Forseti Alþingis á ekkert að skipta sér af þessu máli

Eins og ég skil hlutverka forseta Alþingis þá er hann fundarstjóri og stjórnandi þingsins í húsakynnum Alþingis.

Hann er ekki siðameistari sem þarf að skipta sér af þingmönnum út í bæ. Þess vegna er best að Steingrímur láti kyrrt liggja og fari ekki að bera þetta mál inn í þingið.

Þetta er ekki þjóðmál.

Nokkrir menn sem hafa mist stjórn á sínum aðstæðum um stundarsakir vegna ölvunar. Látum málið deyja sem fyrst eftir að hlutaðeigendur hafa beðist afsökunar. Menn voru að reyna sig í hrossakaupum en áttu ekki peninga til að gefa á milli. Það var allt og sumt.

Afur á móti mætti einhver í þinginu sem hefur mannaforráð fara að hvetja þingmenn til að halda frjálsa þjóðmálafundi út í bæ og upp í sveit og framm með ströndum til að gefa kjósendum færi á að ræða auglitis til auglitis við kjörna fulltrúa. Þá væri færi á að menn sýndu að þeir væru nóbelmenn. Það er að verða undantekning að þingmenn gefi kost á slíku, nema í mjög þröngu aðstæðum og þá oftast í formi fyrirspurna.

Steingrímur þarf ekkert að vera í rusli og jafnar sig vonandi á þessu fljótt. Hann kemst í veislu á Bessastöðum í kvöld. Hann ætti að stuðla að því að lögregla væri á Bessastöðum, ef það brytust út slagsmál.

„Óverjandi og óafsakanleg“ ummæli

Pissað á fjármálakerfið

Mér dettur helst í hug saga af nágranna mínum fyrrum sem var oddviti sinnar sveitar og hét Björn Pálsson og var stórhöbbðingi á Löngumýri.

Úfar risu með Svínhreppingu og Vatnsdælum út af fjárennsli milli afréttanna Auðkúluheiðar og Grímstunguheiðar í fyrndinni.

Björn fór á sáttafund inn í Vatnsdal og tók með sér tófuskyttu og meindýraeyðir sveitarinnar í ferðina og þóttist vel mannaður.

Þegar hann kom á hæðina fyrir ofan Hnjúk dróg hann út lókinn og pissaði fram Vatnsdal. Hinir gerðu eins. Þá sagði Björn:,, Nú skelfur Vatnsdalur".

Nú er ástandið svipað allir skjálfa á beinunum þegar Verkalýðshreyfingin dregur fram kanónurnar.

Er komið stríð? Er búið að setja Alþingi götunnar? Mér er spurn?

Ásandið er mjög alvarlegt og það hlýtur að verða gerðar hliðarráðstafanir, svo stóra sviðsmyndin sé skýr svo nútíma stjórnmálamál sé notað.

Almenningur vill ekki sjá áframhaldandi núverandi þjóðfélagsþróun.

Menn pissa ekki í skóinn sinn lengur.Fólk pissa bara á það sem því sýnist.

Einu sinni vistaðist vinnukona á bæ í óþökk fv. húsbónd síns. Fyrrum húsbóndi hennar kom að athuga um hagi vinnukonunnar.

Vinnukonan gekk tignarlega á móti bónd og lagði hann í hlaðvarpan á klofbragði og meig yfir hann og sagði: ,,Þetta skaltu hafa andskotinn þinn fyrir alla harðýgðina." Þetta sagði sannorður maður mér sem var fæddur fyrir aldamótinn 1800/1900.

Þetta með fjárrennslið, það er ekki gott mál. Bara að tún tíkurnar fari ekki að skríða undir girðinguna, þar sem er meira gras. Hver veit nema það eigi eftir að gerast?

Sýna meiri ábyrgð með að fjárfesta ekki

Hjátrú og hindurvitni, með fv. forseta

Nú eru uppi hugmyndir í dægurmálaumræðunni út á Tenerife að Ólafur Ragnar Grímsson gerist verndari landbúnaðrins og fæðuöryggis á Íslands.

