Frjálst aðgengi að etýlalkóholi. Tvær sögur.

Það virðast margir halda að það sé Guðs blessun að geta haft  taumlaust aðgengi að víni og keypt eins og menn vilja af áfengi hvar og hvenær sem er. Þetta er því eins menn haldi að þetta sé nærri því þjóðhagslegahagkvæmt og nauðsynlegt. Allstaðar eigi að vera hægt að grípa vínflösku með með sér um leið og mjólkina og laugardagsnammið er keypt.

Þeir sem vilja allt opið og það eigi að vera gnótt til af áfengi allstaðar. Þeir sem eru á móti því eru afturhaldsseggir sem eru ekki skriðnir úr moldarkofunum.

Náð í spíritus frá Austur-Húnavatnssýslu til Sauðárkróks.

Eitt sinn ákváðu nokkrir  gleðipinnar  úr mínu gamla búsetusvæði að útvega sér vín á bannárunum. Það var fengin til þess maður sem átti góða hesta og var vanur ferðalögum. Sagan er sögð eins og mér var sögð hún þar sem ég stóð við efngjaslátt á Löngumýrum í Blöndudal af félaga mínu sem var sannorður maður. Hann fór í striklotu úr Svínavatnshreppi og á vaði hjá Kárastöðum og í gegn um greiðfært skarð í Langadalsfjöllum. Man ég ekki hvaða skarð hann hafi farið, en kunnugir geta getið sér til um það. Sendiboðinn átti að kaupa áfengið hjá apotekaranum á Króknum. Hann hafði 5-7 lítra brúsa með sér, frekar óhentugt, en varða að duga. Það þurfti sko aldeilis að hafa mikið fyrir þessu.

Ferðin gekk vel og var ferjumaðurinn kominn upp úr hádegi í Kúlurétt.  Þar var hafin dráttur og menn orðnir óþreyju fullir þ.e.a.s. Ekki fullir. Tóku menn nú að fá sér og fengu sumir sér gúlsopa. Ágæt bergsvatnsá-dragá var rétt við réttina og var blandið fengið úr henn. Smátt og smátt fóru menn að syngja og minna var hugsað um að draga féið. Stefndi í óefni um miðjan dag og voru menn bara að syngja og skemmta sér, en skítt með skyldurnar. Þeir sem ekki drukku en voru að draga  sáu að hér stefndi í óefni. Myrkur dettur á fljótt á þessum  árstíma og getur verið vandkvæðum bundið að koma fé heim í myrkri og getur fé þá tapast eitthvað út í buskann. Reyndir bændur fóru að ræða það hvort ekki væri rétt að ná samkomulagi við menn og lempa málið og fara með vínið úr réttinni, Jón Jónsson bóndi og alþingismaður í Stóradal gekk í málið og samdi við eigendur áfengisins að farið yrði með það úr réttinni. Voru tveir valinkunnir sómamenn fengnir til að fara með brúsann og áttu að koma honum þar sem ekki næðist í hann. Ekki yrði hellt niður. Bregða þeir nú skjótt við og ríða í austur átt og sem leið liggur í átt að Blöndudal. Eitthvað minnkaði söngurinn en menn drifu sig í það að draga og spjalla um vænleika fjárins og ævintýrin í göngunum. Virtist ver bærileg sátt um málið, enda Jón vanur þrasinu úr þinginu og lagin við að fá menn með sér. Var komið niðamyrkur hjá þeim sem lengst áttu heima að sækja frá réttinni.

Þeir sem földu brúsann grófu hann niður einhversstaðar í svokölluðum Tungunesmúla, auðvitað hafa einhverrir farið og fundið brúsan. En ég man að alla mína æsku hékk brúsi yfir garðanum hjá þeim sem sendur var og ef spurt var um hlutverk brúsans þá var hann til þess að geyma steinolíu í.

Landa framleiðsla og áfall í heimilishaldi.

