Þorsteinn H. Gunnarsson

Hagkvæmni, hagræðing, skuldasöfnun, öfugur höfuðsstóll, gjaldþrot.

ER það ekki kostulegt segir biskupssonurinn í auglýsingunni .Best að nota þetta skemmtilegaorð kostulegt.

Steypufyrirtæki óskar eftir gjaldþrotaskiptum. Félagið hefur haft frítt spil allan lýðveldistíman, að mestu, ókeypi smalartekju og innlent sement og verulega ríkjandi á höfuðborgar markaðinum. Svo fóru fréttamenn að spyrja hvað hefði fyrirfarist mikið fé þarna. Átta milljarðar, sem deilast á viðtökuaðila, banka, lífeyrirsjóði ríkisjóð væntanlega o.frv. Svo hvessir forstjórinn sig. Það er mikið að þið spyrjið ekki hvernig nærbuxum ég er í.

Nú, nú, svo líður tíminn. Erfðaprinsinn sest á ALþingi og steypubílarnir halda áfram að aka um götur borgarinnar. Vinur minn sem byggir húsnæði fyrir stofnanir og almenning, sagði mér að forstjórinn hefði fengið og tekið út gjaldið fyrir steypuna út í hlut í Kringlunar. En hvernig hefur verið farið með það til lúkningu skulda veit ég ekki. Svo gerist að erfðaprinsinn er allt í einu komin með umráð fyrir öllu saman og haldið er áfram að steypa.

Þetta er einhlið þjóðfélagsins sem þarfa að gera uppskurð á og þar getur Verklýðshreyfingin verið afl sem krefst aðgerða og þjóðfélagin stýrt af viti og lánasjóðir vandi sig. Svona þróun er víða í atvinnulífinu. þetta er sukk og svínarí. Ausið er fé í hluti sem eru tæpir. Einu sinni tók alþingismaður sem átti útgerð fyrir vestan lán til að greiða arð út úr fyrir tækinu. Mig minnir að það hafi verið 60 millu.

Stóru nýbyggðu fjósin sem eru komin með gljáfægða aukinn kvóta eru kominn þannig að skuldir hlaðast upp og hefur komið fram að það verði þannig að bankar hirði góssið og allt stefnir í tvísýnu hjá bændum. Þetta kallast hagkvæmi. Ég hef heyrt að þjóðin hafi grætt 3 milljarða á því að fækka mjólkurbúum til hagræðis, þó þeir milljarðar sjáist ekki. Bara kjaftatölur á blaði í einhverju reykfylltum herbergjum. Alla vegna er mjólkinnað hækka samkvæmt fréttum. Margar góðar byggðir eru orðnar jaðarbyggðir og þurkkast út ef framheldur sem horfir Nú er rétt að setja punkt við þessa afglapa þróun. Hún hentar ekki okkur í stóru landi. En málin eru vissu lega flókinn að fara með. En margt gott fólk í stjórnarráðinu sem gæti gert eihhvað og baslar áfram.

Þegar heimskreppan gekk yfir í fyrndinni, þá fengu bændur kreppulánasjóðslán og var þeim þinglýst á jarðirnar. Svo var bændum afhentar jarðirnar, með því skilyrði að gera þær að óðalsjörðum með mynd af ábúendu upp á vegg. Það var skilt. Hjá mörgum bændu gekk þetta þolanlega og þeir stóðu í skilum.