Er ketilsprenging væntanleg á Reykjanesi ?

Ég minnist þess að hafa farið á umræðufund upp í HÍ þar sem verið var að ræða um að auðlindina heitt vatn gæti verið takmörkuð og voru þarna tveir prófessorar á öndverðum meiði.

Annar lýsti því þannig að heitt vatn gæti minnkað og ef gengið væri hart fram í því að dæla upp úr svæðinu gæti myndast undirþrýstingur á svæðinu sem virkaði þannig að kaldur sjór gæti brotið sér leið inni í rýmið sem væri mjög heitt og það gæti virkað þannig að þar yrði mikil sprenging. Þetta er eftir minni og ég vona að þetta sé rétt hjá mér. Nenni ekki að fara að googla málið, það geta aðrir spreytt sig á. Mér fannst þetta mál býsna athyglis vert.

Hvítir gufustrókar sjást á svæðinu

Jarðskjálfti

Fann öflugan skjálfta núna rétt áðan. Var að lesa Fréttablaðið upp í rúmi. Þetta voru svona 2-3 bylgjur og svo andartaks hlé en svo kom annar skjálfti og þá stökk ég út í garð.

Áætla að skjálftin gæti verið yfir 4 stig, ágiskun eftir fyrri persónulegri reynslu.

Maður á alltaf að taka jarðskjálfta alvarlega. Er ekki bersta vörnin að standa í hornum og nú kom sá þriði og hér rugguðu bókaskábar nágg, dogg, dokk, nú fer ég út og fer ekki inn fyrr en ég frétti meira.

Skjálftahrina á Reykjanesskaga

Tómbólur og fatamarkaðir

Auðvitað á Fréttablaðið að bjóða verkalýðshreyfingunni fríar auglýsinar á forsíðu og það mætti nota í áföngum. Fyrst væri hægt að auglýsa ef á ferðinni væru tómbólur og fatamarkaðir á vegum verkalýðshreyfingarinnar. Svo mætti doka við fram að 1. maí og auglýsa kröfugöngur og allskonar samkomur verkalýðshreyfingrinnar. Einnig hvar væri kaffi á boðstólu 1. mai.

Þá væri ekki ónýtt að blása til málfunda á baráttudeginum og bjóða allskonar fólki þar sem verkalýðshreyfinginn lýsti hugmyndum sínum um framtíðar þjóðfélag og skiptingu á landsins gæðum og afrastri vinnunnar. Ræðutími væri alltaf skorinn við nögl þegar utanfélagsmenn bæðu um orði. Forsíðan væri skreytt með rauðum lit og fánum. Svo auðvitað afsökunarbeiðnina skrifuð með hástöfum og loforði að gera svonalagað aldrei aftur.

Svo gætu blaðamenn sagt skrítlur á forsíðunni og farið með gamanmál og hvernig samkomulagið er á miðlinum og hver á að hlýða hverjum.

Vill forsíðu Fréttablaðsins undir afsökunarbeiðni

Til eru ráð frá Jóni Guðmundi Gunnlaugssyni Brúarhvammi Biskupstungum

Mér sýnist nú börn vera á eilífu iði þegar maður fer framhjá leikskóla. En það má vel vera að þetta sé rétt að unglingum vanti hreyfingu, þrátt fyrir alla þá peninga sem eytt er í íþróttamannvirki.

Það er líklega á undanhaldi að börn séu látinn bera út rusl og skreppa í búð, Enda er fyrirkomulagið þannig að verslun hefur færst í stórar matvöruverslanir og fólk vill versla miklu mæli.

Bjartur í Sumarhúsum sagði stundum við börn sín. Farið út að vinna. þá spurðu þau og hvað eigum við að gera. Bara eitthvað. Þetta var móðurinn. Þrátt fyrir mikla baráttu kvenna fyrir ýnsum réttindum og feninisma, virðast þær ekki geta látið syni sína fara með ruslið út. Fyrir jól kom út bók sem fjallaði um viðfangsefniði Send í sveit. Af lestri þeirra bókar má ráð að börn haf mikið verið á ferðinni við snúninga, verk og leiki. Hvað sjálfan mig varðar en bloggari er alinn upp í sveit. Þá vor kýr reknar í haga á hverjum morgni um 3km leið þegar talið var fram og aftur. Mikið verk var að mylja húsdýraáburð þegar verið var að vinna á túnum fyrir sprettutíð. Sauðburðurinn taldi ófá hlaupin, mörkun og rúningur krafðist endalausra snúninga og mikillra spretthlaupa, ef ær voru ekki með réttu lömbin þegar þeim var sleppt.

