Skrautlegur lögreglustjóri

Skrautlegur er lögreglustjórinn á Suðurnesjum.

Það hefur mætt mikið á honum vegna eldgosa á Reykjanesi. Þar kemst enginn undan því að hæla honum fyrir dugnað og árverkni vegna fólksins sem hann ber ábyrgð á og hefur lendt í þessum hamförum.

Lítið þekki ég þessi landamæramál, hef sjálfur alltaf þurft að nota vegabréf og mætt í varðturni með tveim vopnuðum vörðum með byssusting skít hræddur og kannsk búin að tína skyrtunni,með gamla gardínu sem hálstau. Sjálfsagt er þessi fólkstraumur til landsins orðinn þannig að vanda þarf til verka eins og dómsmálaráðherra vinnur að og vera með betri aðstöðu. Það er ófært að vera flytja hér inn ætlaða glæpamenn. Mannúð á auðvitað við um sumt það fólk sem vill hér koma og í eðli Íslendinga er það ríkur þáttur sem betur fer í skaphöfn okkar, að ég tel. Forfeður okkar voru flótamenn sem flúðu undan sköttum. Hér komast óreiðumenn oft undan höndum yfirvalda og allskonar óstand í fjárreiðum viðgengst, sukk og svínarí eins og karlinn sagði, sem sagt Óreiðumenn. 

Þegar Miðflokkurinn fer að tjá sig um efni máls, set ég í lágadrifið og trúi litlu um það sem þeir láta frá sér fara. Menn segja að þetta sé einfalt mál með landamæri Íslands, það finnst mér kjánalegt. Vísað er til þess að landamærin eru mjög víðfem, öll strandlengjan þó flestir komi inn á einum stað. Í seinni heimstyrjöldinni tóku njósnarar land hér, t.d. fyrir austan. Voru settir í land á árabát og komust óhultir á bæi og fengu að borða. Þeim hefur verið í lófa lagið að koma með togurum til landsins. Nú ganga njósnarar í sparifötum, víst á hverskonar skrifstofum.

Auðvelt er að komast í góðu veðri á ládauðum sjó á litlum skipum til landsins, Það getur hver og einn ályktað og séð ef menn eru glöggir og ekki upptekknir að fóðar fiskana í sjónum, með því fara með Norrænu eftir hennar áætlun. Ferðamenn og allskonar óútskýrður lýður koma til lands og verða að fara að lögum og reglum. Ef lögreglustjóri telur  að þar vanti eitthvað á og hann geti ekki komist skammlaust í gegnum daginn og ráði ekki við ástandi, þá verður hann að bera sig upp við dómsmálaráðherra um úrbætur, frekar en að vera með köpuryrði eins og það að þegar ,,apinn fer lengra upp í tréið að þá sést betur í rassinn á honum''. Ég hélt að svona orðfæri væri lagt af í samtölum embættismanna við yfirmenn sína  eins er það ekki hlutverk lögreglustjóra að segja að hinn eða þessi eigi að taka pokann sinn. Þarna er lögreglustjóri farinn að stunda stjórnmál. Ég hef skilning á því að ekki sé álitlegt að flytja á stað eða svæði,sem menn hafa ekki áhuga á, ungmenni í  námi í skólum sem eru ekki til á landsbyggðinni það er mikil röskun á stöðu og högum til búsetu og verka, sem menn vilja ógjarnan ekki fara á og er oftast ekki hægt að fá það uppborið, en eins og þekkt er eru Lokinhamrar á Vestfjörðum en ekki á Austfjörðum, þetta er nú það sem mér finnst lögregluforingin hafi tapað mest á og væri maður af meiru að biðjast afsökunar á þessum kjafthætti. Það er skiljanlegt að menn fari að titra þegar þeim finnst á einhvern hátt vegið að sér. Þá er galdurinn að fara hljóðlega um, alls ekki með veggjum en láta aðra bera boðin, t.d. lögmenn og láta skrifa lagaálit. Að öðrum kosti fara mál út í móa og geta farið oní keldur og þýðir lítið að nota aðferð Munkhásen að reyna að draga sjálfan sig upp á hárinu.

En alls ekki fara að líma sig upp við Miðflokksmenn. Það er svo sem hægt að taka sénsin með von um sýslumansembætti, vel að merkja sem er verið einfalda það kerfi og geta öll skjöl gengið hratt fram og aftur um landi.Nákvæmir sýslufulltrúar geta oft og tíðum verið trekktir þegar þeir eru að lesa kaupmála, þinglýsingar á fasteignum. Er þetta vottað? Er þetta á löggiltum skjalapappír? Var þetta skrifað á tölvu? Þar hefur beygurinn ef til vill  oft verið.

„Því betur sést í rassgatið á honum“