Jón Bjarnason af Ströndum þar sem galdramenn stunduðu kukl sitt fyrr á öldum tekur þetta upp á bloggsíðu sinni og gerir að því skóna að þetta væri sterkur leikur.

Það er bagalegt með suma Moggabloggara að þeir leyfa ekki umræður á síðum sínum og því er ekki hægt að komast í návígi við þá á sínum heimaslóðum og ræða við þá, þ. e. á þeirra bloggsíu. Þar fara fremstir í flokki Hannes Hólmsteinn og Björn Bjarnason og Jón Bjarnason. Við þessu er ekkert að gera þeir ráða þessu.

Varðandi verndarkraftinn í Ólafi þá efast ég um það að hann sé til staðar. Þyrfti að gera einhverjar prófanir á því áður en slík ákvörðun er tekinn. T.d með því að athuga hvort hann geti bægt stórrigningum frá þegar hey lægi þurrt á velli og biði samantekningar. En ég veit hvað átt er við: Að nýta áróðursgetur Ólafs til að tala máli landbúnaðarins.

Þjóðin var alinn upp við hjátrú öldum saman. Ekki mátti láta hrífu liggja með tindana upp þá færi hann að rigna. Mjög slæmt að byrja heyskap á mánudögum osfrv.

Einn sjómaður benti mér á að þegar talað væri um fæðuöryggi  þjóðarinnar væri aldrei minnst á að oft væru allar frystigeymslur  fullar af fiski sem hægt væri að grípa til.

Staðreyndin er sú að landbúnaðurinn væri fljótur að leggjast á hliðina ef skorið væri á aðdrætti og fluttning á aðföngum, ef til stríðsátaka kæmi. Sú þróun til meiri hagkvæmni sem nú á sér stað er heldur ekki lóð á þá vogarskál að styrkja fæðuöryggið að mínu mati. Öflugasta baráttutækið í fæðuörygginu væri að sem flestir byggju í dreifbýli, gætu verið með smábúskap og gengið til veiða á fugli og fiski. En það er ekki í boði og nútímamaðurinn stæðist ekki þá áraun.

Besta vopnið til að gera mönnum kleift að komast af, er þekkingin.

T.d er hægt að veiða fisk án þess að eiga bát. Það er gert með því að leggja net á lágfjöru og vitja svo netanna eftir háflæði. Þetta reyndi bróðir minn á Hornströndum eitt sinn við mikinn fögnuð göngumanna og var mok veiði og allt grillað. Líklega hafa forfeður okkar gert þetta þó ég hafi ekki rekist á það í texta.

Varðandi sauðfjárræktina væri afbragð fyrir menn að lesa sjálfsævisögu  Björns Eysteinssonar og ævisögu Lárusar í Grímstungu og bæta við lesturinn grein eftir dennebrogsmann Erlendar Pálmasonar í Tungunesi sem heitir: Um hirðingu roskins fjár á útbeitarjörðum um vetur sem birtist í Þjóðólfi 1952. Með þá þekkingu að vopni væri hægt að komast af með lítil hey og mjög takmarkaða vélvæðinu og aðföng, en skrimmta samt.

Held að Ólafur Ragnar bjargi ekki þessum málum. Aðalatriðið, eins og svo oft áður, er að vera skynsamur og velta málum fyrir sér.