Eitt sinn var Bergur Arnbjörnsson bifreiðaeftirlitsmaður við störf í Skagafirði og var hann fenginn til af sýslumanninum í Skagafirði að fara á bæ og gera upptækt landabruggstöð á bænum. Þessi saga var sögð af prestinum sem jarðsöng Berg og er hún sú heimild sem ég hef. Bifreiðaeftirlitsmenn virkuðu sem héraðslögreglumenn ef á þurfti að hald, því leitaði sýslumaður til Bíla-Bergs. Bergur klárar sig af málinu og í framhaldi var heimilið leyst upp um skeið og reynt að koma málum í samt lag á heimilinu.

Bergi rann til rifja og hafði samúð með bónda. Hóf hann söfnun og safnaði dágóðri upphæð og afhenti bónda upphæðina og jafnframt að hann skildi nú leggja þessa bruggstarfsemi af. Það gerði bóndin, fékk heimilið og gekk bara vel hjá honum eftir það.

Lýkur svo hér að segja  frá þessum atburðum og sést á þesum málum að hlutirnir þurfa frekar að vera án víns og öll starfssemi að vera í góðu horfi bæði í atvinnustarfsemi og á heimilum. Þó menn vilji gera sér glaðan dag eins og sagt er þá þarf ekkert að vera hægt að ná áfengi á hverju götuhorni. Það er ekki brýn nauðsyn.Hér er alfarið um gróðahagsmuni að ræða en ekki,  einhverja manngæsku eða góðvild. Það kerfi sem hefur þróast hjá okkur Íslendingum dugar alveg eins og það er.  Og mun sú skipan sem menn eru ólmir að koma á valda  meiri vanda í samfélaginu eins og Valgerður yfirlæknirinn á Vogi segir.

„Mun valda meiri vanda fyrir samfélagið“

Stríð og dauði eða kyrrðarstund og friður við Minningaröldur Sjómannadagsráðs.

Hér koma nokkrar myndir frá athöfn við Minningaröldurnar við Fossvogskirkju sem er haldin á sjómannadaginn kl 10:00

 

 

Krans á Minningaröldunum

 

 

 

 

 

 

Sjóliðar af norsku gæsluskipi og íslenskir landhelgisgæslumenn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Gengið að Minningaröldunum.

 

 

 

 

 

 

Íslenski fáninn og minningaröldur.

 

 

 

 

 

 Krans lagður á minningaröldurnar

 

 

 

 

 

 

 

Hjálmar Jónsson dómkirkjuprestur

 

 

 

 

 

 

 

 

 Heiðursvörður

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það kviknaði alltaf í bílum í bíómyndum í gamladaga.

Það hefur nú ekki verið skemmtilegt að ganga í gengnum þessa reynslu. EN blessunarlega voru þau fljót að hugsa og gera hlutina nokkurn vegin rökrétt.

Hér áður fyrri í bíómyndum ef löggana var að elta vonda mannin í myndinni og hann ók út af og fór margar veltur, þá kviknaði alltaf í bílnum. og maður beið eftir því ef það gerðist ekki.

Svo fór að minnka um bílabruna í kvikmyndum, þar til þeir hættu alveg.

Nú er ef til vill kominn ný hætta með rafmagnsbílana hvort þeir eigi það til að standa í ljósum logum?

Bíllinn varð alelda á tæpum 5 mínútum

Skítaveðurfar

Fuglarnir hafa orði sjóveikir kannske horaðir og vanmáttugir og drepist úr kulda og sjóveiki. Lítill friður að afla sér fæðu.

Við reiknum með að náttúran drepi ekkert nema nýfædd lömb að vori. Náttúran er orðin rugluð, öll lögmál gengin úr skorðum. Lægðirnar þeysa upp Norður Atlandshafið og grafa sig niður lík og fellibyljir og það er hvergi hægt að vera úti og júní rétt að koma.

