Með næruxurnar á hælunum

Þegar Víglundur Þorsteinsson var komin í greiðslustöðvun með ættarveldi sitt BM Vallá og var spurður að því hvernig stæði á því að hann hefði ekki skilað ársreikningi til einhverra ára til Ársreikningsskrár, svaraði hann vígalegur og þungur í lund að viðkomandi kæmi það ekki við og ekki væri hann að spyrjast fyrir um það hvernig nærbuxum viðkomandi værir í.

Steypustöðin Vallá er stofnuð 1946 og hefur starfað óslitið síðan og alltaf verið að steypa og steypa. Notað innlent hráefni svo sem möl og sement. Erlendu aðföngin eru bílar og vélbúnaður. Það hafur lengst af setið að þessari starfsemi hér á höfuðborginni, þó svo öðrum steypustöðvum hafi vaxið fiskur um hrygg.

Ekki er gott að segja til um hvernig Vallá hefur gengið að innheimta greiðslur fyrir steypuna í þessi 66 ár en aldrei hefur maður heyrt að þeir hafi ekki fengið greitt með skilum.

Þess vegna er það rannsóknarefni að fyrirtæki og svona mikið ættarveldi sem ætti að standa traustum fótum og getað lagt fyrir til standast smá kreppu sé komið með milljarða í skuld og öfugan höfuðstól og allt niður um sig svo glittir í nærbrækurnar.

Bankinn hefur sennilega talið fyrirtækið það mikið laskað að það væri ekki á vetur setjandi, aukin heldur að lítið væri um, fína drætti í náinni framtíð vegna þess að búið væri að steypa svo mikið og engin eftirspurn eftir steyptum fasteignum nú um sinn.

Þess vegna er það mat mitt að þessi draugagangur og ég vil segja pólitísku málatilbúnaður fv stjórnarformanns sé eins og segir í málshættinum,, Betra er að veifa röngu tré en öngvu", missi algerlega marks.

Víglundur ósáttur og boðar ný gögn

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 30.11.2012 kl. 22:36]

Staðreyndin er sú að Lundinn var kominn með fyrirtækið á hausinn löngu fyrir hrun og jafnvel þó honum væri nánast gefin Sementsverksmiðjan, dugði það honum ekki til að rétta úr kútnum.

Tek undir það að ástæða sé til að skoða hvernig svona geti farið fyrir jafn grónu fyrirtæki og BM Vallá var. Hvernig hægt er að koma því í þrot á stuttum tíma og hvernig hægt er að komast hjá því að laga þann vanda á tímum þegar hvert metið af öðru var sett í steypusölu í landinu. Hvernig hægt var að komast hjá því að rétta fyrirtækið af þegar samfara þeirri gífurlegu steypusölu, fyrirtækinu var færð eina sementsverksmiðjan í landinu.

Viðskipti Lundans, þegar honum var færð Sementsverksmiðjan á silfurfati er einnig þarft rannsóknarefni, hver skuldastaða BM Vallár var við verksmiðjuna og hvernig stóð á því að hann fékk verksmiðjuna fyrir innan við 70 milljónir, sem hann reyndar greiddi aldrei. Þegar þessi viðskipti fóru fram var nýlega búið að endurnýja allan bílaflota Sementsverksmiðjunnar og á þeim tíma var sá bílafloti meira virði en það sem verksmiðjan í heild sér var seld á. Þá voru allir lagerar verksmiðjunnar fullir af sementi, að verðmæti einhverra hundruði milljóna króna.

Það er margt sem Lundinn segir hlaðið skynsemi, enda maðurinn enginn heimskingi. Hann ætti þó að tala varlega um viðskilnað sinn í BM Vallá. Haldi hann áfram á þeirri leið, er eins hugsanlegt að allur sannleikurinn verði leiddur fram. Það er ekki víst að risið verði hátt á Lundanum við það!

[Þorsteinn H. Gunnarsson, 1.12.2012 kl. 09:53]

Sementsverksmiðju kaupin þekki ég ekki nógu vel og vildi ekki fara inn í það mál. En þetta er allra athygli vert hjá þér Gunnar.

Það sem þarf að upplýsa í þessu máli er hvernig getur fyrirtæki sem er með stöðugt fársteymi í 66 ár komist í svona fjárþröng.

Var kaupið of hátt eða greiddu eigendur sér of mikinn arð, eða hvað er í gangi? Væntanlega hefur mölin verið ókeypis framana af.

8 milljarðar eru mikið fé. Það eru 320 blokkaríbúðir. Og það má undrun sæta að bankar og kröfuhafar sætti sig við að tína því fé án þess að forráðamenn hlutafélagsins sæti ábyrgð samkvæmt hlutafélagslögum.

[siggi, 1.12.2012 kl. 12:31]

Veit ekki til þess að Víglundur sé í frændgarði Bensa á Vallá svo ættarveldið hefur hætt með kaupum hanns