Málskotsrétturinn

Ég hef velt þessum málum upp fyrir sjálfum mér með svipuðum hætt og frá greinir í máli Þórunnar.

En þó er ég að velta þessu betur fyrir mér og sjónarmið mín að breytast.

Málskotsrétturinn er um tiltekið afmarkað mál og erfitt að leggja mat á hvenær á að nota hann og hvenær ekki. Í raun er forsetinn hlutlaus á meðan hann gefur ekki upp afstöðu sína. Þar af leiðandi er hann ekki að tapa neinu máli á hvern veg sem það fer. Gefi hann aftur á móti upp afstöðu sína fyrirfram er hann í vondum málum. Þannig að slíkar aðstæður eru ekki uppi núna varandi forsetann.

Ríkisstjórnin er aftur á móti í mikilli klípu. Hún kemur málin ekki fram, nema í samkomulagi við stjórnarandstöðuna og/eða forsetan, nái hún á annað borð samningum við gagnaðilann.

Á meðan ríkistjórnin hefur meirihluta fyrir sinni stjórnarsetu þarf hún ekki að fara frá vegna þessa máls sérstaklega og er ekkert kveðið á um það í stjórnarskránni.

Aftur á móti er málið vont og afar erfitt. Það er mín skoðun að það verði ekki leist nema Evrópusambandið komi að því með einum eða öðrum hætti.

Ég er aftur á móti algerlega ósammála Þórunni um að atkvæðagreiðslan skipti ekki máli.

Staðan breytt frá því í janúar