Hagvaxtarauki-verbólga-dýrtíð.

Nú þarf að vanda sig þegar farið er að nota þessi orð. Hagvaxtarauki, er væntanlega aukning á framleiðslu atvinnuveganna. Það er að segja meira er framleitt sem er hægt að selja. Þetta kannast atvinnurekendur ekki við og seðlabankastjóri ekki heldur.

Þetta þarf að komast á hreint og ætti að vera auðvelt að komast að því.

Þá er það verbólgan og dýrtíðin hvað er það? Í mínum huga skapast verðbólga þegar verðlag hækkar og launþeginn verður óánægður með sína stöðu og vill samsvarandi hækkun. Sem sagt átök milli vinnuaflsins og eigenda fjármagnsins og framleiðslutækjana, hver á að fá hvað.

Á Hvanneyri var það kennt með bók Ólafs Björnssonar Þjóðarbúskapur Íslendinga að dýrtíð skapaðist vegna vöruskort, sem sagt vöruverð hækkaði vegn vöruskorts. Ekki er gott að blanda þessu saman og tala um verðbólgu í öðru tilfellinu en dýrtíð í hinu orðinu. Stundum geta ýmis svona orð verið notuð í áróðursskini.

Gott dæmi eru uppbætur á innlegga bænda sem oft var leitast við að borga þegar búið avar að selja allt kjöt og kjötreikningurinn var komin með allar tekjur af kjötin og hægt var að gera fullnaðaruppgjör.

Bændur áttu rétt á ákveðnu verði til að ná viðmiðunarstéttunum í kaup, verið var skráð á hvert kjöt-kg í verðlagsgrundvelli. Síðasta greiðslan var gjarnan notð orði uppbætur. Það var villandi því það var ekkert greitt meira en skilt var. Lokatölur mætti það heita. Uppbætur var eins og það væri verið að greiða eitthvað meira- bónus eða eitthvað slíkt. Það var tilhlökkun hjá bændu að fá uppbótina, eins er það með verkalýðinn að tilhlökkun er hjá launamönnum að fá eitthvað af hagvaxtaraukanum, en áhöld virðast vera hvort hann sé til staðar.

Ef hægir á hraða aðfangakeðjunnar gæti orði dýrtíð og hvað á þá að gera. Það verða hagspekingar að upplýsa.

Bændur geta aldrei gefið meira hey en þeir afla, svoleiðis er það Nú hækkar áburðurinn í vor. Helst má ekki tala um það.

 

Ásgeir líkti hækkun launa við öfugmælavísur