Þorsteinn H. Gunnarsson

Niðurfærsla fullvirðisréttar í sauðfjárrækt

Hér á árum áður greip ríkisvaldið til þess ráðs þegar offramboð varð á dilkakjöti að færa fullvirðisrétt í sauðfjárframleiðslu niður og var bændum greitt fyrir niðurfærsluna, visst á ærgildi.

Þetta var gert í tveim áföngum annarvegar gátu menn, að mig minnir, samið um 25 % flatan niðurskurð eða hlýtt þeirri niðurfærslu sem yrði endanleg þegar uppgjör lægi fyrir.

Ég lenti í þeirri skringilegu aðstæðum að ég átti ekki að fá bæturnar fyrir niðurfærsluna vegna þess að ég var leiguliði. Landsdrottinn sem var að hálfu ríkið og hinn helmingurinn 7 sveitarfélög kröfðust þess að fá þessa aura. Þessir peningar skiptu svo sem litlu máli fyrir mig.

En ég tók málið til varnar og fékk þingmann minn Ragnar Arnalds til að spyrjast fyrir um það á Alþingi hverjum bæri þessi greiðsla. Þá varð uppi fótur og fit hjá höfðingjum á Alþingi og smákóngum í héraði.

Gengu lærð bréf á milli manna, en ég hélt því fram að þarna væri raskað högum mínum á markaði og því bæri mér greiðslan sem og varð.

Nú er mikið offramboð á skuldum og þá spurningin hvort þessi niðurfærsla hafi verið fordæmis gefandi fyrir ríkisvaldið til annarra hópa.