Launamismunur Davíðs og Más

Það virðist sem launamál seðlabankastjóra hafi lent í einhverskonar valdþurrð. Eitthvert loforð hafi verið á sveimi í loftinu sem ekki er hægt að henda reiður á.

Eftir því sem hann segir sjálfur í Kastljósþætt þá spurði hann um launkjörin þegar hann hugði sækja um starfið. Einhver hefur svarað honum og þá var miðað við launkjör sem Davíð Oddson hafði á þeim tíma á meðan hann var enn í Seðlabankanum. Síðan hættir Davíð og er sú saga kunn.

Síðan fer umsóknarferlið á stað og einhverstaðar á leiðinni breytist kaupið og lækkar. Við þessu er ekkert að gera. Venjan er nú að það eru gerðir ráðningarsamningar við starfsmenn og þar hlýtur þetta að liggja fyrir. Annað eru bara munnmælasögur.

Aftur á móti hefur fjármálaráðherra sagt að fv. seðlabankastjóri hafi haft hátt kaup.

Það er nú bagalegt að hafa seðlabankastjóra óánægðan með starfskjör sín en hver er ánægður núna með kjör sín?

Aðalatriðið er að við Íslendingar stöndum saman á þessum erfiðu tímum og hver inni skyldur sínar við Lýðveldið eins og kostur er og segi sannleikann og ekkert nema sannleikann eins og Jóhanna virðist gera.

„Ég segi sannleikann“

17. júní tjald

Þetta mál er nú auðleyst að mínu mati.

Það þarf bara að koma upp stóru 17. júní tjaldi á Lækjartorgi og haf stóran sjónvarpsskjá svo allir geti horft á málaferlin. 

Vilja þinghald í stærra rými

Málefnin

Glæsilegt fólk sem tók til máls í HR. Það er ómetanlegt að kjósendur finni það að fólk vilji starfa að sveitarstjórnarmálum við þær þröngu aðstæður sem nú eru upp í okkar þjóðfélagi.

Það eru náttúrlega málefnin sem fram eru borin sem skipta máli þegar á hólminn er komið.

Nú er aðalatriðið fyrir frambjóðendur að vera sýnilegir á mannamótum og samkomum. Mikilvægt er að heilsa sem flestum. Kjósendur eru afar viðkvæmir fyrir því ef þeim er ekki heilsað með handabandi.

Nú þegar enga styrki er að fá getur verið gott að vera með smárit, einblöðunga og afhenda kjósendum á almannafæri. Kjósendur verða afar hamingjusamir ef þeir fá slíkt og telja að með því sé þeim sýnd athygli og séu einhvers virði.

Tvennt er mikilvægt; það er að ráða umræðunni eins og kostur er og ná í jaðarfylgi, sækja inn í hópa kjósenda sem eru ekki búnir að ákveða sig. Það er ekki gott að vera með of mikið djók. Þá fer fólk að halda að viðkomandi sé vitleysingur og ábyrgðarlaus. En samt gott að vera annað slagið með brandara eða sögur.

Svo er náttúrlega mikilvægt að klæða sig eftir tilefni og aðstæðum. Og að segja ekki einhverja vitleysu. Og leyfa kjósendum að tala og kunna að hlusta.

Hvað sögðu frambjóðendurnir

Aðalöreiginn

Aðalöreiginn í Seðlabankanum vill fá kauphækkun.

Það vilja hinir öreigarnir líka. 

Verkamenn, atvinnuleysingjar, öryrkjar, einstæðar mæður og feður, gjaldþrotafólk, ellilífeyrisþegar og fleiri og fleiri.

Nú má búast við því að seðlabankinn verði ekki samkeppnishæfur nema launin verði hækkuð. Svo verða allir voða hræddir og samþykkja þetta og halda að landið sökkvi ef ekki verður farið að kröfu aðalöreigans. Nú er úr vöndu að ráða hjá alþýðuforingjum og fyrirmönnum.

En það er gott til þess að vita að aðalöreiginn telji sig vera að gera gagn og eigi rétt á kauphækkun.

Laun seðlabankastjóra hækki um 400 þúsund

Hlægileg framganga

Þetta er hlægileg framganga hjá þessum sundlaugargesti að amast við því þó stjórnmálaflokkur vilji reyna að gera sig sýnilegan og bjóða fólki pylsur.

Í stjórnarskránni er mælt fyrir að menn megi safnast saman undir berum himni vopnlausir.

Stjórnmálaflokkar hafa skyldum að gegna og hafa heimildir að safnast saman vopnlausir í almenningum og rabba við fólk og skýra út hvert þeir vilji stefna með þjóðfélagið.

Stjórnmálastarf gengur ekki út á það að safna styrkjum. 

Aftur á móti verða stjórnmálaflokkar að varast að áreita fólk, og er mér til efs að svo hafi verið í þessu tilfelli. Maðurinn gat gengið hindrunarlaust til laugar, og þetta uppþot er bara kjánalegt.

Stjórnmálaflokkar eru hluti af mannlífinu og við verðum að umbera þá hvar sem við stöndum í stjórnmálum. 

Væri aftur á móti frambjóðandi að halda ræðu undir flokksmerkjum í heitapottinum ætti umsvifalaust að taka í taumana.

Kvartar undan kosningaáróðri í sundi

Karlakór Kjalnesinga Vortónleikar 2010

Karlakór Kjalnesinga hélt vortónleika í Guðríðarkirkju 29. apríl og heldur aðra í dag 1.maí. Efnisskráin var fjölbreytt með einsöngvörum og hljóðfæraleikurum. Stjórnandi kórsins er Páll Helgason.