Skíta veður, en svo sem hægt að klæða það af sér, það er bjargráð. Ég hef aldrei orðið vitni að svona hvassviðrishragland eins og nú, undanfarið og þó fylgst með veðri frá 1954. Aldrei á sauðburði og þó var farið til ánna á hesti. Þurfti einstaka sinnum að fara með tvílembu heim vegna þessa að hún fæddi ekki bæði lömbin. Hlýnun jarðar veldur ekki bara stuttbuxna veðri. Það er allt að fara úr skorðum. Eins og stóru veðurkerfin, straumar eru í allt aðra áttir í höfunum og ekki veit ég hvort vísindamenn hafi þetta allt á hreinu, þrátt fyrir allar tölvur og spálíkön.

Öldugangur kann að hafa grandað fuglunum

Hverning pirruð?

Pínulítið skrítið að saksóknari getur talið sakborninginn pirraðan, en hafa hvorki verið á vettvangi eða lært sálfræði, þó eg geti ekki fulltyrt það Hélt að svo leiðis ástand væri á verksviði sálfræðinga. Það er eins og hálfdregnar staðleysur séu bornar frama til að styrkja undurstöðu væntanlegs dóms.

Ég gæti enganvegin treyst mér til að gefa þann úrskurð sisvona að saksóknari væri pirraður á morgnana ef heimilisfólk væri ekki búiða að elda hafragrautinn.

 Það er borðleggjandi að í þeim aðstæðum sem hjúkrunarfólk hefu verið gert að vinna í, þá hlýtur ábyrgð vinnunveitandans að ver einhver og speglast í líðan og vinnu fólks þe.a.s. framkvæmdavaldið sjálft og yfirstjórn, þó stjórnendur geti lítið gert að laga vinnuvettvang og starfsmenn hugsanlega farnir að fela sig til að vera ekki settir á vaktir sem þeir gera sér væntanlega best grein fyrir að þeir séu ófærir að starfa vegna álags og þreytu og valda þeim ekki.

Um slíkt ástand snérist þegar vökulöginn voru sett til að bjarga togarasjómönnum og fullnægja því að sjómenn hefðu hvíld og rorruðu ekki fram og aftur á dekki og settu löppina óvart í lykkjur og veiðafæraflækjur og rúlluð fyrir borð þegar veiðfærinn væru látinn gossa í hafið.

É vildi ekki vera sjúklingur þar sem  hagsmunir mínir réðust hvort einhver á vettvangi væri pirraður eða reiður.

Það er dásamlegt fólk sem að reyna að bjarga okkur á spítölunum, en saksóknari heldur einhverjum pirringi til haga og hangir þar með þennan meinta pirring og engin sérfræðingur gefið álit þar um.

Heimstyrjaldirar tvær voru skilgreindar í fyrri og seinni styrjöld. Nú erum við í þeirri seinni vegna bankahrunsins vegna þess að það vantar peninga að sögn og þjóðfélagið gengur ekki á öllu strokkum í vélbúnaði eins og sagt er. Þá er það nú heldur grunn undirstaða að um pirring á vettvangi sé að ræða án mælingar og vitneskju.

Vísaði í þunga dóma varðandi kröfu um refsingu

Hver er viðsemjandinn um stýrivaxtahækkun?

Seðlabankastjóri segir að ekki hafi tekist að ná þjóðarsátt til að ná verðbólgunni niður og vísar þá m.a á kjaraviðræður og segir launamenn neiti að taka ábyrg og þá verði að beita stýrivaxtartækinu. Fyrst þarf að skilgreina hvað er verðbólga og svo að ræða málefnin út frá þeim punkti. Stóra þjóðarsáttin sem var gerð hér um árið var alvöru og þar voru vettvangsstjórar. En nú er enginn sem er raunverulegur stjórnandi með alsherjarumboð. Launamenn hafa þær skildur að sjá fyrir sér og sínum. Að mínu mati er verðbólga átök milli þeirra sem hafa ekkert að selja nema vinnuafl sitt. Á hinum endanum eru fjármagnseigendur og ýmsir framleiðendur verktakar og þjónustuaðilar sem þurfa ekki að spyrja kóng né prest ef þarf að hækka gjaldið það er bara gert með hækkun þar sem sjálfdæmið ríkir ef horft er á gluggan og reynt að fylgjast með því hvað hinn gerir og hvernig samkeppnin plummar sig. Það er engin verkstjóri á vettvangi. þeir eru úti í heimi á fundum og svoleiðis og láta Bjarna gæta fjárins og koma annað slagið til að láta vita að ríkisstjórnin dregur andan og er til, en ekki í tuskið.

