Trégólf í kísilmálmverksmiðju, brandari aldarinnar.

Auðvitað þarf að staldra hér við og gaumgæfa aðstæður og kippa því í liðinn sem nauðsynlegt er að laga og bera saman mælingar sem ekki ríma við heilsufar starfsmanna.

Og endilega að athuga hvort þeir eigi ekki fyrir varanlegum gólfum í verksmiðjuna. Annars þarf að efna til samskota fyrir gólfum.

Vonandi er hægt að laga allt sem aflaga hefur farið og þetta fyrirtæki geti stutt við atvinnulíf á Suðurnesjum, ekki veitir af eftir að herinn fór og margir misstu vinnuna.

Mér finnst furðulegt að verksmiðjan hafi verið hönnuð af þar til skipuðum fræðingum með trégólf.

Það var trégólf í gamla burstabænum sem ég ólst upp í en það var járnmotta í kring um ofninn. En ég held að það hafi ekkert umhverfismat farið fram vegna byggingar hans enda féll hann inn í landslagð og það tók varla nokkur maður eftir honum nema það stóð reykur lóðbeint upp í loftið úr honum á morgnana og það var merki um að fólkið væri komið á fætur.

Stundum gerði maður reykmerki eins og indjánar gera og þá fipuðust gamlir menn við sláttinn og vissu ekki hvaðan stóð á sig veðrið.

En trégólf í kísilmálmverksmiðju það held ég að sé hámark heimskunnar.

Björt: „Nú er komið nóg“