Við hýsingu við fjár á haustin þurfti að ná fé heim og við vetrarbeit bæði haust og vor var mikið gengið og hlaupið. Fólst það oft á miklu langstökki þegar verið var að stökkva yfir keldur og á næsta þúfnakoll. Gat þetta veri langar leiði sérstaklega þegar fé elti snjóröndina lang upp á hálsa. Ca3-5km. Nú er þetta allt aflagt emð breyttum búskaparháttum og vélvæðingu

Ég þekkti mann Jón Guðmund í Brúarhvammi við Haukadal í Biskupstungum Hann kom oft að sækja áburð í Áburðarverksmiðjuna í Gufunesi en þar vann ég oft á vorinn. Jón þekkti Sigurð Greipsson í Haukadal. Jón átti nokkur íslandsmet í langhlaupum og var í ÍR. Jón átti býsna fróðlegan feril í málarekstir og hafði oft sigur.

Ég hitti Jón oft þegar ég var kominn suður. Hann sagð að hann þyrfti að komast upp í heilbrigðisráðuneyti einmitt  til að vinna bug á því viðfangsefni sem hér um ræðir. Hann sagðst að það væri minnsta mál að lagfæra þetta.

Borga börnum og fullorðnu fólki fyrir að hlaupa skammta leiðina á hverjum degi. Það þyrfti ekki að ver flókið kerfi til að fá það til að ganga upp og satt er það nú með allri tölvutækninni bara bera úrin sitt upp að sjálfsala með peningu í og málið leyst. Allra ódýrasta aðferðin.

Ég mátti til með að skýra frá þessari hugmynd Jóns, þetta lá svo vel við. Hann sagði mér frá 2 málum sem hann hafði rekið fyrir dómsstólum, Annað var þegar kærastan hans var gerð ófrjó án leyfis þeirra og svo þegar kaupfélagið borgaði einhvern reikning án tilvísunar eða leyfis frá honum. Svona geta menn verið margbrotnir og skemmtilegir.

Allt í einu voru til milljarðar

Rómantísk limra á covid tímum

 

 

Ný ort.

 

Mér leið sem ég væri í vímu,

átti von á sjóðheitri glímu.

Hún bað mig að hitta sig

sagðist búin að spritta sig

og biði mín léttklædd, með grímu.

 

Höfundur: Jón Karl Einarsson Guðlaugssonar frá Blönduósi

 

 

Efni komið til geymslu í Miðstöð munnlegrar sögu- Myndupptökur af fundum með Sigurði Líndal lagaprófessor. Rannsókn og útskýringar er varða setningu búvörulaga nr 46/ 1985

Hér ætla ég að skýra frá verki sem ég hef verið að vinna að, en það er að koma efni um nokkra þætti kvótasetningar í búvöruframleiðslunni á framfæri og er ég búinn að koma því til skila í Miðstöð munnlegrar sögu í Þjóðarbókhlöðunni. Aðallega er um að ræða hljóðskrár og upptökur af fundum sem Sigurður Líndal lagaprófessor hélt til að útskýra rannsókn og niðurstöður sínar í riti sínu Stjórnkerfi búvöruframleiðslunnar og stjórnskipan Íslands. Var okkur Ámunda Loftssyni afhendar vídeóspólur af Sigurði Hlöðverssyni alveg óvænt, löngu eftir að fundirnir voru haldnir.

Varðar það ýmsa agnúa sem komu í ljós þegar bændur áttu að fara að starfa í nýju lagaumhverfi og hvernig það var misjafnt hvernig kvótasetningin blasti við mörgum bændum. Má segja að lögin hafi ekki verið nógu vel unnin og mismunuðu mörgum bændum og röskuðu eignaskiptingu í bændastétt. Allt frá því að vera minniháttar skerðingar sem var hægt að laga innan kerfisins til þessa að vera augljóst stjórnarskrárbrot að mati lögfræðings.

Það er upphaf þessa máls að Alþingi Íslendinga setur lög um framleiðslu, verðlagningu og sölu á búvörum. l nr. 46/1985. Tóku lögin gildi 1. júlí 1985, oftast kölluð búvörulögin nr. 46 frá 1985.

