Ný skilgreining leikmanns á Reykjanesi

Það er gaman að sjá jarðvísindamenn segja skemmtilega frá því sem er að gerast teigja og tog, hvernig landið liggur er berggangurinn lóðréttur eða láréttur? Verður gos og verður gos fyrir háttatíma eða verður maður að láta vekjaraklukkuna vekja sig til að missa ekki af neinu.

En hvernig er hægt að skilgreina þetta stóra svæðið.

Reykjanes er eitt stórt eldfjall sem nær út á Reykjanes hrygg og að Bláfjöllum. Allsstaðar er möguleiki á eldsumbrotum Það er með mörgum strompum og lúgum,sem eru fjöll eins og Keilir og Þorbjörn, hólar og dyngjur. Svo eru hingað og þangða á sléttlendi hlerar eða lúgur sem geta skyndilega opnast og þar getur komið upp hraun aldrei með mikilli ösku frekar hraunvella.

Þannig horfir málið frá mér. Mér datt þessi texti í hug frá því að við hjónin vorum að mæla tún á jörðinni Ásbúðum á Skaga sumarið 1969. Okkur var boðið til betri stofu til hádegismatar. Þar voru pelagoníur í gluggum.

Svo leið langur tími og ekkert gerðist, nema þröstur flaug á gluggan og vankaðist kötturinn fékk hann í hádegismat.

Skyndilega opnaðist lúga á miðju stofugólfinu og lítil kerling skaust upp með matinn og lagði hann á borðið og var horfin á svipstundu niður um gatið og lokaði lúgunni. Okkur fannst þetta mjög fyndið. Sem sagt undir stofuni var eldhúsið og þar brann eldur.

Maturinn var góður.

 

„Eins og að horfa á málningu þorna“