Tilgangslaus framboð í Sjálfsstæðisflokknum

Fréttatíminn greinir frá því að svokallaðar lykilpersónur í sjálfstæðisfélagi Garðarbæjar, heimafélags Bjarna Benediktssonar formans Sjálfstæðisflokksins hafi reynt að koma í veg fyrir að eiginkona hans væri kosin landfundarfulltrúi. Þetta er ótuktarlegt athæfi og ekki gáfulegt í upphafi máls og taktlaust.

Mikið er talað um að landsfundarfulltrúar þurfi að eiga val, sem hægt sé að skera úr um í kosningum. Það liggur beinast við að Evrópusinnar innan flokksins komi sér upp frambjóðenda svo fundarmenn eigi eitthvert val og fram fari raunveruleg mæling á styrkleika málaflokksins innan Sjálfstæðisflokksins.

Lýðræðisáhugu Sjálfstæðisflokksins er blendinn. Sjálfstæðisflokkurirnn er búin að vera valdamikill í landstjórninn á síðustu öld og yfirráðagjarn í Borgarstjórn Reykjavíkur.

1905 voru sveitarstjórnarfulltrúar í Reykjavík 15 og hafa verið það lengst af með þeirri undantekningu þegar vinstri menn fjölguðu þeim upp í 21 sem var heimilt samkv. sveitarstjórnarlögu. Sjálfstæðisflokkurinn fækkaði þeim snarlega aftur niður í 15 þegar þeir komust til valda aftu.

Atorkusamur borgarstjóri getur möndlað með fyrirtæki borgarinnar til sölu því ekki þarf að hafa áhrif á nema 7 borgarfulltrúa til að hafa meirihluta um slík mál, eða eins og þokkalega hreppsnefnd út á landi. Ef fyrirsvarsmenn borgarinnar þyrftur að bera slík mál fram fyrir 60 manna borgarstjórnarþing kæmust menn að því hvar Davíð keypti ölið.

Þess vegna er nauðsynlegra að lýðræðishallinn sé leiðréttur í borgarstjórn Reykjavíkur, frekar en verið sé að efna til gervikosninga um formann Sjálfstæðisflokksins.

Sér engan tilgang með framboði