Tónleikarnir hófust með því að vígður var nýr flygill  sem Ólafur Magnússon kenndur við Mjólku og kona hans Sigrún Bjarnadóttir skólastjóri Hjallaskóla gáfu í minningu afa Ólafs Steindórs Einarssonar.

Kórinn söng Kvöldið er fagur en það var fyrsta lagið sem kórinn söng er hann hóf starf fyrir 19 árum. Góður hljómur var í hljóðfærinu, hljómmikill söngur, raddir jafnar og bassinn naut sín vel.

Fyrsta lag á söngskránni var; Fyrst ég annars hjarta hræri. Öruggur og samstilltur hljómur í innkomunni sem skiptir máli á tónleikum, að fanga athygli tónleikagesta. Næsta lag var; Burt með sorg og sút; Gott jafnvægi í röddunum. Logn og blíða kom síðan, það er vandsungið lag til að ná því saman en það tókst ágætlega.

Sælir verða söngbræður; frumsamin texti eftir formann kórsins. Góður söngur og texti sem á eftir að lifa. Þessi lög voru öll eftir Bellmann. Næsta lag var Búðarvísur við undirleik Kjartans Valdimarssonar sem lukkuðust vel, dimmur og ábúðarmikill söngur. Lagið Í fögrum dal söng kórinn af þrótti, en lagið er lýrískt og elskulegt, þar sem ástin skín í gegn og smugu kórmenn vel á hátón í endirinn.

Svo kom uppáhaldið mitt; Hver á sér fegra föður land, góð byrjun og sungið af mikilli tilfinningu og bassarnir skiluðu sér vel. Það er einhvern veginn með þetta lag að maður verður mikill Íslendingur og tengist landinu sínu vel. ( Án þjóðrembu ).

Vöggukvæði var næst, Einsöng í því lagi söng Jóhannes F. Baldursson, hrein og karlmannleg rödd. Hann fór ágætlega með þetta og kórinn valdaði baklandið í söngnum vel. Á tunglskinsnóttu erlent lag, bassinn góður og hljómmikill - háu tónarnir erfiðir fyrir tenórinn.

Síðasta lag fyrir hlé heitir Húrra-kórinn. Hljómsveit, trompet, básúna, tromma, gítar, bassi, píanó. Þetta var fjörugt lag, gott að syngja í Hljómskálagarðinum á 17. júní í stemmingu.

                                                    HLÉ

Eftir  hlé hófst söngurinn á kvartettsöng You 'll Never Walk Alon sem er hátíðarlag Liverpoolmanna. Erfið innkoma í lagið og erfitt lag en þeir færðust allir í aukana og þetta gekk upp hjá kvartettinum.

Ísland, Ísland, ég vil syngja - hugljúfur söngur. Kórinn hefði mátt taka aðeins meir á í upphafi og vera ákveðnari, jafnvel lyftast aðeins á tánum.

Þú átt mig ein; Einsöngur Sigurður Hansson með hljómsveit. Prýðilegt. Nokkrir háir tónar í laginu sem eru erfiðir. Mikið klappað.

Bésame mucho kom næst; Einsöng í því lagi söng Jón M. Jónsson frá Reykjum. Hljómsveit. Gamalt vangadanslag. Mildur söngur með breiðum fallegur tónum. Flott hjá Jóni, algert tromp.

Ég er komin heim, sem Óðin Valdimarsson gerði frægt hér í gamladaga. Svaka flottur söngur og mátti sjá strákana njóta þess að syngja þetta lag enda er lagið djamm og sukklag og leiðir huga manna og kvenna að böllum í ,,den". Hljómsveitin var angurvær og fín.

 Næst kom lagið Tamning sem er gamla ,,Hafanna kíla". Prýðilegt.

Þar er komið sögu okkar í þessari dagskrá að kallaður er til söngs Bjarni Arason látúnsbarki.

Hann söng fyrst Ég vil elska mitt land sem er eftir Ómar Ragnarsson. Þetta gerði hann með tilþrifum og tilfinningum og var kórinn góður á bak við. Þetta lag var sungið af mikilli föðurlandsást og væntumþykju á landinu. Það reyndi á magnarakerfið og virtist stundum eins og það kæmi ekkó.

Lagið Karen var kraftmikill söngur og gekk allt saman. Þarna þarf að huga vel að samspili mans og hljóðnema vegna þess að mér fannst að það væri á mörkum að kerfið réði við sönginn.

Það er mitt mat að hinir hefðbundnu einsöngvarar í karlakórum eigi ekki að nota hljóðnema. Skapast getur misvægi milli einsöngvara og kórs vegna styrkleikamismunar, sem passar ekki við kórinn. Þetta er öðruvísi farið að mínu mati þegar dægurlagasöngvari er á ferðinni en þá þarf alltaf að passa sig á styrkleikanum og teygja míkrafóninn eftir kúnstarinnar reglum.

Síðasta lagið á söngskránni  My way söng Bjarni ákaflega vel og var gott jafnvægi í söngnum.

Áhorfendur fögnuðu og þökkuðu fyrir sig með lófaklappi og söngveislunni var lokið með nokkrum þekktum karlakórslögum.

Að þessu loknu gekk ég út í vorið með spúsu minni og heyrði í lóu og spóa sem héldu áfram hljómleikum náttúrunnar.