Mæltu lögin fyrir um að sett væri á kvótakerfi í landbúnaði og hverri jörð í framleiðslu úthlutaður magnkvóti í dilkakjöti og mjólk eftir framleiðslu sem miðaðist við þrjú undanfarin ár.

Hófust nú miklar umræður um þessi lög. Bændur gerðu sér grein fyrir því að með þessum lögum gat eignastaða bænda raskast verulega. Víða um land fóru að koma miklir agnúar fram á kvótasetningunni þegar bændur fóru að bera saman bækur sínar. Sumir fengu mikinn kvóta og höfðu ekki athugasemdir uppi og höfðu haft stöðuga framleiðslu og jafnvel bætt í þrátt fyrir aðvaranir og tilmæli um að hægja nú frekar á. Hjá öðrum bændum hafði framleiðslan dregist saman vegna ýmissa atriða svo sem veikinda á viðmiðunarárunum, kynslóðaskipta, nýrra bygginga, erfiðleika frumbýlinga, vegna ónógs kvóta til að framfleyta fjölskyldu og skulda sem þurfti stærri bú til að standa straum af afborgunum lána.

Góðbýli sem voru í fullum rekstri og hafði verið hætt búskap þar rétt áður en lögin voru sett vegna aldurs bænda voru skilinn eftir og hlut enga meðhöndlun. Þannig get ég nefnt titil jörð í minni sveit, kirkjustaðinn Svínavatn. Framleiðslurétturinn = gögn og gæði sem höfði fylgt jörðinni frá landnámi, þar byggði Þorgils gjallandi, félagi Auðunnar skökuls, sér bæ. Mjólkur innlegg þar styrkti héraðabúmarkið svokallaða. Jörðin bara skilin eftir og réttindi hrifsuð í burtu bótalaust. Ekki einu sinni sett í frystingu og skráð þannig.  Þá spurðu gamlir menn í Svínavatnshreppi undrandi- er þetta hægt Matthías? P.S. orðatiltæki þetta er komið frá Ísafirði og varð til í barnsfaðernismáli.

Stjórnun og leiðréttingar á þessum málum var að verulega leyti í höndum félagsskapar bænda þar sem ýmsir sátu í fleti frá gamalli tíð og stjórnuðu málefnum bænda, eftir þeim reglugerðum sem settar voru á grundvelli laganna. Margir bændur sáu fram á vonda tíð, þar sem óhjákvæmilegt var að fá leiðréttingar vegna kvótasetningarinnar. Auðvitað var landbúnaðarráðherra yfir öllu þessu regluverki.

Töldu bændur það erfiðleikum bundið að fá lögmenn til að aðstoða sig í þessum málum, því reglugerðarkraðakið var svo saman súrrað og gefnar út reglur ótt og títt, sem fáir botnuðu jafnvel ekki í og kerfið á hraða snigilsins. Settur var kvóti að tilefnislausu á grein sem engin lög mæltu fyrir um að skyldi  verða kvótasett og má þar nefna nautakjötsframleiðslu og voru bændur beðnir að senda upplýsingar um hvernig þeir vildu skipta kvótanum á milli búgreina.

Sýndist mörgum bænda mál þróast á hinn verri veg, og misjafnlega hvernig gekk að fá úrlausn og lagfæringar.

Nokkrir bændur norður í landi gengu í það að stofna félag sem gæti verið málsvari þeirra bænda sem voru í erfiðleikum og fannst brotið á sér og vildu hafa uppi einhverja viðspyrnu.

Varð til félag sem nefnt var Röst - Samtök um eflingu landbúnaðar og byggðar í landinu. Markmið þessa félags var að vinna að auknum skilningi á þjóðhagkvæmni mikilvægi landbúnaðar og leiðréttingum á því sem úrskeiðis fór.

Fyrstu stjórnarmenn í félaginu voru: Ámundi Loftson Lautum, Reykjadal S-Þing., Kári Þorgrímsson Garði, Mývatnssveit og Kristján H. Theodórsson Brúnum, Eyjafjarðarsveit. Þeir sendu út dreifibréf um fyrirætlanir félagsins og málefni dagsett 10. apríl 1992. Félagið er enn til en hefur ekki starfað um nokkurt skeið.

