Þorsteinn H. Gunnarsson

Úkraína er hlið inn í Evrópu

Breyttir tímar. Áður fyrr var Einar Olgeirsson sendur með prjónavörur til Sovétríkjana til að hafa vöruskipti á olíu og Rússajeppum við Sovétmenn.

Nú kemur Katrín Jakobsdóttir fram í fjölmiðlum í fallegum kjól þó með rauðan hálsklút. Vel reimaða smarta skó bæði yfir ristina og langsum og ræðir stríð og varnaraðgerðir eins og reyndur herforingi hjá Atlandshafsbandalaginu. Það er nokkur munur á vinstrinu og vinstrinu.

Margur rekur stundum upp stór augu þegar spáð er í þessa breytingu. Það er nú svo í þeim leik sem kallast deilur að þegar sáttaumleitanir takast ekki tekur byssuhlaupið við. Íslendingar voru afar klókir þegar hætta vofði yfir að Þjóðverjar gætu náð Íslandi í seinni heimstyrjöldinni,en þeir voru með kafbáta í Atlandshafinu við að sökkva íslenskum fiskiskipum og drepa íslenska sjómenn, blá saklausa.

Þá voru íslensk stjórnvöld búina að tryggja að breskur her gengi hér á land til að verja landið og engu skoti hleypt af nema upp í sveit með kindabyssu Þar sem bændur skutu vikugamla kálfa af því þeir máttu ekki missa mjólkina í þá. Nóg var nú ómeðgðin í bænum.

Hermennirnir voru svo sjóveikir á leið til landsins að þeir voru máttlausir þegar þeir gengu á land að þeir hefðu tæplega geta háð bardaga ef mótstaða hefði einhver orði.

Rússar eru algerlega búnir að tapa sér. En Pútín hefur haft orð á því að yfirgangur í vestrinu væri orðin of mikill, hingað og ekki lengra. Bandaríkin stæði ekki við alþjóðlegar skuldbyndingar og þess vegna var nauðsynlegt að láta heiminn hrökkva í kút.

Svo flaut hann eins korktappi í flöskuseyti með bréfmiða í með þessi skilaboð þar sem á var rituð á miða að hann væri búin að manna allar stöður við Stóru sprengjurnar. Þannig að öll heimsbyggðin var í rauninni handjárnuð eða svo gott sem er.

Menn segja að það sé góður leikur að að lýsa yfir hlutleysi. Það er ekkert gagn í hlutleysi. Vondir menn traðka á því.

Helst vilja Íslendingar ekki taka beinan þátt í stríði og hafa haldið í þá skoðun lengi. Svoleiðis skoðun er falleg.

Það gæti komið til þess að svona sprengjuvarpa eins og þeir bera á öxlum sínum hermenn í Ukrainu gæti notast við Gerðistangavita í Atlagerðistanga á Vatnsleysuströnd, þar er útsýni fagurt til allra átta og stutt að skreppa í kaffi og graut á vaktaskiptum.