Lítið um rannsókir á því að moka ofan í skurði og litlar mælingar við að meta gagn af því.

Mér skilst að það sé ekki um auðugan garðar að gresja hvað varðar  mælingar hvað þurrkaðar mýrar séu séu að skila til andrúsmsloftsins af kodíoxið C02, en mikið talað um þetta.

IMG_2067Þá eru ekki almennilega vitað hvernig eigi að standa að því að moka ofan í skurði og gera mest allt þurrlendi að flóum og ófærum mýrum. Sennilega lítil umræða sem hefur farið framm um þetta í bændageiranum.

Svo kemur stóra spurningin hvernig á að bæta bændum þann skaða sem þeir hljóta af því að missa nytjaland frá sér, sem þessi aðgerð er í er raun og sann, raunveruleg eigna upptaka.

Ég hef ekkert heyrt um áætlanir þar að lútandi eða viðræður við bændur um þetta málefni.

100_5672Á sínum tíma var mikið talað um súrt regn og það mundi hafa alvarlegar afleiðingar á vöxt skóga og jarðargróðurs.

Skrifari átti þess kost að vera í Svíþjóð í hágróandanum á s.l. ári. Fór hann þá að hugleiða þessi mál og veita eftirtekkt hvort þess sæist merki að tré væru illa farinn eða dauð. Svo var ekki og allt í stífum grænum lit og skógargróður vel á sig kominn nema á svæðum þar sem þurrkar höfðu herjað á landsvæði eins og sagt hefur verið frá í fréttum.

IMG_2989Loftslagsbreytingar eru raunverulegar. Því held ég að sé óhætt að slá föstu, en erfitt að gera sér grein fyrir því hvaða afleiðingar þær hafa. Náttúran starfar eftir mörgum sjálfstæðum lögmálum sem koma mannskepnunni sífellt á óvart. Tilllífun og vinnsla Co2 í blaðgrænu og útskil á súrefni 02. Uppgufun frá höfum við aukinn hita og breytingar í regn og úrkomu, myndun fellibylja o.s.frv.

 Einu sinni var mikil fosfórmengun til umræðu í norskum fjörðum og var talin mikil mengun sem fór yfir öll mörk. Þá komu grænþörungar og átu allan fosfórinn.


mbl.is Tími risavirkjana liðinn
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Skortur á upplýsingum farinn að skaða hagsmuni Íslendinga

Þetta er hörmulegt slys og mikið lagt á aðstandendur, björgunarfólk heilbrigðisstarfsfólk og alla sem hlut eiga að máli.

En lífið heldur áfram og allir verða að mæta því.


Í umfjöllun Sky segir að ein af hverjum fjórum einnar akreinar brúa á landinu séu rúmlega sextíu ára gamlar og margar þeirra standist ekki nútímastaðla varðandi burðargetu og öryggi. Þá vísar Sky til ummæla Katrínar Jakobsdóttur, forsætisráðherra, í kjölfar slyssins um að viðhald á vegum landsins hafi ekki verið nægjanlegt á undanförnum árum og mikil þörf væri á endurbótum.

Sky ræddi við Bergþóru Þorkelsdóttur, forstjóra Vegagerðarinnar, sem sagði að til hafi staðið að skipta um allar einnar akreinar brýr sem fleiri en 200 bílar keyra yfir á dag en fjármagn hafi gert það erfitt.


„Vegakerfið var byggt á síðustu hundrað árum af 355 þúsund manna þjóð og nú erum við með 2,5 milljónir ferðamanna á þessum vegum, svo augljóslega hefur álagið á vegakerfinu aukist til muna,“ sagði Bergþóra við Sky.

Heimild Visir.is

---------------------

Íslendingar hafa nú ekki náð 355 þúsundu þann tíma sem sem þetta vegakerfi var í byggingu. Það má í raun segja að það sé einstakt afreka að koma þó því á sem fyrir liggur í vegagerð hjá svo fámennrar þjóðar. Þeir Íslenskir ökumenn sem hafa ekið þetta vegakerfi hafa að mestu lært að aka það og komist blessunarlega frá því að lenda í slysum, vegna gætni, reynslu og þekkingar á vegakerfinu og landi sínu og veðurfari, sem erlenda ferðamenn skortir.