 Engin er  með umboð að semja um hækkun stýrivaxta, bara nefnd sem spekúlerar í töflun og línuritum.

Á fjármála markaði eru nokkrir aðilar. Þeir sem eiga peninga og þeir sem eiga ekki peninga en nokkuð af skuldum, framleiðendur og þeir sem selja vörur. Því miður skil ég ekki  þetta regluverk og system, ef að stýrivextir hækki ekki húsnæðislán og gerir lífið erfiððara fyrir þá sem berjast við skuldadrauginn og leigjendur sem taka fasteignir og framleiðslutæki á leigu. Svo er ég ekki viss hvort samkeppnin er heiðarleg og hvort hún geri eitthað fyrir þá sem eiga erfitt.

Erlendur í Tungunesi lenti með fjárstofn sinn í hríðarbyl, Hann var var svo heppinn að vera með góðan vetrarmann  sem kom féinu í hús. Um kvöldið færði hann stráknum vettlinga og þótti stráksa það nú heldur rýrt. En hafði ekki orð á því eða kvartaði yfir því.

Seðlabankastjóri virðist alltaf kvarta vegna launamanna. Nú þarf hann að vera með alsherjarhugsun og fókusera á stórumyndina en það er erfitt.

Erlendur sem var Dannebrogsmaður kallaði á vetrarmanninn um vorið og fór með hann í lambhúsið þar sem voru veturgamlarær og bauð honum að velja einhvern tiltekin fjölda af gemlingum. Þessa aðgerð sem hann framkvæmdi að láta aðeins vetlinga fyrir björgun fjárins var samkvæmt Erlendi að prófa strákinn, hvort hann væri með heimtufrekju, en svo var ekki.

Seðlabankankastjóri virðist alltaf kvarta yfir launamönnum, en ekki gróðapungum. Hann þarf að vera með alsherjarhugsun og gæta hagsmun allra.

Vinnumarkaðurinn neitar að taka ábyrgð

Sýslumaður trekktur? Fát og pat?

Hef  svo sem fylgst með þessu máli sem íbúi Kópavogs og verið með  hnút í maganum ef maður þyrfti að afhenda eigur sínar vegna ekki nógu vandaðra vinnubragða yfirvaldsins. Það er náttúrlega afleitt að einhver mistök í vandasömum málarekstir hefjist í byrjun máls eins og ég upplif þetta mál, með því að lesa fréttir af því á hundavaði.

Það þýðir ekkert að vera með fát og pat þegar alvaran er á ferðinni. Heldur verða sýslumenn að vera rólegir og ekki mjög trekktir við störf sín. Einn merkasti sýslumaður lýðveldisisins, Jón Ísberg, briddaði upp á nýjung í innheimtu sekta, þegar þjóðvegur 1 var orðin malbikaður norður á Blönduós, þar sem nú er verið að endurreisa tómthúsmannabyggð í smá bæjarkjarna, sem verður á endanum heimsfrægt. Þá var þjóðvegur 1 mesta kappakstursbraut á Ísland, en menn léku  sér að því að aka mjög hratt í gegn um Húnavatnssýlurnar.

Lögreglan á Blönduósi lét ekki snúa á sig og var þekkt að vera í viðbragðsstöðu og sektaði menn miskunnarlaust. Mér skilst að sýslumannsembættið hefði tekið þá nýung upp að gefa ökumönnum kost á að greiða sektina með VÍSA á staðnum.

Auðvitða hefði Kópavogsbær fengið að greiða með VÍSA ef dómurinn hefði farið á hinn veginn.

Svo ein svona gömul saga af umferð á Torfalækjarflóanum  í lokin.

