Allir geri sitt Besta

 Er ekki um að gera að allir reyni að gera sitt Besta og svoleiðis og allskonar.

Til að rifja upp hvernig skólahald var í sveitum landsins um miðja síðustu öld gríp ég hér niður í grein sem ég skrifaði í Húnavökuna rit Ungmennasambands Austur-Húnvetninga 49 árg.2009 um farskóla.

,,Farskóli var í Svínavatnshreppi þegar ég ólst þar upp. Skólinn var þá á ákveðnum bæjum og komu börnin þangað og var kennt þar. Stundum gengu börn heiman frá sér ef skólinn var á næsta bæ. Farskólinn skiptist í yngri- og eldrideild. Skólaskylda í dreifbýli var frá 10 ára aldri til fermingar. Kennt var að mig minnir 3 vikur í senn og verið svo heima á meðan hinni deildinni var kennt.

Á Höllustöðum var farskóli, þá hjóluðum við Jón Sigurgeirsson, saman, frá Syðri-Löngumýri fram eftir, en vegalengdin er svona 2 km. Stefán Á. Jónsson frá Kagaðarhóli var þá kennari. Hann er snyrtimenni og ágætur kennari en svolítið strangur að mér fannst.

Þennan vetur var haldin norræn skíðaganga sem allir máttu taka þátt í og var vegalengdin 2 km. Stefán kennari mældi vegalengdina samviskusamlega og gengum við að ég held flest þessa göngu. Ég man að eitthvað gekk þetta böxulega hjá Jóhanni Guðmundssyni frá Holti og endaði hann í markinu á einu skíði. Voru nú uppi miklar efasemdir hvort gangan hefði verið lögleg hjá Jóhanni. Endaði málið svo að Stefán úrskurðaði gönguna löglega.

Eitt sinn var ég að fara einn á hjóli í skólann. Krapi var á veginum og sé ég að Guðrún á Ytri-Löngumýri stikar  á mikilli ferð fram eftir. Taldi ég að fljótt mundi draga saman með okkur, hún gangandi en ég þessi riddari á hjóli. Aldrei dró ég hana uppi, frekar dró í sundur með okkur. Guðrún hló þegar við vorum komin að Höllustöðum en ég var vonsvikinn yfir að stelpa gengi hraðar en ég hjólaði.

Ég var líka í farskóla á Snæringsstöðum í Svínadal. Þá var kennari Jósep Jóhannesson frá Giljalandi í Dölum. Hann var traustur kennari og lagði áherslu á að við segðum  þökk fyrir matinn en ekki dönskuslettuna takk. Hann kenndi leikfimi sem fólst í því að gera armbeygjur og ýmsar æfingar. Var þetta gert inn í stofu og þætti sá leikfimisalur lítill nú. Heimilisfólkið hlustaði á útvarp saman á kvöldin. Svo þegar kom að Passíusálmunum ætluðum við að rjúka út úr stofunni en þá sat Jósep við dyrnar og setti löppina fyrir okkur og urðum við að halda kyrru fyrir uns lestri var lokið. Jósep vakti áhuga okkar og annarra á skákíþróttinni og blómstraði hún í Svínavatnshreppi á þessum árum.

Veturinn 1958-1959 var ég í farskóla á Snæringstöðum og Syðri-Grund. Þá var kennari Dómhildur Sigurðardóttir frá Draflastöðum í Fnjóskadal. Hún var um tvítugt, væn kona og þægilegur kennari".

Á Snæringstöðum lauk ég því sem var kallað fullnaðarpróf með einkunnina 8,97 og var dulítið drjúgur með mig. Í minni heimabygg var mikill metnaður að fá háar einkunnir og ég held að flestir hafi verið með um 9, miklar mannvitsbrekkur.

Allar breytingar verða rökstuddar