En nú er svo komið að ekki er hægt lengur að draga það að upplýsa þó það sem nefndin, sem Rannsóknarnefnd samgönguslysa hefur. Því upp er dregin mynd af aðstæðum sem vissulega eru ekki góðar og fólk fyllist réttlátri gremju í garð stjórnvalda sem fólk telur sig hafa verið svikið, fjármunir degnir í önnur verkefni. Þetta er farið að skaða orðspor þjóðarinnar út á við samanber fréttina á SKY og ekki gott ef það fera að hlaðast upp fleiri svona fréttir. Þó það væri svo sem í lagi að þeir sem ekki kunna að aka við íslenskar aðstæður slepptu því að koma hingað.

Það eru sex gerendur þegar slys eiga sér stað að mínu mati.

1. Ökumaðurinn og hans athafnir,

2. Veðurfar, skyggni, úrkoma, hálka.

3. Ástand ökutækis.

4. Ástand vega og umbúnaður hans.

5. Önnur umferð.

6. Umhverfi: Fólk gangandi og hjólandi vegfarendur, dýr, fuglar.

Það þarf að upplýsa hraða bifreiðarinnar þegar hún kemur inn á brúna. Mér skilst að hann liggi fyrir, eða að það sé hægt að nálgast upplýsingar um hann í búnaði bifreiðarinnar, Það ætti varla að spilla heildar niðurstöðum nefndarinnar.

Ökumaðurinn er einn af gerendum þessa atburðar, sem þjóðin er farin að líða fyri með sjálfri sér og að orðspori hennar er að laskast. Ökumaðurinn er í góðum höndu á spítala og meðal heilbrigðisstarfsfólks.


mbl.is Enn ekkert hægt að staðfesta
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Byssurnar frá Navarone og Gandreið á geimöld ævisaga RA

Var að enda við að lesa ævisögu Ragnars Arnalds sem ég fékk í jólagjöf. Hún var spennandi aflestrar líkt og Byssurnar frá Navarone í gamla daga.

Bókin er létt og lipurlega skrifuð og vel útfærð. Skipt í 6 hluta með undirtitlum. Hann rekur lífshlaup sitt í tímaröð sem jafnframt er tími þjóðar hans. Öllum atburðum í Alþýðubandalaginu er gerð góð skil. Fróðlegt og nauðsynlegt fyrir yngri kynslóðina að lesa. Ragnar er prúður og nærgætinn við samfeðamenn sína og tillitsamur við andstæðingana en getur oftast um það hvenær þeir dóu.

Störf sín kryddar hann ýmsum skopsögum eins og þegar gömul konan kom í menntamálaráðuneytið og vildi styrk til hljómleikahalds og helstu rökin voru að hún ætti sennilega skammt eftir ólifað. Hún lét að því liggja og hún mundi ganga aftur  og ofsækja menntamálaráðherra ef hún fengi ekki styrk. Bílstjóri einn lýsti hremmingum sínum við kerfið. Mjög svo skrýtið erindi. Hann þurfti snæri til að toga fótinn af bensíngjöfinn og flytja hann yfir á bremsuna  vegna aldurs og vildi einhverja undanþágu til að fá akstursleyfið endurnýjað. Svo var það nóbelskáldið sem þurfti að glíma við símastaura og allskonar.

Ragnar fór frekar úr miklu annríki, heldur enn að missa af útför ömmu gömlu.

Ragnar lýsir því mjög hvernig sultardropi getur myndast við mikinn kulda ef nef er bogið. Það var í sambandi við þegar þeir áttust við Gunnar og Geir.

Bókinn er hafsjór af fróðleik um stjórnmál og þjóðfélagsmál sem enginn ætti að láta fram hjá sér fara. Afar gott að lesa hana því letrið er svo gott og línubil þægilegt fyrir eldra fólk.

Segja má að Ragnar Arnalds hafi verið brimvörn okkar í því að glopra ekki sjálfstæðismálunum í hendur Evrópusambandinu og var langhlaupari í andstöðunni við erlent herlið á Íslandi.