Bergur Arnbjörnsson, Bíla-Bergur var eitt sinn stopp fyrir neðan Torfalæk og bíllinn fór ekki í gang. Veðrið var leiðinlegt, hvass vindur og rigning. Kemur þá maður á bensín Ferguson gömlum og Bergur biður mannin að taka sig í tog, Jú,jú elsku vinur sagði Þóarinn Þorleifsson gamall pakkhúsmaður á Blönduósi. Plymminn, bundinn í traktorinn og lagt af stað. Þetta var töluverður spotti að fara og Ferguson ekki sá hraðskreiðasti, en á Blönduós komust þeir. og Bergur var afar ánægður alveg skrauf þurr, en Þóri rennandi blautur því ekkert hús var á Ferguson. Svo var leyst í sundur og Þóri  hugðist koma sér heim. Bergur segir þá bíddu, bíddu ég er með koníaksfleig hérna í skottinu og snarast og nær í fleigin og bíður Þóra. Nei Bergur minn ég má ekki fá mér,, ég get verið tekinn. Þú verður ekkert teki Leifi minn og hver ætti að taka þig segir Bergur. Jæja vinur það er nú kalsamt að sitja á dráttarvél, Ég er hvort eða ekki með neitt próf. Þess þá heldur svarar Bergur og kvöddust þeir innilega. Svona eiga sýslumenn að vera segir máltækið.

Hæstiréttur sýknar Kópavog í Vatnsendamáli

Þrettán kvíslar í Þegjanda, Þegjandi í Beljanda, Beljandi í Blöndu þó. Blanda rennur út í sjó.

Það getur verið erfitt að taka við stjórnmálaflokki eins og Samfylkingunni sem ekki tókst að stofna,eins og aðvar stefnt og þó.Og eiginlega má segja að Samfylkingin hafi aldrei náð andanum

Gott er íhuga hvernig það tókst ekki að Samfylkja öflum sem standa fyrir félagshyggju og samhyggju. Hugmyndir voru uppi að reyna að gera þetta innan frá og á fá það samþykkt þar. Gera eina tilraun frekar en að fara gömlu leiðina að ætla að setja saman lista í afmörkuðum hópi þar sem úfar höfðu risið með mönnum. Svo var settur saman listi og allt klofnaði tvist og bast og spítanabrakið fór í sérframboð eða stofnaði annan flokk si sona. Gott dæmi um það er þegar Hannibal og Björn Jónsson stofnuðu Frjálslynda og vinstrimenn 1969 og fengu 5 menn 1971 inn á Alþingi.

Svona var þetta allan lýðveldistímann. Smákongar að potast áfram, sprengja allt upp og vígvöllurinn eftir kosningar spítna brak og tómar tunnur. Þá var nú betra að reyna, Samræmt göngulag fornt. En það gekki ekki sumir voru útskeifir, aðrir kiðfættir og og allmargir hjólbeinóttir þannig,  innanbúðarformúlan gekk ekki upp.

Framsókn og Sjálfstæðisflokkur voru ríkjandi með sín héraðsmót. Þar sem voru flutt foringjaávörp og punturæður, Bessi eða Ómar komu og skemmtu fólki, svo var dans og fyllerý síðast atriðið. Þetta gekk þangað til ættarmótin komu inn með samkeppni um fólkið. Þá fóri Héraðsmótin að dala og menn fóru upp til dala og tjölduð þar og vöknuðu í tjaldi með konu sem þeir þekktu ef til vill ekki.

Ég held að þessi formúla Kristrúnar sem er hægt að kalla fyrirframformúlan að segja hvað hún ætlar að gera og lýsa því yir að ef hún ná ekki sigri þá skipti hún bara um yfirhöfn, takk fyrir. Stjórnmál geta verið svolítð lumsk.

En aðalega eru þau að forminu til eins og öræfavísan: Þrettán kvíslar í Þegjanda/ Þegjani í Beljanda/ Beljandi  í Blöndu þó/ Blanda rennur út i sjó.

