Þorsteinn H. Gunnarsson

Ríkislögmenn verða hæstaréttardómarar

Það er gott að hæstaréttardómarar séu bjargálna menn og séu ekki snúnir niður út af einum grautardiski.

Verr þykir mér þegar ríkislögmenn sem eru búnir að setja gæðastympil á lagabálka, t.d. búvörulögin sællar minningar eru svo gerðir að hæstarréttardómurum og þurfa að fara að dæma eftir lögum sem þeir jafnvel hafa samið sjálfir, þó það sé ekki í þessu tilfelli.

Eftir slíkar ritsmíðar eru menn gerðir að Umboðsmönnum Alþingis.

Búvörulögin eru einn alræmdasti lagabálur sem settur hefur verið og gagnrýndur fyrir að hvíla fúnum stoðum m.a. í riti Sigurðar Líndals: Stjórnkerfi búvöruframleiðslunnar og stjórnskipan Íslands.

Búvörulögin sviptu jarðir réttindum og útilokuðu þær að vera byggðar og röskuðu eignaskiptingu í landinu með mjög frekjulegum og glannalegum hætti, svo litlum vörnum var við komið allt, að kröfu þeirra sem ætluðu að sitja einir að réttinum að framleiða búvörur, en eru nú jafnvel komnir út í horn, með starfsemi sína

En það er gaman að vita að hæstaréttardómarar eru félagsverur og liðtækir í kórum og geta sungið lögin hver með sínu nefi.

En setning löggjafar verður að vera hafin yfir allan vafa og minnstu gagnrýni og verður að standast stjórnarskrá.

Það er mitt mat sem ólöglærðs borgara og sem þarf að búa við löggjöf til að vera frjáls.