Allir með náttúru á Þjóðfundi

Það er gaman að lesa það sem kemur frá Þjóðfundinum, t.d þetta:

Umhverfismál

• Inn í framtíðina með virðingu fyrir náttúrunni, bættri umhverfisvitund og gagnsærri nýtingu auðlinda. Ég vil hafa náttúru.

 Það verður einhversstaðar fjör í kvöld fyrst allir Þjóðfundargestir eru með náttúru.

Fólk logandi af áhuga

Tilkynning til Þjóðfundar, hlunnindabréf

Þjóðfundurinn er hafinn og þar sem ég var ekki boðaður bið ég alþýðumanna, að taka fyrir hugmyndir mínar um hlunnindabréfum í Íslandsmiðum og óska eftir að Þjóðfundurinn staðfesti þessi sjálfsprottnu náttúru- og frumbyggjaréttindi mín sem íslensks ríkisborgara en hér hafa forfeður mínir dvalið allt frá landnámi

Hugmyndir mínar um hlunnindabréf í Íslandsmiðum setti ég fram í janúar 1997 á miðstjórnarfundi Alþýðubandalagsins.  Er hugmyndin byggð á náttúrurétti einstaklinga til frelsis og sjálfsákvörðunar um eigin auðlind. Er hugmyndin reist á jafnræði borgaranna og kemur úr hugmyndafjársjóði samvinnu manna í Þingeyjarsýslu.

Í bréfi frá Pétri á Gautlöndum til Jóns í Múla er sagt að hlunnindabréf séu frábrugðin almennum hlutabréfum að því leiti að þau njóti minni árlegs arðs en hafa svo forgangrétt að eignum félagsins komi til skipta við upplausn þess. Heimild: Benidikt frá Auðnum íslenskur endurreisnarmaður.

Bréfin eru þannig hugsuð að ráðherra gefur á hverju ári út reglugerð um vísitölu veiðiþols og heildar afla að tillögu vísindastofnunar. Er öllum fisktegundir breytt í eina reiknitölu sem kallast þorskígildi. Þessi tala sem var um áramót 1996-1997, 461.070 tonn, er skipt á milli kosningabærra manna sem var 2.309 kg á kjósanda.

Bréfin þessi geta borgararnir nýtt sér, annaðhvort til að veiða sjálfir, ( gott í kreppu) eða setja þau á leiguuppboðsmarka eða lána þau og láta veiða fyrir sig.

Arðurinn eða leigan  af bréfunum skiptist milli einstaklinga og ríkis í hlutföllum 1/3 og 2/3.

Til að koma í veg fyrir röskun á stöðu útgerða og tímabundna óvissu í sjávarútvegi yrði að leiða í lög forleiguákvæði , sem tryggði rétt útgerða til afnota meðan kerfið væri að festast í sessi og útgerðirna að aðlaga sig og borga skuldir og afskrifa gömul skip.

Þau erfast ekki og óheimilt er að selja þau og veðsetja og réttindin fallið niður andlát borgarans. Þannig halda þau áfram að vera í vörslu þjóðarinnar. 

Þessi hlunnindabréf eru þegar til baka er litið, klæðskerasniðinn við niðurstöðu álits Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Og er ég nú frekar ánægður með að hafa hitt á rétta lausn í þessu máli og það liggi nú fyrir bókfest 12 árum síðar.

Þjóðfundur hafinn

Bíla-Bergur, sögur I

Héraðsfréttablaðið Skessuhorn sagði nýverið nokkrar sögur af föðurbróður mínum Bergi Arnbjörnsyni Bíla-Bergi. Hann er fæddur að Galtarholti í Borgarfirði hinn 17. ágúst 1901 og dáinn 5. janúar 1993. Bergur var skósmiður í Borgarnesi og um skeið hreppstjóri þar. En heyrum nú úr Skessuhorninu:

,, Bergur Arnbjörnsson, oftast kallaður Bíla-Bergur,  var einn af mörgum skemmtilegum mönnum á Skaganum áður fyrrr. Bergur var lengi bifreiðareftirlitsmaður og síðar var hann umboðsmaður fyrir Sjóvá og líka Ford umboð. Hann var með skrifstofu í húsi sem kallað var ,,Skökkin" og  stendur við Suðurgötu gegnt Akratorgi. Bergur var mikill laxveiðimaður og lengi í forystusveit Stangveiðifélags Akraness. Margar sögur eru til um fljótfærni  Bergs en eflaust mjög ýktar og ekki víst að nokkurt sannleikskorn sé í þeim að finna. Þær eru góðar samt.

Tjaldið fylgdi með

Sagan segir að einu sinni sem oftar þegar Bergur var í laxveiðitúr og gisti í tjaldi hafi hann hnýtt tjaldstagið í stuðarann á bílnum þegar hvessa tók um kvöldið. Klukkan sjö um morguninn eftir hafi hann svo drifið sig af stað til veiða eins og venja var, en gleymdi að losa tjaldið. Það fylgdi því bílnum  eftir að veiðistaðnum. Eftir hafi svo legið þeir sem í tjaldinu voru en heimildum ber ekki saman um hverjir það voru eða hve margir. Þetta var hinsvegar á tímum hvítu tjaldanna sem voru botnlaus og var það lán annarra tjaldbúa þennan morgun".