Vont mál í Seðlabankanum

Þetta er vont mál þarna í Seðlabankanum með kjör seðlabankastjóra.  Vitað var að það voru einhverjar hnippingar þegar núverandi seðlabankastjóri var ráðinn. Hann taldi að sér hafi verið lofað einhverju um kjaramál.

Forsætisráðherra sagðist svo á þeim tíma engu hafað lofa um kjör. Og í raun var það aldrei leitt í ljós hver hafði lofað hverju. Már þáði stöðuna. Einboðið var að seðlabankastjóri færðis í aukana með kröfur um launakjör þegar nógu langt væri liðið um og hann orðinn fastari í sessi.

Það eiga svo sem allir rétt á því að leita til dómsstóla með sín mál telji menn á sér brotið. En það er óvanalegt að forstöðumaður stofnunar standi í málaferlum við þá stofnum sem hann stýrir, á sama tíma og hann sinnir sínu starfi.

Það er ekki að mínu mati trúverðugt í augum almennings, miðað við það ástand sem er í þjóðfélaginu nú um stundir.

Þess vegna er rétt að ráðamenn velti því fyrir sér hvort ekki sé rétt að seðlabankastjóri víki um stundarsakir eða taki sér veikindaleyfi, á meðan málaferlin standa yfir. Hann hefði þá líka rýmri tíma til að sinna málarekstrinum og það væri engum vafa undirorpið í hvers tíma því væri sinnt.

Eða hver er venjan við svona kringumstæður?

Már í mál við Seðlabankann

Athugasemdir

[itg (IP-tala skráð) 12.1.2012 kl. 19:22]

Það er náttúrulega ekki eðlilegt að starfsmaður fari í mál vegna sinna launamála og haldi áfram starfi sínu.  Þetta er lýsingarmynd þvælunnar sem gengur hér á landi.

[Óskar Guðmundsson, 13.1.2012 kl. 01:21]

Már þarf ólýkt Jóhönnu að standa afleiðiingu orða sinna og gjörða. Er sú ábyrgð enskis virði?

Eða ætti forsætisráðherra hvers tíma m.v. ábyrgð gjörða, að þiggja atvinnuleysisbætur að hámarki?