Fyrst þarf að stofna heimafélag eða vettvangsfélög allt efti hentuleikum um stærð og staðháttu en oftast er best að miða við ákveðið umhverfi og þá samstöðu um málefni sem liggja í loftinu hjá viðkomandi aðiljum, eða stéttum. Síðan er kerfið formað. Hvað margir félagsmenn þurfa að standa að baki hverjum fulltrúa að vera kosnir til að koma fulltrúa áfram. t.d. á landsfund og svo þekkir fólk framhaldið. Félagslög og samþykktir þarf að smræmað að heildar hugsunum og tilgang verkefnisins.

 Þetta er svona í mínum huga þráðurinn sem spinna þarf.

Oft þegar nýir aðilar koma í dagsljósið þá fara þeir um landi til að hlusta, eins og indjána gera. En koma til baka með fáar og smáar tillögur ef þeir hafa þá ekki týnt þeim.

Erfiðasta málið er að almenningur nennir oft og tíðu ekki að stunda skipuleg stjórnmál, en getur haf gaman að því að fara niður á Austurvöll eða aðra staði og mótmæla. Stundum samþykkja svoleiðis fundir tillögur og ekki ber að vanmeta það. En lítið er kaupið að vera í félagsmálu og ætt stjórnmálaöfl að dreifa þeim fjámunum til grunnkerfisins að einhverju leiti sem þeir fá frá ríkinuu. Þetta hefur Egill Skallagrímssson ætlað að gera þegar hann vildi strá gullinu yfir þingheim og var hrapalega misskilinn.

Kristrún segir Sjálfstæðisflokkinn erfiðan

Úttekktarmenn Íslands. Erindisbréf fyrir Kára Sölmundarson o.fl..

Það er gleðilegt að heyra  að þegar hefur eitthvað bitastætt gerst með að hald hefur verið lagt á eigur Rússa í löndum Evrópu. Það er er náttúrlega engin lagabókstafur sem hægt er að byggja eða benda á. En hinn nýji alþjóðar dómstóll væntanlegur fær eitthvað í hendur eftir rökræður í Evrópu.

Þetta er snúið verkefni og flókið og Rússar skilja ekkert héðan af nema þeir þurfi að horfa í byssuhlaup.Svo þora fáir að fara þarna austureftir og mun ekki nokkur maður þora að fara í leiðangur eða fundar herferð til Rússlands, nema þá helst  einhvern  veginn valdaður.

Hugsanlega væri hægt að nota aðferð Sólveigar Péturdóttur fv. dómsmsmála ráðherra með pappalöggurnar. Það hlýtur að vera eitthvað skrifað í bók eða blað um það mál í ráðuneytinu. Drónar eða róbótar kæmu til greina til að leysa verkefnið. En fyrst fer fram almenn umræða í þeim löndum sem hlut  hafa átt í þessum fundi og auðvitað hvort hægt sé að hrista upp í almenningi í Rússlandi sem er nú varla í augsýn. En rússnesk alþýða er ábyrg og vill réttlæti og afinn í bókinni Barnæska mín eftir Gorki heldur hardrægur í uppeldismálum, þó sumir séu hrifnir af slíku uppeldi.

Íslendingar eig sér langa sögu í stórasta land í heimi á útekktum varðandi búsetu leiguliða á eignarjörðum, þeirra sem höfðu ekki skilyrða að nota jarðairnar sjálfir og voru lög sem gerðu það skilt að leigja þær út. Þá voru hreppstjórar til, sem voru mjög flinkir í útekktum á jörðum og uppskriftum á dánarbúum. Voru jafn fljótir að verðmeta diska o grautarskálar eins og meta jarðir og hlunnindi sisvona til verðs og engin skildi hvað þeir réðu yfir mikilli speki hvað það varðaði.

Nú eru þeir allir eða flestir dauðir og þar með sá viskubrunnur farinn forgörðum.

Íslendingar eiga sér stóra sögu, hvað skáldskap og fléttaða sagfræði í þeim. Það getur verið skemmtilegt að koma henni á fram færi inn í þessa umræðu.