Öllum þingkosningum og stjórnarmyndunarviðræðum eru gerð góð skil og magnað hvað hann setur sig vel inn í fjárhagsmálefni ríkisins. Hann segir frá lítríkum ferðalögum og margt er skemmtilegt í bókinni. Kaflinn um hinn Mikla flokk sem átti að verað mótvægi við Sjálfstæðisflokkinn er raunalegur og ansi langur en endar eiginlega þannig að það Logar enn, ekki hægt að slökkva í glæðum vinstri- og félagshyggjuafla.

Þá greinir hann frá samtali við Guðjón Skarphéðinsson þegar Guðjón vill fá jeppan lánaðn í partý á Blönduósi. Þar upplýsir Guðjón um atvik í sambandi við Geirfinnsmálið sem ég hafði ekki vitað um.

Og svona væri endalaust hægt að endur segja frá þessari svo vel skrifuðu sögu. Svo voru það auðvitað langar ritgerðir um skáldskapinn og allt það.

Ég man eftir því að einu sinni var haldið málþing með listaspírum um menningu og listir í Alþýðubandalaginu. Einhver ungur maður spurði Ragnar hvort hann gæti skilgreint sig sem listamann.,, Já sagði Ragnar ég er listamaður, hef verið alla mína ævi á lista"

G- listinn var góður listi.


Jól í gamaldaga. Jólasveinar teikuðu mjólkurbílinn

 

Syðri-LangamýriÉg er alinn upp í torfbæ - burstabæ - sem var allur viðarklæddur að innan. Hann var ekki stór en notalegur og þar bjó bjargálna fólk. Jólin voru sérstakur tími.

Á aðfangadag  kláruðu piltarnir gegningarnar á fyrra fallinu. Fjárhús voru birgð svo sem kostur var til að ekki fennti inn og dýrunum liði vel. Það var farið snemma í fjósið og ekki örgrannt um að kúm væri frekar hyglað með meiri töðugjöf og mingrað mjólkurdreitli í kálfinn. Við það var miðað að vera kominn inn fyrir útvarpsmessu kl 18 þegar heilagt var orðið. Ekki mátti spila, en allir voru á kafi í bókum um jólin.

Mikill hangikjötsilmur var í bænum og þegar farið var að líða að því allra heilagasta voru ljós tendruð, olíulampar, olíulugtir og kerti og sett inn í hvern króka og kima og var þetta allt saman mjög hátíðlegt.

Ég lenti í miklu taugastríði fyrstu jólin mín í sveit árið 1954 þá 8 ára gamall. Átti von á jólapökkum frá fjölskyldu minni, en á Þorláksmessu hafði engin pakki borist í hús og færð farin að þyngjast í sveitinni.

imagesEkki var laust við að ég væri kominn með skeifu og væri farinn að beygja af og orðinn heldur hnípinn. Fóstra mín taldi í mig kjark og fullvissaði mig að gjafirnar rötuðu á leiðarenda.

IMG_2479Á Þorláksmessukvöld, seint, kom mjólkurbíllinn en bílstjórinn átti  heima í næsta hrepp kenndur við Bólstaðarhlíð, Bóas Gestur Magnússon, blessuð sé minning hans og kom hann með alla jólapakkana. Jólasveinarnir hafa sennilega teikað mjólkurbílinn og bundið sleðan aftan í bílinn. Bóas átti systur sem kom yfir Húnaflóan í Húnavatnsýslu Ríkeyu Kristínu Magnúsdóttur húsfreyju á Eyvindarstöðum gift Steingrími Bergmann Magnússyni Þau áttu 5 börn þar á meðal Guðrúnu Þórunni Steingrímsdóttur húsfreyju á Bollastöðum og Maríu Karólínu húsfreyju á Brandsstöðum og síðar á Leifstöðum, nú til heimilis á Auðkúlu. Þetta fólk er allt af Pálsætt af Ströndum. Dugnaðarfólk og vel gert.

Ég varð glaður og átti góð jól í 94 ára gömlum burstabæ að Syðri-Löngumýri og þakklátur þessum frænda mínum sem ég vissi ekki þá að væri frændi Sumarfrí 2007 072minn. Bóas var einstakur maður og greiðvikinn og börn hændust að honum. Það voru drjúg margir Strandamenn sem komu yfir flóan í leit að atvinnu, ástinni og búsetu.