Ólafur hvattur til að gerast verndari

Halldór Jónsson á Furðuströndum og Jón Magnússon hrl, fjölflokka- og lausafylgismaður , efast um áherslur VG í efnahagslegu tilliti á bloggsíðum sínum nú um stundir og krefja Katrínu Jakobsdóttur forsætiráðherra svara

Ætli Furðustrandir eigi sér ekki lögheimili í bókinni ENDMÖRK VAXTARINS, sem kom fyrst út í Bandaríkjunum 1972 undir heitinu Limits to growth. Á bókarkápu segir svo um innihaldið:

Boðskapur ritsins er í senn brýnn og vafningslaus:

,,Mannkynið fær ekki ætlað sér þá dul að margfaldast með sívaxandi hraðan og láta efnislegar framfarir sitja í fyrirrúmi án þess að rata í ógöngur á þeirri vegferð"

Þannig farast framkvæmdanefnd Rómarsamtakanna orð í upphafi þess rits, en samtökin fólu sumarið 1970 nokkrum vísindamönnum við Tækniháskólann í Massachusetts að kanna slíka höfuðþætti sem fólksfjölda, matvælaframleiðslu, iðnvæðingu, mengun og notkun auðlinda, sem verða ekki endurnýjaðar.

Skrifari var á fyrirlestri í gær hjá dr. Hrönn Egilsdóttur um súrnun sjávar þar sem mælingar á ph gildið virðist fara hratt lækkandi, en það hefur þær afleiðingar að lífverur sem nota kalk til að mynda skel eiga erfitt uppdráttar.

Skrifari benti á að um 1970 hefði mikið verið rætt um súrt regn og það mundi leiða til eyðingu skóga. Urðu margir skíthræddir og þar á meðal skrifari. Skrifari var á ferð í Svíþjóð vor er leið áður en skógareldarnir blossuðu upp. Ákvað hann þá að gefa gaum ástandi gróðurs þó ekki væri um formlega rannsókn að ræða. Hvarvetna blasti við öflugur vöxur jarðargróðurs og fannst ekkert einasta tré sem var illa á sig komið.

Hrönn benti á það að einmitt eftir þessa umræðu eftir 1970 hefði víða í Evrópu verið hafist handa um að stöðva vöx mengunar eins og kostur var frá iðjuverum og allri þeirri mengun sem hönd á festi t.d brennisteinsvetni og slíkum óþrifa skaðlegum lofttegundum.

Skrifari er ekki mikill heimsendisspámaður og telur að náttúran finn sér farveg til að komast af fyrir sína parta.

Gamall maður sagði við skrifara eitt sinn að það yrði heimsendir á hverjum degi og jafn vel oft á dag, nú hvernig þá spurði skrifari, ja í hvert skipti sem einhver deyr verður heimsendir.

Jörðinni er alveg nákvæmlega saman um mannkynið en mannkynið verur að hafa jörðina í jafnvægi svo það komist af.

Þessvegna er alveg nauðsynlegt að gefa allri breytingu á vistkerfum gaum og far vel með auðlindir og spara aðföng.

En þeir fóstbræður Halldór Jónsson og Jón Magnússon ættu að hætta spyrja Katrínu Jakobsdóttur spurning. Lesa þessa bók, Endimörk vaxtarins og hlýða hvor öðrum yfir og spyrja svo hvern anna. Svo getur sá svarað sem hefur meira vit.

Sjómannafélag Íslands

Mér til gamans og ykkur til upplýsingar langaði síðuhafa að grennslast eftir Sjómannafélgi Íslands og hvetja fólk til að skoða heimasíðu þess, sem auðvitað er hægt með því að googla nafnið og þá kemur upp heimasíðan með upplýsingum, en ég set svona eitthvað hrafl af heimasíðunni og upplýsingar svo hægt sé í fljótubragði að kynnast félaginu og skapa umræðu.

Málefni félagsins eru í sviðsljósinu og mikil valdabárátta og ekki gott að átta sig á hvað er þarna á ferðinni og hvernig lög snúa að þeim ágreining sem uppi er.

Um okkur

Skrifstofa Sjómannafélags Íslands er að Skipholti 50d, 105 Reykjavík.
Símanúmerið er 5511915 og er skrifstofan opin frá kl. 9:00 - 16:00 alla vikra daga.
Hægt er að senda fyrirspurnir á [e-mail]

Sjómannafélagið var stofnað 23. október árið 1915.