Sigurður Líndal lagaprófessor var fenginn til að greina þessi mál og rannsaka.  Í formála Sigurðar að ritinu sínu segir að Ámundi Loftsson Lautum, Reykjadal fór að falast eftir fróðleik árið 1988 um það hvernig reglur um stjórn búvöruframleiðslunnar samrýmdust stjórnskipan Íslands. Benti Sigurður honum á lesefni.

Frá þessu segir í formála Sigurðar í ritinu Stjórnkerfi landbúnaðarins og stjórnskipan Íslands sem var lögð inn sem diskur í Miðstöð munnlegrar sögu.

Félagið hélt tvo félagsfundi bænda með Sigurði Líndal þar sem hann útskýrði vinnu sína og niðurstöður í framangreindu riti. Fyrir tilviljun voru þessir fundir teknir upp á myndband af Sigurði Hlöðverðssyni sem var staddur á fundunum í einkaerindum og færði hann okkur Ámunda þetta myndband eins og fyrr segir og létum við setja það á stafrænt form. Við höfðum spurnir af því að stofnuð hefði verið Miðstöð munnlegrar sögu og fannst okkur gráupplagt að koma þessari sagnfræði þangað og hefur verið unnið í því.

Málefni þessa bændahóps er ekki ómerkari en saga annarra bænda Íslandssögunnar og á því erindi til þeirra sem stunda vísindi, svo sem laganema, félagsfræðinga, mannfræðinga o.fl. sem vilja fræðast um þessi málefni.

Við höfum fengið leyfi Maríu Jóhannsdóttur konu Sigurðar Líndals og Þórhildur Líndal lögfræðingur og dóttir Sigurðar hefur skoðað og farið yfir myndböndin. María afhenti myndböndin upp í Þjóðarbókhlöðu. Myndböndin eru komin upp í Miðstöð munnlegrar sögu og eru þar til skráningar.

Heimildir: 1) Stuðst er við dreifibréf Rastar sem fylgdi Ritinu Stjórnkerfi. Rit Sigurðar er hvergi að fá nú orðið, en eintak var sent inn á Landsbókasafn. Ritið var afhent í yfir 60 eintökum til Alþingis, lögmönnum og mörgum öðrum.

3.aðrar hljóðskrár voru afhentar:

1. Formáli að Stjórnkerfi búvöruframleiðslunnar Skrifaður af Sigurði Líndal. Afhent af Þorsteini H Gunnarssyni

2. Tilurð og stofnun Bændafélagsins Röst.Tekið saman og afhent af ÞHG

3. Hnjúkahlíðar mál, meint stjórnarskrárbrot. Afhent og tekið saman af ÞHG. En það er mjög skýrt meint stjórnarskrárbrot.

Bloggara var nauðsyn á að fara af leigujörð sinni, vegna uppsagnar og eigendur þurftu jörðina. Við hjónin keyptum jörð í Blönduóshreppi og var það næsta jörð við mjólkurstöðvarvegg og þótti okkur álitlegt að búa þar og hagræðing fólgin í þeirri búsetu. Fengum við staðfest búmark, 660 ærgildi í mjólk og byggðum þar nýtísku lausagöngufjós og höfðum öll tilskilin leyfi frá stjórnvöldum og fjármögnum var tryggð. Var fjósið fokhelt haustið 1985 og var áætlað að flytja á jörðina vorið 1986. Þá var sett ný reglugerð í mars og okkur úthlutað 0 lítrum í fullvirðisrétt.

Blönduóshreppur fékk  Jón Steinar Gunnlaugsson hrl. til að fara yfir málið og skilaði hann lagaáliti og var það álit hans að þarna væri um mismunun að ræða sem væri bótaskyld.

Þykir eðlilegt að upplýsa þessi mál og kjörið tækifæri þar sem forsætisráðherra hefur mælt fyrir frumvarpi að breytingu á stjórnarskrá og Alþingi er að ræða það. 

Ætli Bandaríkjamenn hafi hugmynd hvert þeir stefna?

Það er hentugt að grípa til orða Leníns sem Gorasjov vísar í, í bók sinni um Perestrojku þegar hann er að velta fyrir sér ástandinu í Sovetríkjunum þegar ýmislegt var að gerast þar sem ekki flúttaði við það sem menn ætluðu. Lenin varaði við því að hlutirnir væru ekki á þeirri leið sem ætlað var. Lenín: Bíllinn væri ekki á leiðinni þangað sem sá sem sat við stýrið hélt að hann væri að fara, bls 18.

