Þorsteinn H. Gunnarsson

Kristín Eva Ólafsdóttir framtaksöm kona í listum og sérverkefnum.

Kristín kemur hlutunun svo sannarlega í verk. Allar þessar sýningar sem nefndar eru áhrifamikil upplifun að fara á þær. Man eftir Jarðskjálftasetrinu á Hvolsvelli, hvað það var mikil upplifun. Maður varð skíthræddur að setja fæturnar á þann stað sem upplifunin varð og allt hristist. Ég fer ekki að telja upp allar þessar sýningar sem er sagt frá.

En Kristín á nota gott fyrirtæki, Gagarín.

Einu sinni hefur konu í minni heimasveit lánast að komast með verk á Heimsýninguna í París. Það var mjög flott sjal heklað og var verkið fádæma flott. Sjalið var svo fínt heklað, sagði fóstra mín Guðbjörg Ágústdóttir að það var hægt að renna því í gegnum giftingahring meðal stóran.

Nú er Kristín að vinna með sínu samstarfsfólki um síðustu aftökuna á Íslandi, þar sem Agnes og Friðrik koma við sögu.

Skrifari ólst upp með afkomanda í Natansætt . Þetta vissi ég ekki fyrr en ég var orðin rígfullorðinn. En ef við skoðum ættareinnkennið og hugleiðum þá man ég eftir að fram koma ýmsir þættir hjá Eyþóri Guðmundssyni á Syðri-Löngumýri en hann var í horninu hjá syni sínum. Hann var flinkur trésmíður og verkhagur líkt og Natan.

Eyþór var ekki í nokkrum vanda að smíða beisli sem þurfti að skipta um dráttartæki frá hesti til að tengja við dráttarvél. Kjálkarnir sem hestinum var bakkað inn í voru teknir og notaðir sem stoðir í fjárhúsin og svo var notað timbur 1x6 tomma í beislið og allt saman skrúfað með borðaboltum og götin boruð með handborvél. Svo var ég settur upp á og klárinn og teymt undir mér, hann gat fælst við allt þetta skrölt. Þá hef ég verið 9 ára. Ég þurfti bara að stíga á pedala sem lyfti rakstrartindunum upp. Ef klárinn varð spólvitlaus var ráðið við klárinn með þeim hætti að hann var teymdur að næsta sæti og róaðist klárinn við að fá nóg af góðri töðu eftir að hafa brölt í sætinu og orðið stopp þar.

Eyþór byggði 180 kinda hús úr gamlabænum á Syðri-Löngumýri þegar hann var aflagður. Það var vandi að rífa svoleiðis hús án þess að skemma timbrið. Svo gekk Eyþór brattur til starfa með tommustokkinn, hallamálið og sög. Var öruggur eins og þar færi verkfræðingu án teikninga. "Steini minn, passaðu þig á að setja sögin ekki í nagla". Eyþór átti lágmarks verkfærasafn sem hann hélt vel utan um og mátti aldrei týna nokkrum hlut. Einu sinni veit ég að hann keypti fulla fötu af nöglum á uppboði á meðan aðrir keyptu stóla og sleifar. Hann hugsaði um nytsemina. Margt annað nytsamlegt tileinkaði Eyþór sér.

Guðmunda Sigrún Guðmundsdóttir, búfræðingur og bóndi í Brúarhlíð er með ættfræði Natans nokkuð á hreinu.

Eyþór fór oft með amorsvísur þegar við stóðum saman á engjum. Hann var ekki náttúrulaus, frekar en Natan Ketilsson.

Amen eftir efninu.