Baujuvaktin

Smárakvartettinn í Reykjavík söng nú fallega lagið

Baujuvaktin. Nú er stund að hafa smá baujuvakt.

Þannig er málum háttað að Íslendingar þekkja nú baujur, hafnarljós og þess háttar og svo allir vitarnir við strendur landsins. Mér finnst svolítið ráðaleysi í þessu staðarmáli við Reynisfjöru.

Stundum eru mál ekki í réttri hugsun. Þannig var með innsiglingarljósið í Sjómannaskólanum.

Það var reist byggð fyrir framan hann, leiðarvísirinn sem átti að leiðbeina innsiglinguna í höfuðborgina, þannig að ljósið sem átti að nota við að sigla inn í Reykjavíkurhöfn, var horfið, en það bjargaðist með GPS kerfinu sem er í öllum skipum. Þó má ekki segja að vitarnir séu óþarfir því ljós geta bilað. Þannig að allt vitakerfið stendur þó umsjón með vitunum er væntanlega minni. Svona geta mistökin orðið og er ekkert meir um það að segja.

En væri ekki sterkur leikur að hugsa þetta eliment sem baujurnar svo sannarlega eru, að setja svona 3-4 baujur, fyrir utan ströndina, niður að bestu manna yfirsýn. Þar eiga ljósin að vera en ekki fyrir aftan mannskapinn. Svo væri hægt að spila Baujuvaktina í hátalara og útskýra hvernig málið er vaxið og kynna íslensk sjómannalög. Þetta er fljótlegt en drekinn eða steypt akkeri yrði að vera voldugt svo það færi ekki á stað við ströndina. Baujan myndi svo virka sem neyðarstaður til að halda sér á floti ef eitthvað færi úrskeiðis.

Mér finnst þetta bara góð hugmynd örugg en ekki svo voðalega dýr. Allir mundu ná réttu flugi

Við verðum að efla landkynning  okkar og menningu. Þarna væru slegnar tvær flugur í einu höggi. Menningin og öryggið.

Fiskiskip sem leggur trossuna með bauju í sitthvorum enda trossunar, þannig að hægt er að góma aðra baujuna þegar siglt er rétt að og verið er að draga netin upp.

Svo er lagt upp við eina bauju  þegar áhöfnin þarf að hvíla sig. Einn úr áhöfninni stæði baujuvaktina.

Ég er farinn af vaktinni, amen eftir efninu

Ljósið var gult: Síðustu þrjú slys á sama stað