Sjómannafélag Íslands varð landsfélag árið 2007. Félagið hóf starfsemi sína í Bárubúð við Tjörnina sem Hásetafélag Reykjavíkur þann 23. október árið 1915 en í ársbyrjun 1920 var nafni félagsins breytt í Sjómannafélag Reykjavíkur.

Saga sjómanna er samofin framfarasók íslenskrar þjóðar alla 20. öldina og það sem af er þessari öld. Fyrir um eitt hundrað árum var íslenskt samfélag eitt hið fátækasta í Evrópu, en þjóðin hafði kjark og þor ........
Hér má lesa meira um sögu Sjómannafélags Íslands

Heimild: Heimasíða Sjómannafálgs Íslands.

Sjómannafélagið á marga góða kosti í orlofsmálum, falleg hús og vel staðsett.

Á síðunni er sagt að það sé ekkert mál að gerast félagi strax í dag og ýti maður þá á hnapp sem stendur á Skoða og þá kemur allt upp sem við á éta.

Þannig að ég hvet alla til að skoða síðuna.

Sjálfur get ég ekki stillt mig um að birta sögufræga mynd af íslenskum sjómanni en myndin er eftir Jón Kaldal og hefur hún verið á sýningum og í Sjómannatímaritum

Höfðinginn er Þorvaldur Matthías Magnússon fæddur 19. ág. 1895 að Fæti undir Folafæti í Súðarvíkurhr Móðir: Júlíana Þorvaldsdóttir Þorsteinssonar bónda á Fæti við Ísafjaraðrdjúp. Stjúpmóðir Karitas Skarphéðinsdóttir Ísafirði. Þorvaldur var lengi háseti á síðutogurunum. Síðast bátsmaður á Ingólfi Arnarsyni. Hann fékk viðurnafnið Íslandströll því hann var svo sterkur. Hann átti ekki kost á því að fara í Sjómannaskóla vegna fátæktar. En hálfbræðrum hans. Þeim Þorsteini, Skarphéðni og Svanberg  lukkaðist það vegna harðfylgi móður þeirra Karítasar. Þessari sem var alltaf í sparifötum þegar hún reif kjaft. Óskar Magnússon albróðir Valda fór í sjómannaskóla, svo öllu sé til skilahaldið.

Guð blessi íslenska sjómenn.

 

Hugmyndir eru uppi um að frysta verkfallsjóði verkalýðshreyfingarinnar strax til að lama hana

Uppi eru hugmyndir um að reyna að gelda verkalýðshreyfinguna með því að frysta fé hennar.

Halldór Jónsson segir í færslu sem ber heitið RAGNAR ÞÓR steytir hnefann, á bloggsíðu sinni: ,,Miðað við skipulag á stéttarfélögum og stjórn þeirra blasir við hversu úrelt þetta skipulag í kjaradeilum er. Upphlaupsmenn láta kjósa sig í valdastöður með örbroti atkvæða félagsmann. Út á það ætla þeir að stefna þjóðinni í verkföll að eigin smekk." Segir Halldór

Það má vera að heldur ýtarlegir atkvæðagreiðsla ætti að eiga sér til að fara í vekföll. Maður er bara ekki dómbær á það.

Síðan kemur aðalmálið hjá Halldóri

,,Ég held að það fyrst sem verði að gera er að setja atkvæðagreiðsluskyldu á verkalýðsfélög með verkfallsrétt. Það næsta er að frysta alla fjármuni félaga vinnumarkaðsins í byrjun verkfalls. Enginn fái aðgang að sjóðum meðan vinnustöðvun stendur.  Feira gæti komi til ef fólk vill bara nota hnefana en ekki heilann."

Hann er seigur Halldór og segir umbúðarlaust hvað hann vill.

