Þorsteinn H. Gunnarsson

Áhugavert að menn gefi sögu okkar gaum. Spái og spekúleri

Það er nú alltaf gama að því þegar menn velti Íslandssögunni fyrir sér, en þar er margt að skoða. Saga okkar er vissulega mögnuð og sérstaklega að við skulum vera lifandi og með stofnanir og stjórnarfyrirkomulag í lægi, burtséð frá talningunni í NV-kjördæmi og þegar Hannes Hólmsteinn fékk bágt fyrir að hafa ekki gert grein fyri tilvitnunum í nóbelskáldi hér um árið.

Í raun er okkar nútíma ríki byggt upp á 70-90 árum miðað við ríki í Skandinavíu og Evrópu sem hafa verið mjög lengi að byggjast upp. Ég sá einu sinni kirkju í Búdapest sem var byggð um svipað leiti sem Ísland var numið. Þar var mikið forskot á Hallgrímskirkju.

Margt er stundum haft eftir gömlum ritum og á það trúað sem heilagan sannleika. Fáein ár eru síðan bloggari tók sig til og las bókina Íslandssaga til okkar daga eftir Björn Þorsteinsson og Bergstein Jónsson gefin út af Sögufélagi Reykjavík 1991.Ég sem hélt að að ég væri fullnuma í Íslandsögunni. Þar voru nú mörg götinn og fróðlegt að bæta við sig. Við höfðum góða kennara í farskólanum og Stebbi á Hóli kenndi okkur landafæði og spurði um hvaða sund væri milli Englands og Frakklands. Þá varð alveg þögn í stofunni á Höllustöðum. Dauðaþögn svo fór Steppi að toga ermarnar á skirtunni fram og þó hrópuðu allir hver í kapp við annan. Ermasund!!!. Landakortið var eina búnaðurinn sem fylgdi farskólanum milli vistunarstaða.

Hermann Pálsson sveitungi minn frá Sauðanesi ritaði mjög góða rannsóknarsögu um Hrafnkells sögu Freysgoða og útskýrði hennar innihald í bókinni Siðfræði Hrafnkelssögu. Samsamaði ég mig vel þeirri sögum, mjög vel, verandi nýbúina að taka stóðhesta Björns á Löngumýri og láta yfirvaldið selja hann. Hann fv.valda karlinn og ég leiguliðinn.

Margt er óútskýrt um gróður og viðarvöxt á Íslandi.

Landið var viði vaxið milli fjalls og fjöru segir í Landnámu. Þetta er nú allgjör steypa nema kannske á Austurlandi.

Þá eru það villurnar í ritunum. Ekki er gott að fara leiðrétta handrit sem maður hefur ekki fyrir framan sig. En ég tel að þarna sé augljós villa. Þarna er kommu villa. Í staðin fyrir viði vaxið, hlýtur að eiga standa víði vaxið. Það hef ég reynt á sjálfum mér með því að grafa milli fjalls og fjöru fyrir vatnsleiðslu.

Þegar ég kom upp í svokallað Hrísholt á Syðri-Löngumýri komu sverir lurkar upp í mokstrinum. Þar var ekki um neinn við að ræða eða skóg, enda fór Ingimundur Gamli til Noregs að heyja sér við í byggingar. Varla hefði hann þurft þess ef landið hafi verið viði vaxið.

Stundum voru birki hríslur notaðar til að þekja þök undir torfristu í peningshúsum en burðarvirkið hefur vafalaust komið frá Ströndum norður, þaðan sem Seðlabankastjóri er frá.

Ekki er óeðlilegt að svona mál komi upp eins og milli Ásgeirs og Bergsveins. Ekki tel ég það nú gáfulegt að ætla að fara í hart í þessu máli fyrr en allir málavextir séu komnir fram.

Það er nefnilega áhugavert þegar seinni tíma menn nenna að velta hagsögu þjóðarinnar fyrir sér.

Ég átti einu sinni í viðskiptum við Júgóslava sem lagaði bát fyrir mig. Hann var lærður skipasmiður. Hann fórnaði höndu þegar hann kom inn í fjárhús mín og skildi ekkert í því hvað ég var með margt. Svo fór hann að tala um fiskiskip okkar og þótti þau nokkuð stór og fór að velta því fyrir sér hver fjármagnskostnaður og olíu eyðsla vær. Þetta er auðvitað nauðsynlegt fyrir hagfræðinga að rannsaka og bera saman við smærri og liðlegri útgerðir Hvað sé þjóðhagslega hagkvæmt og útskýra það?