Karlakór Kjalnesinga Vortónleikar 2010

Karlakór Kjalnesinga hélt vortónleika í Guðríðarkirkju 29. apríl og heldur aðra í dag 1.maí. Efnisskráin var fjölbreytt með einsöngvörum og hljóðfæraleikurum. Stjórnandi kórsins er Páll Helgason.

Tónleikarnir hófust með því að vígður var nýr flygill  sem Ólafur Magnússon kenndur við Mjólku og kona hans Sigrún Bjarnadóttir skólastjóri Hjallaskóla gáfu í minningu afa Ólafs Steindórs Einarssonar.

Kórinn söng Kvöldið er fagur en það var fyrsta lagið sem kórinn söng er hann hóf starf fyrir 19 árum. Góður hljómur var í hljóðfærinu, hljómmikill söngur, raddir jafnar og bassinn naut sín vel.

Fyrsta lag á söngskránni var; Fyrst ég annars hjarta hræri. Öruggur og samstilltur hljómur í innkomunni sem skiptir máli á tónleikum, að fanga athygli tónleikagesta. Næsta lag var; Burt með sorg og sút; Gott jafnvægi í röddunum. Logn og blíða kom síðan, það er vandsungið lag til að ná því saman en það tókst ágætlega.

Sælir verða söngbræður; frumsamin texti eftir formann kórsins. Góður söngur og texti sem á eftir að lifa. Þessi lög voru öll eftir Bellmann. Næsta lag var Búðarvísur við undirleik Kjartans Valdimarssonar sem lukkuðust vel, dimmur og ábúðarmikill söngur. Lagið Í fögrum dal söng kórinn af þrótti, en lagið er lýrískt og elskulegt, þar sem ástin skín í gegn og smugu kórmenn vel á hátón í endirinn.

Svo kom uppáhaldið mitt; Hver á sér fegra föður land, góð byrjun og sungið af mikilli tilfinningu og bassarnir skiluðu sér vel. Það er einhvern veginn með þetta lag að maður verður mikill Íslendingur og tengist landinu sínu vel. ( Án þjóðrembu ).

Vöggukvæði var næst, Einsöng í því lagi söng Jóhannes F. Baldursson, hrein og karlmannleg rödd. Hann fór ágætlega með þetta og kórinn valdaði baklandið í söngnum vel. Á tunglskinsnóttu erlent lag, bassinn góður og hljómmikill - háu tónarnir erfiðir fyrir tenórinn.

Síðasta lag fyrir hlé heitir Húrra-kórinn. Hljómsveit, trompet, básúna, tromma, gítar, bassi, píanó. Þetta var fjörugt lag, gott að syngja í Hljómskálagarðinum á 17. júní í stemmingu.

                                                    HLÉ

Eftir  hlé hófst söngurinn á kvartettsöng You 'll Never Walk Alon sem er hátíðarlag Liverpoolmanna. Erfið innkoma í lagið og erfitt lag en þeir færðust allir í aukana og þetta gekk upp hjá kvartettinum.

Ísland, Ísland, ég vil syngja - hugljúfur söngur. Kórinn hefði mátt taka aðeins meir á í upphafi og vera ákveðnari, jafnvel lyftast aðeins á tánum.

Þú átt mig ein; Einsöngur Sigurður Hansson með hljómsveit. Prýðilegt. Nokkrir háir tónar í laginu sem eru erfiðir. Mikið klappað.

Bésame mucho kom næst; Einsöng í því lagi söng Jón M. Jónsson frá Reykjum. Hljómsveit. Gamalt vangadanslag. Mildur söngur með breiðum fallegur tónum. Flott hjá Jóni, algert tromp.

Ég er komin heim, sem Óðin Valdimarsson gerði frægt hér í gamladaga. Svaka flottur söngur og mátti sjá strákana njóta þess að syngja þetta lag enda er lagið djamm og sukklag og leiðir huga manna og kvenna að böllum í ,,den". Hljómsveitin var angurvær og fín.

 Næst kom lagið Tamning sem er gamla ,,Hafanna kíla". Prýðilegt.

Þar er komið sögu okkar í þessari dagskrá að kallaður er til söngs Bjarni Arason látúnsbarki.

Hann söng fyrst Ég vil elska mitt land sem er eftir Ómar Ragnarsson. Þetta gerði hann með tilþrifum og tilfinningum og var kórinn góður á bak við. Þetta lag var sungið af mikilli föðurlandsást og væntumþykju á landinu. Það reyndi á magnarakerfið og virtist stundum eins og það kæmi ekkó.

Lagið Karen var kraftmikill söngur og gekk allt saman. Þarna þarf að huga vel að samspili mans og hljóðnema vegna þess að mér fannst að það væri á mörkum að kerfið réði við sönginn.

Það er mitt mat að hinir hefðbundnu einsöngvarar í karlakórum eigi ekki að nota hljóðnema. Skapast getur misvægi milli einsöngvara og kórs vegna styrkleikamismunar, sem passar ekki við kórinn. Þetta er öðruvísi farið að mínu mati þegar dægurlagasöngvari er á ferðinni en þá þarf alltaf að passa sig á styrkleikanum og teygja míkrafóninn eftir kúnstarinnar reglum.

Síðasta lagið á söngskránni  My way söng Bjarni ákaflega vel og var gott jafnvægi í söngnum.

Áhorfendur fögnuðu og þökkuðu fyrir sig með lófaklappi og söngveislunni var lokið með nokkrum þekktum karlakórslögum.

Að þessu loknu gekk ég út í vorið með spúsu minni og heyrði í lóu og spóa sem héldu áfram hljómleikum náttúrunnar.