En hvernig á þessi aðgerð að bera að. Væntanlega þarf atbeina Alþingis til þess. Ekki liggur fyrir hvort meirihluti sé fyrir slíkum lögum. Kannske er komið eitthvert leynisamkomulag sem halldór veit af, skritíð ég skrifa Halldór alltaf með litlum staf og þarf sí og æ að leiðrétta mig. Það væri þá spurningin að allur hagnaður atvinnulífsin væri frystur í leiðinni og athugað hverning hann er til kominn og myndaður.

Einu sinni kom upp umræða á fundi sem ég var á fyrir u.þ.b. 50 árum um það hver væri uppspretta verðmætasköpunnarinnar og hváðu menn það væri augljóslega að fjármagnið væru uppspretta auðsins annað kæmi ekki til greina. Þá kvað Ólafur Einarsson sonur Einars Olgeirssonar upp úr með það að uppspretta auðsins væri vinnan. Þetta er auðvelt að útskýra.

Ef byggja á hljóð skilrúm eins og er verið að byggja víða í þéttbýli t.d. á Hafnarfjarðarvegi í Kópavogi mundi ekkert gerast þó efninu yrði sturtað á vekstað. Það væri ekki fyrr en rúta með verkamönnum kæmi að eitthvað færi að gerast. Vissulega þarf að kaupa efnið, Þannig vinnur fjármagnið og vinnuaflið saman, en fjármagnið er ensím, hvati, en vinnuaflið frumuppspretta. Þess vegna á vinnuaflið alltaf skýlausan rétt í arði eða hlut í gróða fyrirtækja, þettar er alltaf spurning hvernig það hlutfall á að vera. Það sem aðallega hefur kveikt elda sem nú skíðlöga í er einmitt að stjórnendur og forstjórar sem best vita hvernig reikningurinn stendur hafa krafsað til sín háar upphæðir sem launauppbætur sem eru alveg út í bláinn að mati alþýðunnar. Svo auðvitað ákvarðanir Kjararáðs. Þar liggur hundurinn grafinn. Reiðin sem af því hlýst er krepptur hnefi sem Halldór lýsir svo vel í færslu sinni á Mogga blogginu.

Hann er vel ritfær hann Halldór enda fjölmenntaður verkfræðingur og ætti að getað reiknað þetta gróðahlutfall fjármags og vinnu fyrir verkalýðshreyfinguna, frekar en að vera hella olíu á eldinn.

Það er nefnilega afar skrýtið að fjármagn er verðtryggt en ekki vinnuafl.

 

 

Samband ríkis og kirkju byggist á samning um yfirtöku ríkis á eignum kirkjunar.

Samband ríkis og kirkju byggist á samningi um yfirtöku eignum kirkjunnar, góðum hlunnindajörðum sem ríkið tók þegjandi og hljóðalaust undir sig, sem prestar höfðu lífsviðurværi af og er þaðan komið,, að fá brauð". Það getur svo verið endalaust deilumál hvort þetta hafi verið góður samningur.

Prestar sáu um uppfræðslu barna og að prófa þau í fræðunum. Kirkjan gerði það í aldir. Það má segja að það sé einstætt afrek að halda þjóðinni lesandi og skrifandi og þar kom ríkisvaldið ekki að málum. Allt ókeypis eða þannig. Það gætu komið bakreikningar út af þessu, ef farið væri að hreyfa við málum.

Jarðir geta gefið af sér  markskonar arð og nytjar og þess vegna voru prestar ef til vill nokkuð sjálfstæðir, þegar til kastana kom og tóku mikið þátt í samfélaginu og fylgdust með sóknar börnum sínum öðru vís en nú er gert.

Nú eru þessar jarðir sumstaðar komnir undir lóðir í þéttbýli.

Amen eftir efninu.

Næst ætla ég að fjalla um hugmyndir sjálfstæðismanns um að frysta allar eignir verkalýðsins í verkfallsjóðum. Það er eins og maður hafi það á tilfinningunni að hópar Sjálfstæðismanna haldi að þeir séu einir í landinu.

Vonbrigði með ummæli Bjarna