USA er eins og stórt olíuskip. Þó aflvélarnar séu stöðvðar, þá er skriðþunginn svo mikill að skipið stöðvast ekki fyrr en löngu síðar og er þá búin að brjóta allt og bramla.

Ætli þetta endi ekki á því að Sovétmenn gangi á land og reyni að stilla til friðar.

AMÍS fundaði um Biden og Harris

Ekki er öll vitleysan eins

Ekki er öll vitleysan eins. Skil bara ekki að hönnuðir og teikanra og vekfræðingar skuli ekki sjá hvað er skakkt við þetta.

Mönnum hefur nú ótrúlega farið fram. Einu sinni þegar menn voru að leggja lagnir, þá var byrjað á því að gera skurð, svo kom hitaveitan og setti leiðslu. Þá var mokað yfir. þá kom kaldavatnið og það var grafinn skurður en sett kaldavatnspípa og mokað yfir. Síðastur kemur síminn á sömu nótum. Þess vinnubrögð er nú að mestu aflögð.

Mig minnir að Benjamín Eiríksson þjóþekktur hagfræðingur hafi gagnrýnt byggingu Perlunnar á sínum tíma og bent á að framundan væri mikið viðhald á leiðslum Hitaveitunnar  í framtíðinni og listaði upp hverfi og svæði sem kominn væru á tíma. Væri ekki gáfulegt að ausa fé í svona hús, sem ekki væri knýjandi nauðsyn að byggja og allra síst að eyða afskriftarsjóðum í það.

Svo kemur það á daginn að ein æðsta menntasetur þjóðarinnar fær á baukinn og vatn flæðir inn í húsið og veldur hundruðum milljóna króna tjóni. Hvar voru fornvarnirnar? Var engin áætlun til um viðhald á krananum og lögninni í Suðurgötu? Bara sagt hann er orðin lélegur.

 Þetta atferli að láta hlutinna drasla er mikið böl og þarf að fara að vinna í því að lámarka vitleysuna en það gengur illa. Allt löðrar að mistökum og fjáraustri og hver borgar? Þeir sem borga skatta. Óbeinir skattar flæða eins og jökulár inn í ríkissjóð. Það eru frekar vondir skattar því að öðrujöfnu  tekur fólk minna eftir þeim. Það þyrftu einhverjir að vera í því að athuga öll svona verk sem fara úrskeiðis. Helst þyrftu þeir að hafa einhver merki með áletrun marskonar t.d. Hér hafa amlóðar verið að verki eða hvað sem henta þætti. Svona eftirlits verk þurfa að styjast við lögggjöf og setja merkingarnar tryggilega niður. Með áletrun um hvað hefur farið úrskeiðis. Ekki er hægt að búa við svona endalaus mistök og ekki hægt að hafa Vigdísi Hauksdóttir í stöðum snúningum að benda á hlutina.

Hér fyrr á árum voru vegir mokaðiir eins og núna. Vatnsdælingum þótti nóg um moksturinn og hverskonar eilífðar mokstur þetta væri. Gísli Pálsson á Hofi var þá oddviti sveitar sinna. Hann hafði gott vit á mörgum hlutum. Hann sagði mér að það væri betra að moka oftar heldur en menn væru sí og æ að brjóta drif og skemma tæki, spólandi út og suður. Gísli var sí og æ að velta hlutunum fyrir sér. Hann setti fyrstur manna niður ristarflóra í fjós sitt og var Gunnar Bjarnasson með honum í ráðum. Gunnar er höfundur að orða tiltækinu, Skynsemin ræður. Hann ók þá á Trabant.

Hleðslustaurar á miðri gangstétt

Dauð atkvæði ? Gætu þau ekki risið upp ?

Er hægt að tala um dauð atkvæði? Merkingin er auðvitað sú að þau komi viðkomandi flokki sem fær atkvæði engan fulltrúa kjörinn. Sérstaklega gæti þetta verið áberandi þar sem er 5 % mark.

En svokölluð dauð atkvæði gætu farið til að reisa dauðan þingmann snemma morguns upp frá dauðum þegar talningu er að ljúka og einhver flokkur nartar í þetta fylgi og sjálfdauður þingmaður rís upp kl 9:00.

Held að það þyrfti að fá einhvern stærðfæðing í þetta. Eða prest?