Endurrituð bloggfærsla  með viðbót.

3ja útgáfa


Engir verkfundir haldnir?

Þetta er hið furðulegasta mál. Engir vekfundir virðast vera haldnir um framgang verksins? Hvernig gangi, hvaða efni eru notuð hvernig rýmar staða verksins við kosnaðaráætlanir.

Svona til sýndar sýnis stjórnkerfið borgarinnar ekki virka. Í húsfélögum virkar þetta allt öðruvísi en borgin nær ekki þeim staðli. Ef ráðist er í kostnaðar miklar framkvæmdar í fjölbýlishúsum er löggjöf mjög ströng um hvernig ákvarðanir eru teknar og framkvæmdir unnar og fjárhagsrammi ákvaraður og verða veruleg vandræði ef útaf er brugðið. Þegar verk er hafið eru svokallaðir vekfundir haldnir með verktaka, eftirlitsmanni og fulltrúa frá húsfélaginu. Þar eru rædd vinnubrögð og komist strax að því ef verkið er að leggjast á hliðina og eitthvað sem ekki stenst kemur í ljós sem þarf að fara yfir. Jafnvel getur komið til þess að kalla skuli saman húsfund og taka nýjar ákvarðanir. Allt bókað á staðnum og ákveðið hver á að gera hvað.

Raunar hef ég vissu fyrir því frá minni hendi að stjórnkerfi Reykjavíkurborgar virkar ekki sem skildi og þar kemur Laugarnesmálin upp í hugann þó þar sé að vísu ekki um fjárhagslega framm úrkeyrslu að ræða. Aðalega að embættismenn vinna að því er virðist ekki vinnuna sína og stjórnkerfið bregst löturhægt við því þó eitthvað sé dregið fram á fundum og lögbrot fá að þrífst án viðurlaga og er í raun skóli fyrir lögbrjóta, þannig að þeir sem vinna byggingarvinnu eða standa fyrir verkum hjá borginni, sjá það augljósa. Það má allt því að það er ekkert sagt við því.

Það er t.d. alger vanvirðing við Ummboðsmann borgarbúa að það er ekki farið að hans áliti t.d. í máli nr 13/2013 og ekkert gert með það eins og það blasir við mér og embættismenn að því er virðist dottandi eða ókomnir úr sumarfríum. Þeir hjá borginni eru góðir að smíða fuglahús, lengra nær það varla.

En í Kópavogi þar er gott að vera, miklar framkvæmdir, biðskýli spretta upp eins og gorkúlur á vegum bæjarfélagsins. Á meðan ekki er hafin framleiðsla á nýjum biðskýlum fyrir Reykjavíkurborg.


mbl.is „Fleira en ábyrgð eins manns“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Reif feikna kjaft við veghefilstjórann

Maður hét Jónas Vermundsson og starfað hjá Vegagerðinn á Blönduósi lengi en er nú dáinn. Blessuð sé minning hans. Það var nú ekkert grín í gamladaga að að hefla vegina. Sveitavegirnir voru mjög mjóir og auðvelt að missa hefillinn útaf. Oft var lítið malarlag og menn voru stundum að hefla mold inná og fengu skömm í hattinn. Oft var farið mjög snemma að hefla, klaki varla farinn úr vegunum sem lýsti sér þannig að víða voru drulluslörk sem gúlpuðust upp úr veginum eins og graftrarkýli og ekkert að gera annað en að slétta yfir. Seinna fóru menn, eftir að kranabílarnir komu, að krafs uppúr þessu og moka því í burtu, sem var ekkert annað en móhella og mold og setja frostfrítt efni í holuna. Voru það snyrtileg vinnubrögð, tákn um meira verksvit og betri fjáhag Vegagerðarinnar. Oft voru bændur með slóða í eftirdragi til að slétta þetta þegar þeir komu með mjólkina út eftir. Þannig batnaði vegurinn hvert ár.

Jónas var eitt sinn að hefla Blöndudalinn framm eftir. Þetta þóttu mikil tíðind að sjá hefil.