Ég hef alltaf verið hrifin af Kára Sölmundarsyni sem elti brennumenn niður á þær slóðir þar sem eldar hafa nú brunnið í Úkranníu. Þá hef ég dálæti á Þorgeir Hávarðarssyni. Hann er góður í svona dæmum. Hér er verkefni fyrir listamenn að glíma við og útfæra, en til þess hefur mér dottið í hug að skipa sérstaka menn með erindisbréf og kaup svo þetta dæmi færi ekki starx á hliðina. Auðvita ætti Evrópa að borga.

Kára og Þorgeiri væri sem sagt sett skipunarbréf, þar sem þeim væri sett verkefnið sem væri búið til sem  bakgrunni þessarra heiðursmanna í þetta verkefni.

Auðvitað væri þeim lofað fálkaorðu og hlunnindajörðum ríkisins þar sem hugsanlega hafa verið vanhöld á greiðslum í gegn um tíðina.

Einhverntíman heyrði ég spádóm frá Nostradamus um Ísland með hlutverk þegar allt væri að fara til fjandans.

„Rússland skal borga“

Reykjavíkurflugvöllur var byggður af Bretanum í seinni heimstyrjöldinni og efnið tekið í Rauðhólum.

Reykjavíkurflugvelli var holað niður í seinni heimstirjöldinni, þegar allt var á tjá og tundri. Hann hefur aldrei farið í neitt skipulagsferli hjá Reykjavíkurborg.

Það er eðlilegt að borgin vilja fá landi sem hýsir nú flugvöllinn.

Að vísu yrðu grunnar húsa þar dýrir vegna þessa að djúpt er á fast og mikil mold sem grafa þyrfti upp og fjarlægja

Það eru gild  sjónarmið og nauðsyn að hafa klárar flugsamgöngur við höfuðborgina vegna fólks sem þarf nauðsynlega að komast til Borgarinnar, ef allt er ófært landveginn og svo sjúkraflug og öryggisflugvöllur vegna náttúruhamfara. Þnnig að ekki er gott að úrskurða hvað á að gera og sérfræðingar geta ekkert gefið uppi um það nema vísa til hvernig vindstrengir munu breyta veðurfari á brautunum. Pólitíkin er eina aflið sem gildir en nú man ég ekki hvernig hlutföllin í atkvæðaseðlinum milli kjördæma eru, svo þar er allt óljóst.

Nú er það svo að við verðum að koma okkur saman að búa í þessu landi. Þéttbýlisbúar eru ekki  neitt að lækka kröfur sínar um landnotkun út á landisbyggðini, t.d. deilan um Blönduvirkjun gott dæmi um allskonar hagsmuni.

Þjóðin á engan pening til að fara í flugvallargerð í Hvassahrauni og það svæði komið í fókus vegna jarðhræringa og eldgosa. Snjómokstri var klúðrað á Reykjanesbraut í vetur þannig að þeir sem eru óvanir að aka í vondum veðrum stræka á það og heimta eitthva sem engi veit hvað er jafnvel raflest sem lítið gefur í aðra hönd, Engin nefnir sjóleiðina með ferju.

Það væri gott að Löngusker væru kláruð með verkfræðilegu mati. Þau eru u.þ.bil 3 ha á fjöru og öll á lengdina og ca 2 m  á hæð  með traustri undirstöðu á bergi.

Hefði verið ráð að nota uppmoskturinn upp úr grunni Landspítala til að lengja norður suður brautina yfir Valssvæðinu út í sjó. Það efni er kannske of lélegt til nota að lengja flugbraut út í sjó. Hrafn  Gunnlaugsson nefndi á fyri tíð hugmyndina um Löngskert og var það í fyrsta skipti sem ég heyrði það nefnt sem möguleika.

Út um allan heim sér maður allskonar verkfræðileg fyrirbrigði sem byggð eru í allskonar skyni. Tenerife er með steypta  grjót hnullunga á norður Atlandshafsströndinni á eyjunni.

 Nú er Framsókn búin að taka við hinu pólitískakefli og við sjáum til hvað gerist. Kannske eiga þeir snjalla verkfræðinga, sem leysa málið?

„Treysti niðurstöðum sérfræðinganna í þessu“