Með næruxurnar á hælunum

Þegar Víglundur Þorsteinsson var komin í greiðslustöðvun með ættarveldi sitt BM Vallá og var spurður að því hvernig stæði á því að hann hefði ekki skilað ársreikningi til einhverra ára til Ársreikningsskrár, svaraði hann vígalegur og þungur í lund að viðkomandi kæmi það ekki við og ekki væri hann að spyrjast fyrir um það hvernig nærbuxum viðkomandi værir í.

Steypustöðin Vallá er stofnuð 1946 og hefur starfað óslitið síðan og alltaf verið að steypa og steypa. Notað innlent hráefni svo sem möl og sement. Erlendu aðföngin eru bílar og vélbúnaður. Það hafur lengst af setið að þessari starfsemi hér á höfuðborginni, þó svo öðrum steypustöðvum hafi vaxið fiskur um hrygg.

Ekki er gott að segja til um hvernig Vallá hefur gengið að innheimta greiðslur fyrir steypuna í þessi 66 ár en aldrei hefur maður heyrt að þeir hafi ekki fengið greitt með skilum.

Þess vegna er það rannsóknarefni að fyrirtæki og svona mikið ættarveldi sem ætti að standa traustum fótum og getað lagt fyrir til standast smá kreppu sé komið með milljarða í skuld og öfugan höfuðstól og allt niður um sig svo glittir í nærbrækurnar.

Bankinn hefur sennilega talið fyrirtækið það mikið laskað að það væri ekki á vetur setjandi, aukin heldur að lítið væri um, fína drætti í náinni framtíð vegna þess að búið væri að steypa svo mikið og engin eftirspurn eftir steyptum fasteignum nú um sinn.

Þess vegna er það mat mitt að þessi draugagangur og ég vil segja pólitísku málatilbúnaður fv stjórnarformanns sé eins og segir í málshættinum,, Betra er að veifa röngu tré en öngvu", missi algerlega marks.

Víglundur ósáttur og boðar ný gögn