Poki með salti var á vegkantinum við skurð sem þurrkaði veginn upp. Jónas rak hornið óvart í pokann svo hann þ.e. pokinn, valt oní skurðinn. Ég varð voða reiður, lítill stubbur og hugðist taka Jónas til bæna þegar hann kæmi út eftir og sat fyrir honum því ekki lagði maður í það að elta hefilinn og stoppa hann.

Nú, nú, hittir nú Jónas þennan fokreiða dreng og stoppar og gefur sig á tal við mig. Ég helli úr skálum reiði minnar, eins og Blöndudeilana sé skollinn á og alsherjarstríð blasi við. Jónas var hálf hissa á þessum litla tappa og lætur sér fátt um finnast og mögnuðust þá ræðuhöldin. Málinu lauk þannig að Jónas taldi að þessi poka skjatti ætti fyrir löngu að vera kominn heim að bæ. Hver bæri ábyrgð á því, hm og beindi máli sínu til mín? Og skellti hurðinn og ók af stað. Sá ég svo hefilinn hverfa norður sveitina. Auðvitað hafði ég tapað þessari orustu og horfði á pokann niður í skurðinum. Svo var vegurinn óhjólandi á eftir. Þetta var allt hið versta mál.


mbl.is Á sama vegheflinum í nær 26 ár
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ellert skorar

Ellert skorar og Bjarni reynir að verjast, með bundið fyrir ermar og lofar engu.

Þá datt mér í huga saga af bónda nokkrum sem varð að skríða inn í tóttir þar sem var mikill músagangur, Bóndi hnýtti fyrir skálmar og ermar svo mýsnar skriðu ekki inn á hann.

Kátur kláraði hann gjöfina á beitarhúsunum og rölti niður brekkuna og heim. Í miðri brekku varð honum mál að pissa. Bóndi rennir nú niður  og þreifar fyrir folanum en finnur ekki. Í staðin fyrir það skýst út mús. Hvert í logandi hvernig gat þetta átt sér stað hugsar bóndi en hlær mikið. Auðvitað hafði músin skriðið niður hálsinn á bónda og niður bringuna, en bóndi taldi það vera folann sem væri að dingla sér í hálsmálinu.

Já bændur geta átt mikið undir sér, stundum.


mbl.is Ekki í fótboltaskóm á Alþingi
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Vetrarbeit roskins fjár á útbeitarjörðum

TungunesErlendur Pálmason Dennebrogsmaður í Tungunesi ritaði grein í Þjóðólf 1852 að beiðni Lestrarfélags Svínhreppinga um vetrarbeit sauðfjár.

Endursögn:

Þar kom fram að best væri að vera ekki með ofmargt fé í hverjum hópi  helst innan við 100. Þetta er skiljanlegt því auðveldara er að fylgja slíkum hópi eftir og hafa vald á öllum aðstæðum. Tungunes hefur líka sem beitarjörð gefið möguleika á að beita í allar áttir vegna legu bæjarhúsa. Norður á flóa, norður í brekkur, niður í nes, suður í brekkur og upp í háls eða hjalla. Hægara er að fylgjast betur með hverri kind í litlum hópi og afla vitneskju um ef eitthvað er fara úrskeiðis hjá einstaklingnum og hvort fleiri eru að lenda í því sama svo sem minkandi holdstig og veikindi. Þá taldi hann að best væri að byrja að beita fyrst lengst frá fjárhúsum og láta féið ekki valsa um stórt svæði í einu. Semsagt spara landið og klára uppskeruna á hverju svæði og færa sig svo nær húsum eftir því sem liði á. Hvenær ætti að fara að hýsa var reglan sú: Þegar kindin þýddi ekki bælið sitt. Margskonar ávinningur væri að því að hýsa fé. Féðið lenti ekki í hrakningum kæmi vont veður fyrirvaralaust, slagveður eða hríð. Féið væri betur búið undir það að fara á beit daginn eftir. Væri þurrt, eyddi ekki orku í ráp og hefði grið fyrir dýrbit þegar rökkva tæki. Svona beitaraðferð krafðis mannafla sem nóg var af góðum vetrarmönnum.

2012-09-28 11.23.30Margt fleir benti Erlendur á svo sem um húsavist og umhirðu þar og kunnáttu yfirstöðumanna. Þessa grein fékk ég með tilvísun úr Sjálfsævisögu Björns Eysteinssonar sem var mikill beitarmaður sauðfjár eins og kunnugt er fyrritíðar mönnum.