Auðvita er flokkur sem lendir í slíkum hremmingum hryggur og kjósendur hans jafnvel mjög óánægðir og finnist þeir hafi hent atkæðunum í ruslið. Ég hef litið á svona röksemdir sem áróður viðkomandi um að nú verði viðkomandi hópur sem er ef til vill nærri því í sama mengi og þeir flokkar sem eru nefndir að herða sig eða að gera bandalag.

En hvort hægt sé að láta þessi atkvæði lifa lengur eða endurnýta þau einhvern vegin er ekki gott að segja um.

Hugsanlega væri hægt að frysta þau og nota seinna. Ég hef bar ekki þekkingu á slíku. Eða að nota þau til að jafna atkvæðamisvægið?

Hvað verður um dauð atkvæði?

Skrýtin umfjöllun prófessors.

Það er nú erftitt fyrir lítinn karl að fara blogga um stórt mál.

Eigi að síður má ég til. Þar sem ég þykist þekkja sum lögmál hagfæðinnar þó í smáu sé. T.d. er ekki hægt að eyða meiru en aflað er, hvort heldur er með lántökum eða sköttum.

Maður getur aldrei eytt meira heyi en til er í hlöðunni. Ef bóndin nær ekki fram á vorið með búsmalann, eru bara tveir kostir, að kaupa hey af nágrannabóndanum eða fara að beita á sinu og gefa fóðurbæti og fara að skulda í Kaupfélaginu. og bíða þar til fjalldrapinn er farinn að springa út, þá er kominn gróður fyrir einlembu.

Þeir sem bera ábyrgð á fjármálum og þurfa að stjórna geta lítið sagt nema þetta. Það þarf að fara að herða sultarólina. Hvað sem líður undirskriftum 86 þús mans. Þar býr góður vilji og hugur til heibrigðiskerfisins. En þá vantar peninga. Þá þarf að spyrja  eru þeir til og hvar eru peningarnir? Það þarf að kortleggja. Skattþol er ekki ótakmarkað.

Við erum í miklum vanda. Ef atvinnuleysi er einhver tala t.d. 60% þá er skattstofn almennings lítill. Svo safnast upp skuldir. Tölur sem aldrei hafa heyrst áður. Það er erfitt að skulda mikið.

Á þá að fara reyna að selja Þingvelli og Skálholt það er ekki hægt þær eru þjóðargersemar, það er varla að hægt sé að ræða þetta fyrir opnum tjöldum. En hvar eru peningarnir.

Það eru ýmsir að gera það gott. Stór hús rísa og fiskiskipin eru ótrúlega flott. Svo maður hneykslist svo lítið þá verður maður var við fréttir að verið er að endurnýja ýmiss íveruhús. Öllu hent á haugana og nýtt sett í staðinn. Fólk getur fengið lán af því að það stendst greiðslumat þó það sé búið að missa vinnuna.

Það verður hugsanlega strand hjá okkur þá er helst að það verði í sandi. Það er mýkra.

Mér sýnist ríkisjóður verði að fá einhverskonar Marshallhjálp. En hún er víst ekki í boði.

Auðvitað er von að prófessorinn hafi áhyggjur. Verst væri ef stjórnvöldum dytti í hug að strengja segl með vatnshalla yfir grunn Landspítalans.

Það væri vond lausn. Ég get ekkert komið með til sparnað nema söguna sem nágranni minn sagði þegar hann var spurður að því hvernig ákveðnir bændur í þekktum hrepp væru svona ríkir. Það voru kosningar.

Hann sagði að þeir borðuðu minna en þá langaði til.

Svo af því að við erum að ræða heilbrigðiskerfið, þá var þessi nágranni minn að tala við launþega og sagðist ekki skilja hvernig þeir kæmust af. Nágrannin sagðis vera með mikla ómegð og stórt bú og fleiri járn í eldinum og hann kæmist varla af.

Þá steig launþegi fram sem var þekktur í félagstörfum leikfélagsins og það væri nú erfitt hjá sér hann hefði þurft Suður og látið minnka í sér magan. Það gekk alveg yfir nágranna minn,en hann hafði varann á, að því að launþeginn var í leikfélaginu.

Eins er það með orðatiltækið að herða sultarólina, menn verða vera í einhverju leikfélagi þegar það er sagt.

„Sendir skrýtin skilaboð“