Og margur er merktur og særður,
en minnstur sá hrútur er veik.
Og hugfanginn horfði ég löngum
á hornanna blóðugan leik.

4.

Svo fylgi ég ferlinum lengra.
Þá fagnið þér vorlífsins hag
er fetið þér snöggir til fjalla
einn farsælan góðviðrisdag.
Í háfjalla hlíðum og drögum
er hrútanna kjarnmikla beit.
Og sælt er að standa uppi á stalli
og stara yfir kyrrláta sveit.

5.

Er sólríku sumrinu hallar
þá sést yðar útigangsbragð.
Þér komið af öræfum allir
með aurugan, blaktandi lagð.
Þótt gott væri hnjúkinn að gista
við gróður og útsýni hans
þá lutuð þér herskáum hundum
og hrópyrðum smölunarmanns.

6.

Þar komið þér kátir og feitir.
Ég kannast við andlitin glöð
er haldið þér allir sem hópur
að húsunum, fimmtán í röð.
Á veggjunum villist þér ekki,
en vitið um hurðir og þil.
Svo heilsið þér herbergjum yðar
með hornanna leikandi spil.

5.

apríl 1931

Heimild: Tekið úr Húnaflói- vísna og kvæðasafn.

Guðmundur Ingi Kristjánsson bóndi

Kirkjubóli Önundarfirði ÍS.

Heimild:Sóldagar bls.22-23

Rís lúxushótel í Önundarfirði?

Athugasemdir

[Ingibjörg Ingadóttir (IP-tala skráð) 3.1.2023 kl. 13:28]

Frábært kvæði hjá Guðmundi - og hann þérar hrútana! Man ekki eftir slíku.

[Þorsteinn H. Gunnarsson, 3.1.2023 kl. 16:56]

Takk fyrir innlitið, Ingibjörg. Guðmundur lyftir auðvitða kvæðinu upp í rjáfur  með því að þéra hrútana í fyrstu ljóðlínunni.  Ég átti þess kost að fara þarna um sem dómari á hrútasýningum um Djúpið um 1971 þá var Guðmundur formaður Búnaðarsambands  Vesttfjarða. Við félagar sem vorum að dæma hrúta vorum leiddir til stofu hjá skáldinu. Stofan var mjög klassísk að þeirra tíma hætti, lítil. Stórt massíft borðstofuborð 4-6 stólar í miðjunni, storis fyrir gluganum og pelagonia í  gluggakistunni. Við settir við borðið, eins og heiðursborgar og skáldið sat á dívan til hliðar og svo var spallaði. Hann var mjög séstakur, með kæk á vörum þar sem hann jóðlaði varirnar, viðræðu góður og hélt uppi góðum samræðum fjörlegum og upplýsandi um menn og málefni, að hætti bænda af hans kynslóð. Mjög falleg kvæði í bókinni.