Svona vísind hafa svo sem enga pragtíska þýðingu núna og þó. Hægt vær þó fjarlægt væri að selja hey til Evrópu og beita ef gnægð beitar væri innan seilingar á bújörð.

Sjálfur hefur síðuhöfundur prufað að standa yfir fjárhóp sér til lærdóms og eins til að spara hey svo ekki þyrfti að kaupa hey hjá heysala, því viðkvæðið var, alltaf, þegar komið var að kaupa, þá hafði heyið hækkað í verði.

 


Samgönguvandræði á Ströndum

Er ekki ágæt höfn í Norðurfirði? Ég þekki það ekki nógu vel, en er ekki hægt að nýta samgöngur á sjó að vetri til og gæti það ekki verið hagfelldara fyrir ríkið?

Sumarfrí 2007 016Mínir frændur fóru þarna um þvers og kruss að vetri til, voru að vísu oft á litlum bátum og lentu í hættum sem ekki var svo sem til fyrirmyndar, en um þetta er hægt að lesa og fullvissa sig um að samgöngur á sjó eru kostur og við Íslendingar vanmetum það mjög.

Mér er nærtækt að koma sjónarmiðum systur minnar Halldóru Gunnarsdóttur á framfæri hún er nú Hrafnistukona en var mikill sjóhundur hér áður fyrr, lifir báða eiginmenn sína, skipstjóra og vélstjóra. Hún skammast sín fyrir að þjóðin hafi ekki strandferðaskip hvað þá heldur millilandaskip. Svo geta verið flóabátar, en slík útgerð er vafalaust erfið í rekstri.

En að skjótast með fólk inn á Hólmavík ætti nú að vera gerlegt.


mbl.is „Alls engin“ viðbrögð við neyðarkalli
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Jólapakkar Stundarinnar tíndir framm

Stundin verður framm að jólum að tína framm eitt og anna úr samkvæmi sem, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hélt þarna á Klaustursbarnum.

Ég held að þjóðin sé í raun ákaflega sorgmædd yfir þessu öllu og ekki gott að vita hvaða ráðstafanir hún gerir. En það er vísast nóg eldsneyti í harðar aðgerðir og ómögulegt að sjá hvenær reiðin fær útrás.

Margir að hugsa um þetta 100 ára fullveldisafmæli. Hvernig ætli svona umræða ef hún nær til ungmenna og barna, virki á þau.

En Sigmundur sleppur af því að hann er formaðurinn.

Þessi skipan að vera með stjórnmálaflokka er eitruð blanda. Því þeir standa saman um allskonar spillingu eins og akstursmálið sýnir og svo að þeir hafi forræði á að senda menn í frí á kostnað ríkisins ef menn skandalisera á obinberum vettvangi þannig að málin gleymist sem fyrst og ljótu þingmennirnir settir í skammarkrókin sem er náttúrlega engin skammarkrókur heldur huggulegur sófi heima með vínglas. Svo geta þeir skipt um flokka eftir að hafa horfið úr öðrum flokkum og alltaf fá þeir inngöngu.

Hugsanlega væri hægt að hafa einmennigskjör annað hvort bundnar eða óbundnar kosningar, en þá eru menn hræddir um ringulreið. En þá gætu menn myndað flokka þegar þeir væru komnir til Alþingis.

Til að mynda þingflokk væri hægt að hafa blönda af þeirri aðfer eins og strákar völdu í gamladaga þegar þeir velja í fótboltalið. fyrst voru þeir bestu valdir inn í liðið en þeir lakari sátu efti.

Í goðaveldinu gátu bændur valið sér hvern þeir hefðu sem goða o.s.frv. Menn gætu sest í þingflokk sem væri verið að mynda væru þeir samþykktir

Ég næ til dæmis af hverju  þingmaðurinn sem nefndur er í fréttinni ræðst allt í einu á Eyglóu Harðardóttur og fer að skíta han út, sjálfur sýslumaðurinn væntanlega á þeim tíma í Vestmannaeyjum, er þetta mannvonska eða heimska? Nema hvortveggja sé.


mbl.is „Galin kerlingarklessa“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband